De gangen van de school.

Deze topic speelt zich af in alle gangen van de school. Als je personen wilt meeten, toevallig wil tegenkomen of gewoon random rond wil lopen is dit de aangewezen plek!

Maximaal aantal mensen maakt niet uit. Het liefst geen spam in deze topic n__n.

----

Yuu liep door de gangen. Hij had zijn ene hand in zijn zak en in zijn andere hand had hij een rode roos. De verkoper van de roos had hem een hoop onzin aangepraat. Ze had hem wijsgemaakt dat de roos nooit zou verwelken, en voor altijd al zijn blaadjes zou behouden, wat je ook deed.
Mooi dat hij dat even uit ging testen.
Triomfantelijk trok hij een van de prachtige rode blaadjes los. Het rode rozenblaadje dwarrelde verslagen naar de grond. Yuu keek het even na. Dit deed hem denken aan een spelletje dat Riko vroeger altijd deed om erachter te komen of haar crush ook op haar verliefd was. Yuu keek weer naar de roos. Als hij dat spelletje op deze roos uit zou voeren en de verkoper had gelijk dan zou hij er nooit achter komen.
het gevoel van uitdaging stroomde door zijn lichaam. Koppig trok hij nog een blaadje van de roos.
'He loves me...' mompelde hij. Hij trok nog een blaadje los. 'He doesn't love me.'
Het viel hem op dat het aantal blaadjes van de roos niet verminderde. Maar Yuu wilde nog niet toegeven. Er moest en zou een limiet aan die roos zitten. Hoe lang het ook zou duren, hij ging net zo lang door tot hij die hele roos had leeggeplukt.
En natuurlijk hoopte hij dat er dan als beloning een mooi antwoord uit zou komen.
Haastig plukte hij meerdere blaadjes van de roos, die hij achteloos over zijn schouder gooide. In zijn eigen mompelingen verzonken liep hij door de gangen, plukkend aan de oneindige roos.

Ryuk liep al een tijdje met een enorme smile door de gangen, na zijn transformatie had hij nog geen oog dichtgedaan.
Zijn oog viel op een rood blaadje op de vloer, geintereseerd keek hij naar het blaadje "wat doe jij hier?" hij keek even op en zag een heel spoor van rode bloemblaadjes.
"Hervatting....wat doen jullie hier?" waarom zou iemand een bloem over de grond spreiden? liefdes verklaring misschien?
Gefacineerd volgde hij het spoor.

Night slenterde een beetje verstrooid door de gangen van de school. Hij had eigenlijk de opdracht een lek in het dak te maken maar daar had hij absoluut geen zin in. Merlyen deed het maar. Hij wilde net veilig in zijn kamertje wegduiken toen hem plots een tafereel opviel dat een beetje ongewoon was.
De gang waar hij door liep lag bezaaid met rozenblaadjes.
Wat was dit? Een grap? Een romantische actie van één of andere leerling tegenover een ander?
Aarzelend liep Night op de rozenblaadjes af. Hij zakte door zijn hurken en pakten er een paar op. De blaadjes waren allemaal perfect rood en glinsterden zelfs een beetje. Hij herkende ze meteen als de bladeren van een Eeuwige Roos.
Wie liep er blaadjes van een Eeuwige Roos door de gangen te gooien?
Nieuwsgierig keek Night in het rond, maar hij zag niemand. Hij besloot het pad van rozenblaadjes te volgen. Misschien kon hij zo de dader vinden. Al snel spotte hij een jongen die net zo gefascineerd naar de bladeren keek als hij.
'Hey,' zei Night om zijn aandacht te trekken.
'Weet jij toevallig waar deze blaadjes naar leiden?'

Diep in gedachten verzonken liep Yuu verder door de gangen. Hij sloeg elke keer als hij een afslag tegen kwam een andere gang in, zodat de rozenblaadjes in een kriskras pad zich langzaam steeds meer door de school verspreidden. Ergens in zijn achterhoofd herhaalde hij nog vaag op een bepaald ritme de zinnetjes die bij zijn spelletje hoorden, maar zijn primaire gedachtes waren al lang afgedwaald naar een zeker event waar hij herinneringen aan had die meer dan goud waard waren.
De Eeuwige Roos deed hem onherroepelijk denken aan valentijnsdag. Met een afwezige glimlach op zijn gezicht slenterde Yuu verder. Hij liep nu door een gang waar hij al eerder gelopen had, want er lagen nu ook rozenblaadjes voor hem.

Ryuk keek even verbaasd naar Night toe "O euhm hallo...nope ik ben opzoek naar de dader" hij had spontaan een vastberaden gezicht "Ik weet zeker dat ik hem of haar uiteindelijk wel vind" hij had de man eigenlijk nog nooit gezien maar hij zag er niet uit als een leerling...
"Euhm...U bent een leraar?" Ryuk keek de congierge gefacineerd aan.

