De geheime gang van angsten(Alleen Miyoko en Lily)

'Ja,' Miyoko kroop Lily achterna. Het gehuil werd steeds luider. Ze probeerde een vuurbal te maken, maar die werd meteen uitgeblazen, terwijl er helemaal geen wind was. 'Heh, mijn vuurbal gaat uit.' ze knipperde met haar ogen, en probeerde te kijken waar het gehuil vandaan kwam. Ze vond het zo zielig voor het meisje. Zelf greeg ze ook tranen in haar ogen, die ze snel weg knipperde.

((AHUM AHUM!! Iris??))

Lily taste voor zich uit.
Ze bleef een tijdje de koude, modderige muur voelen. Maar ze hoorde het gesnik harder worden, naarmate ze verder vooruit gingen.
'Miyoko,'Zei ze zacht.'Probeer nog eens wat vuur te maken...'
Ze wist dat ze nu dichtbij waren, maar ze konden niets zien!

(( HAHAH SORRY ))

Miyoko bleef met Lily vooruit schuifen. Lily vroeg of ze nog een vuurbal wilde maken. 'Ja, ik zal het proberen.' Miyoko bleef stil zitten, en concentreerde zich zo goed als ze kon. Met een soepele beweging strekte ze haar hand, waar een vuurbal van de grootte van een watermeloen kwam. Miyoko knipperde met haar ogen, en glimlachte. Ze schoof nog wat naar voren, om te zien wat er was. Met grote ogen bleef ze stil zitten..

Lily staarde voor zich uit.
Miyoko's vuurbal straalde een warm licht uit, en even moest Lily met haar ogen knipperen door de felle kracht ervan.
Toen zag ze haar.
Een klein meisje met donker haar zat daar, ineengedoken, en zo te zien doodsbang.

((Zal ik een plaatje zoeken??))

Miyoko keek Lily aan, en ze dacht dat zij en Lily hetzelfde dachten. Snel kroop ze op het meisje af, en maakte een kleine vuurbol voor haar gezicht. 'Ach, meisje toch..' mompelde ze. Het meisje tilde haar hoofd op, waar grote paarde ogen haar bang aan keken. Het meisje schoot naar achter, en bleef huilen. 'Meisje! Ik doe je niks hoor..' zei Miyoko met een zachte vriendelijk stem. Voorzichtig kwam het meisje dichter bij. 'Hoe kom je hier?' vroeg Miyoko. Haar rechterhand stook ze naar het meisje uit, om te laten zien dat ze haar niks deed. 'Ik.. Wil weg!' Het meisje had een hooh piepstemmetje, en zag er echt heel erg bang uit. 'Wij willen hier ook weg.. Iris, kom eens hier?'

((ja doe maar ))

Lily keek naar het meisje. Ze was bang en zo te zien alleen.
Ze hoorde Miyoko vragen of ze kwam, en langzaam, zodat ze het meisje niet zou laten schikken, kwam ook zij naar voren.
De ogen van het meisje waren groot. Ze hadden dezelfde kleur als die van Lily en onwillekeurig moest ze daar een beetje om glimlachen.
Ze ging naast Miyoko in de gang zitten en bekeek het meisje aandachtig.

Miyoko voelde een fijn gevoel bij het meisje. Dat kwam waarschijnlijk dat ze een beetje op Yumi keek. 'Hoe heet je meisje?' Miyoko keek haar met een glimlach aan, en ging wat beter op haar hurken zitten, want ze kreeg kramp. Het meisje was nu opgehouden met huilen, maar snikte nog wel wat. 'Ik.. ik ben Orihime..' Orihime zichtte zacht, en keek van Miyoko naar Lily. 'Hoe ben je hier gekomen Orihime?' Miyoko wist zelf ook niet goed hoe ze hier gekomen was. Met Lily liep ze in het bos, en opeens viel ze door de grond. Naar dit vieze stink hol. 'Weet ik niet, ik was er opeens..' Orihime praatte heel zacht.

Lily keek medelijdend naar Orihime.
Ach arm kind...
Ze glimlachte lief toen Orihime naar haar keek.
'We moeten hier echt uit zien te komen,'Zei Lily tegen Miyoko. Ook zij voelde de aanwezigheid van Orihime, een fijn gevoel.
Toen besefte ze dat Orihime onder het bloed zat, en verschikt keek ze haar aan.
'Wa-wat is er gebeurd?'Vroeg Lily aan Orihime.
Ze had een wond aan haar hoofd waar ze haar hand op hield, en haar enkel zag er ook niet goed uit.

