KERMIS! (18+)

'Ik hoef naar mijn gevoel helemaal niks te bespreken. Volgens mij is de situatie heel simpel. Jij hebt een date met een meisje, ik word daar kwaad over en ga zoals altijd weer eens veel te ver, alles loopt uit op een catastrofe en uiteindelijk ben jij boos op mij en zeg je dat je me haat en van me walgt en dan kijken we elkaar niet meer aan totdat één van ons soepel genoeg is om zijn excuses aan te bieden. En tsja... Lucy heeft gezien wat ze heeft gezien. Het enige wat ze nu kan doen is het proberen te vergeten,' ratelde Yuu. Hij duwde Seth's hand van zijn schouder en keek hem aan alsof hij zojuist een moord had bekend.

Seth keek hem ontzet aan. Yuu had nog nooit zo veel achterelkaar gezegd, zonder de plotselinge drang te hebben om hem op een of andere niet-bepaald-ongewenste perverse manier zijn verlangen te uiten. Dat feit stak even irriterend in zijn hoofd, en hij greep fronsend naar zijn broek op de grond, die hij aan begon te trekken.
"Ik was ten eerste niet op date," zei hij, terwijl hij even over zijn schouder keek naar Lucy. "En ten tweede," begon hij iets zachter, "volgens mij gaat dit allemaal..."
Hij wist dat dit het verkeerde moment was, dat Yuu toch al pissig was en zijn hart luchten op dit moment gelijk stond aan de doodstraf, maar hij wist niet zeker of het alternatief (yuu laten vertrekken zonder iets te zeggen) beter was.
Hij liet zijn overhemd over zijn schouders glijden en begon afwezig de knoopjes vast te doen. "Het gaat iets te snel," verzuchtte hij uiteindelijk, hopend dat Yuu hem op de een of andere manier niet zou vermoorden.

Lucy zei niets meer. Ze was boos en beende kwaad langs de twee langs. "Doei." kon ze nog net over haar lippen krijgen. Yuu was een idioot, maar Seth bleek toch echt de idioot der idioten. Het ging nu opeens te snel, uhu, hij had hen eens door haar ogen moeten zien. Dan piepte dat joch wel anders! Haar voetstappen waren hard te horen. En weer een vriend minder...

Yuu voelde hoe er een paar loodzware stenen op zijn hart vielen. Het ging te snel.
Ze hadden zo'n beetje alles al meegemaakt wat je maar kon meemaken, en toch ging het te snel.
Het was niet te geloven.
Een vermoeide zucht ontsnapte. Hij had niet eens de kracht meer om Seth tegen te spreken.
'Fijn,' zei hij uiteindelijk maar, waarna hij zich weer omdraaide en zijn doelloze tocht door het donker voortzette.

Hij werd niet boos? Langzaam voelde hij hoe zijn hart naar zijn voeten gleed, toen hij zijn enige twee vrienden op de gehele school letterlijk in het donker zag verdwijnen.
Hij wilde iemand de schuld geven, Lucy, Yuu... maar terwijl hij nogal afwezig zijn stropdasje van de grond raapte besefte hij echter dat zij allebei niet de schuld hadden. Beiden hadden geprobeerd hém blij te maken, waarna hij de éen had gebruikt om egoïstisch zichzelf blij te maken met de ander, die hij vervolgens afwees met het motto "het gaat te snel".
En terwijl dit besef in zijn borst gleed besloot hij dat hij helemaal geen zin meer had om zich in de feestvreugde te begeven, en hij zakte verslagen tegen de muur aan.

Terwijl Yuu doelloos door het donker liep, niet eens echt op zoek naar een uitgang vroeg hij zich af waarom Seth het eigenlijk had goedgemaakt. Hij dacht terug aan de middag, en plots schoot hem een herinnering te binnen die hem nieuwe energie gaf om zich toch weer om te draaien en op Seth af te rennen. Deze keer niet om sorry te zeggen, nee.
In tegendeel zelfs.
Hij rende door het donker en wist wonderbaarlijk genoeg in één keer de weg terug te vinden. Hij zag Seth tegen de muur zitten, en bleef hijgend van het rennen voor hem staan.
'Volgens mij... was jij... toch echt degene die... mijn stropdas in het publiek... smeet,' bracht hij moeizaam uit. Zijn ogen keken vurig naar Seth.
Flikker op met je 'we gaan te snel'. Ik geloof er geen barst van.

Lucy die rustig liep, zag Yuu terugrennen. Ja hoor... Ik had gelijk, dat wordt weer dikke gay porn. Boos liep ze door. Wat een domme idioten ook...

