Yuu's stage in de ziekenzaal.

"Overal, dokter!" kermde Seth, die zich totaal niet bewust was van de starende gezichten en de fluistergesprekken.
Hij keek Yuu nog even bedwasemd aan, likte langs zijn lippen, en stak zijn handen uit.
"Oh, dokter! Ik heb een grondig onderzoek nodig!"




((HAHAHAHAHAHAHHAHAHAHAHA))

Jep, die dokterjas deed hij bij deze nooit meer af. Behalve als Seth het deed dan.
'One moment Mr. Connor,' zei Yuu op zijn laagste stem. Hij keek even naar het publiek dat ze hadden, knipoogde naar Flint en trok de gordijnen om Seth's bed dicht. Hij hoopte maar dat Yui hen met rust zou laten want het zag er niet naar uit dat Seth hem heel zou laten.
Andersom ook niet, overigens.
'Oké dan, waar zal ik eens beginnen?' vroeg Yuu, die weer op de bedrand ging zitten en met een twinkelende blik in Seth's ogen keek. Hij zette de stethoscoop die hij om zijn nek had hangen op zijn oren en pakte het uiteinde vast. 'Laten we maar beginnen bij je hart.' Hij boog zich over Seth heen en knoopte de bovenste knoopjes van zijn overhemd los, zodat hij de koude stethoscoop onder de stof kon laten glijden op de plek waar ergens Seth's hart moest zitten. Een gebonk dat naar Yuu's idee iets te snel ging (of nouja... iets was misschien zacht uitgedrukt) dreunde door zijn oren. Een klein grijnsje verscheen op zijn gezicht en hij keek omhoog naar Seth. 'Dat ziet er niet goed uit,' constateerde hij met een zogenaamd strenge blik terwijl hij zijn stethoscoop weer af deed.
'Daar moeten we snel iets aan doen.'

"Ooooooh!" stootte Seth totaal verslingerd uit, terwijl hij iets naar voren boog en de stethoscoop beetgreep.
"STETHOSCOOP, STETHOSCOOP!" kermde Seth, die plots een interesse leek te hebben in het wild uitroepen van dokterachtige snufjes.

Het was overduidelijk dat dokter spelen Seth's favoriete spelletje was tot nu toe. Yuu haalde de stethoscoop van zijn nek en gaf hem aan Seth. 'Wanna try it out?' vroeg hij terwijl hij ondertussen de bovenste knoopjes van zijn eigen overhemd open deed en met een fonkelende blik naar Seth glimlachte.

Zijn mond vormde een grote "O" en zijn oogjes schoten wild van Yuu's ogen, naar de onblootte borst.
"Mag dat?" haperde hij verwilderd. Zonder antwoord af te wachten schoot hij in het ding, en legde hij het met glunderende oogjes tegen Yuu's borst.
Seth schrok zich het apezuur.
Met een ruk schoot hij uit zijn bedwasemde toestand, en keek hij Yuu totaal geschrokken aan.
"YUU, JE HART, DAT.. DAT.." Hij haalde een hand naar zijn mond en liet de stethoscoop op de grond vallen.
"..sinds wanneer is er iets mis met je hart?! WAAROM VERTEL JE DAT NIET."

'Sinds wanneer?' herhaalde Yuu Seth's vraag. Zijn blik sloeg over van ietwat onschuldige fonkelingen in something very Yuuish. Hij kroop over Seth heen en keek hem vanaf een kleine afstand in de ogen. 'Nou dokter Connor, dat is ongeveer sinds de dag dat ik jou voor het eerste zag,' fluisterde hij op een duister toontje. 'Weet u misschien iets wat ik eraan kan doen?'
Oké, deze vorm van rollen omdraaien was nog best vermakelijk. Seth als dokter... niet slecht.

Seth werd vuurrood en keek Yuu met grote, ongelovige ogen aan.
"Oh- d-d..dat is.. eh.." stamelde Seth ongemakkelijk, wiens schaamte weer op het toneel was verschenen. Paniekerig staarde hij over zijn schouder.
"..niet.. p-positief.." wist hij uiteindelijk met alle macht uit te stoten.
"En n-nu moet je.. van me.. af gaan," haperde hij erachteraan, terwijl zijn blik naar zijn handen gleed.
"Verdorie," mompelde hij verstrooid, toen de ongehoorzame dingen maar niet van Yuu's kraagje wilde afwijken, en nu zelfs naar beneden afdwaalden.
Zijn blik gleed weer naar Yuu. "W-weg!" commandeerde hij hopeloos.

