Truth or Dare in de bezemkast.

Teleurgesteld door het antwoord van Rusine moest Yumiko nu een vraag bedenken, in plaats van haar geniale dare plannetje. 'Truth sucks.' mompelde ze even. 'Voor wat schaam je je het meest?' vroeg ze uiteindelijk maar, wetend dat Rusine zou liegen met haar antwoord.

Ruşine lachte even schamper. Natuurlijk zou ze dát nou net niet aan Yumiko dr neus hangen. En ook niet aan die van Seth, Tous, Ayano of Nick. 'Ik heet Ruşine, hoe kan ik me dan ergens voor schamen?' Lachte ze. Alsof dit zooitje wist wat dat betekende..

'I don't give a shit about your name. Antwoord gewoon, en anders doe je maar een dare opdracht, die is ook nog eens stukken interessanter.'

Yuu wachtte gespannen af of dit goed zou aflopen.

Ruşine voelde ineens een leuke spanning opkomen en besloot het gedoe een wending te geven. 'Ok, get me a dare. Ik schaam me toch nergens voor.' lachte ze. O dear, in welke puinhoop help ik mezelf nu?

Toushirou ging rechtop zetten. Yumiko kon enorm vals zijn, wist hij, dus een rotopdracht verzinnen kon ze zeker. Hij zette zich vast schrap om te walgen of juist enorm te walgen.

'Zoek Cecilio op in het gebouw en begroet hem zo..' Yumiko deed een wenkbrauwwiebel en zei erbij: 'Hoi Ceciltje.' Daarna stopte ze. 'Begroet hem dus op die manier, met wenkbrauwwiebel erbij.'

Ruşine barste in lachen uit, meer uit angst dan van plezier. 'Je wilt me dood, is het niet?' vroeg ze daarna, terwijl ze haar angst onder controle probeerde te krijgen.

'Begin jij maar met je zorgen te maken over Cecilio's reactie, en niet over mijn moordneigingen naar jou toe.' zei ze geniepig. Ze moest en zou het doen, het was nou eenmaal een aangenomen dare.

Seth keek met een opgehaalde wenkbrauw naar Rusine. "Het zou foolish zijn om deze uitdaging aan te nemen," merkte hij op. "Ik weet niet welk spelletje jullie hier spelen, maar lopen naar je dood noem ik niet dapper." Hij deed zijn colbertje uit en legde dat op zijn schoot.

Toushirou keek steeds alle gezichten af. Zijn ogen schoten vlug heen en weer. 'Ik ben het met Seth eens' zei hij instemmend. 'Een leuk idee, maar veel te riskant. Ik wil Rusine nog wel even behouden, maar dat is mijn mening.'

Yuu was even afgeleid door Seth die plotseling weer kleren uit begon te trekken, maar richtte zich toen weer op Yumi-chan. 'Niet grappig, Yumi-chan,' zei hij. Hij had zijn eigen avontuurtje met Cecilio al gehad. Alhoewel de yaoi manga hem toen had gered, betwijfelde hij of er deze keer iets zou gebeuren als hij met 1 van zijn manga's naar Cecilio's hoofd gooide. Rusine redden leek deze keer niet mogelijk.

Ruşine kreeg ineens een enorme hekel aan dat colbertje van Seth, en pakte het van zijn schoot. 'Ik ga wel degelijk, maar ik heb natuurlijk Seths charmes nodig om te winnen,' met een walging trok ze het colbertje aan, dat te groot en ontzettend warm was van Seths lichaamswarmte. Hoe kan die het nou zo warm hebben? 'Tot in de hel.' Daarna stond ze op en opende de deur van de bezemkast.

'Natuurlijk volgen wij je graag naar de hel en kijken we op een afstandje toe.' zei ze grijnzend terwijl ze opstond.

Yuu had besloten dat hij Rusine liever niet volgde. Hij merkte vanzelf als ze dood ging.

Toushirou slikte. Hij stond op en keek Yumiko aan, met een nogal onzekere blik in zijn ogen. Hij kon het haar nu al horen zeggen. 'Je bent een watje, Tous. Dit is leuk.' Hij beet op zijn lip en keek naar de deur. Hij moest en zou meegaan.

"Hee!" zei Seth, die paniekerig opstond. "Ik wil mijn colbertje terug!" Hij trok aan Rusine's schouder.

Ruşine voelde Seths hand op haar schouder, maar negeerde hem en liep stug de gang in, op naar Cecilio's kantoortje.

En Tous Tompouce volgde.

"Ik wil mijn colbertje terug!" jammerde Seth, die nu achter Rusine aanrende. Hij trok aan het jasje, zodat het van haar schouders afgleed.
"Het is al stom genoeg om Cecilio uit te lokken," zei hij, terwijl hij nog een laatste blik op Rusine wierp. "Wees niet stom genoeg om míj uit te lokken."
Met het colbertje stevig in zijn armen geklemd beende hij terug naar de kast, en ging nors op zijn kratje zitten.

'geef ze terug Hikari.'
'Nee! Ik heb ze zelf gevonden en het is hun schuld dat ze niet goed beveiligd zijn!'
Cecilio keek hem met zijn blauwgrijze ogen aan. Waarom liet hij die puber hem toch altijd tegen spreken?
De Heerseres tapte ongeduldig met haar voet.
'komt er nog wat van?' vroeg ze en ze stak haar hand uit. Hikari legde met tegenzin een paar kijk-door-de-muur-lenzen in haar hand.
Cecilio zuchtte. 'Oké oké, en nu allebei mijn kantoor uit,' commandeerde hij. Hij deed de deur open en liet Hikari en De Heerseres naar buiten.

'Hey, zonder dat colbertje kom ik niet levend terug!' riep ze hem achterna. Haar impuls om hem achterna te rennen en het colbertje terug te pakken onderdrukte ze en ze draaide zich weer om, om naar Cecilio's kantoor door te lopen.

((*I*))

Ruşine zuchte even, haald enog een keertje diep adem in en uit en in, en zette toen haar tocht naar het kantoortje voort. Daar aangekomen, klopte ze op de deur.

(( de deur is al open idioot ))

Yuu staarde naar Seth.

En Toutou volgde nog altijd in stilte en onopvallend enzo.