Het landhuis van de familie Takano!

Seth's oog vergrootten, zijn hand om het tafelblad verstrakte, en zijn mond hing een beetje open.
Carter kwam.
Zijn ogen gleden naar Yuu, maar hadden hun geschokte uitdrukking nog niet verloren.
Maar hij had Yuu toch beloofd dat hij hem zou vertrouwen qua deze blonde toren?
Het was echter moeilijk om dit vertrouwen weer op te trommelen in de schok van het nieuws. Hij schaamde zich om de egoïstische gedachte, maar hij wilde Yuu helemaal zelf hebben, voor de hele week, en daar mocht Carter geen verandering in brengen.
Hij wierp zijn ogen neer en zijn hand om de tafel verslapte ietwat.

'Maak je geen zorgen Mam, ik heb Seth goed verzorgd,' zei Yuu. Hij had zich weer ontspannen. Wat maakt het uit dat Carter kwam? Dit huis was enorm. Ze hoefden hem helemaal niet te zien. Bovendien was hij toch van plan om zich gewoon de hele week met Seth in zijn kamer op te sluiten.
'Waarom komen Carter en Amanda? En wie is hun gast?' vroeg hij uiteindelijk nieuwsgierig. Riko rolde met haar ogen terwijl ze antwoord gaf. 'Mika heeft Amanda uitgenodigd en gezegd dat Carter ook wel mee mocht. Die schijnt met een vriend bij Amanda te logeren. Ene Nick ofzo, dus die komt ook mee,' vertelde ze.
Yuu schoot met een ruk overeind.
'Nick?! Carter is met Nick op vakantie?!' riep hij vol ontzetting uit. Niet te geloven. Was Nick nou echt zo stom om zo in Carters val te lopen? Of misschien deed hij het wel expres...
Nee, dat kon niet. Nick was niet zo.
Maar toch, het was Carter.
'Dus Nick en Carter komen hier morgen? Hm, misschien is dat ook wel gezellig...' zei hij uiteindelijk met een aarzelende glimlach op zijn gezicht. Zijn blik gleed even naar Seth. Hopelijk vond hij het niet erg dat Carter kwam. Carter en hij hadden een heleboel herinneringen in deze buurt liggen, en het was typisch iets voor Carter om die allemaal weer naar boven te halen. Yuu huiverde bij het idee alleen al. Daar had hij dus absoluut geen zin in.

Seth keek Yuu even aarzelend aan. Dus Carter bracht Nick mee.. Nicholas, de jongen met de duizenden flirts? Hij staarde twijfelend naar zijn lege bord en voelde zijn lichaam iets kalmeren.
Natuurlijk.. Carter had zijn nieuwe object allang uitgezocht, Yuu was verleden tijd. Carter kwam hier alleen omdat hij uitgenodigd was. Hij keek even opzij naar Yuu, en schonk hem een klein glimlachje, dat ook een beetje een eisend onderlaagje had.
Mooi niet dat hij zijn tijd met Yuu zou opofferen aan Carter deze week.

Op dat moment knalde de deur naar de hal open. Yuki kwam naar binnen gerend. Nana liep met een vertraagde pas achter haar aan.
'NI-SAMA!' kirde Yuki. Ze rende op hem af en sprong op zijn nek. Yuu's gezicht vertrok even van het plostelinge gewicht maar hij herstelde zich snel en toverde een grijns op zijn gezicht. 'Okaeri, Yuki-chan,' zei hij terwijl hij haar van zijn nek plukte en op zijn schoot zette. Yuki's grote ogen gleden naar Seth. Ze knepen zich vijandig samen.
'Is hij er ook nog steeds?' vroeg ze met een enigszins duistere ondertoon voor zover dat bij haar ging. Yuu gaf haar een corrigerende tik op haar hoofd.
'Niet zo brutaal Yuki-chan, Seth is hier meer dan welkom,' zei hij streng. Yuki keek hem beteuterd aan. 'Maar ik wil Seth niet! Ik wil Carter! Wanneer komt Carter? Mamma zei dat hij kwam logeren!' riep Yuki verontwaardigd. Yuu klemde zijn kaken op elkaar en zette Yuki van zijn schoot. Dat vreselijke kind ook met haar eeuwige adoratie voor Carter.
'Zo is het genoeg Yuki, ik heb geen zin in jou als je je zo egoïstisch gedraagt,' gromde Yuu.

