Het bos

Met een zucht ging Scarlett overeind zitten. Weer iemand die ervoor zorgde dat Toushirou wegliep. En elke keer irriteerde het haar meer. Wat moesten die rare aardlingen dan ook in dit gedeelte van het bos? Ze hadden hier niks te zoeken.

(( Nou, zeg, aardlingen zijn cool, hoor xp ))

(( Simoonzel, je stalkt *knikt heftig als een klein kind* ))

Iris draaide ongeduldig om, ze keek naar het meisje, 'Ga nou maar, ik denkt niet dat ze het zo leuk vind dat ik hier sta,' fluisterde ze ongeduldig. 'Maakt je geen zorgen om mij,' zei ze grijnsend. Ze klopte 2x op z'n schouder. Ze knikte even naar het meisje.

Toushirou haalde zijn schouders op. 'Oké, vooruit dan maar. Ik zie je nog wel hè' zei hij met een knikje naar haar, waarna hij haar een korte knuffel gaf en rechtsomkeerd naar Scarlett maakte. Eenmaal aangekomen plofte hij naast haar in de sneeuw. Hij slaakte een zucht.

Iris liep vluchtig van hun vandaan, ze keek nog even achterom, daarna liep ze opgelucht naar een bankje wat dieper in het bos. Ze ging zitten en graaide wat sneeuw van de grond, ze liet het smelten in haar hand. Ze ging op het bankje liggen en sloot haar ogen.

Miyoko kwam bibberend aanlopen, totdat ze Iris zag. Ze rende naar haar toe, en gaf haar een grote knuffel. 'Ier! Hoe gaat ie meisje!' riep ze terwijl ze Iris nog steeds vast hield. Miyoko glimlachte van oor tot oor. Met een korte beweging liet ze Iris los, en ging naast haar op het bankje zitten.

Iris trok een wenkbrauw op, Oooh, hier heb ik dus zó geen zin in.. ze haalde een nep-glimlachje tevoorschijn die ze zo echt mogelijk liet zien. De glimlach verdween, 'Goed,' zei ze terwijl ze haar oren spitste om Toutou en het meisje nog te kunnen horen. Ze glimlachte weer even half nep naat Yoko-chan.

Miyoko begon te lachen. 'ahhh mooi. Ik heb je zo lang niet gezien dude! waar zat je?!' zei Miyoko extreem vrolijk. Ze schoot even wat vuurwerk af, en stak een peaceteken op.

"Wiens nagel was er nu weer gebroken?" vroeg Scarlett, nog steeds geïrriteerd. Het kwam niet eens door Toushirou dat haar humeur omgeslagen was, zelfs al was het nog zo koud. Gewoon het feit dat er telkens iemand moest komen huilen als ze met hem was. Vreselijk. Alsof het haar iets boeide.

Toushirou keek Scarlett meelevend aan. 'Sorry. Mijn vriendenkring is een beetje.. lastig' zei hij aarzelend, waarna hij zijn hand om die van Scarlett sloot. 'Maarja, ze wilde nergens over praten. Dus ik weet ook niet wat ik ermee aan moet'

".. Understatement of the year," zuchtte Scarlett, waarna ze haar ogen richtte op de bomen in de verte. "Ik snap gewoon niet dat die aardlingen overal en altijd lopen te janken. Is dat een traditie hier? Iets dat ik niet snap?" Verward keek ze Toushirou aan. Rare tradities.

(( wat een beledeging xp ))

Toushirou grijnsde om Scarlett's imitatie. 'Ja' zei hij serieus. 'Je ziet mij toch ook altijd huilen?' vroeg hij met een grijnsje. waarna hij tegen haar aan ging zitten. 'Het spiiijjjjt meeeee' zei hij zangerig.

"Nee. Maar volgensmij huil jij gewoon elke avond op je kamer," bracht Scarlett uit. Al was het een grapje, ze bleef er serieus bij kijken. "Maar het lijkt wel serieus op een of andere trend hier hoor!" zei ze toen, met haar handen erbij gebarend.

