Het nieuwe meer.

Rusine beantwoorde zijn gehmmm met een uiterst gelukkig 'Uhuummm..' en opende heel even haar ogen. Vanuit haar ooghoek zag ze een aantal jonge leerlingen in een groepje staan, af en toe naar hun wijzend. Ze glimlachte even en liet haar blik verder gaan. En toen zag ze ze, het zwarte en het witte eendje. Ze zwommen nog altijd samen. Ineens echt helemaal dolgelukkig en gelukkiger dan ze ooit was geweest, sloot ze haar ogen weer en ging ze nog even lekker door met zoenen.

Met nog steeds een gelukkig gevoel in zijn maag drukte hij haar steviger - maar niet te - tegen zich aan. De drie woorden brandden in zijn mond, maar hij wist dat hij ze er toch niet uit zou krijgen dus bleef hij haar innig, zacht en teder doorzoenen.

Rusine sloot zichzelf helemaal van de wereld af. Het enige waar ze nu aan wilde denken was Scorpio. Langzaam gleden haar vingers door zijn haar, terwijl ze hem doorzoende. Haar andere hand plaatste zich op de bovenkant van zijn borst, met haar vingertoppen net over zijn sleutelbeen.

Scorpio hoorde nog wat vaagjes kinder gegiechel, en besloot Rusine toen langzaam en grijnzend van zich af te duwen. ''I don't think parents would like it if they find out their kids' use us as their entertainment,'' zei hij geamuseerd en wendde zijn blik op kinderen die met grote ogen naar hun aan het staren waren.

'En sinds wanneer intereseer jij je voor wat andere mensen vinden en willen en denken?' grijnsde Rusine, terwijl ze weer recht ging zitten en haar blik op het meer richtte.

-nieuw-

Rusine had Nicholas maar laten lopen en liep rustig achter hem aan. Waar ze ook terecht zouden komen, ze wist de weg terug wel. Tenminste, dat hield ze zich maar voor. Toen ze uiteindelijk bij het meer stonden, zochten haar ogen automatisch het oppervlak af naar twee bepaalde eendjes. Ze waren er niet. Teleurgesteld liet ze haar blik even naar Nicholas wandelen. 'En? Wat vind je ervan?'

"Groot. Het is helder. Maar ik krijg niets speciaals.." Hij fronsde en stampte in de de grond."Wat stom," fluisterde hij."Moet ik nu elke plek afgaan? Met bepaalde mensen, hopend dat ik iets tegen kom dat ik nog weet?"

'Ik weet het niet Nicholas. Deze plek heeft voor mij een hele speciale betekenins, maar ik weet echt niet wat voor jou bijzonder is. Zo close waren we ook weer niet. We hadden het eigenlijk ook niet zo vaak over wie we waren..' Rusine zuchtte. Dit kon nog wel eens heel moeilijk gaan worden.

"Dus eigenlijk... ben ik niemand? Niemand kent mij goed? Of waren wij gewoon.. kennissen? Want dan moet ik nu heel snel iemand anders vinden," zei hij langzaam. Hij keek haar doordringend aan.

Rusine schudde weer zuchtend haar hoofd. 'We.. Ik.. ik hield er niet van om over mezelf te praten. En er waren gewoon wat onderwerpen waar we .. waar we het gewoon niet over hadden. Relaties was er één van en zo waren er nog wel meer dingen. Ik.. Het ligt me gewoon nogal zwaar om over sommige dingen te praten, begrijp je?' Daarna liep ze een stukje verder langs het meer. 'Kom, dan gaan we even zitten, als je wilt.'

Nick knikte en liep nieuwsgierig achter haan aan. Hij plofte neer in het droge koude gras."Zo.. vertel het maar aan ome Nicholas." Hij trok een vies gezicht."Waarom heet ik Nicholas? ik wil een andere naam."

