Het landhuis van de familie Takano!

De familie Takano is een hele rijke familie. Ze hebben een enorm landhuis in een buitenwijk van Osaka, Japan. Er zijn bijna altijd wel gasten bij de familie thuis. Op het moment wandelen er twee zakenrelaties van Yuu's moeder door het huis. Ze logeren er voor een week. Daarnaast is de familie Takano natuurlijk groot. De bewoners van het huis zijn:
Yuu's moeder Minami
Yuu's zus Riko
Yuu's zus Mika
Yuu's zusje Nana
Yuu's zusje Yuki
Yuu's oma Hanoko
De kok, twee dienstmeiden, de tuinman en een butler.

Het huis heeft twaalf slaapkamers met ieder een eigen badkamer, een enorme keuken met een eetkamer die er naadloos op aansluit. Twee zitkamers, een woonkamer, een pianokamer, vijf toiletten verspreid door het hele huis, een studeerkamer, een kleine bibliotheek en een fitnessruimte.
In de achtertuin ligt een groot zwembad met Jakuzi. Verder is het allemaal vooral met veel rozenstruiken gedecoreerd. Je kan aan de stijl van het huis goed zien dat er vooral vrouwen leven. Alles is chique en warm.
Als je langs wil komen moet je eerst bij het hek op de bel drukken en wachten tot de butler voor je open doet.
---------

Met in zijn ene hand een koffer en in zijn andere een bos bloemen voor zijn oma stond Yuu voor het grote hek van zijn huis. Hij wierp even een blik op Seth naast hem.
'Geen zorgen, Hanoko is een hele lieve vrouw,' verzekerde hij Seth nog een keer. 'Ze lijkt absoluut niet op de rest van mijn familie.'
Hij zette zijn koffer op de grond en drukte op de bel. Nog geen tien tellen later klonk er een krakende stem door de intercom.
'Yuu-sama! Wat leuk u weer eens hier te hebben.'
'Eensgelijks, Kazuko,' zei Yuu met een grijns naar de camera die aan het hek hing. Er klonk een piep en het hek schoof langzaam open.
'Nou, welkom in mijn nederig stulpje,' zei Yuu lichtelijk sarcastisch, terwijl hij zijn koffer weer oppakte en het terrein opstapte.

Seth keek met grote ogen van Yuu's gezicht, naar de enorme bos bloemen, even kort naar het huis, en vervolgens weer naar de bos bloemen.
"Eh.." stamelde hij ongemakkelijk. "Ik heb niets.. Van.. Jeweetwel." Hij keek met een licht stressende uitdrukking toe hoe Yuu zijn koffers van de grond pakte en helemaal geen moment nodig had om zijn zen te vinden.
"Wacht, wacht, wacht!" stootte hij krampachtig uit. "Heb je wel gezegd dat ik ook kwam? En wat als je moeder me nou niet wil zien! Of misschien vindt je oma me wel stom en.. en.." Hij hapte verwoed naar adem en bleef versteend staan.

Yuu stopte met lopen, draaide zich naar Seth om en duwde de bos bloemen in zijn hand.
'Hier, geef deze maar aan mijn oma. Dan vindt ze je vast geweldig. En maak je over de rest maar geen zorgen, ik heb alles geregeld,' zei hij met een geruststellende glimlach. Hij pakte Seth's koffer en droeg die nu in zijn vrije hand.
'Maak je geen zorgen, ik ben de baas in het huis,' zei hij en hij knikte naar Seth dat hij hem naar de voordeur moest volgen.

Met onwillige voetjes volgde Seth hem naar het immense landhuis. Maar het huis intimideerde hem allerminst, al moest hij toegeven dat het er redelijk fantastisch uitzag. Buiten het feit dat hij ook niet zonder geld was opgegroeid, leek de paniekaanval in zijn hoofd alles overheersend.
Met de bloemen stevig tegen zijn borst gedrukt trippelde hij richting Yuu, zodat hij nu veel te dicht naast hem liep. Schichtig wierp hij een blik over zijn schouder.