Seth schrok niet toen Yuu terugkwam, maar wierp zijn ogen op de grond voor hem en fronste even. "Het is gecompliceerd. Het is alsof je me aantrekt als een of andere supermagneet ofzo." Hij zuchtte even en trok zijn benen op om vervolgens zijn hoofd op zijn knieën te leggen. "Betekent niet dat ik niet meen wat ik zeg, ik bedoel, ik ken je niet eens.. ik weet dat je homo bent, dat je bijna met iemand was getrouwd, en dat je het leuk vind hetero jongens achterna te gaan. Maar voorderest..." Hij hief zijn hoofd niet op en staarde fronsend in de duisternis. "Nada."

Yuu zakte door zijn hurken om op ooghoogte te komen met Seth. Hij had hier al eens eerder over nagedacht. Toen hij op het balkon was met Darcy was hij erachter gekomen dat hij naast Seth's gevoelens en zijn karakter maar weinig van hem wist. Het had hem niet zo heel veel uitgemaakt, maar blijkbaar was het voor Seth wel belangrijk. Een glimlachje verscheen vreemd genoeg op zijn gezicht.
'Mijn naam is Ryuu Takano. Ryuu betekent draak, maar iedereen noemt me Yuu, wat superieur betekent. Ik ben achttien jaar, geboren in Osaka, Japan. Ik heb twee kleine zusjes en twee oudere zussen die allemaal over de specialiteit Lucht & Vliegen beschikken. Mijn vader is de enige in de familie die net als ik warmte & vuur heeft. Toen ik dertien jaar was ging ik naar een middelbare privéschool voor jongens, waar ik al snel ontdekte wat mijn sexuele aard was. Daar werd ik namelijk verliefd op mijn kamergenoot die twee jaar ouder was dan ik. Toen hij van school ging beloofde ik mezelf om nooit meer verliefd te worden en gaf me over aan de lust. Dat heb ik vijf jaar lang volgehouden, tot ik Toushirou tegenkwam, en daarna jou...' Yuu stopte even met praten. Hij wierp een blik op Seth en vroeg zich af wat hij zou denken.

Seth was geboeid aan het luisteren geweest, toen hij merkte dat dit blijkbaar alles was. Hij had geen zin om nog meer aan Yuu's hoofd te zeuren, dus keek hij weer naar de grond en glimlachte hij flauwtjes. "Klinkt interessant," zei hij gemeend. Hij vergeleek Yuu's leven met de zijne en voelde een steek van jaloezie. Toch was hij blij dat hij nu iets meer over hem wist. "Nooit een vriendinnetje gehad?" vroeg hij terloops, zich serieus afvragend hoe Yuu eruit zou zien met een meisje aan zijn arm.

Yuu schudde zijn hoofd, en vervolgde zijn verhaal.
'Van mijn derde tot mijn achtste vonden mijn oudere zussen het leuk om me als meisje te verkleden en te doen alsof ik hun speelgoedpop was. Ik werd toen ik dertien was pas voor het eerst verliefd, maar ik heb mede dankzij mijn zussen al sinds ik me kan herinneren een algemene afkeer voor vrouwen. Ik kan er niets aan doen dan ze te vergelijken met mijn zussen. Ik vind ze intimiderend, eng en ze zijn sluw, vals en genadeloos. Bovendien was mijn vader altijd weg voor zaken, dus heb ik van hem nooit veel kunnen leren over vrouwen en de liefde,' bekende hij met een slappe grijns op zijn gezicht.
'Ik heb in het verleden maar een paar vrouwelijke vrienden gehad. Twee om precies te zijn. De één verhuisde naar Amerika, en de ander bleef in Osaka toen ik hiernaartoe kwam. Ik heb me nooit tot hen aangetrokken gevoelen. Je kan ze vergelijken met Rusine,' legde hij uit. Hij dacht even na, en besloot toen om Seth nog iets te vertellen.
'De reden dat ik alleen op hetero's val is omdat...' hij slikte even. Dit vond hij toch wel een moeilijk onderwerp.

Seth hief zijn hoofd op van zijn knieën om Yuu aan te kijken. Op de een of andere manier voelde hij zijn maag verkrampen toen hij Yuu's moeilijke gezicht zag. Misschien was het wel heel erg, of heel vervelend, of heel beschamend. Nieuwsgierig wachtte hij Yuu's verhaal af.