'Hmm.. Wat ik van je weet is dat je Nicholas Fiske heet, je 17 bent, in London, Engeland woont. Je ouders zijn gescheiden en je hebt een zus. Je specialiteit is VuurenWarmte en je hebt als het goed is niveau 2.' Rusine merkte dat ze automatisch naar haar bankje was gelopen, maar besloot er niet op te gaan zitten en plofte naast Nicholas neer.

Nick knikte."Hoe gebruik ik die specialiteit?" hij keek naar zijn handen."Of heb ik daar een toverstaf voor?" Hij glimlachte naar rusine. Hij wist wat een toverstaf was! Goed man.

Rusine barste in lachen uit en schudde haar hoofd. 'Dat is echt de grootste onzin die ik ooit gehoord heb. Nee, ik weet niet hoe jij het doet. Ik doe eigenlijk altijd maar wat, en denk na over wat ik wil doen. En ik heb een hele andere speicalitiet dan jij.' Ze glimlachte en in haar hand vormde zich een energiebal.

Nick's ogen werden groot."GAAF," zei hij. Hij zette zijn handen dicht bij elkaar, en concentreerde zich. Opeens vormde zich daar een vuurbal. Hij grijnsde en hield er mee hoog."vet."

Rusine lachte hardop, terwijl ze zich verwonderde over hoe iemand zo blij kon zijn om voor de eerste keer magie te kunnen gebruiken. Nouja, de eerste keer bij mij voelde toch ook geweldig? 'Doordat we andere specialiteiten hebben kan ik je helaas niet helpen met de jouwe,' verontschuldigde ze zich, terwijl ze lachend naar zijn troste overblije gezicht keek.

Nick keek sip."Wie heeft het wel dan? Is er geen begeleider ofzo?" hij keek bijna smekend. Straks kon hij helemaal niets. En dan?

'We hebben de Heerseres, en Jade en Gaya maar die laatste twee helpen niet echt. Maar de meeste dingen moet je gewoon zelf uitvinden. Het is ook veel leuker om het zelf uit te vinden. Je kunt in de bieb zoeken naar wat je met je specialiteit allemaa zou moeten kunnen, en dan probeer je het gewoon uit.' Rusine had eigenlijk nog nooit echt hulp gehad met ahar specialiteit. Natuurlijk waren er wel lessen, maar dat was niet veel bijzonders. Het waren eigenlijk gewoon lessen waarin je je specialiteit gebruikt, niet waarin je hem leert te gebruiken.

Nick knikte."zullen we naar de bieb gaan?" vroeg hij. Toen schoot hem iets te binnen."Je zei net dat ik een witharige jongen haatte.. hoe heet die?" vroeg hij nieuwsgierig.

Rusine draaide haar hoofd weer naar hem toe en keek hem met een blanco gezicht aan. 'Scorpio..' fluisterde ze. Daarna knipperde ze eventjes, en haar gezicht begon weer op te leven. Haar glimlach was terug en haar ogen leefden. Ze stond op. 'Kom, dan gaan we naar de bieb. Dat zul je echt bijzonder vinden denk ik.'

Nick keek haar even verward aan."Wat is er met Scorpio?" vroeg hij nieuwsgierig, doelend op haar reactie. Hij stond op en liep richting het grote school gebouw. Daar zat de bieb vast in.

Rusine fronste. 'Niets, hoezo?' Ze liep naar hem toe en daarna langs hem en voor hem uit richting de bieb.

"Je reactie. hij was.. vreemd," zei hij. (bieb?)

-new-

Yumiko slofte richting het meer. Ze was terug, eindelijk. Maar toch lagen haar gedachten nog steeds bij alles van de afgelopen vier weken. Rusteloos nam ze plaats onder een boom die haar wat schaduw bood. Ze plukte wat aan het gras en gooide wat steentjes in het water.

nick had Yumiko naar het meer zien gaan en was haar gevolgd. Hij ging naast haar zitten, voorzichtig."hey," fluisterde hij."Gaat het?" vroeg hij weer.