De deuren vlogen open. Een jongen van ongeveer drieëntwintig jaar kwam naar buiten gestormd. Hij had wild bruin haar en wat aardevegen op zijn gezicht. Zijn ogen waren groot en kinderlijk en twinkelden enthousiast bij het aanschouwden van Yuu en Seth.
'OKAERI SHUJIN-SAMA!' riep de jongen enthousiast. Hij vloog op Yuu af en gaf hem een stevige knuffel. Yuu liet zijn koffers op de grond vallen en grijnsde even. Hij klopte met zijn hand op de rug van de jongen en woelde even door zijn haar.
'Yo Zu-chan,' zei hij. Zu keek hem even met een puppyblik aan en liet hem uiteindelijk los. Yuu's prachtige witte burberry overhemd dat hij ooit samen met Seth had gekocht zat onder de aardevegen. Yuu zuchtte even en klopte wat aarde van zijn hemd. Zijn blik gleed naar de deuropening, waar een meisje met lang zwart haar en twee grote glazige ogen naar hem keek.
'Yo, Himeka-chan,' zei Yuu.
'Okaeri, Shujin-sama,' zei het meisje. Ze boog sierlijk voor hem en hield de deur voor hem open. Yuu keek weer naar Seth.
'Kom je?' vroeg hij, terwijl hij de koffers door Zu liet dragen en over de drempel van zijn huis stapte.

Seth trippelde haastig achter Yuu aan, en wurmde zijn hand in die van Yuu. Hij wierp een achterdochtige blik op de puppy achter hem, maar liep daarna mee met Yuu het huis des oordeels in.
Hij had het vage voorgevoel dat hij deze plek niet levend ging verlaten. Met bange ogen klemde hij zich nog steviger tegen Yuu aan, en hoopte hij intens dat er verder geen ademende obstakels op de weg naar hun kamer zouden zijn.

Een redelijk oude man met grijs haar en een snorretje stond in het midden van de grote hal. Hij had een rechte houding en zijn hoofd gebogen.
'Okaeri, Yuu-sama,' zei hij met dezelfde krakende stem als uit de intercom had geklonken.
'Tadaima, Kazuko!' zei Yuu met een grijns. Hij zette zijn koffers weer op de grond en gaf de oude man een knuffel. De man leek er even van te schrikken, maar al snel veranderde zijn gezicht en schonk hij het plafond een warme glimlach terwijl hij even op Yuu's rug klopte.
'Waar zijn Riko en mamma?' vroeg Yuu nieuwsgierig aan de butler.
'Die zijn naar het ziekenhuis. Riko moet bloed laten prikken,' vertelde Kazuko met een ernstig gezicht.
Yuu voelde zijn maag omdraaien van bezorgdheid. De grijns verdween van zijn gezicht.
'Is ze nog steeds ziek?' vroeg hij met een lichte trilling in zijn stem. Kazuko knikte.
Yuu slikte even, maar besloot er niet teveel van te denken. Hij toverde zijn grijns weer tevoorschijn en keek weer naar Seth.
'Kom, dan laat ik je mijn kamer zien en dan geef ik je later wel een rondleiding door de rest van het huis,' zei hij terwijl de twinkeling in zijn ogen Seth vertelde dat hij wat bijbedoelingen had bij zijn voorstel. Hij wierp even een blik op een blonde jongen die wat bloem op zijn neus had en enthousiast via de keukendeur de hal in kwam gerend.
'Okaeri, Shujin-sama!' riep hij met een kinderlijk stemmetje. net als Tadashi stortte hij zich compleet op Yuu. Yuu raakte uit balans en viel op de grond. De kleine jongen duwde zijn gezicht tegen Yuu's borst en hield hem stevig vast.
'Yo, Shin,' zei hij terwijl hij ook even door de haren van Shin woelde en hem daarna van zich af trok zodat hij weer overeind kon komen. Terwijl de maximaal 1,55m lange jongen zich als een blok aan Yuu's been vastklampte keek Yuu even verontschuldigend naar Seth.
'Sorry, mijn personeel is nogal dol op me,' legde hij uit terwijl hij Shin bij zijn kraag pakte en hem een meter van hem af weer op de grond zette.

