Alecia's room 6266

'Oh sorry, ik dacht dat ik Mimi-Chan hoorde..Ik was eigenlijk op zoek naar haar..Maar ehmm.. Je bent zeker een nieuwe?' hij glimlachten
vriendenlijk, en bedacht dat hij zelf ook nog best een 'Nieuwe' was.

'ja, ik ben nieuw' zei ze nogal eentoonig. 'ze is volgens mij naar haar kamer gerent als je haar zoekt, ik ga er allezinds naar toe' loopt weg.

Alecia zat op haar bed en prutste aan haar zakmes, voor ze het goed door had sneed ze zich in haar wijsvinger. 'aw' als reactie had ze het zakmes vluchtig weggesmeten en haar vinger in haar mond gestopt. Ze stelde zich droog recht en liep naar de deur.

((op naar de ziekezaal))

(( Woah, wat heb jij een fcking groot plaatje daar neer gedropt D: ))

((gaat gaan kijken))

---


((hmm, ja, eigenlijk wel))
x3

Ze kwam met een knalrood hoofd weer terug in haar kamer. Ze stond met haar rug tegen de deur aangeleunt. Staarde met grote pupillen voor zich uit. 'dat heb ik niet gezien...maar,dat heb ik wel gezien' Ze liet haar hoofd hangen waardoor haar haar voor haar gezicht viel.

((whahahahaha))

Alecia besloot om haar gedachten maar zo vlug mogelijk te verzetten en plofte zich neer op haar bed. Ze pakte het eerste het beste boek dat in haar beurt lag en begon te lezen.

Na een hoofdstuk te hebben uitgelezen geraakte ze verveelt. Ze zette zich weer recht en keek naar buiten. Vannacht was het volle maan. Het maanlicht glinsterde in Alecia's bloedrode ogen. Een zucht doorbrak de stilte die heerste over Alecia's kamer. Ze liep naar haar tas die ze naast de kast had neergesmeten. Ze kieperde de inhoud allemaal uit op haar bed en zocht naar een zwart doosje. Eenmaal gevonden haalde ze er kleurlenzen uit die haar bloedrode ogen zou moeten verbergen.

Ze zette zich neer op haar vensterbank en staarde naar de volle maan. bestaat er iets prachtigers? vroeg ze zichzelf af.

((Ik verveel me, dus ga ik mensen stalken~))

Chiyo liep vrolijk door de gang op de zesde verdieping. Bij kamer 6266 bleef ze staan. Waarom deze kamer? Ah, well, does it matter? Met een glimlach op haar gezicht klopte ze op de deur. 'Knock knock!' riep ze vrolijk.

Alecia was geschroken toen ze oppeens iemand hoorde. Ze stond op en opende de deur.

'Hellooo!' zei Chiyo vrolijk, en ze maakte een peaceteken met haar hand.

Alecia reageerde niet op de enthousiastheid van Chiyo en keek haar zwijgent aan.


((jaah, ze is eigenlijk nogal saai, veel zegt ze niet =,=))

Chiyo's glimlach verdween en ze liet haar armen langs haar lichaam vallen. 'I guess.. You're not the happiest person on earth?'

Alecia schudde haar hoofd. 'ik heb geen verlangen om gelukkig te zijn' kijkt nogal kill. ...

'Aha..' Chiyo beet op haar lip. 'Dan.. ga ik maar, he?'

Alecia knikte en sloot haar deur en deed ze hem op slot. Wanneer ze dat had gedaan voelde zich enorm slecht. Ze haalde diep adem en ging op haar bed zitten. Met haar knieën opgetrokken en haar armen om haar benen gevouwen keek ze voor zich uit.

Chiyo liep snel verder. Not nice~.

Alecia liep haar kamer uit op weg naar de eetzaal.

((is dus weg))

Alecia rende zo vlug als ze kon haar kamer weer in. Eenmaal binnen legde ze handdoek opgerolt in een bol op haar bed. Alecia tikte voorzichtig
er tegen aan waardoor het heen en weer begon te rollen uit zichzelf. Alecia grijnsde en wikelde het kleine katje uit de handdoek. Ze pakte hem
voorzichtig op. Zijn vacht had de zelfde kleur als Alecia's haar en hij had ijsblauwe ogen. Het kon niet ouder zijn dan 7 weken schatte Alecia in.

Alecia zette het katje weer op haar bed. Ze legde haar vinger op haar kin als teken dat ze nadacht. 'k'vraag me af of jij eigenlijk wel toegelaten bent op deze school... en of je een baasje hebt.' Hurkte neer zodat ze op gelijke hoogte zat als die van de kat en wreef over zijn hals, voelde op die mannier of hij een chip heeft.(juist geschreve?? :C ofwel is et schip of ship, idonno) Maar die voelde ze niet. Ze zuchte want ze besefte dat dit beestje waarschijnlijk gewoon is achtergelaten.

Ze keek hem recht in de ogen aan. 'je hebt een naam nodig...akako..nee, Kenzo.., nee, Tsuki,... nee, Keito..hmm, ja' Keito hield z'n kopje scheef. Hij had geen enkel besef van wat Alecia nu allemaal tegen hem stond te vertellen.

Oppeens vloog het raam open door een harde windvlaag. Alles van bladen dat los lag vloog weg, dus vooral tekeningen. Alles lag overhoop zelfs een paar vlogen het raam uit. Alecia schrok en hing half over de vensterbank hangen om nog tevergeefs er 1 van te pakken. Zuchte geërgert. 'zo terug' zei ze tege de Keito en rende haar kamer uit. Keito hield zijn kopje weer schuin en keek haar na vanop haar bed.

Keito was alleen op de kamer. Hij sprong van het bed af en trippelde op zijn kleine pootjes naar de deur die op een kier stond. Hij keek nieuwsgierig naar buiten en besloot om op verkeningstocht te gaan.