'Nope, ik ben gewoon een congiërge,' zei Night. Hij stak zijn hand aarzelend naar de jongen uit. 'Night Nakahara, nice to meet you. Ik was zelf ook op zoek naar de dader dus misschien is het goed plan om samen verder te gaan,' stelde hij voor. Hij keek naar het spoor van rozenblaadjes voor hen dat zich nog een behoorlijk eind verder uitstrekte.

Yuu bleef stilstaan voor een deur waar hij onbewust naartoe gelopen was. Hij keek even verstrooid op van zijn roos. Zijn blik gleed naar het naambordje naast de deur. Ziekenzaal.
Heel even kreeg hij het idee om in deze prachtige ruimte vol met geweldige herinneringen op een bed te gaan zitten en daar verder te gaan met zijn spelletje, toen hij zich plots bedacht dat er een bepaald persoon in de ziekenzaal lag die hij absoluut niet wilde zien. Snel schudde hij de gedachte weg en liep hij verder, terwijl hij ondertussen nog altijd aan de roos bleef plukken. De bloem zag er nog altijd ongehavend uit.

Ryuk pakte met nog altijd dezelfde vastberaden blik aan "Ryuk Shinigami...." hij grijnsde en dacht even na over waarom de congierge hier rond zou lopen terwijl er nog altijd een lek was "Teamwork is de sleutel tot succes"
Ryuk begon weer te lopen, hij voelde zich echt zo'n sherlock holmes.

'Hmhm,' zei Night. Hij liep met zijn handen op zijn rug door de gang. Na een tijdje kwam hij tot stilstand. Het rozenpad ging twee verschillende kanten op.
'Eigenaardig...' mompelde hij terwijl hij even naar Ryuk keek. 'Ik stel voor dat jij de ene kant op gaat en ik de andere,' zei hij. Hij pakte een rozenblaadje op en rook er even aan.

Yumiko liep over de gangen, en op het eerste gezicht leek er niets vreemds te zijn. Maar toen ze nog een keer keek bleek er een spoor aan rozenblaadjes te liggen, wat uiteindelijk uit kwam bij Night, de conciërge. 'Jij bent zeker aan het zoeken naar de dader?' zei ze met een grijnsje.

Het begon Yuu nu lichtelijk te irriteren dat de roos maar niet op ging. Hij lukte steeds sneller aan de blaadjes. Af en toe keek hij even op om te zien waar hij was. Tot zijn verbazing merkte hij dat elke gang waar hij doorheen liep al bezaaid lag met rozenblaadjes. Hij was al zeker drie keer alle gangen van deze verdieping doorgelopen. Zonder dat hij er echt een reden voor had besloot Yuu een verdieping omhoog te gaan. Hij plukte verwoed aan de roos en liep op een slakkengangetje de trap op. Toen hij eenmaal boven was begon hij weer sneller te lopen.
He loves me... he doesn't love me...

Ryuk sallueerde nog even naar Night en begon keihard de gang door te sprinten, hij had een opdracht gekregen en zou hem uitvoeren!
Hij had Yumiko niet aan zien/horen komen en was gewoon keihard weggesprint, hij zou de dader vinden ook al.....ja de rest was wel duidelijk genoeg.

Night keek de jongen even na en richtte zich toen op Yumiko, die hij nog wel herkende. 'Hey. Er is hier iemand die blaadjes van een Eeuwige Roos aan het plukken is en ze door de gangen verspreid. Als ik de persoon te pakken krijg die dit voor elkaar heeft gekregen mag hij in mijn plaats alles opvegen en daarnaast ook het lek in het dak maken,' zei Night. Hij wees op het spoor van rozenblaadjes dat zich voor hen uitstrekte. 'Loop je mee?' stelde hij voor, terwijl hij zijn zoektocht met een trage pas vervolgde.

'Als jij een vuilniszak haalt, dan kan ik ze daar met materiële beheersing wel insturen? Dan hoef je niet te vegen.' stelde ze al lopend voor. Oneindige roos? Dat is nieuw.

Seth plantte boos zijn vuist tegen de muur en beet op zijn lip terwijl er zweetdruppeltjes over zijn voorhoofd rolden.
Verdorie. Waarom kon zijn lichaam nou niet even met hem méewerken?
Boos duwde hij zich van de muur af en concentreerde zich hard op andere dingen, zoals het loodzware boek dat hij nog steeds in zijn hoofd moest prenten.
Maar naarmate hij dichter bij de trap naar de hal en de eetzaal kwam, begon zijn hoofd steeds meer af te dwalen naar de dingen waar hij absoluut niet over na mocht denken. Al snel slaakte hij een hopeloos zuchtje en zakte hij moedeloos tegen een muur.
"Verdom-..."
Er was echter iets dat zijn aandacht ving.
Een enorme, ellenlange bloedplas die zich onder hem uitspreidde.
Hij rukte doodsbang zijn mond open en sprong binnen no-time overeind.
"AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH," schreeuwde hij bang, terwijl hij wild met zijn armen maaide. "BLOED, BLOED, BLOEEEED! AAAAAH!"