Seth voelde zijn binnenste opspelen toen het kleine murmel zich aan zijn Yuu vastkleefde, en hij trok Yuu snel nog wat steviger tegen hem aan.
"Laten we naar je kamer gaan," commandeerde Seth, die helemaal geen bijbedoelingen in Yuu's ogen had bespeurd. Hij wierp een achterdochtige blik op het kleine kereltje, en vroeg zich zogenaamd zéer hooghartig af wat dat veel te schattige ventje nou kon wat hij niet kon.

Yuu knikte enthousiast. Hij wierp even een blik op Zu die met hun koffers naar boven was gelopen en nu weer terug kwam. Hij werd gevolgd door een elegant meisje dat ook zwart haar had. Ze leek een beetje op Himeka, maar was duidelijk iets ouder.
'Landlord,' groette ze Yuu in het Engels met een sierlijke buiging. Yuu glimlachte even naar haar.
'Yo, Amy. Hoe gaat het met je studie?' vroeg Yuu -ook in het Engels- terwijl hij naar haar toe liep en even op haar hoofd klopte met zijn hand.
'Met mijn studie gaat het prima. Hanoko zei me dat ik je moest vertellen dat ze een wandeling was gaan maken in het park. Minami en Riko zijn naar het ziekenhuis. Mika is werken en Nana en Yuki zijn op school,' antwoordde ze hem eveneens weer in het Engels op een beleefde toon. Yuu knikte.
'Oké, er is dus helemaal niemand thuis. Wat een gezelligheid. Kom Seth,' zei hij en hij verstrekte zijn greep om Seth's hand om hem vervolgens mee de trap op te trekken.

Opgelucht omdat er niemand was om hem een Yuuaanse blik toe te werpen, behalve Yuu, liet hij zich meesleuren door Yuu.
Toch wierp hij nog even een blik over zijn schouder, om vervolgens even fronsend naar het jongetje te kijken dat aan Yuu's been was gaan hangen.
Op de een of andere manier vond hij hem veel intimiderender dan de andere personeelslieden. Met een boze frons, omdat hij immers toch veel beter was dan dat stomme ventje, keek hij weer voor zich uit, terwijl zijn hand nog iets steviger in die van Yuu klemde.

Yuu liep met Seth door een aantal brede gangen tot hij bij een deur kwam waar op stond.
'Nou, dit is mijn kamer,' zei Yuu, terwijl hij de deur openduwde en Seth voor liet gaan.
De kamer was redelijk klein (ongeveer 6 bij 8 meter) als je hem zou vergelijken met de rest van de vertrekken in het huis. De muren waren een kastanjebruine kleur, en de vloer was van een lichte kleur hout. Er stond een groot tweepersoonsbed in het midden van de kamer tegen de muur dat van een donker hout was. De lakens waren donkergrijs. Middenin de kamer lag tapijt met hetzelfde Japanse teken erop als op Yuu's deur hing. Op zijn bureau stond een computer. Zijn bureau was het enige in zijn kamer dat op het moment een complete chaos was. Overal lagen tijdschriften, papieren, stukken krant en hier en daar wat lege pockypakjes. In de hoek van de kamer stond een wasmand met daarnaast een deur die leidde naar een inloopkast waar Yuu zijn kleding bewaarde. In de andere hoek van de kamer stond een sofa met een breedbeeld tv en naast het bureau stond een stage-piano met keyboardfuncties. Op zijn bed lagen hun koffers.
'Het is nu erg netjes, waarschijnlijk omdat Himeka het heeft opgeruimd, maar normaal is dat niet zo...' merkte hij droogjes op. Hij keek naar Seth en vroeg zich af wat hij ervan vond.