Seth voelde zijn maag samenknijpen en zijn hoofd liep rood aan. Dit hield hij niet lang vol. Als dat verrekte eten nou op tafel werd gezet, dan kon hij weer..
Meteen werd zijn hoofd nog een tintje roder, en hij beet gefrustreerd op zijn lip.

Al het eten werd geserveerd door Amy en Shin, terwijl Himeka de tafel dekte. Ze zette kleine vierkante bordjes neer, samen met een hele verzameling aan sausen en legde naast elk bord een paar stokjes. Yuu keek met water in zijn mond naar de heerlijke ossenhaas die Shin gesneden en wel voor hem op tafel zette. Het was een extra grote schaal, speciaal voor hem natuurlijk. Ossenhaas teppan yaki was zijn favoriete maaltijd. Yuki dacht daar hetzelfde over en gleed al met haar stokjes naar de schaal om wat voor zijn neus weg te pikken, maar Yuu gaf haar met zijn eigen stokjes een tik op haar vingers. 'Wachten tot iedereen zit, Yuki,' zei hij streng. Yuki haalde hooghartig haar schouders op. 'Wat ben je chagrijnig vandaag Yuu! Het is zeker allemaal de schuld van die krielkip!' riep ze uit. Yuu sloeg met zijn vuist op tafel en keek smekend naar zijn moeder. 'Mam! Zeg er is wat van! Seth is helemaal geen krielkip!' riep hij kwaad. Zijn moeder keek Yuki streng aan. 'Yuki, als je zo door gaat ga je vanavond vroeg naar bed!' zei ze streng. Yuki stak kwaad haar tong uit naar Seth en sloeg daarna haar armen gefrustreerd over elkaar. Nana naam plaats aan tafel. 'Itadakimasu,' zei Yuu als teken dat iedereen mocht gaan eten. Nog geen fractie van een seconde daarna had hij al een kwart van alle ossenhaas met zijn stokjes op zijn bord gedeponeerd.

Seth keek met grote ogen toe hoe Yuu zich over de ossenhaas ontfermde, en voelde zijn maag vreemd samentrekken. Zijn blik gleed naar de stokjes naast zijn bord.
"Eh," stamelde hij, terwijl hij met een hopeloze blik toekeek hoe de rest hun stokjes oppakte, en aan de dingetjes begon te trekken.
Haastig griste hij de stokjes van de tafel, en probeerde hij zo onopvallend mogelijk de dingen uitelkaar te trekken. Maar aangezien Seth nou eenmaal Seth was, faalde hij totaal, en mondde deze actie uit in een rood hoofd van concentratie terwijl hij krampachtig aan de dingen trok.

Yuu wierp even een blik op Seth naast hem, die totaal niet met zijn stokjes overweg kon. Er verscheen een twinkelende grijns op zijn gezicht. Hij steunde met zijn elleboog op tafel en liet zijn wang op zijn hand Rusten terwijl hij met een verliefde blik naar Seth keek. 'Seth,' zei hij om zijn aandacht te trekken, waarna hij het stukje ossenhaas in Seth's mond duwde. 'Als het niet lukt kan het ook zo,' zei hij. Hij hoorde zijn moeder even zuchten maar besloot er geen aandacht aan te besteden. De enige reden dat zijn moeder nog in dit huis mocht leven was omdat zijn vader het aan hem gegeven had. Het was dus zijn huis en in zijn huis deed hij wat hij zelf wilde.

Seth werd vuurrood en deinsde haastig achteruit. Zijn blik schoot over de andere familieleden en hij legde haastig zijn stokjes naast zijn bord.
"N-nee," hakkelde Seth met nog steeds een gloeiend rood hoofd, "ik heb geen honger, ik heb geen honger!"
Maar op dat moment begon zijn maag luid te knorren.

Yuu keek met een geamuseerde glimlach naar Seth. Zonder zijn blik van hem af te wenden maakte hij een gebaar met zijn hand. Himeka kwam meteen aangehobbeld.
'Himeka, geef Seth eens een mes en een vork,' zei hij tegen haar. Himeka knikte en snelde naar de keuken. Even later legde ze een mes en een vork naast Seth's bord neer.
'en nu eten jij. Shin heeft zich extra uitgesloofd vandaag met zijn kookkunsten dus je gaat het opeten ook,' zei hij tegen Seth. Hij richtte zich weer op zijn eigen eten en begon aan zijn rijstkom.

