Sportvelden

Na een tijdje trok hij zijn shirt weer aan en ging op de tribune zitten. Hij onderzocht zijn omgeving aandachtig. Zag mimi bij een jongen zitten en grijnsde. Vreselijk makkelijk kind. Daarna richtte hij zijn aandacht weer op de atletiek baan. Even kreeg hij zin om weer te gaan rennen, maar besloot toch te blijven zitten.

Alecia ging op de tribune zitten met zoals gewoonlijk als ze hier kwam een chetsblok in de hand. Ze zette zich ergens in het midden neer en begon te tekenen wat ze zag.

Toushirou keek op van zijn boek toen er ineens een schaduwbal naast hem ontplofte. Toen hij opkeek zag hij dat het Mimiko was, iemand die hij toch al even niet meer gesproken had. 'Hey! Eh - nouja, een beetje,' begroette hij haar met antwoord op haar vraag. Hij sloeg zijn boek dicht en legde het aan de kant.

Yumiko liep het sportveld op. Er waren een heel hoop nieuwe aanvallen en verdedigingen die ze onder de knie moest krijgen. Het leek haar het verstandigst om haar kloonteam als eerste te oefenen, dat kon altijd handig zijn. Ze nam een pose aan op het sportveld. Ze had geen idee hoe ze het voor elkaar moest gaan krijgen. Opperste concentratie, en hopen dat het ging lukken. Maar hoe erg ze zich ook concentreerde, het wilde nog niet echt lukken.

Alecia tekende Toushirou na. Ze probeerde de wantrouwerige blik in zijn ogen te tekenen. Zelf zag ze niet of het gelukt was, dat was dan maar aan iemand anders om over te beslissen.

Mimiko ging naast Toush zitten en zuchte. 'Het is té heet', zei ze terwijl ze een paar zweet druppels van haar hoofd afveegde. Ze keek het sport veld rond en zag wat bekende gezichten maar had geen zin om nog op te staan en hen ook te begroeten. Ze keek even nieuwschierig naar het dicht geslagen boek van Toushirou. 'Wat lees je?', vroeg ze terwijl ze de titel las.

Toushirou liet de temperatuur om hen heen wat dalen zodat het meer uit te houden was en keek even naar zijn boek. 'Niet zo heel interessant hoor.. planeten gedoe,' mompelde hij een beetje onverstaanbaar, waarna hij grijnsde. 'Maar goed, hoe is het met je?'

Na een tijdje trainen, en opperste concentratie was het begin er eindelijk. Ze kon zichzelf nu één maal klonen. Maar ze moest en zal door blijven trainen tot ze er wel 100 kon maken. Al zou dat moment nog lang niet komen, dat wist ze zelf ook wel. Maar elke dag een kloontje meer, dat moest wel lukken? Toch?

Mimiko voelde hoe Toushirou de tempratuur liet dalen en voelde hoe de warmte afzakte. Ze zuchte tevreden en knikte toen. 'Planeten gedoe..', zei ze lachend en ze keek weer even voor zich uit. 'Prima, en met jou?', vroeg ze terwijl ze haar ogen even dicht kneep tegen de zon.

Alan liep naar de sportvelden, ookal had hij geen enkele reden om hier te zijn. Sport betekende voor hem één groot drama. Hij keek om zich heen. Zijn blik viel op een paar bankjes aan de rand van de velden. Met een opgeluchte blik liep hij naar eentje toe en ging hij erop zitten.

Toushirou knikte als vaag antwoord op Mimiko's vraag. 'Ja, ook..' voegde hij er nog slecht articulerend aan toe. Hij was veel te geconcentreerd aan het kijken naar Yumiko's training, die haar aardig goed afging. Het beeld van twee Yumiko's vond hij waanzinnig om aan te zien, zodat hij grijnzend zat te staren.

