KERMIS! (18+)

'Het mauw! Het spijt me, ik wou je echt niet afluisterren hoor, ik liep gewoon even langs en toen,' hij stopte met praten, toen hij tranen in
Mauw's ogen zag, 'M-Mauw-Chama, Wat is er.. je huilt..Of je gaat huilen..'

Mimiko voelde weer de warme gloed door haar lichaam gaan en liet zich mee nemen. Wat lief dat hij betaalde. 'Dankje', zei Mimiko en ze glimlachte

Itachi haalde zijn schouders op, 'Ik mag toch wel een mooie dame trakteren,' hij gaf haar een knipoog. Hij keek even hoe laat het was en toen over de rand van het ding (( XD )), hij zag Mauw&Lune zitten.

Marauwdon keek hem glimlachend aan, hij wou niet dat andere mensen zich zorgen om hem maakte maar het beeld van een meisje dat dood voor hem lag haar gele ogen leeg en haar huid koud was gewoon ondragelijk.
"Het is niks..." zijn stem was een beetje geforceerd maar hij moest blijven lachen, het moest gewoon.

Mimiko had het gevoel dat haar hart stil stond. Zei hij dat nou echt of was het maar een droom. Mimiko wist even niet meer wat nou de echte wereld was. Misschien was deze hele rit wel gewoon een droom. Mimiko keek nog eens naar Itachi en weer smolt ze. Dit moest wel een droom zijn.

((dramadramax'DD))

MimikoChan wrote:Mimiko had het gevoel dat haar hart stil stond. Zei hij dat nou echt of was het maar een droom. Mimiko wist even niet meer wat nou de echte wereld was. Misschien was deze hele rit wel gewoon een droom. Mimiko keek nog eens naar Itachi en weer smolt ze. Dit moest wel een droom zijn.

((dramadramax'DD))

((Tja XD af en toe mag het ^^))

Itachi keek weer naar Mimiko en glimlachte weer, hij had wel door dat ze naar hem keek, 'Mimiko-chan, gaat het?,' vroeg hij voorzichtig.

'Daar geloof ik niks van,' Lune glimlachten 'Je hebt trouwens wel een schattig konijnen Pak aan..Ik hou van konijntjes.' Heel vroeger had hij
bijna alles van Konijnen gehad, knuffels, plaatjes, dekbed-overtrek, behang. Hij stapte naar voren, en sloeg zijn armen om Mauw heen, en drukte
zijn wang tegen Mauw's borst aan. 'Het is wel zacht..' mompelden hij.

((Zo dat is de vriendschappelijke hug))

Marauwdon omhelzde Lune niet omdat hij het erg wou maar gewoon omdat alles hem teveel werd "Dankje..." hij sloot even zijn ogen en probeerde de beelden hun plek te geven.
"Ik...ben zo weer vrolijk....zometeen..."

Mimiko keek zo snel mogelijk weer weg. 'Ja, ja prima', zei ze en ze lachte. Het ongemakkelijk deze stilte. 'Mooi uitzicht he?'. Mooi uitzicht he? Had ze dat nou sirieus gevraagt. Wat had ze ze was nooit zo erg verlegen?

Itachi zag haar weg kijken, Wat kunnen meiden toch ingewikkeld zijn.. 'Ja, inderdaad,' antwoorde hij. Hij schuifde tegen haar aan, hij voelde dat ze boven in zaten en dat hij stopte, zo bleven ze even hangen.

'Ik vind het goed hoor, mensen hebben soms recht om verdrietig te zijn. Soms recht op pijn te hebben vanbinnen en om te huilen, ookal is het
zonde van je mooie gezichtje, om zo sipjes te kijken.' Hij deed even zijn moeder na, en glimlachten toen, 'Zolang je maar ook weer gaat lachen.'
Lune drukte Mauw nog een keertje stevig tegen zich aan, en nam toen afstand van Mauw. 'Hmm.. Nu plakt er een beetje suikerspin aan je
konijnpak..'

Ik voelde zijn schouder tegen die van mij. Zijn hele arm zat tegen mijn arm aan.. Mimiko voelde steeds iets meer op haar gemak. Ze zaten boven in. En nog steeds leek dit de mooiste droom van haar leven die steeds meer werkelijkheid werd. Ze genoot van het uitzicht, en het beste van allemaal was dat Itachi daarbij was.

Marauwdon glimlachte en voog met de achterkant van zijn hand de tranen uit zijn ogen en beet even de herrineringen weg "Ok.." hij kwam overeind en trok de capuchon goed "Genoeg ik heb ballonnen die ik moet weggeven...en dat van die suikerspin boeit niet...al die kinderen plakken" hij glimlachte weer vrolijk.

Itachi zag dat Mimiko-chan zich nu meer op zich gemak voelde, hij glimlachte naar haar. Hij keek over de hele kermis uit, hij voelde zich helemaal warm en had zweethanden.

'Oeh, ballonnen.. Mag ik er ook een?' Lune plukte de suikerspin van Mauw's pak af.

Mimiko keek met Itachi mee over de kermis. Ze hoopte dat ze hiet voor altijd zou kunnen blijven hangen. Mimiko kroop nog iets meer tegen meer tegen Itachi aan.

Marauwdon grijnsde en trok een ballon in de vorm van een dikke teddybeer tevoorschijn "Alsjeblieft"
Zijn ogen waren nog een beetje wazig maar hij had de behoefte niet om alles los te laten.

Itachi voelde dat Mimiko-chan zich tegen hem aan had gedrukt, hij grijnsde en sloeg voorzichtig een arm om haar heen. Hij sloot zijn ogen en voelde dat het rad weer begon te draaien. Wauw,..

Mimiko schikte nog even toen hij zijn arm om haar sloeg, maar ze vond het fijn. Ze vond het jammer dat ze weer naar beneden gingen. Gelukkig ging het wel langzaam.

'Dankjewel!' Lune-Chan glimlacht naar Mauw, terwel hij zich afvroeg wat Mauw nou eigenlijk had.. Was het dat meisje geweest? Hij was zo
in shok geweest omdat hij een 'Spook-Dude' zag dat hij niet eens hun gesprek had gehoort.

Itachi opende zijn ogen, 'Daarom werd je rood,' fluisterde hij in haar oor. Hij voelde dat het ding heen en weer bewoog, ze stopte weer, iemand wou instappen.

Marauwdon keek naar de kermis en liep eventjes naar de andere kant van het reuzenrad zodat hij weer kon beginnen met uitdelen.
Hij had Lune meegetrokken en glimlachte "Het was ook maar een herrinering..." een klein meisje met zwart haar en blauwe ogen kwam naar hem toe en ze kreeg een hartjes ballon van hem.

Hij had het dus toch door.'Ja', zei ze zachtjes en ze keek naar de vieze vloer van het bakje overal zat kauwgom en andere vieze dingen waarvan ze niet eens wilde weten wat het was.

Itachi moest zachtjes lachen, 'Sorry, ik lach je niet uit, hoor!,' zei hij. Toen ze weer beneden waren liet hij haar los, stapte uit en zag Mauw&Lune, hij zwaaide.