Random gangen

Ayano greep haar kans en duwde Yuu weg. Als een snelle lenige slang kroop ze er onderuit en stond ze binnen no time weer op haar benen. "Arme Yuu," grijnsde ze terwijl ze weer haar tranen woest weg veegde. "Maar vooral arme Lucas." Ze stond alweer klaar om een aanval te beginnen op Lucas.

Toushirou kreeg meteen spijt van dat hij zich ermee bemoeid had. Ayano was, behendig als ze was, alweer onder hem vandaag geglipt. 'SORRY' schreeuwde hij bezorgd, waarna hij naar Yuu toe rende. 'Ben je oké?' vroeg hij bezorgd. Ayano was nu eenmaal geen schatje als ze boos was.

Yuu was even in de war. Hij wist niet of hij nu weer op Ayano moest duiken of op Tou-chan. Eigenlijk wilde hij het allebei even graag. Aarzelend bleef hij maar even op de grond liggen.

Lucas stond er nog steeds als een dooie hond en besloot toen maar weer de aanval te heropenen. Ze opperde nog een electroshock en liep daarna naar lucas toe. "Idioot." Heel even wilde ze Lucas zoenen, maar ze bedacht zich.

Toushirou knielde bij Yuu neer. Hij leek een beetje in de war. 'Kom op' zei hij terwijl hij aan Yuu's arm begon te sjorren. 'Opstaan' zei hij tussen zijn tanden door. Hij keek naar Ayano die nog steeds niet in poeslieve stemming leek te zijn.

((DRAMA HAHAHAHAHAH osrry ik lig hier echt dik in een deuk om al deze drama op mhs))

((ok *gaat nutvols iets schrijven*))

Lucas, die haar zag naderen, wist niet zeker of hij keihard wilde wegrennen, haar tegen de grond wilde meppen, of haar kin woest beetpakken en zijn lippen op de hare drukken. In de verwarring deed hij nog een stap naar achter. Hij keek onzeker fronsend in haar richting. "Ayano, waar slaat dit nou eigenlijk op?"

Yuu besloot zich over te geven aan Tou-chan en liet zich overeind sjorren. Meteen torende hij weer boven zijn kleine drommel uit. 'Ik denk dat we beter iemand kunnen gaan halen voordat Ayano Lucas vermoord, of verkracht,' zei Yuu.

"Je moest voelen hoe ik me voelde, alleen iets erger. Misschien dat Nicholas me wel wilt troosten," merkte ze op. "Dit vind het vast niet erg als ik bij hem ben." Ayano ging even tegen Lucas staan en liet toen het drama voor wat het was. "Ik liet me even gaan en ik vond het zó leuk om me uitteleven zonder dat ik iemand onschuldig pijn aan het doen was" ((Oke die zin klopt niet)) Ze grijnsde breed. "Ooh Nicholas!!" Ayano's humeur was opeens weer veranderd. Soms leek ze gewoon net een schizofreen.

Lucas keek haar boos aan. "Nicholas?" herhaalde hij ijzig, terwijl hij zijn hand even langs haar wang liet glijden. Hij grijnsde kwaadaardig. "Van mijn part neem je hem vol op de bek!" tierde Lucas, die zijn hand terugtrok en haar met vlammende ogen aankeek. "In ieder geval heb IK er niets meer mee te maken, aangezien IK niets meer met JOU te maken heb." Met die woorden draaide hij zich kwaad om, en beende hij de gang uit.

'Niet meer nodig' zei Toushirou terwijl hij zenuwachtig van Ayano naar Lucas keek. Lucas liep al weg en Ayano leek ineens heel vrolijk. Hij staarde omhoog naar Yuu. 'Mensen zijn eigenaardige wezens' zei hij terloops.

Ayano grijnsde breed. Dit had nog meer effect dan haar lichamelijke pijn bij hem. Met een vrolijk gezicht liep ze langs Yuu en Tousje af. "Doei, Tousje en Yuutje," zei ze terwijl ze als een koninginnetje zwaaide en daarna rustig weg liep.

'zeg dat wel,' zei Yuu. Plotseling voelde hij de foto weer in zijn zak. Hij haalde hem eruit en liet hem aan Tou-chan zien. 'Kijk, het monster,' zei hij. 'Zie je dat? Ze heeft een halsband om.'

