De gang op de derde verdieping.

Ayano keek omhoog. Ayano's ogen stonden woest maar al snel stonden ze heel onschuldig. Ze schudde haar hoofd. "Ingewikkelt," brabbelde ze alleen maar. Ayano kon Yumiko nu niet afsnauwen, negeren was de optie geweest maar wat ze nu zij verklaarde genoeg.

Yumiko knikte. 'Komt me bekend voor..' zei ze, waarna ze nog een laatste blik wierp op Yuu en Toushirou.

Ayano knikte. Ze glimlachte zwakjes en staarde toen weer als een dood wezen voor zich uit. "Maybe..." ze kapte haar zin af en grijnsde sluw. Nog steeds met een gebroken hart. Maar het idee om lucas te zien lijden, gaf haar een voldoening. Zij pijn, hij pijn.

Toushirou fluisterde wat onverstaanbare dingen, meer in zichzelf dan tegen Yuu. Omdat hij zo slecht articuleerde was hij hoogstwaarschijnlijk de enige die wist wat hij uitkraamde. Hij keek om zich heen en zag dat de belangstelling groot was. Hij wendde zich weer tot Yuu en veegde met zijn mouw wat tranen van zijn gezicht terwijl hij troostend glimlachte.

Yuu lachtte een beetje zenuwachtig. 'Ik ben zo'n zielepiet,' bracht hij tussen zijn lachjes door. 'Hij gaat me uithuwelijken aan een franse tuthola.' Bij die woorden draaide zijn maag nog een keer om. Zachtjes leunde hij met zijn hoofd op Tou-chans schouders. 'Hoe kan ik nou trouwen met een franse tuthola?'

Ruşine liep stilletjes een paar stappen dichterbij, waarna ze de overige omstaanden op de schouder tikte en hen heel indringend vertelde dat de show over was. Daarna wilde ze voor Yuu en Tous neer hurken, maar bedacht zich alweer en bleef twijfelend voor hen staan.

'Niet' besloot Toushirou met een zacht stemmetje. 'Dat kan niet en mag niet. Bovendien staat een baret je voor geen meter'
Hij glimlachte en keek naar Rusine terwijl hij Yuu over zijn hoofd aaide.

Ruşine begreep er nog steeds niets van en keek Tous met een vragende blik aan.

((Regel overtreder! Oké schijt XD. ))

Yuu had geen zin meer om Engels te praten en ging in het Japans verder, zodat alleen Tou-chan hem kon verstaan. 'Ore... Ik kan niet anders. Ik mag mijn vader niet teleurstellen. Ik ben de enige man in de familie en zijn enige kans op een mooie vrouw in huis. Ik kan hem niet vertellen dat ik eigenlijk een vieze homo ben,' zei Yuu. Hij voelde de tranen weer opkomen. Hij had zijn situatie allang geaccepteerd, en hij was er zelfs trots op, maar altijd als zijn vader hem confronteerde met het feit dat één van de belangrijkste personen in zijn leven het nooit mocht weten, haatte hij zichzelf en het feit dat hij homo was.

Ruşine fronste. Engels ging haar goed af, al was ze het soms wel moe, maar Japans, dat lukte dus echt niet. Ze maakte eruit op dat Yuu geen zin had om tegen haar te praten. Half beledigd, half begrijpend (zij had hem immers geslagen toen hij haar wilde helpen) slaakte ze een zacht zuchtje en draaide zich om.


((jullie typen gewoon te langzaam.))

'Komt wel' zei Toushirou kort tegen Rusine waarna hij naar Yuu's verhaal luisterde. 'O jee..' zei hij terwijl hij nadacht. Hij kon alleen op de meest pijnlijke oplossing komen. 'Ik denk dat je echt geen keuze hebt behalve het vertellen' zei hij teneergeslagen. Hij legde zijn hoofd tegen dat van Yuu aan en staarde naar de grond.

'Als ik het hem vertel vermoord hij me. Ik kan toch moeilijk aankomen en zeggen: Hoi pap, je enige zoon is een homo en is verliefd op een drommel van 1,70m,' zei Yuu. Hij zocht naar Tou-chans hand en verstengelde hun vingers.

Ruşine hoorde Tous niet, maakte een beledigd "hmpf" en beende weg.

Toushirou zuchtte. 'Dat klinkt behoorlijk kut ja' zei hij. 'Wanneer komen ze?' vroeg hij daarna. Misschien konden ze één of ander plan bedenken om zijn vader te slim af te kunnen zijn. Het was een poging waard.

'Volgende week. Waarschijnlijk komen Melissa, haar moeder en mijn vader. Ik weet echt niet wat ik moet doen. Ik weet het echt niet,' zei hij. Het enige wat hij op dit moment wilde was alleen zijn met Tou-chan. Hij wilde zijn vader vergeten, die domme trut in frankrijk vergeten en genieten van de tijd die hij nog had als homo.

Toushirou zei niks. Hij troostte Yuu in stilte en zuchtte. 'Huilen is niet zwak' zei hij uit het niets. Hij keek Yuu niet aan, maar staarde naar een beestje dat tegen de muur tegenover hem op liep.

Yuu keek in Tou-chans ogen. Hij kon het niet geloven dat hij iemand als Tou-chan had kunnen vinden. Hij was als een droom, en het bericht van zijn vader kwam aan als een schelle wekker die hem uit zijn slaap probeerde te sleuren. 'Ik wil niet stoppen met dromen,' mompelde Yuu zacht, en hij keek Tou-chan met een wanhopige en angstige blik aan, bang dat hij elk moment in het niets kon verdwijnen.

Toushirou keek Yuu aan en toverde een zwak glimlachje tevoorschijn. 'Dan moet je meer slapen en minder aan anderen denken' fluisterde hij. Hij haalde zijn hand door Yuu's haar.

'Ik kan op dit moment alleen maar aan jou denken. Ik kan me niet voorstellen dat ik straks voor het altaar sta met iemand die tieten heeft,' zei hij op een dramatische toon, terwijl hij zich met zijn bewustzijn vast probeerde te klampen aan Tou-chans hand die door zijn haar ging. Hij pakte voorzichtig zijn bovenarm vast om en nam het besluit dat hij die nooit meer los zou laten.

Toushirou glimlachte. 'We verzinnen wel iets' zei hij sussend. 'En anders moet je die tieten er gewoon afhakken'
Hij kroop nog wat dichter tegen Yuu aan en staarde naar de grond.

Yuu steunde met zijn voorhoofd op dat van Tou-chan en probeerde zijn blik te vangen.
'Ne, Tou-chan... Aishiteru,' fluisterde hij toen.


((voor de mensen die het niet begrijpen: Yuu zegt: 'Hey, Tou-chan... Ik hou van je'. Ow en Aishiteru is de meest serieuze vorm om het te zeggen [A]))

(( wat zijn jullie lieeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeef ))

Toushirou glimlachte. 'Watashi mo anata wo aishite imasu' fluisterde hij terug, terwijl hij zijn hand langs Yuu's gezicht legde.

Toushirou wrote:Toushirou glimlachte. 'Watashi mo anata wo aishite imasu' fluisterde hij terug, terwijl hij zijn hand langs Yuu's gezicht legde.

((BWEEEHH ik wil ook lieve woordjes begrijpen!))