Seth's ogen gleden van het bestek, naar Yuu's gezicht, en vervolgens nogal verward naar het kleine jongetje achter het fornuis.
Zijn ogen schoten open terwijl hij zich besefte dat dat kleine ventje dit allemaal had weten klaar te maken. Zijn blik gleed over de verschillende rijkgevulde schotels, en hij had plotseling helemaal geen honger meer.
Dus dat vond Yuu normaal.
Hij herinnerde zich de afspraak na de vakantie*, en nam zich met een intense zelfverzekerdheid voor dat hij Yuu nooit maar dan ook nóoit ook maar iets zou vertellen over zijn zogenaamde ambities. Niet nu Yuu zo veel gewend was.

* ja die is nog niet afgesproken, maar die ga ik nu even typen

Ze aten een tijdje verder in stilte, tot zijn moeder het nodig vond om de stilte te verbreken.
'Yuu ik hoorde dat er laatst een studiebeurs was op school. Heb je nou al een beetje een idee wat je na school wil gaan doen? Je bent al bijna negentien. Het wordt tijd dat je gaat nadenken over je toekomst,' zei ze. Yuu stopte met eten en keek even naar Seth.
'Ik weet al wat ik ga doen,' zei hij uiteindelijk nonchalant. Riko legde haar stokjes met een klap op tafel van verbazing. 'Wat?! Yuu Takano, de jongen die niet eens vijf minuten vooruit kan denken weet al wat hij later wil worden?! Dat meen je niet!' riep ze uit. Yuu wierp haar een minachtende blik toe, en richtte zich toen weer op zijn moeder.
'Ik ga geneeskunde doen, en dan word ik dokter,' vertelde hij alsof het niks was. De mond van zijn moeder viel van verbazing open.
'D-dokter?! Mijn zoon wordt dokter?!' riep ze versteld. Yuu knikte en propte nog wat ossenhaas in zijn mond. 'Jup,' zei hij. Riko barstte in een schaterlach uit. Blijkbaar was ze toch niet zo ziek.
'Yuu, als dokter?! Ik heb nu al medelijden met alle mannelijke patiënten die je krijgt,' proestte ze. Yuu wierp haar een nijdige blik toe. Ze lachte nog even een tijdje door, en richtte zich toen op Seth. 'En jij Seth, weet jij het al?' vroeg ze.
Plotseling was Yuu één en al oor. Dit wilde hij ook al een tijd lang vragen, maar hij had nooit de gelegenheid gehad. Nu kreeg hij het toch te horen. Met nieuwsgierige ogen keek hij naar Seth.

Seth werd vuurrood toen hij de blikken op zijn huid voelde branden, en was plots erg geïntereseerd in het dampende gerecht op zijn bord.
"Ik.. weet niet.. nee ik weet het nog niet! Nee, ha-ha!!" Veel te luid en enthausiast kwam hij weer overeind, en spreidde hij een zogenaamd joviale glimlach uit op zijn gezicht.
Zijn mondhoek vertrok krampachtig.

Yuu zuchtte bij het zien van Seth's reactie. Hij verborg alweer iets. Het werd nu wel een beetje vervelend. Het idee dat Seth nog een heel ander geheim leven leidde naast het leven dat Yuu kende speelde op in zijn hoofd. Snel schoof hij de laatste rijst in zijn rijstkom naar binnen. Hij keek even van uit zijn hooghoeken naar Seth en voelde hoe een kleine leegte zich in weg door zijn hart begon te boren.
Waarom vertelde Seth hem zo weinig? Vertrouwde hij hem niet? Of vond Seth het gewoon niet nodig?
'Gochisousama,' zei Yuu, Hij legde zijn stokjes op tafel en stond op. Zonder verder nog iets te zeggen liep hij de eetkamer uit, de trap op, naar boven.
Riko keek hem met een bezorgde blik in haar ogen na.
'Zeg Seth, weet jij of er iets met Yuu is? Normaal is hij altijd degene die als laatste aan tafel blijft zitten en pas weg gaat als elke druppel sojasaus van het bord gelikt is,' merkte ze op.
'Yuu heeft een droevige aura om zich heen,' zei Nana monotoon. Meteen kreeg ze een tik op haar vingers met de stokjes van haar moeder.
'Geen paranormaal gedoe Nana! je hebt geen telekinese als specialiteit!' zei ze streng. Nana haalde haar schouders op en at rustig verder.
'Als je wil mag je ook gaan,' zei Minami tegen Seth met een vriendelijke glimlach.