Seth keek met grote ogen om zich heen. Meteen vervaagden alle objecties tegen het huis, gezien er ruimte moest worden gemaakt in zijn hoofd voor een versie van admiratie.
Aangezien hij alles op hetzelfde moment wilde zien liep hij de kamer in en maakte hij een rondje op zijn hielen om Yuu's eigendom zo snel mogelijk in zich op te kunnen nemen.
Alles was zo.. stijlvol. Alles was zo Yuu! Zijn ogen twinkelden terwijl hij naar het bed liep en er even voorzichtig zijn vingers over liet glijden, omdat hij niet wilde dat hij de Yuuheid zou besmeuren.
Enthausiast draaide hij zich om.
Maar toen bedacht hij zich plotseling dat hij zich weer eens ontzettend onderdanig en onzeker zou opstellen, als hij eruit zou flappen dat hij nog nooit zo'n fantastische kamer had gezien.
Hij kuchte en keek haastig naar Yuu's voeten. "Het is, eh," hij probeerde zijn stem een paar octaven naar beneden te werken. "Het is wel oké."
Hij beet op zijn lip. Oh fijn. Nu klonk het weer alsof hij het vreselijk vond. Waarom kon hij nou voor éen keer niet gewoon eens normaal functioneren!?
Met een pijnlijke blik keek hij weer omhoog naar Yuu, en hij wipte onhandig op zijn voeten.
"Ik bedoel, ik bedoel..-!" Hij hapte naar adem en keek Yuu smekend aan.

Yuu keek even naar Seth die blijkbaar weer eens een innerlijke strijd aan het voeren was. Hij draaide zich om en deed de deur dicht, waarna hij hem in het slot draaide. Yuki en Nana kwamen over een uur al thuis, dus het was misschien beter als hij deze voorzorg nam. Met twinkelende ogen en een grijns op zijn gezicht draaide hij zich om naar Seth.
'Wel Oké, hm?' zei hij. Hij liep op Seth af en duwde de koffers die op het bed lagen met één hand eraf, terwijl hij met zijn andere hand Seth op het bed duwde.
'Daar moeten we dan maar snel verandering in brengen. Ik zorg er wel even voor dat jij deze kamer nooit meer vergeet,' fluisterde Yuu met zijn bromstem in Seth's oor. Hij keek hem met ontdeugend twinkelende oogjes aan.

Seth plofte als een soort mak lammetje op het bed, en keek Yuu met groeiende admiratie aan.
"Maar, ik wilde, ik wist niet.." Hij stommelde een hele reeks onhandige woordjes, die zijn geklungel van eerder zouden moeten goed maken, maar het natuurlijk alleen maar erger maakte. Met blozende wangetjes keek hij haastig over zijn schouder, terwijl Yuu's bedwelmende aanwezigheid langzaam maar zeker zijn rationele breinfunctie aantastte.

'Waarom zeg je niet gewoon wat je wil, Seth? Dat maakt alles een stuk makkelijker...' mompelde Yuu, terwijl hij met zijn mond ondertussen afdwaalde naar Seth's hals, waar hij zijn lippen zacht neerplantte en zo wat kleine kusjes in zijn nek drukte.

Seth voelde zijn lichaam verslappen en zijn vingers zochten verwoed houvast in Yuu's haar.
"Omdat ik niet weet wat ik wil verdorie!" klaagde Seth, die inderdaad niet echt honderd procent doorhad dat hij Yuu vreselijk graag wilde laten zien hoe graag hij hem nou eigenlijk wilde.

Yuu zette zijn knie naast Seth op het bed en leunde wat meer over hem heen, terwijl hij met zijn lippen omhoog naar die van Seth dwaalde. Hij sloeg zijn armen om Seth heen en liet zijn handen over zijn rug strijken, terwijl hij een tijdje lang zijn lippen met die van Seth liet versmelten. Uiteindelijk liet hij ze even los om Seth doordringend in de ogen te kijken.
'Seth, wat gaat er toch om in dat hoofd van jou? Ik kan er geen touw aan vastknopen,' zei hij met een zachte stem terwijl Seth langzaam naar beneden duwde en zelf met hem mee ging zodat hij nu boven Seth hing. De puntjes van zijn haren raakten zachtjes Seth's voorhoofd.
'Vertel me eens, waar denk je aan?' vroeg hij met een zware stem, terwijl hij zijn andere knie nu ook op het bed zette en zijn armen nu om Seth's schouders geklemd hield.

