4343 Mido's kamer

''Ik weet dat Lune tegenwoordig een hoge gast speelt..maar dat betekent niet dat ik niet dingen weet anders..Ik zie dat jij ervoor schaamt..'' Hij was stil. '' Ik verveel me hier op..'' Hij keek weg. '' Dat was was je wou horen..laat me ik ben verveeld..'' Hij wou iets doen..

Mimiko keek hem niet begrijpend aan. 'Je bent echt een vage weetje, eerst weet je dat ik vreemd gegaan ben met Terra, en dat ik het gedaan heb met Lune..', snel sloeg ze haar hand voor haar mond zonder er bij na te hebben gedacht vloog het er in ene uit.

Zero ging direct opgestaan naar haar wijzen. ''EN DAT WOU IK HOREN'' Zei hij hard op. Geen gevoel erbij te hebben maar meer kennis zei hij alles. '' Ik weet dat Lune hetzelfde zeg..maar ja wie ben ik om er over te oordelen..Ik snap niet dat jij alles weet, Terra praat niet zo snel..dat loog ik gewoon op de dak. Lune is tegenwoordig een beetje groot aan het doen..maar laat yo..dit is alles wat ik weet..'' Hij haalde de dekens weg.

Mimiko voelde de woede op borrelen. Haar handen knepen zich tot vuisten. 'Dus je wist helemaal niets?', schreeuwde ze naar hem. Wat laf, vals gemeen.. Ze was kwaad. Ze wilde hem een tweede kans geven maar nee in nog geen ene dag had hij hem verpest.

''Nee dat laat zien dat jij DOM BENT..'' Hij keek haar aan. '' Het is dat jij gewoon zoo schrikt. leer jezelf te beheersen. '' Hij wees naar haar woeden . '' Ik heb mijn kans nog gewoon hoor..het is dat jij een excuus zoekt, dus nu wil je woeden uitoefenen op mij ? Man dan heb jij serieus problemen. '' Hij raakte haar vuisten aan en probeerde het om te terug te zetten tot normale handen.

Mimiko trok met een ruk haar hand terug. 'Het slaat nergens op dat je je tijd hier aan verspilt, verhalen uit mij rukken waar je geen ene fuck mee te maken heb', ze keek hem fel aan en kneep haar vuisten weer tot normale handen.

''Wat mijn doelen zijn gaat jouw niet aan..'' Hij keek weer weg naar achteren terug naar de raam..het was die avond..*RUAAAWRRRRR ZEROOOOOOOOOOO* Hij vloog van zijn gedachtes terug en bleef starend ongeantwoord.

Mimiko staarde hem aan. Hij was zo vaag zo onleesbaar. Hij had iets, iets wat haar aan de ene kant wel aan staande maar aan de andere kant ook ontzettend irriteerde. 'Waar denk je aan', vroeg ze monotoon.

Hij haalde zijn herinnering weg en keek haar aan. '' Over een avond..'' Hij stond op en liep om haar heen en ging onder de dekens aan de andere kant liggen. ''Het heeft niets met jouw te maken. '' Zei hij nog al verdacht.

Mimiko liet zich vallen op het bed en keek hem raar aan. 'Hmm..', zei ze achteloos. 'En wat is er 'die ene' nacht dan gebeurd', haar nieuwschierigheid werd haar weer de baas en ze kon het niet laten om verder te vragen, en het was ook nog eens een geweldige afleiding van haar verhaal.

Zero keek haar aan en zijn ogen begonnen te bloeden, de tranen van rood en wit waren weg. Het waren echt uitdruppels van wit en rood geworden aan beiden kanten. ''Dat interreseert niemand wat..'' Zei hij nog steeds op de toon als altijd. '' En nu weg, of ik kus je en dan ga je met een haat gevoel hier weg..'' Hij keek haar aan..

Mimiko bleef zitten en keek hem strak aan. 'Nou ja je weet nu ook hoe het tussen mij zit dus..', zei ze met een kleine grijns. 'Vertel'. Ze zou niet weg gaan en al helemaal niet met zo'n dreigement.

