Het landhuis van de familie Takano!

Seth beet op zijn lip en keek ontwijkend weg, maar echt onder de aanraking vandaan kruipen liet zijn lichaam niet toe.
Licht onregelmatig ademend dwaalde zijn blik echter verstrooid terug naar Yuu's gezicht, waar het onzeker in Yuu's ogen bleef hangen.
Hij kon hem onmogelijk geloven.. Nu hij wist hoe de twee waren geëindigd, en nu de ontmoeting zo plots had plaatsgevonden, kon hij toch niet.. ?
Opnieuw beet hij op zijn lip, en wierp hij zijn ogen neer.
Maar had hij zich niet voorgenomen wat meer vertrouwen in hen te stoppen? Had hij Yuu niet horen zeggen dat het allemaal moest worden opgegeven, als hij dat niet kon?
Zijn hart begon wild te jammeren en hij greep naar zijn hoofd om de wilde brei conclusies te kunnen ontleden, maar de overwelmende jaloezie was nog steeds veel te aanwezig om zijn vertrouwen te kunnen herroepen.
Hij gleed langzaam onder Yuu's greep vandaan en legde zijn hoofd verstrooid op zijn opgetrokken knieën.
"Ik weet het niet meer," stootte hij verslagen en met een klein stemmetje uit.

De angst hoopte zich steeds verder op in Yuu's maag en drong nu ook zijn hart binnen. Met trillende benen kwam hij overeind. Op zijn gezicht was een immense hoeveelheid angst af te lezen.
'S-seth...' mompelde hij met trillende stem. Hij keek naar de jongen op zijn bed en voelde hoe een wilde wanhoop door zijn hele lichaam schoot. Hij zakte langzaam door zijn knieën en verborg zijn gezicht tussen zijn armen.
'Waarom vertrouw je me niet?' zei hij met een hese stem die een beetje verslagen klonk. De laatste tijd had Seth steeds meer van dit soort momenten, waarin het leek alsof hij Yuu niet vertrouwde.
'Wat moet ik in godsnaam nog meer doen om je ervan te overtuigen dat ik van jou hou en van niemand anders?' mompelde hij, zijn gezicht nog altijd in zijn armen verborgen. Hij was absoluut niet bestend tegen deze depressieve gevoelens.

Seth keek met onzekere ogen op, en wierp een pijnlijke blik op de verslagen Yuu voor zijn neus.
Voor hij wist waar hij mee bezig was kroop hij al voorzichtig over de lakens, en stak hij een trillende hand uit om die vervolgens langzaam naar Yuu's vingers te brengen.
Hij hapte naar adem en voelde hoe de verstrooidheid langzaam weggleed.
Hoe zou hij dit ooit kunnen missen?
Nee, dat was onmogelijk.
Hij zou Yuu moeten vertrouwen.
Zijn onzekerheid verdween langzaam uit zijn ogen, en al snel was er slechts de schaamte in zijn ogen te lezen.
"Sorry," fluisterde hij met rode wangen, "ik dacht, ik wist niet.." Hij haalde een keer diep adem, en haalde haastig zijn hand van die van Yuu.
"Sorry," constateerde hij uiteindelijk, een beetje teruggekropen op het bed, en met zijn armen om zijn benen gewikkeld.

'Klootzak,' mompelde Yuu. 'Klootzak, idioot, lul, baka, bakairo, hakuchi, ahou, boke, manuke, chijin.'
Langzaam hief hij zijn hoofd op. Hij keek naar Seth op zijn bed.
'En kom nu hier verdomme,' zei hij met een kwade blik in zijn ogen. Hij strekte zijn armen naar Seth uit en liet zijn knieën naar de grond zakken.

Seth keek Yuu even bang aan, slikte, en kroop toen haastig in Yuu's richting.
Met een soort magnetische beweging klampte hij zich tegen Yuu vast, en nestelde hij zijn hoofd tegen Yuu's borst. Met gesloten ogen probeerde hij niet te bedenken welke straffen Yuu allemaal in zijn hoofd had, maar hij kon al iets bedenken..
Meteen werden zijn oren vuurrood en beet hij nog veel harder op zijn lip.

