Speeltuin.

Hij keek langzaam terug naar haar en hij schoof een stukje. '' Het is omdat ik altijd door ander mans ogen wil kijken..ik wil zien wat jij ziet..dus jij kan mij toch vertelen..hoe jij dan ziet..'' Hij legde het goed uit..maar zijn raare houding beviel haar niet..

'De bomen zijn wit en de wolken zijn bruin,' antwoorde Rusine droog. Ze had ineens zin om stomme antwoorden te geven, en ze liet zich aan die opwelling over gaan.

Logan ging aan de rand van de zandbak zitten. Niet dat hij van zand hield, maar de rest van de speeltuin was nogal druk bezet.

Miyoko kwam rustig aan lopen, en zag dat de speeltuin wel erg druk was. Ook zag ze een jongen bij de zandbak ztten. Voorzichtig liep ze er op af, en ging naast hem zitten. 'Hoi.' zei ze zachtjes, terwijl ze de jongen aan keek.

((We allready met, didn't we?))

Logan keek op van het zand en keek recht in de ogen van het meisje van aan de deur van zijn kamer. "Hallo, eh?" Hij keek verontschuldigend omdat hij haar naam was vergeten.

( ohja, idd XD)

Miyoko lachte, en keek hem aan. 'Logan toch, nu al mijn naam vergeten?' Quasi-boos stak ze haar tong uit. 'Miyoko!' ze glimlachte breed, en streek haar haar uit haar gezicht.

"Ohja, right. Miyoko." Logan verschoof zijn benen als een teken van 'ga maar zitten'.

Miyoko glimlachte, en ging rustig zitten. 'Gaat het goed?' Vroeg ze, terwijl ze een hartje in het zand tekende. Snel vervaagde ze het weer, en keek naar Logan.

Yumiko keek even richting Logan en Miyoko, maar keek al snel weer weg. Waarom moet dat kind er nou ook altijd zijn? En waarom bij Logan? Oh wacht.. ik vind Logan niet aardig, dus dan maakt het niet uit. Toch?

"Ik denk het wel." Logan keek naar het hartje, dat al snel uitgeveegd werd. Jep, er zijn ook nog steeds vrolijke zielen op aarde.

Miyoko glimlachte. 'Mooi zo,' Nu tekende ze een aantal smileys in het zand, plus een klein hartje. Ze wist niet waarom ze het deed, maar ze deed het gewoon. Het moest er even uit, dacht ze.

Logan had nog steeds een beetje moeilijkheden met contact met mensen. Ze waren toch anders. Hij voelde gewoon aan dat Miyoko van de aarde was. Net zoals hij aanvoelde dat Yumiko van Ayao was. Hij had zijn ouders beloofd zijn best te doen. Hij zou tenslotte hier zijn school afmaken. Op aarde.

Miyoko sloeg haar handen omzich heen, en bekeek Logan. Ze had gehoort dat hij van Ayao kwam. 'So.. You're from Ayao?' vroeg ze met een onzeker glimlachje.

Logan knikte langzaam. Hoorde hij daar enige aarzeling in haar stem? Zou Miyoko ook nog steeds moeite hebben met Ayaoanen? Maybe. Maar Logan ging dat niet vragen.

Miyoko knikte. 'Ik hoop niet dat je bevriend bent met Yumiko?' ze opende haar mond om nog meer te zeggen, maar dat deed ze maar niet. Misschien was hij wel bevriend met haar,

Logan's luchtwegen werden opeens gloeiend heet en meteen daarna ijskoud. Hij kuchte zacht. "Err... Nee, niet echt. Hoezo?"

Miyoko sloeg een geruststellende zucht. 'Oh, nou, ik mag haar niet zo. En zij haat mij.' ze probeerde te lachen, maar het lukte haar niet echt.

Logan fronste. "Hoe is dat gekomen?" Hij kon het zich eigenlijk wel inbeelden. Die twee waren echt verschillend, vond Logan. Ze hadden zo'n verschillende sfeer rond zich hangen. Geen wonder dat het zou botsen. Maar hij wilde de precieze details wel weten. Als nieuweling mocht je best vragen naar de gebeurtenissen op school, toch?

Miyoko keek hem aan, en zuchte. 'Nou, het begon allemaal een tijd terug. Zij was ergens, en ik verstoorde haar rust. Toen viel ze me aan, en ja. Vanaf toen was het zo.' Ze had niet echt zin om alle details te vertellen, dit vond ze wel goed.

"Achzo." Logan keek weer naar het zand. Hij vond het best jammer dat hij geen details kreeg. Logan had andrs wel de indruk gekregen dat ze het misschien graag eens verteld had. Maar dat had hij dan mis. Hij was nooit zo goed in mensen inschatten. Zeker geen mensen van op aarde.

Miyoko vertelde toch maar verder. 'Ja, want ik stapte op een takje, en dat stoorde haar. En ik was er net 2 dagen, dus ik was nog erg zwak. Daar heb ik Iris leren kennen, waar ik ook niet meer zo goed mee kan. Ze is zo veranderd, ja.. sinds ik beste vrienden ben met Lune.' ze keek naar het zand, en tekende een swirl erin.

Logan kon even niet meer volgen met al die namen, maar hij knikte toch maar. "Een takje. Wauw." Logan dacht aan de actie in het bos met de eekhoorn.

Miyoko lachte, en keek hem aan. 'En jij? Hoe ben je hier gekomen?' ze knikte vriendelijk, en glimlachte.

"Ik koos voor deze school voor min toekomst. Ik wilde meer bereiken met mijn specialiteit, en ik zat nogal klem op mijn andere school." Dat was de uitleg die Logan op voorhand had geoefend. Dat ging hij vertellen, en niks meer.

Miyoko knikte. 'Okee. Ja, ik ook zo iets.' Ze vond Logan wel aardig, al had hij wat meer mogen praten, vond zij.