'Hmm,' zei Yuu alleen. Hij luisterde totaal niet naar Seth, boog zich dichter naar hem toe en duwde zijn lippen op die van hem.
Precies op dat moment gooide Yui de gordijnen open. Yuu keek geïrriteerd op, recht in Yui's razende gezicht.
'YUU TAKANO EN SETH CONNOR DIT IS VERDOMME AL DE ZOVEELSTE KEER! SETH, FLIKKER OP UIT MIJN ZIEKENZAAL IK BEN JE MEER DAN ZAT!' riep ze woedend uit. Yuu voelde een vlaag van razernij door hem heen schieten omdat Yui zo tegen zijn Seth uitviel. 'Hé, Seth heeft pijn!' riep hij verontwaardigd uit. Hij had zich overigens nog steeds over Seth heen gebogen en maakte geen aanstalte om weg te gaan.
'Ik ben hem aan het onderzoeken!'
'ER VALT GODVERDOMME HELEMAAL NIKS TE ONDERZOEKEN! DAAR OP DAT BED WACHT EEN MEISJE OP JE DAT JE HULP PAS ECHT NODIG HEEFT. GA ER NU!!! HEEN OF JE BENT JE STAGEPLAATS METEEN WEER KWIJT!' riep Yui kwaad uit. Yuu keek de ziekenzaal rond. Iedereen staarde met grote ogen naar het schouwspel. Met een zucht kroop Yuu van Seth af. Hij knoopte zijn overhemd weer dicht, trok zijn jas recht en streek zijn haren weer in model door er even met zijn vingers doorheen te woelen.
'Goed dan,' bromde hij. Hij wierp even een dodelijke blik op Yui en ontfermde zich weer even over Seth. 'Guess we have to continue this tonight,' fluisterde hij met een grijnsje op zijn gezicht. Nog even snel drukte hij terwijl de hele ziekenzaal toekeek zijn lippen op die van Seth. Hij knipoogde nog een keer naar Flint en liep uiteindelijk naar het meisje toe dat blijkbaar zijn hulp heel hard nodig had.
Verdomme, het begon net leuk te worden.

Seth keek uitermate betrapt toen de gordijnen ineens openschoten, en hij vloog met een ruk overeind.
Net toen hij excuusjes naar de starende zaal wilde brabbelen werd hij echter ruw onderbroken door Yuu die ineens zijn lippen op die van hem duwde.
"MMM-M-!" protesteerde hij met een tomaatkleurig hoofd.
Haastig sprong hij overeind, en keek hij boos naar Yuu. Maar deze leek hem alweer vergeten te zijn, en knipoogde naar asdllaksdjflasdfjasldfjasdlkfj.
Woedend beende hij op de blonde mongool af, trapte hem hard tegen zijn scheen, en stormde de zaal uit.

Taiga liep de ziekenzaal in en keek rond, ze weet nog dat ze hier ook moest stage lopen om met haar krachten om te leren gaan maar die heeft ze nu wel onder controle. maarja aan verkoudheid kon ze niet echt iets doen dus ze had wat olie zakdoekjes en wat pilletjes tegen de keelpijn. ze ging bij de balie staan en keek rond, toen ze Yuu in een witte jas zag staan grijnsde ze even, hij moest dus helpen interesant.

Flint was onderhand nogal sneaky weg ge slopen, hij hoefde de twee overduidelijk niet lastig te vallen en nu zijn arm int verband zat was het vast wel weer goed, eenmaal buiten sprinten hij ervandoor met zijn konijn nog altijd in zijn hand.

Al was de school nog zo groot en al kende Emily nog geen derde van alle plekken, de ziekenzaal was er een die ze al vlug met haar ogen dicht wist te vinden. Niet dat ze zo ontzettend vaak behandelt of wat dan ook moest worden, maar het was altijd wel zo veilig om te weten waar zoiets lag in geval van nood.
Vlak voor de deur van de ziekenzaal bleef ze even staan om te kijken of Noah haar nog volgde. "Hier is het," zei ze toen, doelend op de kamer achter de deur. "Wil je dat ik hier blijf wachten?"