Yuu sloeg zijn armen stevig om Seth heen en sloot zijn ogen terwijl hij intens van de omhelsing genoot. Alle angst die hij zojuist gevoeld had werd overmeesterd door de warmte van Seth's lichaam. Yuu voelde hoe hij langzaam licht werd in zijn hoofd en opende snel zijn ogen. De wereld draaide. Hij haalde diep adem en probeerde zich te focussen op één punt, maar hij had weinig succes.
Het was wel duidelijk dat zijn bloeddruk zijn constante stemmingswisselingen niet aan kon. Met een verslagen zucht sloot Yuu weer zijn ogen. Hij steunde met zijn wang op Seth's haren en voelde zijn bewustzijn langzaam weg ebben.
Na een paar tellen verslapte zijn greep en viel hij als een slap hoopje op de grond.
Al die liefde en de angst om die liefde kwijt te raken werden hem net even iets teveel.

Seth voelde eerst een soort ultieme verruking door zijn lichaam gieren, toen hij Yuu meer op hem voelde leunen. Hij had het goed geraden. Yuu was genadeloos als hij zijn persoonlijke strafjes uitdeelde.
Met een verboden grijns op zijn gezicht keek hij omhoog om zijn lippen tegen die van Yuu te drukken, maar net toen hij zijn hoofd draaide, verslapte Yuu's greep om zijn lichaam.
Met een doffe bonk landde hij op de grond.
Het duurde even. Een paar seconden, maar daarna schoten Seth's ogen open, kroop hij paniekerig over Yuu's lichaam heen en rukte hij verwoed zijn mond open.
"YUU, YUU! YUU!" Met een wilde ademhaling leunde hij dichter naar Yuu's gezicht, en legde hij verwoed een hand op Yuu's voorhoofd.
Zijn ongerustheid nam met enorme passen toe, toen Yuu nog steeds niet leek te reageren. Tranen welden op in zijn bruine oogjes, en al snel liet hij zich jammerend op Yuu's lichaam vallen.
"Yuu-huu, Yuuu," snikte hij, terwijl er dikke krokodillentranen op Yuu's overhemd vielen en zijn handjes zich vastgrepen aan Yuu's overhemd.

'Het eten is klaar,' klonk het hoge stemmetje van Himeka. Riko kwam overeind. 'Nice, ik had honger,' zei ze. 'Carter kan jij Yuu en Seth even halen, ik heb geen zin om te wachten tot ze zelf naar beneden komen,' vroeg ze aan hem. Carter grijnsde even. Sure he would. Misschien zou hij ze nog leuk kunnen betrappen op stoute spelletjes ook. 'Ben zo terug,' zei hij tegen Nick terwijl hij de zitkamer uitslofte. Hij liep naar boven en stopte voor de deur van Yuu's kamer, die nog open stond.
Verbaasd aanschouwde hij een huilende Seth op een nogal roerloos lichaam van Yuu. Meteen schakelde hij over in zijn zorgzame mode.
'Wat is er gebeurd?!' vroeg hij bezorgd terwijl hij met grote passen op Seth en de bewusteloze Yuu af liep.

Seth keek verwoed op toen hij een stem hoorde, maar kneep zijn huilerige oogjes boos samen toen hij zag wie was komen aanzetten.
"Er is helemaal niets!" zei hij schor, terwijl de nieuwe huilbui hem meteen verraadde.
Wanhopig draaide hij zich weer om naar Yuu, en trok hij snotterend aan zijn overhemd, dat inmiddels helemaal nat was van de tranen.
"Yuu, Yuu toe nou-hou-hou," smeekte Seth hees, terwijl hij Carter alweer compleet vergeten was.
Straks was er iets engs aan de hand, straks was het allemaal omdat Seth hem niet vertrouwde!
Een nieuwe huilbui werd genadeloos tegen Yuu's overhemd gesmoord, terwijl Seth zich krampachtig om Yuu heenklemde.

