De Aanval op de School.

Al dagenlang cirkelt er een groep van het leger des duister rond boven de school en in magic town, terwijl ze proberen de magische bescherming van de school te vernietigen. Dagenlang hebben ze hun krachten gespaard en gebundeld, en nu laten ze die eindelijk op de school los. In deze topic beschrijven we samen de gevolgen van deze aanval op de school. De aanval wordt op de hoofdingang afgeschoten, en de gevolgen ervan zullen in de hal en buiten op het terrein plaatsvinden.
----------------------------------------------

'Is iedereen er klaar voor?' schreeuwde Hikari. Hij stond op een zwarte wolk middenin de donkere avondlucht en keek om zich heen. Een groep van twaalf man knikte allemaal tegelijk.
'Op mijn teken!' riep Hikari. Hij tuurde naar de enorme eikenhouten deuren van Magic Highschool. Zijn hand had hij in de lucht gestoken. Langzaam liet hij zijn vingers van drie naar één tellen.
Zodra zijn hand in een vuist veranderde lieten alle twaalf de mannen, inclusief hijzelf een immense kracht op de voordeur los.
Een gebundelde straal van schaduw, licht, en ijzige kou raasde met een immense vaart op de school af en knalde als een kruisraket op de deur.
Het magische krachtveld om de school werd zichtbaar zodra de krachten het oppervlak raakten. Eerst leek er niets te gebeuren, maar toen begon het overal te kraken.
Met een gelukzalig gevoel keek Hikari toe hoe het krachtveld van De Heerseres uit elkaar barstte als een eierschaal.
Het krachtveld brak, en verdween in het niets.
De deuren van de school vlogen door de kracht van de ontploffing open.
Het was hun gelukt. De magische bescherming was weg.
De school was weer open.

Op het moment dat Hikari en zijn twaalf man de barrière doorbroken hadden verschenen Gaya halinor, Jade Lightning en De Heerseres voor de deuropening van de school. Ze hadden geen tijd om geschokt te reageren van het succes van het leger des duister. Vanuit de verte kwamen namelijk tientallen Ayaoaanse specialisten aangevlogen en gelopen, allemaal met als doel om de school te vernietigen.
'Gaya, er zijn een paar leerlingen in de verborgen grotten. Ze hebben je hulp nodig, vooral één van hen. Ga er NU heen,' commandeerde De Heerseres. Gaya keek haar even verschrikt aan, maar herstelde zichzelf snel en verdween in het niets.
'Jade, zoek contact met Mae. Ik wil het sterkste team van de MSA onmiddelijk hier hebben!'
Jade knikte en sloot geconcentreerd haar ogen.
De Heerseres richtte zich op Hikari, die triomfantelijk grijnzend nog altijd op zijn zwarte wolkje in de lucht zweefde.
'Het heeft geen zin heerseresje, deze keer zal je niet van ons winnen!' riep Hikari, en op hetzelfde moment schoot hij een schaduwbol op Jade af die een diameter had van minstens 10 meter. Jade opende vlak voordat de bol haar raakte haar ogen. Het ding kwam tot stilstand, vloog in de fik en verdween toen samen met de vlammen in het niets. Jade had zich nog geen centimeter bewogen.
'Je gaat eraan,' siste ze tegen Hikari, en met een rotvaart stoof ze op hem af, om het gevecht met hem aan te gaan.

((Jullie mogen nu opzich best wel schrikken van de knal die de explosie heeft gemaakt en via de hal het terrein oprennen [A]))

Shayla kwam doodop aan bij de rest van de groep nadat ze door het gat was geklommen. Ze ademde snel achter elkaar en leunde met haar hand tegen de muur aan. 'Vergeet die ontsnapping, er is iets heel ergs gebeurt met de school!' Riep ze haastig uit, nog voordat ze kon merken wat er aan de hand was. Natuurlijk voelde ze een vreemde energie rond het terijn zweven, maar dit was even belangrijker. Ze kon niet eens weten wat er aan de hand was, maar ze deed ook geen moeite om het te vragen, daarvoor was ze teveel in paniek.