Noah opende de deur en keek even naar binnen. Het was vreselijk druk. 'Nee kom maar mee ik denk dat ik nog even moet wachten en dat is zo saai in m'n eentje,' merkte hij droogjes op terwijl hij naar binnen stapte. Hij keek even aarzelend in het rond. Al snel viel zijn oog op het kleine meisje dat druk in de weer was met verscheidene patiënten. Zou zij zijn fysieke test afleggen? Ach, dan was het vast niet zo erg. Hij keek even opzij naar Emily. 'Wat een chaos,' zei hij, doelend op de vele leerlingen die met allerlei verschillende kwalen rondliepen.

Ziekenzalen waren dan niet haar favoriete plek om haar vrije tijd te verdoen, zo erg vnd ze het niet om mee te gaan en zo kreeg ze tenminste voldoende afleiding.. hopelijk. "Ach, dat is overal zo op MHS.." bracht ze uit terwijl ze een beetje om zich heen keek. "Bij wie moet je zijn?"

Yuu was net klaar met het inbinden van iemands knie toen de deur open ging en hij Emily samen met een onbekende jongen naar binnen zag komen. Zijn humeur daalde een paar graden. Bah, Emily.
'Yuu! Dat is Noah Carter, hij moet een fysieke test doen, wil jij die even bij hem afleggen?!' riep Yui over het geroezemoes in de zaal heen. Yuu keek even naar de jongen die Yui aanwees. Hij was net zo lang als Seth, had net zulke warrige haren als Seth en hij had net zo'n onschuldige blik als Seth, ook al probeerde hij het te verbergen.
Oftewel, hij leek een beetje op Seth.
Maar toch was Seth honderd keer beter. Alleen al omdat die Noah blijkbaar Carter van z'n achternaam heette. Wat een vreselijke naam, bah.
Met tegenzin liep hij op de jongen af. Hij keek op hem neer en glimlachte een geforceerde glimlach.
'Yo, ik ben Yuu en ik kom je fysieke test afleggen,' deelde hij droogjes mee. Zijn blik schoot even naar Emily, maar hij zei haar geen gedag.

Noah keek even verbijsterd omhoog, recht in de felrode ogen van de vreselijk intimiderende dokter voor zijn neus. 'Eh...' begon hij even van zijn stuk gebracht, maar toen keek hij naar Emily naast hem en schoot hij weer in zijn rol. 'Oké dan!' riep hij uit terwijl hij Yuu met een uitdagende blik aankeek, alsof hij het idee had dat zijn mannelijkheid werd aangevallen. 'Ik zal wel eens even laten zien wat ik kan!' onbewust spande hij zijn armspieren zodat die ietsjes sterker leken dan normaal. Hij keek weer even in de rode ogen van de dokter en deed onbewust een stap achteruit.

Antwoord hoefde Noah niet eens meer te geven op haar vraag en degene die opeens voor Noah stond hoefde zich voor haar al helemaal niet meer voor te stellen. Yuu.
Wat deed Yuu nou weer hier?! Yuu hoorde bij Seth te zijn en niet doktertje te lopen spelen.
Als ze dit had geweten was ze nooit met Noah mee naar binnen toe gegaan. Of nouja.. Yuu's houding, uitdrukking en gedrag maakten haar niet erg gerust op het feit dat hij Noah moest helpen. Misschien was het maar beter ook dat ze hier was. Niet dat ze Yuu aankon, maar ze kon nog altijd een van de verpleegsters erbij roepen als hij nog vreemder gedrag ging vertonen.

'Goed,' zei Yuu. 'Volg mij.'
Hij liep voor Emily en Noah uit naar een kamer die grensde aan de grote zaal. In de kamer stond een bed met een gordijn eromheen, wat meetspullen, een weegschaal en wat fitnessapparaten. 'Noah Carter, was het toch?' vroeg Yuu terwijl hij door een bak met dossiers bladerde en er een van Noah uit haalde. 'Wanneer is de laatste keer dat je een fysieke test hebt gedaan?'
Zijn blik gleed over de gegevens. Ze kwamen sterk overeen met de gegevens van Seth, die hij stiekem bekeken had toen het iets rustiger was. Hmpf. Op de één of andere manier vond hij het alleen maar irritant dat de jongen op Seth leek. Alsof Emily hem hier expres had gebracht om te checken of Yuu wel echt van Seth hield.
Natuurlijk deed hij dat. Alsof zo'n krielkip als Noah hem kon verleiden. Ha.