Nick schuifelde naar de eettafel. Hij ging zitten en wachtte netjes tot iedereen zou zitten. Carter was nog niet terug. Riko keek op de klok."Wat doen ze daar toch?" zei ze hoofdschuddend. Nick keek ook op de klok. Een angstig gevoel bekroop hem. Stel dat Seth nog steeds douchen was.. en Yuu en Carter... alleen. Hij rilde. Hij stond op."Zal ik even gaan kijken?" bood hij aan. Riko glimlachte en knikte. Ze praatte niet. Nick liep met grote passen de trap op. Hij hoorde gesnik en hij liep richting die kamer. Hij zag een huilende Seth bij het lichaam van Yuu. Zijn ogen werden groot. Hij zag Carter, en ging naast hem staan.

'Denk je dat je hem zo helpt?' vroeg Carter met een lichte arrogantie aan Seth. Wat moest Yuu nou toch met die kleine opdonder. Hij kon niet eens goed voor hem zorgen.
'Ga aan de kant.'
Carter trok Seth van Yuu af en tilde Yuu onder zijn armen op. Hij sleepte hem op het bed, werkte de dekens onder hem vandaan en sloeg ze over hem heen. Hij legde Yuu's hoofd op de kussens, voelde even aan zijn voorhoofd. Met grote passen beende hij naar de badkamer, waar hij een emmer met heet water vulde en er een kleine handdoek in dompelde. Met de emmer water en de handdoek liep hij terug de kamer in. Hij zette de emmer naast het bed en legde de handdoek op Yuu's voorhoofd. Zodra hij dit allemaal gedaan had klapte hij even tevreden in zijn handen.
'Zo doe je dat,' zei hij met een strenge blik naar Seth, waarna hij zich weer op Nick richtte.
'Laten wij maar naar beneden gaan. Seth kan wel hier met Yuu blijven, als hij tenminste begrijpt hoe hij die handdoek opnieuw in de emmer moet dompelen als hij koud is geworden.'
Hij keek nog even naar de slapende Yuu en liep toen weer naar beneden.

Nick had alles gevolgd. Hoe Carter tegen Seth praatte. Hoe Carter Yuu verzorgde. Nick knikte langzaam."Succes," zei hij nog tegen Seth, en liep toen achter Carter aan. Hij ging weer aan de tafel zitten en begon met eten. Hij vroeg zich af wat ze rest van de tijd zouden doen. Toen hij zijn eten op had, keek hij naar Carter, totdat hij een initiatief zou nemen.

Zodra Carter zijn ontbijt naar binnen had gewerkt stond hij op. Hij keek even naar Nick en toen naar de deur naar de hal, met zijn gedachtes boven in Yuu's kamer. Misschien was het beter als ze vandaag thuis bleven. Misschien was Yuu wel ziek en er moest toe iem-
Wacht. Waarom maakte hij zich zorgen? Yuu had Seth en daarnaast was Riko de hele dag thuis. Zij kon te hulp schieten als Seth het weer verknalde. Hij hoefde helemaal niet voor Yuu te zorgen.
Hij beet even op zijn lip en keek weer naar Nick.
'Zullen we even naar buiten gaan?' vroeg hij uiteindelijk.

Nick sprong vrolijk op."Ja, graag." Hij bedankte voor het eten. Hij glimlachte en liep achter Carter aan. Hij ging naast hem lopen en floot een deuntje van pokemon. Zijn favoriete serie van vroeger. Ash en Misty, die nooit toegaven dat ze elkaar leuk vonden. Tót de elfde serie, toen zoenden ze.