Toushirou grijnsde. 'Don't worry about it, ik ben nog lang niet depressief' zei hij droogjes. Hij maakte achtjes in de sneeuw met zijn vinger om zich even bezig te houden.

Terra liep rustig door het bos heen, ze zag niemand maar vond het fijn dat het er zo donker was, haar haar leek nu donker blauw/paars door het gebrek aan licht.

"Dat is dan mooi!" grijnsde Scarlett, waarna ze zich weer acherover in de sneeuw liet vallen. Die zorgde er gelijk weer voor dat haar humeur beter werd, zoals het altijd deed. "Laten we hier blijven wonen..." mompelde ze bijna onverstaanbaar."

Toushirou liet zich achterover in de sneeuw zakken en grijnsde. 'Doen we' zei hij droogjes. 'We maken een iglo, en we leven van ijs' zei hij droogjes.

"It'll be perfect!" zei Scarlett blij. Het enige nadeel was dat Scorpio er dan niet was, maar die verstopte ze wel ergens in een struik. Langzaamaan begon het te schemeren en werd er steeds minder zichtbaar van het bos. "Nu is het pas echt perfect," grijnsde ze.

Terra ging tegen een boom zitten, ze hield van het donker....want dan kon ze extra hard schijnen.
Terra gebruike lichaamsverlichting om een zacht groen licht uit te stralen in het zwarte niets, bomen werden zichbaar en ze keek geconcentreerd naar haar handen.

Toushirou glimlachte. 'Ja, perfect' fluisterde hij tevreden. Hij had nu toch echt weer zin om Scarlett's ribben te breken door haar dood te knuffelen, maar besefte inmiddels dat dat geen succes was. Hij sloeg daarom maar voorzichtig zijn arm om haar heen en staarde naar de boomtoppen en de roodpaarsblauw kleurende lucht.

Scarletts ademhaling vertraagde lichtelijk toen ze een poos in de sneeuw lagen ((of zaten ze nou?!)) en al snel was ze totaal gekalmeerd van alles en Toushirous arm om haar heen maakte het zelfs nog beter. Nog dezelfde seconde legde ze haar hoofd zo dat hij tegen die van Toushirou aankwam. Op ongeveer hetzelfde moment begonnen er kleine sneeuwvlokjes naar beneden te dwarrelen. "Nu is het pas echt compleet," zuchtte Scarlett, waarna een glimlach zich op haar gezicht verspreidde.

((Lagen geloof ik hahaha))

Toushirou glimlachte. Hij liet de temperatuur nog een paar graden dalen en kroop gapend tegen Scarlett aan. 'Oké, hier wonen. Ik ben het ermee eens' zei hij grijnzend.

Scarlett stak haar tong uit, al kon Toushirou dat waarschijnlijk niet eens zien. "Dat is dan mooi, want anders had je pech gehad!" lachte ze. Het zou waarschijnlijk heel raar uit zien dat ze hier in korte mouwen and all in de sneeuw lagen, maar dat boeide haar niet. Wat wel boeide was dat het ontzettend goed aanvoelde om hier te liggen. 'Wedden dat er dadelijk weer iemand komt janken hier," zei ze toen plagerig. "Omdat het sneeuwt en haar haren door de war gaan ofzo."

Toushirou grijnsde. 'Irriteer je nou maar niet zo. De avond is veel te mooi' zei hij glimlachend, waarna hij een kus op haar wang drukte, al moest hij daarvoor half over haar heen gaan hangen.

"Ik irriteer me ook niet!" antwoordde Scarlett gelijk. "Ik moest er alleen even aan denken.." Zodra Toushirou zich half over haar heen boog sloeg ze beide armen om zijn nek heen zodat hij niet meer weg kon. "Got ya!" lachte ze toen.