Het bos

Toushirou lachte. 'Jouwe is gewoon extreem dun' zei hij plagerig, waarna hij zich weer in zijn eigen engeltje liet vallen. Hij tilde zijn hoofd op en maakte daar een tweede hoofd afdruk mee, vanaf de schouder van zijn sneeuwengeltje. 'Nu is het een alien'

"De jouwe is gewoon dik hoor, mijn is normaal," lachte Scarlett. "Een alien! Net als jij! Wat leuk!" grijnsde ze. "Nu heb ik 2 Toushirous, mijn leven is compleet!" zei dramatisch, waarna ze net deed alsof ze flauwviel op de grond. Dat ze daarbij in de lach schoot hielp er niet echt bij.

Iris liep afwezig naar de grond kijkend het bos in, ze keek vooruit toen het wat schemeriger werd. Ze zucht en beet op haar lip, ze dwaalde wat rond. Ze hoorde na een paar minuten dwalen wat stemmen, ze probeerde de stemmen te negeren, dus liep ze de andere kant uit.

Toushirou grijnsde. 'Wat aardig van je' lachte hij droogjes. Hij dacht in de verte een blond meisje te zien, maar die verdween in de mist. Hij fronste en kneep zijn ogen tot spleetjes, maar kon niet herkennen wie het nou was. Hij liet zich daarom maar naast Scarlett neerploffen. 'Je hebt mijn engeltje geruïneerd'

Scarlett schoot overeind en sloeg gespeeld beledigd haar armen over elkaar. "Ik val flauw en meneer denkt alleen maar aan zijn engels!" riep ze verontwaardigd. "Ik zal het onthouden Tous, ik zal het onthouden.."

Iris hoorde nog steeds stemmen en begon te rennen, ze ging na een tijdje weer lopen en hoorde niks meer, behalve wat gefluit van een paar vogels. Ze stopte met fluiten en het was muisstil. Ze zocht een bankje, zag er eentje in de verte staan en liep er naar toe en plofte er op. Ze staarde treurig voor zich uit, ze zette haar capison over haar hoofd.

'Meisjes onthouden altijd alles' zei Toushirou droog. 'Maar alleen de slechte dingen hè!' zei hij er achteraan, terwijl zijn vinger beschuldigend voor Scarlett's neus hing. Hij lachte. 'Oké, ik ben heel denigrerend bezig'

"Maar alleen de slechte dingen he!" deed Scarlett Toushirou overdreven na. "Jongens onthouden gewoon niks! Hopeloos!" riep ze lachend. "Dat ik daarmee opgescheept moet zitten.." grapte ze daarna.

Toushirou grijnsde. 'Ik denk dat je maar lesbisch moet worden' zei hij dramatisch, waarna hij ging zitten in de sneeuw. 'Ik ga je wel missen denk ik. Maar hé, ik vind wel een leuk vriendje' plaagde hij haar met een nog bredere grijns op zijn gezicht.

Iris voelde tranen opkomen en beet op haar lip, legde haar hoofd langzaam in haar handen, ze kon zich niet inhouden en moest huilen. Iris, hou op! Stel je niet zo aan! Huil maar, ik snap het wel dat ik me eenzaam voel.. Nee, stop! Stel je niet aan, zielepiet.. Ze hoorde allemaal stemmetjes in haar hoofd, ze wist niet precies waar ze om huilde, maar gewoon omdat ze eenzaam was haar ouders mistte. Ze wist het niet meer, maar een ding wel, het luchtte op.

Alsof Toushirou haar enorm aan het irriteren was stak Scarlett haar tong uit. "Best. Maar als je niet over me heen kunt komen is het je eigen schuld hoor! Ik heb zooooooo iemand anders!" grinnikte ze. "Jij daarentegen.. mhhh.. laat ik maar niks zeggen."

Toushirou grijnsde breed. Hij wilde nu eigenlijk een enorm gemene opmerking over Yumiko maken, maar had nog iets te veel wil om te leven om dat nou over zijn lippen te krijgen. In plaats daarvan draaide hij naar haar toe en begon hij haar te poken in haar buik.

((hou dat inderdaaaaaaaaaaaaaaaaaad maar in ))

"Hou eens op," lachte Scarlett, die de kans niet meer kreeg iets te zeggen omdat Toushirou in haar buik aan het porren was. Met moeite probeerde ze zijn armen weg te duwen. "Ik kan daar niet tegen!"