((wat is het toch ook een ramdebiel))

(( CORRRRRRRECTIE: randdebiel ))

((ik vind rammen anders heel erg debiel))

(( maar toch is het een randdebiel ))

Yuu raakte nu echt zwaar gefrustreerd van de roos. Hij rukte er nu in één keer drie blaadjes af, die er net zo hard weer aan groeiden. Met een zucht plofte hij tenslotte maar middenin een gang die al vol rozenblaadjes lag op de grond. Zonder dat hij nu nog de moeite nam om steeds weer opnieuw die stomme vragen te stellen trok hij de blaadjes er nu in een haastig tempo vanaf, terwijl hij in zijn gedachten steeds 'JA NEE JA NEE JA NEE' schreeuwde.

Ryuk hoorde iemand schreeuwen en toen hij de hoek om kwam botste hij in een rotgang op Seth die tegen de muur stond, hij struikelde achterover en landed met zijn hoofd tegen de grond.
"auw..." het kwam er nogal droog uit en hij opende zijn ogen om te kijken tegen wie hij aan was gesprint "Sorry..."

'Ik dacht het niet. Een andere leerling het met de hand laten doen is veel vermakelijker,' zei Night. Hij sloeg de hoek om en keek verslagen naar het drietal aan gangen dat voor hun lag. In elke gang sloeg het rozenpad zijn eigen weg in.
'Ik ben het spoor bijster,' zuchtte hij verslagen.

In een waas van maaiende armen en benen belandde Seth op de grond.
Maar plots voelde hij iets geks.
De rode kleur voelde helemaal niet nat aan, eigenlijk was het een soort..
Hij deed verbaasd zijn ogen open en keek geboeid onder hem.
"Rozenblaadjes?" kraamde hij vragend uit, terwijl hij er eentje oppakte en het glanzende ding even tegen het licht hield.
Beschaamd keek hij om zich heen en kwam hij gammel overeind. Nu pas voelde hij de koortsige pijnstoten door zijn lichaam scheuren, en nog wiebeliger dan voorheen schuifelde hij de gang weer door, het dikke boek krampachtig tegen zich aanklampend.
Was het al valentijn?
Nee, valentijn was al geweest.
Hij beet op zijn lip bij een overrompelende herinnering en zette dapper zijn voet vooruit.
Niet aan denken. Niet aan denken.
Maar het was al te laat, en het duurde niet lang voor zijn hoofd volledig was verdwaasd door een rood lintje en een fantastisch stel glunderende rode oogjes.
Toen knalde er plots echter iets keihards en loodzwaars tegen hem aan, waardoor hij geschrokken opkeek en zijn hand naar zijn pijnlijk stekende hoofd schoot.
"A-au..!" bracht hij nogal verbaasd uit, terwijl hij omhoog om de reden van deze pijn aan te kunnen kijken.

Ryuk keek de jongen waar hij tegenop was gesprint een beetje pijnlijk aan en wreef over zijn achterhoofd "Sorry...ik ben opzoek naar de persoon die de school bevuilt met die roze blaadjes...leuke vorm van bevuiling maar alsnog bevuiling" hij stak zijn hand uit naar Seth om hem misschien een beetje overeind te helpen "Sorry dat ik tegen je op rende....niet de bedoeling..." Ryuk kreeg het zelfs nog voor elkaar te glimlachen, als een boer met kiespijn niewaar maar het was een glimlach.

'Ik snap het.' Yumiko volgde met haar ogen het spoor van rozenblaadjes. Het ging drie kanten op.. 'Hmmm ze zijn met z'n drieën geloof ik..' concludeerde ze uit de drie sporen.

Yuu's agressie was langzaam weggeëbd. Hij zat in een kleermakerszit op de grond in het midden van de gang. Overal om hem heen lagen rozenblaadjes. Terwijl hij afwezig aan de roos plukte staarde hij in de verte. Er stond een klein glimlachje op zijn gezicht. Als het hem echt niet lukte die kloteroos kaal te plukken zou hij hem aan Seth geven. Dan had het ding de test doorstaan en bewezen dat hij voor altijd zou blijven voortleven.
Als hij echt niet zou stoppen met bestaan was het een perfect symbool voor zijn liefde voor Seth.
Een perfect cadeau dus.