Lily keek medelijdend naar Orihime.
Ach arm kind...
Ze glimlachte lief toen Orihime naar haar keek.
'We moeten hier echt uit zien te komen,'Zei Lily tegen Miyoko. Ook zij voelde de aanwezigheid van Orihime, een fijn gevoel.
Toen besefte ze dat Orihime onder het bloed zat, en verschikt keek ze haar aan.
'Wa-wat is er gebeurd?'Vroeg Lily aan Orihime.
Ze had een wond aan haar hoofd waar ze haar hand op hield, en haar enkel zag er ook niet goed uit.

Miyoko knikte, en legde haar hand op de schouder van het meisje. Ze zag dat Orihime schrok. 'Ja, wat heb je gedaan?!' Ze keek haar bezorgd aan, terwijl ze voorzichtig Orihime's hand weg haalde. 'Ik viel..' Snel pakte Miyoko een desinfecterend doekje uit haar tas (jaja, ze heeft altijd álles bij zich ) en depte het op Orihime's hoofd. 'Het prikt, maar het is desinfecterend..' In Orihime's ogen verschenen weer wat tranen. Miyoko pakte ook een soort van doek, en bond het om haar hoofd. 'Kom Orihime, we moeten hier weg.' Ze pakte haar hand, en die van Iris, en wenkte met haar hoofd naar een kant. Met een angstige blik keek ze naar Iris.

Lily glimlachte naar Orihime.
'Hoe lang zit je hier al?'Vroeg ze aan haar.
Orihime haalde haar schouders op. 'Ik weet niet,'Zei ze.'Ik weet het niet...'
Ze kropen verder. Het leek eeuwen te duren. Tot ze bij een grote rond kamer-achtige ruimte kwamen.
Er vlogen kleine vuurvliegjes rond, die licht door de kamer verspreidde. Er was iets in het midden. Een groen achtig licht kwam ervandaan en Lily keek er een beetje vreemd naar.

Miyoko keek net zo verbaasd als Lily en Orihime. 'Whut.. Wat is dit?' In deze ruimt kon ze staan, dus dat deed ze ook meteen. Voorzichtig hielp ze Lily met opstaan, en daarna Orihime. Met twijfelende stappen liep ze op het groene licht af, en keek er met opgetrokken wenkbrauwen naar. Het was een klein soort van meertje. Het was ongeveer 1x1 meter, en het gaf groen licht af. 'Lily, wat is het?'

Lily pakte Orihime's koude hand en liep met haar naar Miyoko.
Ze schudde haar hoofd met gefronsde wenkbrauwen. 'Ik weet het niet...'Zei ze en probeerde het aan te raken.
Ze werd een paar centimeter van te voren kwam ze niet meer vooruit. Een soort onzichtbare muur...
Ze keek er bedenkelijk naar.
Orihime deinsde achteruit. 'Wat is er?'Vroeg Lily, en ze keek haar aan.
'D-die do-dode ge-gezich-gezichten...'Zei die doodsbang.

Miyoko kreeg een koude rilling, en keek in het meer. Ze zag echter niks.. Na 2 minuten stil te bleven kijken, zag ze opeens het gezicht van Yumi. Ze sprong achteruit, en greep Lily vast. 'Lily, ik zie Yumi!!' Gilde ze bang. Ook pakte ze Orihime vast, omdat het kind bang was. 'Ik, ik wil hier echt weg..' ze kneep in Lily's arm.

Lily zag haar grootvader. Dat was een grote schok, maar ze deinsde niet achteruit als de anderen.
'Je ziet...'Zei ze langzaam.'Geliefde die gestorven zijn...'
Pas toen zag ze haar zusje. Daar schok ze wel van. Haar zusje was niet dood...

Miyoko schudde haar hoofd, en liep naar het water toe. Ze wilde er tegen aan slaan, maar haar hand schoot terug. 'What?' Ze bleef naar het water staren, en keek naar Yumi. Ze kreeg meteen tranen in haar ogen. De mond van Yumi bewoog, en ze hoorde Yumi's stem in haar hoofd. 'Yoko-San, vergeet me niet.. Ik ben altijd bij je.. Ik help je hier uit te komen..' Miyoko ging huilen. 'Yumi, dit kan niet waar zijn.. Yumi-San..'

