Fay's kamer

De kamer was ooit van Fay en Yuno, maar omdat Yuno weg is, heeft ze nu een kamer voor zichzelf? Anyway, de titel/beschrijving etc. klopte niet meer van de andere kamer .

De muren zijn limegroen, en er staan twee houten tweepersoonsbedden. Verder is er voor twee personen een bureau, een kast en een stoel beschikbaar. Er hangt nog een windgong die ooit door Yuno opgehangen is, en die Fay nu half aanbid. Faya heeft een elektrische gitaar en er zijn veel, veel kussens.

Pers; Don't care.
Regels; eerst kloppen.

Fay smeet de deur achter haar dicht. Ze was chagrijnig. Woedend. Gekwetst. Ze had zin om een portie Bullet For MY Valentine of HIM te gaan rammen op haar gitaar, en vals al een kraai mee te schreeuwen. Maar ze deed het niet omdat ze wist dat haar buren anders zouden klagen. In plaats plofte ze op bed neer om naar het plafond te staren. Stomme zak.

Mimiko liep ergens rond te zwerven op de gangen toen ze een deur hoorde dicht klappen. Een schok ging door haar lichaam en ze keek in de richting van waar de klap vandaan kwam. Met kleine passen liep ze in de richting en bleef doe loos om zich heen kijken toen ze uit eindelijk voor een deur stond waarvan ze dacht dat de klap vandaan was gekomen. Voorzichtig klopte ze en hoopte dat het de juiste de deur was.

Ben verveelde zich en bedacht zich dat er vast wel mensen waren die hij beter kon leren kennen. Matt en Iris waren een optie, maar Fay was de eerste persoon die hij had ontmoet, op Kyosu na, maar die was er nu niet. Dus besloot Ben om naar Fay toe te gaan. Hij zocht haar kamer en klopte op de deur.

Mimiko keek naar de jongen die opeens naast hem stond. 'O sorry', zei ze terwijl ze snel een stap terug zetten. Waarschijnlijk zat er een jongen in deze kamer en waren hen bevriend. Ookal wist Mimiko het niet zeker ze voelde een beschaamd gevoel naar boven komen.

'Waarom zeg je sorry?' vroeg Ben verbaasd, terwijl hij naar het meisje keek dat naast hem stond. 'Slaap jij hier?' vroeg hij toen.

Mimiko keek hem verbaast aan. 'Nee, nee ik ben een meisje en meisjes mogen niet bij jongens op de kamer slapen', zei ze zo snel als ze kon. Pas toen haar gedachtes door hadden wat ze zei werd ze rood. Hoe wist ze zeker dat hier wel een jongen sliep?

'Slaapt hier een jongen?' vroeg Ben verbaasd. 'Ik dacht dat Fay hier sliep. Dan ben ik dus verkeerd.' zei hij.

'Fay?', vroeg Mimiko in haar zelf. 'Nee wacht, ik.. ik weet het niet zeker ik hoorde alleen een enorme klap hier en ben gaan kijken'. Ze beet op haar lip. Nu kon ze deze misunderstanding weer gaan recht praten. Iets wat nog beschamender was. 'Ik dacht omdat jij hier aan klopte .. dat je bij een vriend langs ging ofzo', ze keek naar de grond en begon zenuwachtig met haar vingers te spelen.

'Nou nee dus. Ik ging bij Fay langs omdat Fay een van de weinige mensen is die ik ken. Mijn kamergenooti s op vakantie, en voor de rest ken ik verder nie tzoveel mensen. Dus vandaar dat ik bij Fay aanklopte.' zei Ben.

Mimiko keek hem met een beschamend lachje aan maar herstelde zich weer. 'Oke', zei ze met een lachje. 'Ik ben Mimiko, zeg maar Mimi', zei ze terwijl ze hem grijnsend aan keek.