Seth keek Yuu met angstige ogen na, schoof toen dankbaar zijn stoel naar achteren, maakte een onhandig buiginkje en beende toen haastig de kamer uit.
Haastig liep hij de trap op, en kroop er een ongeruste frons over zijn voorhoofd.
Yuu's bui was wel erg snel omgeslagen, dat kon toch onmogelijk aan Seth liggen? Hij beet op zijn lip en vertraagde zijn pas ietwat toen hij de overloop op sukkelde.
Misschien was er iets anders aan de hand, misschien had hij voedselvergiftinging! Zijn ogen schoten open en hij rukte haastig de deur van de kamer open.

Yuu zat op de rand van het bed. Hij steunde met zijn ellebogen op zijn kniën en had zijn hoofd naar beneden gericht, zodat zijn haren voor zijn gezicht vielen. Een vreemd soort verdriet had zich langzaam door zijn hele lichaam verspreid. Het was alsof hij aanvoelde dat er iets onheilspellends op de loer lag. Hij voelde zich niet lekker elke keer als hij Riko's bleke en magere gezicht zat en het zat hem al helemaal dwars dat hij steeds vaker opmerkte dat Seth om bepaalde dingen heen draaide en vaak niet zei wat hij eigenlijk wilde zeggen. Misschien overdreef hij wel, maar na alles wat ze hadden meegemaakt was hij erg snel bang dat het weer fout zou gaan. Hij keek niet op toen Seth de kamer binnenkwam en bleef naar de houten vloer onder hem staren.
Hij was echt een aansteller, en dat maakte hem nog pissiger dan hij op het moment al was.

Seth's hart maakte een pijnlijke koprol toen hij Yuu ineengedoken op het bed zag zitten. Haastig snelde hij naar hem toe, en hurkte hij naast hem neer. Met twee bezorgde ogen probeerde hij Yuu's blik te vangen, terwijl zijn hand even naar zijn voorhoofd gleed.
"Ben je ziek?" fluisterde hij zacht.

Yuu smolt terplekke toen hij Seth's grote ogen zag en zijn warme hand op zijn voorhoofd voelde. Één aanraking van Seth was genoeg om al zijn zorgen te laten verdwijnen. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht terwijl hij zijn handen op Seth's wangen legde en zijn gezicht bekeek.
'Ik heb echt geen weerstand tegen jou,' mompelde hij. Hij trok Seth naar zich toe en krulde zijn arm om Seth's hoofd, om hem vervolgens tegen zijn borst te drukken. Zijn andere arm sloeg zich om Seth's onderrug. Terwijl hij daar op het bed zat liet hij de vertrouwde warmte van Seth door zich heen stromen.
'Maak je geen zorgen, het gaat prima,' zei hij tegen Seth, terwijl hij een kus op de kruin van zijn hoofd drukte en er daarna met zijn wang op steunde.

Seth voelde Yuu's warmte door zijn lichaam stromen, en er verschenen kleine blosjes op zijn wangen terwijl zijn vingers zich vastgrepen aan Yuu's t-shirt.
Wat was er met Yuu aan de hand? Op de een of andere manier had hij het gevoel dat het anders was dan eerst, alsof er een soort donkere wolk boven hun hoofd hing, maar hij niet omhoog kon kijken.
Gefrustreerd klampte hij Yuu nog steviger tegen zich aan.