Lily keek naar Miyoko, en naar het meisje dat voor haar in het water was.
Dat moet Yumi zijn... Miyoko's overleden zusje...
Ze keek weer naar haar zusje dat haar een beetje triest aan.
'[i]Hee Lil...'Ze hoorde Mila's stem in haar hoofd.'Het spijt me...'
Lily keek weer naar Miyoko.'Yoko...'Zei ze zacht.'I-ik zie mijn zusje...'

Miyoko bleef maar naar de stem van Yumi luisteren. 'Yoko-San! Je moet niet langer treuren om mij, ik ben er altijd. Je moet mij volgen.. Dan kom je hier uit.' Toen hoorde ze Lily. 'Ik.. Ik zie Yumi, mijn zusje.. En ik hoor haar ook.' Ze schudde haar hoofd, en probeerde het water aan te raken. Nu lukte het wel. Opeens kreeg ze allemaal beelden van haar em Yumi in haar hoofd. Alles flitste door haar hoofd heen. 'Denk aan de blij dingen van ons 2 Yoko-San.. Dan kom je hier uit.' Snel trok Miyoko haar vinger terug, die ene rare groene gloed gaf. Meteen was het weer weg.

Lily kreeg een raar gevoel in haar maag.
'Ma-maar...'Zei ze zacht, half tegen Miyoko, half tegen Mila.'Jij-zij... i-is dood.....'

Miyoko knipperde met haar ogen, en keek Lily aan. 'Ik denk.. Ja, Yumi is dood ja.' Ze voelde een raar gevoel in haar maag, en opeens kon ze haar hand niet meer onder controle houden. Hij schoot naar het water, waar ze half in werd getrokken. 'Yoko, kom hier.. zo kom je weg..' De stem van Yumi was heel anders dan normaal. Miyoko werd verder het water in getrokken, tot haar schouder. 'LILY!! HELP, IK HEB ME NIET ONDER CONTROLE!' Ze probeerde haar hand terug te trekken wat niet lukte. 'Yumi, hou op, ik vind het eng!'

Lily greep Miyoko's arm.
'Rustig Miyoko!'Zei ze en ze trok aan Miyoko's arm.
Ze wist dat het moeilijk voor Miyoko was om rustig te doen, maar in paniek raken hielp nooit.
Ze keek naar achterom.
'Kom altjeblieft helpen!'

Miyoko werd boos. 'Yumi, je laat me nu los. Of ik vergeef het je nooit meer.' Ze voelde dat Orihime en Lily aan haar arm aan het trekken waren. Opeens liet het water haar los, en ze viel plat op haar rug naar achter. In haar hoofd hoorde ze een gejammer. 'Sorry Yoko, maar ik mis je zo.. Ik wil je hier hebben..' Miyoko schrok, en keek naar het water. Ze zag dat Yumi aan het huilen was. 'Yumi, nee. Ik wl dat niet, help ons beter.' zei ze ene beetje neidig. 'Lily en Orihime willen ook weg hier..' Ze keek Lily aan, en glimlachte.

Lily glimlachte terug. Maar ze had een raar gevoel in haar maag.Mila was niet dood... Waarom had ze haar dan gezien...
Ze hielp Orihimi overeind.
Ze keek naar het water en zag Mila weer en haar opa. Beide glimlachte ze naar haar. 'We moeten hieruit...'Zei ze tegen hen.'Ja,'Zei haar opa.'Dat weten we.'
Ze keek hen vragend aan.'Maar we kunnen je niet helpen, we kunnen niet verder dan dit water...'
'Maar Mila...'

Met grote ogen keek Miyoko Lily aan. 'Wie is Mila?' Voorzichtig liep ze weer even naar het water, en staarde er in. 'Kom we gaan weg,' Snel draaide ze zich om, en pakte de handen van Lily en Orihime. Met grote stappen beende ze weg. Ze kunnen niet helpen.. Maar we móeten hier weg, en wel snel.. Met een frons in haar voorhoofd keek ze om zich heen.

Lily keek achterom. 'Mila is mijn zusje...'Zei ze fluisterend terwijl ze met Miyoko en Orihima mee liep.
Ze liepen een tijdje rond, maar toen merkte ze dat er geen uitweg was. Geen deur, geen gat, geen poort. Niks.
'Waar moeten we heen?'