'De reden dat ik alleen op hetero's val komt door een paar ervaringen die ik heb gehad op de privé-school. Ik was daar niet de enige homosexueel en ben een keer ernstig misleid door een paar oudere jongens. Ze... ze pakten me op een moment dat ik emotioneel niet op mijn sterkst was en zeiden dat ik... dat ik de persoon was die ze zochten, dat ik mooi was en een puur karakter had. Maar het enige waar ze op uit waren was...' Yuu slikte. Hij besloot een stukje over te slaan.
'Sindsdien heb ik besloten dat ik alleen nog maar op hetero's val, omdat ik dan zeker weet dat ze op me vallen om wie ik ben. Niet om hoe ik eruit zie, of gewoon, omdat ik ook homo ben en dat lekker makkelijk is. Als ik nu iemand zo ver heb gekregen om met me verder te gaan, dan weet ik zeker dat hij dat doet omdat hij me wil om mijn persoonlijkheid, en niet op me aast omdat hij alleen maar wil...'
Yuu keek even naar Seth, en vroeg zich af of die het begrepen had.

Seth voelde hoe een enorme schaamte bij hem naarboven kroop en hoe zijn gezicht langzaam warmer werd. "Ik snap... hoe je je voelt," zei hij uiteindelijk. Hij staarde even naar zijn handen. "Eigenlijk dacht ik.. dat jij.. en daarom.." Hij bleef verwoed naar zijn handen staren en was de duisternis dankbaar, aangezien Yuu zijn rode hoofd nu niet kon zien.

Yuu keek vragend naar Seth. Hij wilde vragen wat er aan de hand was, maar besloot om hem nog één dingetje te vertellen.
'Gisteren ben ik langs mijn vader geweest en toen heb ik hem verteld dat ik homo ben. Hij vertrok niet één spier toen ik het vertelde en zij dat het hem niks kon schelen. Toen heb ik hem een enorme kaakslag gegeven, zo erg dat hij bloed begon te spugen en heb ik gezegd dat ik hem nooit meer wilde zien. Sindsdien heb ik hem niet meer gesproken. Toen ik eenmaal beneden was en ook Melissa uit mijn leven had gebonjourd was het de bedoeling dat ik gelukkig zou zijn, dat ik me vrij zou voelen. En dat voelde ik ook, maar iets zat me enorm in de weg...' Yuu schuifelde wat met zijn voeten zodat hij dichterbij Seth kwam. Hij strekte zijn hand uit en legde die op de kruin van Seth, terwijl hij naar de grond staarde.
'Ik wist dat ik nooit gelukkig zou worden als jij niet bij me was,' fluisterde hij toen zachtjes. Hij voelde hoe zijn wangen een lichte blos kregen die je niet kon zien in het donker en haalde Seth's haar even door de war. Vlak daarna sprong hij overeind en keerde hij zijn rug naar Seth toe.
'Goed ehm...' zei hij, zijn stem trilde een beetje van de emoties die hij op het moment voelde. 'Meer heb ik niet over mezelf te vertellen. Zo interessant ben ik niet.'
Yuu staarde zonder te knipperen naar het duister voor hem, terwijl hij zich in zijn hoofd schreeuwend afvroeg wat voor gezicht Seth nu trok.

Hij voelde een warme gloed door zijn lichaam gaan toen Yuu hem aanraakte, en die gloed versterkte zo'n tweehonderd keer toen hij hoorde wat Yuu hem vertelde. Zijn mond viel een beetje open en zijn ogen keken nogal verward toe hoe Yuu opstond en zich ineens omdraaide. Zijn brein probeerde ondertussen te configureren wat hij zojuist had gehoord, maar hij leek het niet helemaal te begrijpen, of geloven, dus zweeg hij nogal ontzet en keek hij met gemengde gevoelens naar de rug van Yuu. Hij had Yuu nooit echt geloofd in wat hij blijkbaar van hem vond, misschien stond hij het zichzelf niet toe, misschien wilde hij het zichzelf ook wel niet toestaan, of misschien vond hij het gewoon een onmogelijk idee dat iemand zich zo over hem zou voelen. Het kwam erop neer dat hij niet wist wat hij moest zeggen en bovendien niet wist hoe zijn stem zou klinken. Hij beet op zijn lip en hoopte dat Yuu besloot zelf de stilte te verbreken, of het niet erg zou vinden dat er een stilte was.

Yuu voelde hoe de stilte langzaam pijnlijk werd en besloot zich weer om te draaien. 'Sorry dat ik je lastig val met mijn stomme leven. Vergeet alsjeblieft alles wat ik heb gezegd,' zei hij, waarna hij weer een paar stappen richting het donker zette waar hij voordat hij hier weer teruggekomen was in verdween.
'Als je me niet meer wil zien begrijp ik het wel. Doei,' wist hij nog uit te brengen, voordat hij een stap de duisternis inzette. Hij bleef nog even staan, misschien omdat hij hoopte dat Seth hem zou tegenhouden en zou zeggen dat hij zijn leven helemaal niet walgelijk vond, maar de kans leek hem klein. Zijn leven was gewoon walgelijk. Het zat vol met drama's en dilemma's die hij zogenaamd heel erg gevonden had, terwijl er tegelijkertijd misschien wel veel ergere dingen waren gebeurd.

