Kamer 4844: Logan's kamer.

Miyoko glimlachte. 'Oh, ik normaal wel, maar ik weet nu niet echt wat ik moet zeggen,' Miyoko kreeg een kleur, en keek naar haar knieën. Ze werd weer een beetje zenuwachtig.

"Oei." Logan keek bedenkelijk de kamer rond. "Hoe komt dat?"

Miyoko grinnikte. 'Ik weet niet, ik ben zenuwachtig,' ze werd rood, en lachte als een boer met kiespijn. Hoe komt het dat ik zo zenuwachtig ben? Dat ben ik normaal niet.. Maarja, het zal wel aan de nieuwe jongen, ik bedoel Logan, liggen.

Logan keek haar met opgetrokken wenkbrauw aan. "Waarom? Heb je straks iets belangrijks te doen?"

((Heb behoefte aan praten XDD Dus ga levenloos doen !))

Cosette liep, zomaar, door de gang op de 4de verdieping. Geïrriteerd keek ze naar haar schoenen. 'Rot veter!' Hij zat alweer los. Voor de deur van kamer 4844 strikte ze de veter. Toen ze weer wou opstaan, struikelde ze over haar eigen voeten, niet over haar veters, en viel ze tegen de deur aan. 'A-Aaaauw!'

Logan hoord een bonk tegen de deur en au-geroep. "What the..." Hij stond snel op en trok de deur open.

'E-Eeeh!' riep Cosette geschrokken toen de deur open ging, en zij naar binnen viel. 'Nog meer auw..' mompelde ze, terwijl ze overeind ging staan. Nooit meer tegen deuren aanleunen!

Logan schrok zich een hoedje toen er een hoopje roze haar op zijn voeten viel. "Oh..." Was het enige wat hem te binnen schoot.

Cosette keek naar de jongen voor haar. 'Sorry sorry sorry sorry!'

"Eh... Geeft niet." Logan keek haar nogal dwaas aan. Het gebeurde ook niet elke dag dat er zowaar iemand letterlijk met de deur in huis viel.

Cosette knikte. 'Ik ben.. zegmaar.. lomp.'

Logan stak zijn hand uit om het meisje recht te trekken.

Cosette glimlachte en nam de hand aan. 'Bedankt.'