Seth keek met grote ogen op naar Yuu. Wilde hij nu weten waar hij aan dacht?
Op dit moment?
Hij fronste maar kon geen touw aan de stroom gevoelens in zijn hoofd vastknopen, dus keek hij Yuu nogal hopeloos aan.
"Ik weet het niet," stootte hij met een zacht stemmetje uit, "alles is zo overhoop en.." Hij liet zijn ogen langzaam afdwalen naar Yuu's lippen en voelde hoe hij even naar voren moest buigen om zijn lippen op die van Yuu te drukken.
Na een paar seconden schoot hij echter haastig achteruit en keek hij Yuu boos aan. "Ja zo kan ik ook niet nadenken hoor!" prosteerde hij boos.

'Hm,' zei Yuu. Zijn mondhoeken gingen een beetje omhoog. Hij liet een van zijn armen langs Seth's hoofd steunen en speelde wat met zijn haren.
'En wat als ik jou nou eens eerst vertel wat ík denk? Dan ga ik daarna wel aan de andere kant van de kamer staan zodat jij goed kan nadenken en me kan vertellen waar je aan denkt,' stelde Yuu voor, terwijl hij zijn ogen sloot en zijn lippen weer naar Seth's warme nek bracht.

Een rilling kroop over zijn rug en aangezien zijn stem verdwenen was, knikte hij maar een kort knikje.

Yuu grijnsde even, gleed langzaam met zijn lippen omhoog langs Seth's kaaklijn en eindigde uiteindelijk bij zijn oor zodat hij erin kon fluisteren wat hij nou precies allemaal dacht.
'Ik wil jou, nu meteen, op dit bed, in deze kamer, net zolang tot ze de deur moeten openbreken om ons naar buiten te halen,' gromde hij. Een twinkeling verscheen in zijn ogen terwijl hij zijn hoofd een beetje omhoog trok om Seth aan te kunnen kijken. 'En daarnaast wil ik graag horen wat jij nu wil en ik wil ook nog een keer die drie leuke woordjes horen die ik al een tijdje niet meer heb gehoord,' vervolgde hij. Hij liet zijn lippen maar een paar milimeter boven die van Seth hangen en keek hem met zijn persoonlijke blik aan.

Seth keek Yuu met grote ogen aan, terwijl de fantastische woorden maar half tot hem door leken te dringen. De woorden leken zijn breinfunctie bijna geheel te overmeesteren, en al snel had hij geen idee meer wat Yuu allemaal van hem vroeg.
"Ik, weet niet.. waar je.. het over hebt," stootte hij licht hijgend uit, terwijl zijn blik weer naar Yuu's lippen gleed. "Je moet.. niet eerst.. zulke dingen zeggen.. en daarna allemaal moeilijke.. dingen vragen..." ging hij nog altijd onregelmatig ademhalend verder. De controle over zijn lichaam verslapte, en het duurde niet lang voor hij zijn lippen hunkerend naar die van Yuu bracht.

Yuu was niet meer in staat om zijn vage principes nog vol te houden zodra hij Seth's warme adem in zijn gezicht voelde en daarna zijn lippen op die van hem. Hij gaf zich volledig over aan de kolkende massa in zijn hoofd die zijn hart als een razende liet kloppen en zijn lichaamstemperatuur binnen no-time liet stijgen. Hij greep zich gretig vast in Seth's haar terwijl hij totaal vergat wat hij zojuist ook alweer allemaal gezegd had.

Seth klapte zijn armen en benen om Yuu heen en plantte verwoed zijn handen in Yuu's haar, terwijl hij zijn lippen liet afdwalen naar Yuu's kaaklijn. Een klein glimlachje trok aan zijn mondhoeken terwijl hij gelukzalig zijn ogen fijnkneep.
Zo zou de vakantie nog best wel eens fantastisch kunnen worden.