Terra had de knal van binnen gehoord en stond nu met zijn rug tegen de muur, even keek hij om het hoekje en zag hij de enorme groep aanvallers, dit zou het moment zijn waarom hij eigenlijk iets zou moeten doen maar wat zou een niveau één licht & donker leerling kunnen uitrichten tegen die gasten!?

Cosette had de knal gehoord. Wie niet? Ze liep gehaast naar buiten. Met grote ogen keek ze naar het leger des duister. Ze keek naast zich. Terra. 'Moeten we niet iets doen?'

Lily beet hard op haar lip om het niet uit te schreeuwen van angst. 'Shayla!'Riep ze en ze greep Shayla's hand. Zelf trilde ze van top tot teen. 'We moeten hier weg.' De knal klonk nog steeds door in haar oren. 'Kijk of je de andere kan vinden!'
Door al het stof dat oprees door de knal, kon je nouwelijks wat zien, en met haar ogen dicht tegen het stof probeerde ze de hand van 1 van de andere te vinden.

Taiga schrok van de knal en rende de gang in. ze keek rond en voelde haar krachten terug stromen. langzaam zweefde ze nu een stukje van de grond. "ik heb mijn krachten terug.."

Zero voelde de klap heel erg hard, en hij stopte met zijn training in zijn kamer en hij pakte zijn zwaard. '' het is tijd..'' Hij was bereid alles te geven, Als wraakengel moest hij sterker worden..Hij ging de gang op..en hij liep op weg naar de begin van de deur..

Scarlett schrok zich dood toen er opeens een knal klonk met de geluidsterkte van tien ontploffende vrachtwagens - nog wel harder. Meteen rende ze naar buiten en merkte al gelijk dat haar krachten weer terug waren. Hikari. Het leger des Duister was bij MHS aangekomen.

Lune die nog steeds in de kerkers was, kijkend naar Melissa, schrok door de knal. De grond onder hem schudde hevig heen en weer, hij hielt zich vast aan een van de muren. 'Ah..' bracht hij alleen angstig en ook verwondert uit. Hij wist niet waar hij banger voor moest zijn; voor Melissa of voor de klap.

Lily keek nog steeds verdwaasd rond. 'Lune!'Riep ze. Ze taste langs de muur en kwam uiteindelijk bij Lune's hand aan en greep die vast. Ze keek in het rond en zag dat de stof al meer daalde, en ze kon een gestalte, waarschijnlijk van Lune, onderscheiden. Ze keek naar Shayla. 'Wat is er gebeurt?'Zei ze, half tegen zichzelf, half tegen de rest.

Iris kwam aan rennen, daarvoor voelde ze al een flinke klap, dus ze rende maar ergens heen. Eindelijk.. ze keek toe hoe Gaya, Jade en De Heerseres naar buiten liepen. Haar ogen glinsterde, hier had ze zo lang op gewacht.

Met een luid geplop verschenen er tientallen agenten van de MSA op het schoolterrein. Dat was het teken voor het leger des duister om aan te vallen. agenten en soldaten schoten op elkaar af en raakten met elkaar in duel. Er kwamen er ook steeds meer. De Heerseres zag vanuit haar ooghoek dat een soldaat een hopeloze poging deed om haar omver te blazen met een schaduwstraal. Voordat de straal haar bereikte verdween hij al in het niets. Bezorgd keek ze naar de deuren van de hal die aan gort geslagen waren. Steeds meer leerlingen kwamen kijken.
Dit werd gevaarlijk.
De Heerseres wilde net haar hand in de lucht steken en al haar energie gebruiken om alle magie op het terrein te blokkeren, toen ze plots een stekende pijn in haar rug voelde en tegen de grond smakte.
'Niet zo snel jij, laten we niet al het plezier verpesten,' siste de stem van Cecilio over het terrein. Haastig krabbelde De Heerseres overeind. Ze draaide zich met een ruk om en wierp een bescherming over zichzelf heen die haar voorlopig van Cecilio's schaduwen zou beschermen.
'Je bent te laat Cecilio, je hebt de oorlog al verloren,' zei De Heerseres op kalme toon. Cecilio lachte schamper.
'Dacht je dat?! Kijk eens om je heen! Je hele stomme bescherming is verdwenen! Niets houdt ons nog tegen om een generatie van specialisten uit te roeien!' riep hij triomfantelijk. Zijn ogen gloeiden duister op in de donkere nacht. Een nieuwe schaduw schoot op De Heerseres af en probeerde haar te raken, maar haar bescherming hield hem tegen.