(( huh, jij bent ook die ene die in mijn kamer zit xD ))

Ben wrote:(( huh, jij bent ook die ene die in mijn kamer zit xD ))

((Right, maar ja we kunnen het moment wel spelen dat we elkaar niet kennen aangezien het een beetje raar is als we elkaar opeens al kennen))

(( mij best xD))

'Ik ben Ben,' zei Ben. 'Dus... Fay is haar kamer aan het slopen?' vroeg hij toe.

Mimiko keek naar de kamer van het meisje genaamd Fay. 'Geen idee', zei ze drog en ze trok haar schouders op. Het enige wat ze wist was dat ze de deur waarschijnlijk zo hard had dicht gegooid dat het zelfs haar aandacht trok.

Ben klopte nog eens aan. 'Fay, doe eens open!' brulde hij zo hard hij kon.

Mimiko keek naar de deur die gesloten bleef. 'Mm, ik denk niet dat ze behoefte heeft aan mensen', zei droog. 'Heb je honger?', vroeg Mimiko uiteindelijk. Mimi zelf sterfde van de honger en had wel zin om te gaan eten.

((Omfg xD Ik moet gewoon bijlezen))

Fay veerde overeind bij het geluid van geklop op haar deur, ietwat verdwaasd omdat ze niet zou weten wie zou moeten aankloppen en omdat ze nog ergens anders bij haar gedachtes was. Met een ietwat versufte uitdrukking op haar gezicht deed ze de deur open. 'Eh... hoi,' zei ze, en ze glimlachte naar de twee personen die ervoor stonden. 'Kom binnen, daar is wat meer comfort,' voegde ze eraan toe en ze opende de deur wat verder.

Mimiko die net op het punt stond om met een knorrende maag weg te gaan hoorde hoe de deur eindelijk geopend werd en keek inderdaad zoals ben als zei in het gezicht van een meisje. Opeens voelde ze zich nog al onbenullig aangezien de reden waarom ze hier was een soort van verstreken was. Toch liep ze naar binnen en keek de kamer rond aangezien Mimi het altijd intressand vond om ander mans kamers te zien.

'Hey Fay!' zei Ben. 'Alles goed?' vroeg hij toen. Hij liep naar binnen en keek de kamer rond. Er hing een windgong die op de een of andere manier niet met Fay leek te matchen. Maar hij zou vast een reden hebben.

((Omfg xP Dag! Die windgong! Die heb JIJ er gehangen xP))

Fay sloot de deur toen het tweetal eenmaal binnen was. 'Eh, hoi, Ben en.. Sorry, maar hoe heet je?' zei ze. Ze wierp een bijna vragende maar allebehalve onvriendelijke blik naar het meisje en glimlachte even naar haar, voor ze Bens vraag beantwoordde. 'Met mij gaat het goed hoor. Met jullie?'

Mimiko die uit haar gedachte schrok keek haar even vragend aan. 'Sorry wat zei je?, vroeg ze met een klein beschamend lachje. De kamer van het meisje had haar zo mee in gedachtes gesleurd dat ze niet hoorde wat ze zei. De kamer was best intressand. Ookal verschilde het niet erg van de meeste kamers, Mimiko kon overal wel iets bijzonders in zien.

Ben grijnsde even. 'Ze vroeg hoe het met je ging. En met mij. Met mij gaat het overigens goed,' Zei Ben.

Mimiko keek van het meisje weer naar Ben. 'Ah', zei ze afwezig. 'Ja prima', zei ze na een veel te lange tijd. Te veel gedachtes spookte door haar hoofd. En ze was er op een vage manier niet helemaal bewust bij. Bij elke actie die ze wilde doen moesten haar hersenen te lang na denken als normaal was.

Fay hield haar hoofd schuin en nam het meisje onderzoekend in zich op. 'Gaat het wel?' vroeg ze. Hoewel het meisje net had gezegd dat het prima ging, vond ze haar wat afwezig overkomen. Ze schoof een stoel naar achteren zodat ze erop kon zitten en gebaarde dat de andere twee konden doen alsof ze in hun eigen kamer waren.