'Ik ben moe,' bekende Yuu. De jetlag begon op hem in te hakken. Hij trok Seth op het bed en leunde even tegen hem aan. 'Maar ik wil niet slapen. Morgen komt Carter,' zei hij. Zijn gezicht vertrok even bij dat vooruitzicht. Hij sloeg zijn armen weer om Seth heen en trok hem mee naar beneden, waar hij zich tegen Seth's rug en in een kussen nestelde.
Hij voelde hoe zijn lichaam wegdreef op de warmte van Seth. Hij draaide hem om zodat hij hem in de ogen kon kijken.
'Seth...' zei hij. Zijn blik werd serieus.
'Aishiteru.'
Het klonk deze keer anders dan andere keren, niet alleen omdat het in Yuu's moedertaal was. Het klonk ook een stuk echter, een stuk minder speels. Het was alsof hij het zei om zekerheid te bevestigen voor een vreemd donker voorgevoel dat door de kamer sloop. Hij hield zijn armen strak om Seth heen en legde zijn kin op Seth's hoofd.
'Hou je ook van mij?'

Er kroop een rilling over zijn rug, en Seth draaide zich wanhopig om in Yuu's omhelzing. Met grote ogen keek hij naar Yuu's gezicht. Verstrooid ademhalend opende hij zijn mond, en sloot hij beschaamd zijn ogen.
"J-ja," stootte hij bijna onhoorbaar uit. "Veel te veel," fluisterde hij, terwijl hij zich tegen Yuu aan nestelde en zijn ogen stijf dicht hield.

Seth's woorden stroomden als warm water door zijn lichaam. Er verscheen een gelukzalige glimlach op zijn gezicht. Hij verborg het zijaanzicht van zijn gezicht in Seth's haren en sloot zijn ogen.
'Mooi zo.'
Een vermoeidheid kroop langzaam bij hem naar binnen. Het lukte hem nog net om zijn slippers uit te schoppen voordat hij wegzakte in een slaap die geheel in het teken stond van dromen waar zijn hart het warm van kreeg.
En natuurlijk kwam Seth in elke droom voor.

Seth opende voorzichtig éen oog, en kon vevolgens opgelucht vaststellen dat Yuu in slaap was gevallen. Hij wurmde zich iets los uit zijn omhelzing, en legde Yuu's hoofd op het kussen. Een vertederd glimlachje speelde om zijn lippen, en hij bracht zijn vingers naar Yuu's wang.
Hij legde zijn eigen hoofd op het kussen naast Yuu, en kroop haastig wat dichterbij. Met zijn ene hand nog steeds in die van Yuu gewikkeld bleef hij Yuu aankijken, simpelweg te koppig om aan zijn vermoeidheid toe te geven. Hij wilde niets van Yuu missen, vooral niet nu het donkere-wolk gevoel met voorzichtige stapjes toenam.

Langzaam gingen Yuu's dromen van Seth over in een ander soort droom die hij maar vaag begreep. De enige houvast die hij had was een vuur dat overal wakkerde. Een gelukzalig gevoel ging door zijn hele lichaam terwijl hij de hete vlammen om zijn lichaam voelde likken. De hele droom werd overheerst door de vlammende kleuren van het vuur, tot er plots een golf van het heetste water over hem heen spoelde. Hij keek verschrikt om zich heen en ontdekte dat al het vuur verdwenen was. Alleen het gloeiend hete water lag om hem heen. De zeegroene kleur was zo helder dat het bijna pijn deed aan zijn ogen. Een hete zon liet duizenden glinsteringen en twinkelingen achter op het wateroppervlak. Yuu keek verschrikt om zich heen. Hij was op zoek naar de vertrouwde hazelnootbruine kleur die hem altijd tot rust bracht, maar het zeegroen overspoelde hem en liet hem langzaam verdrinken in de aangename hitte die het bevatte. Yuu probeerde tegen te stribbelen maar het lukte niet. Uiteindelijk gaf hij het op en liet hij zich in de diepte van het water zakken, terwijl er diep in zijn hart zich een klein koud en leeg plekje vormde. Hij voelde het niet vanwege de hitte om zich heen, maar het was er wel.
Een vage glimlach verscheen op zijn slapende gezicht. De hitte voelde fijn.

Seth bracht enthausiast zijn vingers naar Yuu's lippen, toen die krulden tot een klein glimlachje. Zijn ogen fonkelden en hij voelde hoe zijn eigen mondhoeken ook omhoog gleden.
Zijn oogleden zakten langzaam dicht, en hij nestelde zijn hoofd tegen Yuu's warme borst. Zo werd zijn ademhaling langzaam regelmatig, en kropen zijn handen onbewust om de warmte naast hem.