Hij beet op zijn lip en liet zijn handen langs zijn lichaam vallen. "Ik ben gewoon een beetje jaloers," zei hij toen langzaam, hopend dat Yuu hem niet zou uitlachen. Want natuurlijk was het de waarheid, als je Yuu's enerverende leven vergeleek met dat van hem, leek zijn leventje wel een soort leven aan ligusterlaan nummero vier.
"Maarja, geeft niet, het is wel leuk om te horen hoor. Dat bedoel ik niet, en over... dat andere, dat is.. ook leuk om te horen, alleen, nouja." Hij haalde even adem en probeerde woordenstroom die eruit dreigde te komen gespecificeerd te houden. "Ik weet niet zeker of ik je wel, nouja, geloof, ofzo. Het is niet zo dat ik je niet wil geloven, maar, ik weet niet. Het lijkt zo onlogisch. Ik bedoel. Nouja." Hij beet zijn lip fijn, zodat er bloed uit opwelde, maar hij voelde het niet en dacht aan zijn eigen stommiteiten. Natuurlijk was Yuu nu gekwetst, en zou hij hard wegrennen. Misschien werd hij boos, en zou hij gaan schreeuwen. Hij keek naar handen op zijn knieën en voelde de spijt in hem opwellen. Hij had het niet moeten zeggen. Waarom zei hij ineens allemaal debiele dingen? Ware dingen, dat wel. Hij zuchtte.

Zonder waarschuwing welden er plots tranen op in Yuu's ogen. Hij schoot met zijn handen naar zijn wangen om ze daar tegen te houden, en hoopte dat Seth het niet zou zien.
Hij had gedacht dat Seth hem zou verafschuwen. Dat hij het een walgend idee vond dat Yuu sexueel geïntimideerd was, en nu precies hetzelfde bij anderen deed.
Maar dit was nog veel erger.
Seth geloofde hem niet.
Honderden verschillende gedachtes stroomden in een wirwar door zijn hoofd maar hij kon het niet voor elkaar krijgen om dingen één voor één te denken. Hij wilde reageren op wat Seth gezegd had, maar was niet in staat om te bedenken wat hij moest zeggen. Hoe kon Seth denken dat hij alleen op lichamelijk contact uit was was, na alles wat hij had meegemaakt in het verleden? Hoe kon hij Seth bewijzen dat hij de waarheid sprak?
Om zijn emoties te onderdrukken kneep Yuu zijn handen fijn tot vuisten. Hij verdrong zijn tranen en veranderde zijn houding weer in een houding met zekerheid.
'Goed dan,' begon hij. Hij voelde hoe de pijn door zijn hele lichaam schoot toen hij dacht aan wat hij nu ging zeggen.
'Ik zal je niet meer aanraken totdat jij zegt dat je er klaar voor bent. Maar als je dat eenmaal bent, moet je niet denken dat ik weer halverwege zal stoppen.'
En met deze woorden verdween hij het duister in.

((Nou heb ik mijn sadistische plan toch in werking kunnen stellen.))

Marauwdon liep de kermis op in een enorm konijne pak en deelde ballonnen uit aan kinders "Alsjeblieft" hij glimlachte droogjes en op zijn hoofd zat een enorme bruine mot.

Mimiko zag het konijnen pak en liep erop af. Ookal was Mimiko geen klein kind meer ze hield van balonnen. Toen ze klein was kreeg ze altijd balonnen van haar broer en die bewaarde ze zo lang tot dat ze of knapte of helemaal klein waren geworden.

Marauwdon gaf een klein ventje net een enorme visse ballon en smilde "Alsjeblieft" het ventje straalde helemaal "zijn ze gratis?"
Marauwdon knikte "yep speciaal vandaag"
Hij draaide om naar Mimiko en glimlachte nog altijd even vrolijk.

Mimiko moest even lachen toen ze zag dat het een jonge was. Maar ja het was natuurlijk ook niet helemaal normaal om op 16 jarige leeftijd een balon te gaan halen. 'Hoi, you mind if I take one', vroeg Mimiko en ze wees op een enorme balon in de vorm van een hart.

Itachi kwam de Kermis op lopen, hij zag Mauw, hij zwaaide naar hem en liep naar hem toe. Hij zag dat er een meisje bij hem stond, hij glimlachte naar haar, 'Hoi, Mauw!,' zei hij.

Marauwdon gaf Mimiko een Ballon in de vorm van een vlinder en smilde "No problem"
Hij keek naar Itachi "Halleuw Ballon?" hij wees naar de mega tros ballonnen die hij vast hield.