Zero duwde haar tegen ze bed en ging boven op haar zitten en fluisterde in haar oor.. '' Serieus..niet proberen..'' Ze kon makkelijk weg gaan..waarom deed ze het niet..De bloed die uit zijn ogen komen waren als zuur..het ging door de matras heen..

De 8 ontzichte bare bindslierten kwamen al uit haar lichaam en wierpen zich op Zero. De bindslierten pakte hem bij zijn benen vast en sleurde hem zo van hem af. Ze liet hem los en keek hem fel aan. 'Je tweede kans is officieel verspeeld'.

Hij keek haar aan. '' Tsja, ik zei al dat je weg moest gaan. '' Hij bleef door gaan met ze tranen die als zuur waren. '' Let eens diep op..'' Hij zetten de zuur op en om ze schoenen waardoor er eentje los ging. En hij drukte zich weg van de muur terug naar haar. '' Ga weg dan..''

Ze wilde weg, maar dan gaf ze zich gewonnen. Ze kon zich neit gewonnen geven, ze kon niet verliezen van haar eigen spel. Ze bleef strak staan en keek hem kil aan. Maar wat voor reden had ze nog om te blijven? Toch kon ze het spel niet verliezen. 'Hmm want anders probeer je me weer te zoenen', vroeg ze kil.

''Je hebt geen een intentie om hier te zijn. '' Hij ging weer liggen in ze bed. en hij trok dit keer alles over zich heen tot ze hoofd. '' Als je blijft, vermaak jezelf doe maar iets. Maar om eerlijk te zeggen wil jij gewoon je trots liever niet kwijt, nou geloof me als ik mijn mening zou geven..'' Hij stopte voor dat hij haar echt boos maakten.

Mimiko grijnste. Hij had haar door. Toch maakte het nog niet dat ze gewonnen had of verloren. 'Mijn nieuwschierigheid speelt me parte', zei ze met een grijns en ze ging weer zitten op het bed. 'Dus maak er een leuk jongens verhaal van, en vertel me wat er die ene nacht gebeurt', zei liet haar hoofd ondersteunen door haar hand en ze keek hem quasi-geïntresseerd aan.

Zero zei als een snelle zin. '' Ik ben een wraakengel, Meer hoef jij niets te weten over mij '' Om voor zijn gevoel te zeggen dat hij haar genoeg informatie gaf..Maar was het wel volgens Mimiko genoeg..

Het begon haar steeds meer te intresseren. 'Hmn een wraak engel zeg je..', zei ze wat spottend. 'Nog nooit van gehoort', met de bedoeling van de zin dat hij het zou gaan uit leggen. Hij zou het moeten begrijpen anders was hij niet de aller slimste, maar je wist het nooit.

Zero deed ze ogen dicht en spotte met haar. '' Mooi zo, Houden Zo..'' Hij snuggelde zachtjes nog een beetje heen en weer op de bed. Niet wetend dat hij al gewonnen heeft door haar hier te laten blijven.

Het werd alleen nog maar intressanter. Mimiko keek hem gefacineerd aan. 'Ik heb het al eens eerder gezecht, zei ze terwijl ze iets anders ging zitten. 'Mijn nieuwschierigheid speelt me parte'. Het was ontzettend vermakelijk om Zero zo moeilijk te zien doen, en ze was zeker nog niet van plan om op te stappen.

Zero had zijn aandacht weggestrekt naar de verdere kanten en het duurde niet lang of hij was opeens door alles om zich heen..IN SLAAP GEVALLEN Hij negeerde haar op een eerlijke manier. of om anders te zeggen in een andere wereld te stappen.

Mimiko zuchtte, ze zou hier later wel op terug komen. Haar spel was in ieder geval gewonnen, zonder gedwongen of gevraagd te zijn verliet ze zijn kamer. 'Baby', mompelde ze nog na.

Zero was in ze eigen wereld. maar wat zo leuk was. Was dat hij wist dat toen zij die overloop van zijn deur naar de gang ging. Ze niets had bereikt, Dus Zero wel, en hij was er nog steeds. en hij zat nu aan het uitrusten..in ze eigen wereld. Gewonnen..maar het ging hem eerder om de informatie..
(*einde*)