Toushirou pakte de foto aan en bekeek het meisje waar Yuu aan uitgeleverd was. Hij floot zacht. 'Niet slecht' zei hij met een goedkeurend knikje. 'Eh - maar niet echt jouw type' voegde hij er snel aan toe met een rood hoofd. 'Ik vraag me alleen af of zij er zelf wel zin in heeft. Ik hoop van niet, dat maakt alles een stuk makkelijker.'

Yuu voelde een steek door zijn hart gaan toen Tou-chan het monster overduidelijk goedkeurde. 'Fuck you,' zei hij, maar hij vergat zijn kwaadheid al snel weer bij de volgende opmerking van Tou-chan. 'JE BENT GENIAAL!' bracht hij enthousiast uit en hij knuffelde Tou-chan plat. 'Dat ik daar niet aan heb gedacht!'

Toushirou wist niet precies wat voor zinvols hij nou had gezegd maar klopte Yuu maar gewoon zacht op zijn rug terwijl hij werd fijngeknepen. Ineens begon hij te snappen wat Yuu's plan was. Hij grijnsde.

'Jij moet me helpen,' zei Yuu. 'Jij moet met me mee. Ik kan haar niet overtuigen als jij niet met me meegaat.' Hij liet Tou-chan los om hem aan te kunnen kijken.

Toushirou keek Yuu even aan en gaf toen toe. Hij knikte. 'Is goed. Ik ga mee' zei hij terwijl hij een beeld voor zich zag van hemzelf die werd vastgespijkerd aan een muur door een verouderde versie van Yuu die zijn vader voor moest stellen. Hij slikte zijn gedachte weg.

Yuu schonk Tou-chan een stralende glimlach. 'Als het lukt, is het nog niet voorbij. Mijn vader zal met vrouwen aan blijven komen zetten tot ik getrouwd ben,' zei hij. 'Maar het stelt het in iedergeval uit.'

Toushirou knikte instemmend. 'Dan kun je in ieder geval een plan uitstippelen om het hem te vertellen..' zei hij, hopend dat Yuu niet meteen in paniek zou raken bij die gedachte.

'Ja...' zei Yuu, half aarzelend. Hij wist wel dat het moment dat hij het aan zijn vader moest vertellen eraan zat te komen, maar hij wilde er eigenlijk niet aan denken. Al helemaal niet aan de reactie van zijn vader. 'Maar dan moet ik je eerst ergens diep in een grot verbergen,' zei hij met een zenuwachtig glimlachje op zijn gezicht, want eigenlijk was het niet zo grappig.

Een beetje verveeld liep ze wat de lange gangen door. Het was niet veel bijzonders, eigenlijk was niets meer op deze school bijzonder. Zelfs het uitzicht begon nu al weer normaal te worden. Niets bleef zoals het was. Toch kon ze nog glimlachen en met een tevreden gevoel ging ze in een groot venster zitten. De zon scheen fel in haar ogen dus ze keerde haar rug toe naar het raam. Zo had ze het perfecte plekje om eens mensen goed in haar op te nemen. Iets wat ze vaak deed, wanneer ze zich niet kon vermaken.

Ayano liep door een random gang -goh-. Ze wist totaal niet waarom ze was gaan lopen, maar buiten was het vandaag weer eens veel te warm en bedoelde ze ook echt té warm. Binnen viel het wel mee door de airco die op sommigeplaatsen te vinden was.Ayano liep langs een meisje op het vensterbank maar besteedde er geen aandacht aan en liep rustig verder. Ze liet zich neervallen onder zo'n airco op een stoeltje dat daar toevallig stond.Ze zat.

Shimara kroop op haar handen en knieën over de grond, door de gangen. Ze bekeek de grond onderzoekend terwijl ze steeds verder kroop. Andere keken haar raar aan en lachte haar uit, maar die keek ze aan met een dodelijke blik, waardoor ze snel stil waren en weer weg liepen. 'Moet het vinden, moet het vinden...' Zei ze tegen zichzelf hardop, terwijl ze weer verder kroop.

'Wát moet je vinden?'vroeg Darcy die er geen enkel probleem mee had om izch met iemand te bemoeien die er waarschijnlijk helemaal geen zin in had. Ze keek het meisje vragend aan en ging beter in het venster zitten.