Noah volgde Yuu aarzelend. Hij knikte toen Yuu zijn naam herhaalde en ging aarzelend op het ziekenbed zitten. 'Ehm... dat was een paar maanden geleden. Toen werd ik getest voor een belangrijk tennistrainingskamp,' legde hij uit. Hij keek een beetje argwanend naar Yuu. Hij vertrouwde die gozer niet. Was het wel echt een dokter?

Hoewel Emily een stuk achter Noah liep had ze nog wel net zijn naam kunnen horen, wat zorgde voor een nogal vreemd uitdrukking op haar gezicht en dat ze een paar tellen opeens stil bleef staan. Yuu maakte een grapje toch!? Carter!? Hij deed het expres. Dat moest wel. Dat kon niet anders.
Met die gedachte in haar achterhoofd haalde Emily diep adem en liep ze door naar waar Yuu en Noah ook waren. Mooi niet dat hij Noah vermoorden ging.

'Oké, trek je kleren maar uit,' zei Yuu droogjes. Hij sloeg zijn dossier dicht en haalde een meetlint uit zijn zak. 'Emily, nu jij hier toch bent, schrijf even de getallen op die ik noem wil je,' zei Yuu, die haar een noteblok toewierp en zijn meetlat strekte alsof het een zweep was.

Noah knikte en besloot maar gewoon te doen wat de dokter zei, ondanks zijn angstaanjagende ogen en zijn intmiderende gestalte. Hij deed zijn vest uit en trok zijn shirt over zijn hoofd, dat hij achteloos op het bed gooide. Soepel sprong hij van het bed af en begon hij zichzelf uit zijn broek te werken zodat hij alleen nog in zijn boxer stond. Trots ging hij met zijn handen in zijn zij tegenover Yuu staan. Hij had dan wel geen sixpack, maar dankzij het tennissen had hij wel redelijk gespierde schouders en schouderbladen die zeker niet verkeerd waren. Ha, die gast moest niet denken dat hij zo'n slapjanus was want hij legde hem hoogstwaarschijnlijk zo op de vloer!
Die Yuu had zijn overhemd vast stiekem volgestopt met wc papier om breder te lijken. Ja... dat moest het zijn!

Zijn kleren uitdoen!? ZIJN KLEREN UITDOEN VOOR YUU!??
"Yuu doe normaal het is helemaal niet nodig dat hij zijn kleding uitdoet!" riep ze geschrokken al wist ze er totaal niets vanaf. Noah kon zijn kleding toch niet uit gaan doen voor Yuu.. ?!?!?! Dat sloeg helemaal nergens op! Straks dan.. Oh god. Het schrijfblok dat naast haar op de grond viel omdat ze niet oplette haalde haar weer terug op aarde en snel raapte ze het op en keek ze van Yuu naar Noah en weer terug.
Dat kon hier echt niet maken.
Nog voor ze het zich besefte luisterde Noah echter al en helemaal gespannen bleef ze van de een naar de ander kijken, maar vooral hield ze Yuu in de gaten. Wat dacht die wel niet?!

'Natuurlijk moet hij zijn kleren uit, anders kan ik hem ook niet opmeten,' zei Yuu droogjes tegen Emily. Hij stapte op Noah af, greep hem bij zijn polsen en strekte zo zijn armen. 'Zo, en nu zo blijven staan,' commandeerde hij. Hij gleed met zijn armen onder die van Noah door om het meetlint zo om zijn middel te kunnen binden. Hij trok het extra strak en keek met een tevreden glimlach naar het magere getalletje. '30,' zei hij hardop. Ha, wat een mager ventje. Zelfs Seth was nog breder. Niet dat Seth zo'n krielkip was, maar toch had Yuu het idee alsof hij een soort competitie aan het houden was. 'Schrijf het op, Emily!' zei Yuu streng, die nu ook de rest van Noah's lichaam begon op te meten en hier en daar wat getallen riep.

((Yuu praat in inches, niet in cm!))

'HELEMAAL NIET!' riep Noah verontwaardigd uit toen hij werd fijngeknepen door Yuu en die een miezerig getalletje uitriep. 'Je speelt vals! Je doet het lint steeds veel te strak! Ik ben minstens 35!'
Noah spande verwoed zijn spieren wat meer aan en keek Yuu woedend aan. Wat dacht die gozer wel niet? Dat hij hem mooi even kon kleineren?!
'Ik ben hartstikke sterk hoor!' riep Noah kwaad. Zijn blik schoot verstrooid naar Emily. Wat zou die nu wel niet denken? 30... wat een miezerig getalletje. Hij stond compleet voor paal!