Seth keek even boos naar de vertrekkende Carter, maar zijn bezorgdheid won het wonder boven wonder van zijn jaloezie, en al snel haastte hij zich naar de bedrand, om zich vervolgens met handdoek in de hand over Yuu te ontfermen.
Hij boog zich nasnotterend over Yuu's gezicht, en legde teder de handdoek op zijn voorhoofd.
"Yuu, toe nou.." fluisterde hij hopeloos, terwijl zijn hand in die van Yuu kroop.

Na een korte droomloze slaap opende Yuu voorzichtig zijn ogen. Hij voelde een aangename hittebron op zijn voorhoofd en een nog veel aangenamere hittebron bij zijn hand. Langzaam gleed zijn blik naar Seth.
'Yo,' zei hij half fluisterend. Er verscheen een klein glimlachje op zijn gezicht.
'Niet huilen, ik ben oké,' zei hij terwijl hij met zijn hand naar Seth's gezicht gleed en een traan wegveegde van zijn wang.
'Ik ben alleen niet zo bestend tegen al die liefde van jou,' vervolgde hij met een grijns. Hij voelde een lichte hoofdpijn bonken in zijn hoofd maar dat was alles. Voorzichtig kwam hij overeind. De handdoek viel op zijn schoot.
'Heb jij dit gedaan?' vroeg hij, op de handdoek doelend.

Carter glimlachte even beleefd naar Himeka die de voordeur voor hem open deed. Hij liep terug naar de keuken, waar de helft van de familie nog altijd aan tafel zat.
'Ben ik weer. Nick is nog buiten maar die zal zo wel komen,' zei hij. Zijn stem klonk een beetje schor en hij kuchte even. 'Ik ga me maar even installeren op mijn kamer. Nogmaals bedankt dat Nick, Amanda en ik dit huis als ons thuis kunnen behandelen in de tijd dat we hier zijn.'
Riko grijnsde. 'No problem Carter. Je weet dat je hier altijd welkom bent. Doe alsof je thuis bent!' zei ze. Carter knikte even met een glimlach. Hij verliet de keuken weer en liep de trap op naar boven. Toen hij langs Yuu's kamer kwam keek hij even naar binnen. Yuu was wakker. Een paar seconden lang staarde Carter naar zijn rode ogen, maar daarna liep hij snel door.
Na de vakantie... na de vakantie. Hij ging nu niet het risico lopen om iedereens vakantie te verpesten met zijn stomme acties...

Nick had aangebeld en was binnen gekomen. Hij vergat beleefd hallo te zeggen tegen iedereen. Hij liep langs Yuu´s kamer en bleef stil staan. Hij kon hem best vertellen wat Carter hem net verteld had. Waarom niet? Hij stapte de kamer langzaam in."Hey.. Yuu, je bent wakker." hij glimlachte.

Seth's gelaat veranderde in een opgeluchte grijns, en voor hij wist waar hij mee bezig was schoot hij op Yuu af, en klemde hij met nog steeds de opgeluchte grijns op zijn gezicht zijn armen om Yuu's lichaam.
"Stomme idioot," constateerde hij met een klein zuchtje. "En.." Hij wierp een vergeving zoekende blik omhoog en kroop langzaam van Yuu af. "Nee," begon hij met een klein stemmetje. "Ik paniekeerde! Je lag daar zo stil, en, en.. ik dacht-!" Zijn adem stokte en hij staarde een tijdje naar zijn vingers die aan zijn stropdasje frommelden.
"Carter," verduidelijkte hij uiteindelijk beschaamd en met een bijna onhoorbaar stemmetje.

'Hm, dan moet ik hem zo maar eens bedanken,' zei Yuu. Hij aaide over Seth's haren en keek over zijn schouder naar Nick.
'Yo Nick,' zei hij met een grijns. Hij trok Seth naast hem op bed en sloeg zijn arm om zijn middel. Hij drukte even een kus op Seth's wang en woelde nogmaals door zijn haren.