Yumiko kreeg Toushirou in het oog. 'TOUTOU KIJK!' riep ze enthousiast. Ze wenkte met een enorm blij hoofd naar haar kloon, zo trots was ze. Nu nog uitvinden hoe dat ding kan bewegen. Dan zou ie voor mij in de les kunnen gaan zitten, en voor me nablijven. En natuurlijk andere vervelende situaties afhandelen waar ik geen zin in heb. Ze wreef even geniepig in haar handen, en ineens merkte ze dat er iets bewoog in haar ooghoek. Oké eng, m'n kloon kijkt me aan. HEE TOF M'N KLOON KIJKT ME AAN.

Mimiko keek naar Yumiko, die met nog een Yumiko stond. Een bewonderende lach ontstond op haar mond. 'Wauw', zei ze in haar zelf.

Toushirou zwaaide blij naar Yumiko en staarde naar haar kloon. Het was best een raar idee, twee keer Yumiko. Straks liepen er honderden Yumiko's over MHS heen. Hij kreeg een klein binnenpretje bij het denken aan hoe Scarlett erop zou reageren.

Yumiko keek even naar haar kloon met een opgetrokken wenkbrauw, terwijl haar kloon precies hetzelfde deed. Ze liep rustig naar Toushirou toe. Haar kloon bleef even staan, maar volgde al snel. 'To-shi-ro' zei haar kloon. Hé what the fuck, het kan praten? Nice..

Toushirou keek met een schuin hoofd naar de kloon van Yumiko en raakte nu lichtelijk verward omdat ze precies hetzelfde waren. 'Eh - tegen wie moet ik praten?' vroeg hij een beetje wazig. Hij zag Yumiko er wel voor aan om een geintje met hem uit te halen.

Plots begon haar kloon in rook op te gaan, en was er nog maar één Yumiko over. Ze keek even met een pruillip naar het voorval. Nog even door oefenen dus..

Toushirou wilde net iets tegen Yumiko zeggen, maar ze ging ineens in rook op. Er ging een steek van angst door hem heen tot hij ineens besefte dat dat gewoon haar kloon was en de echte Yumiko er nog geheel intact naast stond. 'Af en toe zou ik het haast zonde vinden dat ik geen Telekinese heb' zei hij grijnzend.

'I know.' zei ze grijnzend. Ze vond het de leukste specialiteit van allemaal, maar dat vond waarschijnlijk iedereen van zijn of haar specialiteit. Maar als je de mogelijkheden met elkaar vergeleek, vond Yumiko dat je met telekinese de leukste dingen kon doen. 'Wat ben je eigenlijk aan het doen?' vroeg ze aan Toushirou.

Toushirou haalde slechts zijn schouders op. 'Lezen, afkoelen. O, en met Mimiko.. gezelligen,' zei hij grijnzend. Hij wees met zijn duim opzij naar Mimiko. 'En toen raakte ik afgeleid door jouw plotseling verschijnende tweelingzusje,'

'En geef toe, m'n twin was heel erg knap.' zei ze met een brede grijns op haar gezicht. 'Heb jij trouwens al plannen voor de vakantie?' vroeg ze.

Toushirou lachte even om Yumiko en schudde toen zijn hoofd. 'Ik ga naar huis, in Tokyo. Dus niet echt bijzondere plannen. Misschien ga ik nog bij mensen langs.. dat moet ik maar eens af gaan spreken,' zei hij nadenkend.

'Ah.. oké. Ik blijf gewoon op school, I guess. Mijn ouders zijn er in de vakantie niet, en verder heb ik geen idee wat ik zou moeten doen. En op school kan het vast ook best leuk zijn.' zei ze met een geforceerd lachje erbij.

Toushirou trok zijn wenkbrauwen op bij Yumiko's plannen. Als iedereen op school naar huis zou gaan zou het er vast minder leuk zijn. 'Hier blijven? Weet je het zeker?' vroeg hij half bezorgd.

'Ik ga niet in m'n eentje een wereldreis maken als je dat soms denkt.' zei Yumiko terwijl ze haar wenkbrauw ophaalde.