Het Haardvuur.

'Zeg eens eerlijk Ben, wat voor geval ben ik?' Het floepte er zomaar uit, maar Rusine zette haar verbaasde reactie om in een onschuldig glimlachje.

Ben keek schattend naar Rusine. 'Hmm,' begon hij. 'Lastig. Ik denk dat jij het voordeel van de twijfel zou krijgen.'

'Hmm daar moest je lang over nadenken,' zei Rusine met een beledigd gezicht. Maar toen begon ze te grijnzen. 'Maar het is wel goed voor mijn ego zo.'

'Ja, je moet ze niet altijd direct hoop geven,' zei Ben wijs.

Rusine knikte langzaam met haar wenkbrauw opgetrokken. 'Maar ik hoef ook geen hoop he, want ik zoen niet met het eerste de beste lekkere bekkie, remember?'

'Ah ja, nou, het zou toch kunnen? Ik ben nou niet bepaald het eerste beste lekkere bekkie. We hebben het hier wel over Benjamin Taylor,' zei Ben. Hij grijnsde erbij, terwijl het ronduit belachelijk klonk.

'Dáár heb je een punt ja....' Rusine trok weer een nadenkend gezicht. 'Nouja, misschien dat jij ook wel een goed geval bent.'

Ben grijnsde er alleen maar bij. 'Dank je,' zei hij. Vervolgens keek hij naar die andere jongen. 'En hij?'

Beslist schudde Rusine haar hoofd. 'Nah, te klein. Hij is meer jong-broertje-schattig.' En daarnaast is hij zo rood als een hete peper.

'Goed, dan valt Ryan, mijn kleine broertje, dus ook af,' zei Ben. Niet dat het ergens op sloeg, maar hij wist even niets.

Flint had zich onderhand helemaal opgekruld in de mega stoel en was in slaap gevallen, hij zag er nu helemaal uit als een kind van 12 hij miste alleen de teddy beer.

Rusine glimlachte en knikte toen naar de radijs. 'Kijk hem nou, je had toch zeker niet verwacht dat ik met 10jarige jongentjes zou zoenen?'

'Hij is 12. En nee, dat had ik niet gedacht. Ik bedoel, wij hebben ook nog steeds niet gezoend, dus ik verwacht niet dat je mijn broertje dan gaat zoenen. Bij wijze van spreken,' zei Ben laconiek.

'Nee, ik heb het over dat jochie,' verbeterde Rusine hem, terwijl ze naar de slapende dwerg wees. Daarna keek ze hem met een opgetrokken wenkbrauw aan. 'Hoe bedoel je, wij hebben nog steeds niet gezoend? Had je dat verwacht dan?'

'Laat maar,' zei Ben. 'Jongensuitspraak.' Hoewel hij niet zeker wist of dat wel zo was. Misschien was het gewoon een Ben uitspraak.

Rusine trok een ongelovig gezicht en keek hem uitdagend aan. 'Waarom geloof ik je niet?' vroeg ze, terwijl ze tegen de leuning van de bank aan leunde die het dichts bij hem in de buurt zat. Een glimlach speelde rond haar mond.

'Omdat je het niet wil geloven? Omdat je niets liever wilt dat ik het wel meen?' zei Ben.

Rusine stak hooghartig haar vinger voor zijn neus op. 'Dát is niet waar Ben. Er zijn een hele boel dingen die ik liever wil..' legde ze met een quasi-beledigd gezicht uit.

'Ho ho, slow down,' zei Ben, terwijl hij een beetje achteruit deinsde. 'Ik maakte maar een grapje.'

Rusine zette een normaal glimlachje op en ging weer op het midden van haar bank zitten om in de vlammen te staren. Ze reageerde verder niet op hem, deels omdat ze zichzelf vervloekte dat ze zich zo.. schaamteloos gedragen had om niets.

Ben zei niets. Hij keek alleen maar verbaasd naar Rusine.

Vanuit haar ooghoeken zag ze dat Bens blik op haar gericht was, iets waar ze totaaal niet tegen kon. En dus draaide ze haar hoofd naar hem toe. 'Wat?' vroeg ze, op een gewoon toontje.

'Niets,' zei Ben, terwijl hij ergens anders naartoe keek. 'Ik had het niet aan zien komen,' zei hij.

Rusine bleef nu echter wel naar hem kijken. 'Wat niet?' vroeg ze, totaaaaaal niet nieuwsgierig als ze was.

Ben dacht even na. 'Meestal,' begon hij en hij hield daarna even pauze. 'Meestal reageren meisjes niet zo. Meestal steken ze niet zo hun vinger naar me op. Over het algemeen meer het tegenovergestelde,' zei Ben eerlijk.