"Sorry," zei hij, voordat hij begon te praten."Yuu, Carter heeft nog steeds sterke gevoelens voor je. Hij wou het je zelf vertellen maar dat plezier gun ik hem niet. Hij krijgt je niet uit zijn hoofd, en hij heeft mij als een speeltje gebruikt. Na vier jaar heeft hij je nog niet uit zijn hoofd geband." hij haalde even adem."Je spookt door zijn hoofd. Sorry Seth," mompelde hij. Hij keek naar de grond. Waarom deed hij dit?

Seth keek Nick met een vertrokken gezicht aan.
"Dat is echt helemaal niet grappig," beet hij hem met een bits stemmetje toe, terwijl hij zijn hand haastig in die van Yuu frommelde.

Yuu staarde naar Nick.
De woorden beukten zijn hoofd binnen en bezorgden hem een nog grotere hoofdpijn dan hij al had.
'Hij krijgt je niet uit zijn hoofd...'
Zijn greep om Seth versterkte onmiddelijk. Hij klemde zijn arm nog steviger om zijn middel en voelde hoe zijn andere hand trillerig naar die van Seth zocht.
'Je liegt. Carter herkent me niet eens meer. Hij kan helemaal niet...'
Hij was niet in staat zijn zin af te maken. Zijn blik gleed naar de deur achter Nick. Zijn ogen werden nog groter dan ze al waren.
Carter stond in de deuropening.
Emoties die hij niet kon plaatsen hoopten zich op in zijn maag en maakten hem misselijk. Hij trok Seth beschermend nog dichter tegen zich aan.
Dat mocht niet. Carter mocht niet...
Hij had er geen kracht voor om dat gevecht aan te gaan.

'Dankjewel Nick, dat waardeer ik echt.'
Carters stem klonk duister. Hij keek met kille ogen naar Nick's rug.
'Ik was van plan om niet de vakanties te verpesten van de mensen in dit huis, maar blijkbaar is dat niet meer nodig,' gromde hij. Hij stapte de kamer in en liep naar Yuu en Seth op het bed.
'Ik was net op onze school,' vertelde hij. Hij staarde in de rode ogen van Yuu en voelde hoe zijn vermogen om helder te blijven denken langzaam wegebde. Zijn instincten schopten tegen zijn zelfbeheersing, maar de aanwezigheid van Seth hield hem in bedwang. Hij mocht Yuu niet domineren. Yuu had al iemand anders.
'Een terugblik op die tijd heeft me iets doen beseffen. Die tijd is nog niet afgelopen, Yuu. Hij is nog niet afgesloten. Mijn gevoelens voor jou zijn nooit gestopt en dat zullen ze ook niet doen totdat we dit goed afsluiten. Daarom wil ik dat je naar me luistert en me daarna een eerlijk antwoord geeft. Maar ik wil het wel onder vier ogen doen,' zei hij. Hij keek even naar Seth met een schuldige blik. Maar Seth hoefde zich geen zorgen te maken. Yuu zou hem toch wel afwijzen.

Rillingen schoten over zijn rug, zijn nekharen gingen overeind staan, terwijl de rust voor de storm langzaam maar zeker plaatsmaakte voor een soort duistere woede.
Zijn handen trilden, zijn ogen gleden langzaam omhoog, en hij stapte gecontroleerd van het bed.
Met een brullend hoofd en een razend hart keek hij de jongen uiteindelijk aan. Secondes tikten voorbij, terwijl zijn wild fonkelende ogen woedend in die van de blonde toren keken.
Hoe durfde hij te denken dat hij Yuu van hem kon afpakken! Hoe durfde hij dat te beweren?! Hoe durfde hij de aarde onder zijn grond vandaan te rukken?

Plots schoot Seth naar voren. Een trillende hand kletste met een harde tik tegen Carter's wang, en alhoewel zijn vingers brandden van de pijn, voelde hij niets.
Met een wild schreeuwend hard schopte hij de reden voor zijn aggresiviteit zijn hoofd uit, maar het duurde niet lang voor deze zich een messcherpe weg terug wist te banen.