Iris stopte met huilen en voog haar (waarschijnlijk) uitgelopen mascara weg. Ze keek wazig voor zich uit en besefte dat huilen geen nut had. Ze haatte zich zelf, ze keek vluchtig om zich heen of niemand haar gehoord of gezien had. Ze voelde dat haar hart sneller ging kloppen, ze keek weer vluchtig om zich heen, Gelukkig, niemand.. ze zuchtte van opluchting. Ze stond op en liep richting de stemmen, ze probeerde te achterhalen wie het waren, ze kwam dichterbij en zag een jongen en een meisje wazig, ze zag dat de jongen het meisje aan het porren was. Ze kneep haar ogen tot spleetjes en tot haar verbazing was "de jongen" Touch. Ze glimlachte breed en dacht weer terug aan de kermis, ze ging tegen een boom aanzitten zodat Touch en het meisje haar niet konden zien.

(( auw, me vingers XD ))

(( Simoon, alleen dat laatste stuk is belangrijk ;d ))

Toushirou dacht dezelfde blonde haren als eerder te zien, maar toen hij opkeek was er niemand meer te zien. Hij was inmiddels gestopt met Scarlett plagen en keek met een frons op zijn voorhoofd om zich heen. 'Eh - is daar iemand?' vroeg hij aan de lucht om zich heen. Zijn adem condenseerde in de lucht zodat hij hem kon zien. Kou, heerlijk.

"Ja, ik ben het, je geweten," antwoordde Scarlett droog, terwijl ze rondom zich heen keek. Niemand te zien, wat zeurde Toushirou nou weer? Hij begon een beetje paranoia te raken.

Iris hoorde Touch, ze hield haar adem in, ze bleef zo stil mogelijk zitten, Nee, shit! ze keek voorzichtig om zich heen, ze ademde langzaam uit, ze zag een wolkje van haar adem. Ze legde langzaam haar handen op de grond en hoorde wat bladeren kraken, ze verwachtte dat Touch en het meisje niet hoorde omdat het zo zacht was, dus negeerde ze het. Er ontstond een grote grijns op haar gezicht.

Toushirou schudde zijn hoofd. 'Nee, ik meen het, ik zag iemand' zei hij een beetje angstig. Hij was toch zeker niet krankzinnig aan het worden? Hij stond op en klopte zijn kleren af. Toen hij een rondje draaide was er nog steeds niemand te zien.. vreemd. Hij zag ineens een ademwolkje achter een boom verderop vandaan komen. Of de boom was een sigaretje aan het roken, maar dat leek hem vrij sterk. Hij liep er langzaam op af. 'Hallo?' vroeg hij verbaasd.

Met een licht geïrriteerde zucht liet Scarlett zich achterover vallen. Waarom moest er altijd iemand tussen komen als ze ergens met Toushirou was? Je zou zien dat het weer die rare Miyoko was. Of nog erger: Yumiko.

Iris ogen werden groter, ze was gesnapt, ze grijnsde nog steeds. 'Touch,' fluisterde ze zacht terwijl ze opstond. Ze hief haar hand omhoog als begroeting.

Toushirou trok zijn wenkbrauwen op toen hij Iris herkende. 'Heey, Iris!' zei hij vrolijk, maar zijn grijns betrok toen hij haar uitgelopen mascara herkende; net als de vorige keer dat ze zo gehuild had. 'Wat is er?' vroeg hij bezorgd.

Iris wist wel waarom hij dat vroeg, dus voog ze snel haar uitgelopen mascara weg. Ze keek om de boom heen naar het meisje, 'Ik ehmm, ga..' zei ze schor, ze draaide zich om, zuchtte en slofte de andere kant uit.

Toushirou fronste en liep achter Iris aan, op ongeveer een halve meter afstand. 'Hé, wat is er aan de hand?' herhaalde hij op iets hardere volume. Waarom dacht ze dat hij zich niet af zou vragen wat er mis was als ze eerst met een behuild gezicht zich probeerde te verstoppen, en dan ineens weg marcheerde?

Iris haalde een nep-glimlach tevoorschijn, O, nee, hé ze haalde haar schouders op, 'Niets bijzonders,' zei ze. Ze wees naar haar glimlach, 'Het gaat al weer,' zei ze zacht. Ze draaide zich om en slofte ergens heen, ze keek nog even naar het meisje die bij Touch had gezeten. Ze voelde zich betrapt, al weer.

Toushirou fronste. 'Hé, als er echt niets is vind ik het best hoor, maar anders kan je het altijd kwijt' zei hij terwijl hij opnieuw achter haar aan liep. Hij keek even achter zijn rug om naar Scarlett.