Opeens leek alles heel langzaam te gaan, in een soort slowmotion. Shayla voelde een kalme wind langs zich gaan, maar anders dan in deze laatste dagen. In haar gedachten, verscheen opeens een vrouw. Ze glimlachte naar haar, omdat het voor haar een bekend persoon was. Aira... Bedankt, je bent me toch niet vergeten... Sprak ze kalm tegen de vrouw, die daardoor naar haar glimlachte en ze verdween weer. Alsof er op een play-knop werd gedrukt, ging alles weer door op zijn gewone snelheid. Shayla grijnsde ligt. 'Geen zorgen, ik zorg dat alles weer "zichtbaar" word.' Ze blies met de harde wind de stofwolk weg. Het voelde heerlijk om weer macht te hebben over haarzelf. Zo werden de andere voor Lily zichtbaar. Voor Shayla zelf maakte het niet veel uit, maar ze deed het meer voor de andere.

((Aira))

Taiga pakte een dubbel sided axe en liep naar de deur. meteen schoot er iemand op haar af en probeerde haar te slaan. Taiga zag hem al aan komen ze bukte en sloeg de benen van de man onder hem vandaan.

Melissa had de hele klap niet eens opgemerkt. De kracht bleef maar door haar lichaam stromen en leek niet te stoppen. Hoewel het licht om haar lichaam heen langzaam minderde bleef ze een paarse gloed uitsralen, en ook haar ogen straalden een witpaars licht uit. Haar haren dansten nog altijd magisch op en neer.
Haar hart klopte op een snelheid die ver boven haar range uitkwam, maar het leek haar niet fysiek aan te tasten.
Elke beweging die ze maakte was tien keer sneller dan normaal.
'MELISSA BLIJF STAAN!' hoorde ze opeens een stem achter zich. Met een ruk draaide ze zich om. Heel even zag ze de gestalte van Gaya angstig naar haar staren, maar een paar halve seconden daarna werd de hele grot verblind door een paarswit licht dat een oorverdovend hoog gepiep met zich meebracht. Melissa drukte haar handen tegen haar oren, kneep haar ogen stijf dicht en ging op haar hurken zitten.
Het witte licht bracht een hevige storm met zich mee. Haar haren werden wild heen en weer gerukt en stukjes rots werd uit de wanden van de grot getrokken en suisden nu in het rond.
'Laat het stoppen,' piepte Melissa, terwijl ze verging van de pijn in haar oren door het schelle gepiep.

Plotseling stopte het.

Voorzichtig opende Melissa haar ogen. Haar mond viel open van verbijstering.
Zij, Gaya en alle andere ontsnappers stonden niet meer in een verborgen grot, maar op een klein platform in het midden van een enorme afgrond die eeuwig de diepte in leek te gaan. Om hun oren vlogen verschillende soorten magische stralen van tientallen specialisten die met elkaar in gevecht waren.
Het schoolgebouw rees voor hun op. Ongeveer honderd meter van hun platform vandaan ging de afgrond over in vast grasland, dat leidde naar de ingang van de school.
Ze waren op het schoolterrein en stonden op een klein platform midden op de plek waar eerst het meer gelegen had.
Maar er was geen meer meer.
Alleen maar afgrond waar een vreemde paarse rook uit opsteeg.

Met geschrokken ogen staarde Melissa haar omgeving rond. Haar handen had ze nog altijd op haar oren. Langzaam kwam ze van haar hurken overeind.
Wat had ze in godsnaam gedaan?!

((Deze post, en vooral het dikgedrukte is belangrijk voor alle personen die meededen aan de ontsnapping en al in de grot waren, en daarnaast ook voor alle mensen die het meer liefhadden ))

Mimiko rende naar buiten om te kijken wat er allemaal gebeurde. Haar ogen stonden groot toen ze de oorlog recht voor haar ogen zag. Ze keek schichtig om haar heen en rende zo snel als ze kon naar Cosette. 'W.. wat is er aan de hand', vroeg ze angstig. Voor dit moment was ze het bangst op dit moment had ze afgewacht. Op dit moment had Terra belooft dat haar niets zou over komen. Ze keek rond en zag Terra iets verderop staan.

Cosette keek naar Mimiko. 'Geen idee,' zei ze rustig.

Terra trok de zilver witte pijl en boog van zijn rug en keek naar Cosette "Als we een plek willen houden waarin mensen en Ayaoanen samen kunnen leren en vrienden worden zullen we deze school moeten verdedigen"
Hij liep het veld op en schoot wat pijlen af, de meesten hadden geen enkel effect maar heel af en toe raakte hij iemand die met zijn gedachten in het gevecht zat en dus niet op de vliegende pijlen lette.

Mimiko keek verbaast naar Cosette en vroeg zich af hoe ze zo rustig kon zijn in deze situatie. In haar oog hoek zag ze een soldaat van het leger des duisternis op hen aflopen zonder er bij na te denken vlogen haar ontzichtbare zwarte bindslierden door zijn maag heen waardoor het bloed alle kanten op spatten.

Lune keek met grote ogen naar het "Meer" hij draaide zich om naar Gaya, 'Waar zijn we in vredesnaam?' vroeg hij ongeloofwaardig. 'w-wat is dit hier..?'

'Mimiko, gewoon rustig blijven,' zei Cosette. Ze snapte zelf ook niet waarom ze zo rustig was. In het begin was ze helemaal gestressd.

De Heerseres draaide zich verschrikt om toen er voor een paar seconden een paars licht het hele terrein verblindde. Een oorverdovend gepiep drong door in haar oren maar ze trok er zich niets van aan. Met grote ogen staarde ze naar de plek waar de bron van de kracht vandaan kwam.
De seconden vervolgen, en plots trok het licht zich met een snelheid van minstens 100 kilometer per uur terug in zijn bron.
Verbijsterd staarde De Heerseres naar de immense krater die de explosie over had gelaten. Middenin de krater op een klein stukje grond dat niet was aangetast stond een kleine groep leerlingen samen met Gaya Halinor.
De bron van alle kracht stond in het midden met haar handen tegen haar oren.
Melissa Chevalier,
De Derde Macht.

De Heerseres was niet de enige die dit besefte. Ook Cecilio stond als een standbeeld op het grasveld met zijn ogen op het meisje met de roze haren gericht. Hij voelde een intens verlies door zijn lichaam gieren.
Ze had de macht van hem afgepakt.
Dat roze kind had de macht voor zijn neus weggevist.
De uitverkorene die vrede zou brengen was er.
Hij had verloren.

Taiga rende richting het gebouw en sprong van raam naar raam naar boven. uit eindelijk stond ze op een toren op het slachtveld helemal te kunnen zien. ze ademde eens diep in en was er bijna klaar voor op de strijd te beginnen.

Mimiko keek naar de enorme explosie en zag Melissa uit het paarse licht verschijnen. Ze begreep niet wat hier de bedoeling van moest zijn maar een vlaag van opluchting ging door haar lichaam. Met grote ogen keek ze toe en wachte op het einde van deze vreselijke oorlog.