Ziekenzaal

Yuu's blik had zich meteen weer aan Seth vastgelijmd zodra de gordijnen open waren geschoven. Hij merkte hoe al zijn cellen hem vertelden dat hij NU naar Seth moest lopen en hem NU van top tot teen moest onderzoeken, maar zijn geweten kwam met zware bewapening het veld over en nam de boel over.
Melissa had hulp nodig, en hij was de dokter. Voor nu dan.
'Ik kom eraan,' zei hij tegen Melissa, terwijl hij naar de kast liep en er een vergrootglas uithaalde dat je op je hoofd kon binden, een pincet, en een heleboel plijsters. Hij liep naar haar bed en legde de spullen op haar nachtkastje. Zonder helemaal door te hebben dat zijn acties er voor andere mensen misschien raar uit zouden zien knoopte hij haar blouse los.
Melissa's hele buik glinsterde van de glassplinters.
'Lekker dan...' mompelde Yuu terwijl hij het vergrootglas op zijn hoofd zette en haar buik aandachtig bestudeerde.
'Dit gaat wel even duren. Hoe krijg je het ook voor elkaar?' zei Yuu geïrriteerd. Hij pakte zijn pincet en onhandig als hij met zijn rechterhand was trok hij stuk voor stuk de splinters uit Melissa's buik. Hij concentreerde zich volledig op zijn taak en had absoluut geen reactie bij het feit dat de halve ziekenzaal meekeek hoe hij bij een Melissa die geen blouse meer aan had splinters uit haar perfect gevormde lichaam peuterde.

Het kon hem geen bal schelen dat Yuu homo was. Het kon hem geen bal schelen dat hij haar niet zag zoals iedereen haar leek te zien. Het kon hem al helemaal geen bal schelen dat hij was opgedragen op dat verrekte bed te blijven liggen.
Als een speer schoot hij overeind, negeerde met grote ogen de pijnscheuten die over zijn vel kropen, en beende half omwonden door een wit verband naar het bed tegenover het zijne.
Maar zijn moed ebte weg naarmate hij dichter bij het stel kwam, en uiteindelijk kwam hij in een soort geschuifel en een rood hoofd aan bij Melissa en dokter Yuu.
"Eh," stamelde hij, haastig zoekend naar een excuus. Zijn ogen gleden even van Melissa's buik, naar Yuu's hand, en uiteindelijk naar Yuu's gezicht.
"Ik wil graag ontslag uit de, eh, ziekenboeg!" kraamde hij uiteindelijk maar uit, met een blik die smekend in Yuu's ogen hing.

Melissa's hart bonkte in haar keel terwijl ze toekeek hoe Yuu alle glassplinters uit haar buik begon te trekken. Voordat ze het wist stond Seth al naast hun om haar plan te dwarsbomen.
Haar blik gleed van Seth's rode hoofd naar Yuu. Zou het haar dan nooit lukken die twee uit elkaar te trekken?
Mooi niet dat ze zo snel ging opgeven.
'Aa-aah,' kermde ze zachtjes toen Yuu een splinter per ongeluk door midden brak onder haar huid. Haar hand schoot naar de linkerhand van Yuu en kneep die zo'n beetje fijn.
'Het doet pijn, dokter,' fluisterde ze terwijl ze hem met een onschuldig gezicht aankeek.

Yuu merkte het niet eens dat Melissa zijn hand had gepakt. Ten eerste voelde hij het niet, ten tweede was hij net zo goed bezig met zijn missie. Hij keek echter wel meteen op toen Seth naast hen kwam staan. Hij negeerde Melissa's gekerm en geklaag en staarde in de ogen van Seth, die hem een niet al te subtiele hint gaf.
Meteen kwam Yuu overeind. Hij liet zijn pincet op de grond vallen en bleef in Seth's ogen staren.
Hij voelde hoe een groep verlangens zijn geweten van het veld begon te ruimen.
'Melissa, kan je de rest even zelf doen? Ik kom zo weer bij je. Patiënt Connor heeft nog een laatste onderzoek voor de boeg voordat hij de zaal mag verlaten,' zei hij zonder Melissa nog een blik waardig te gunnen. Hij pakte Seth bij zijn hand en trok hem mee richting zijn bed.
'Kom mee jij,' zei hij op een quasi strenge toon.

Seth had veel zin om triomfantelijk zijn tong uit te steken naar het roze a.k.a rood bebloede wezen op het bed, maar hield zich braafjes in terwijl zich er al weer nieuwe vrezen in zijn hoofd begonnen te ontwikkelen. Hij drentelde zenuwachtig achter Yuu aan.

Yuu duwde Seth op zijn bed, liep naar de kast met spullen en rommelde er wat in. Uiteindelijk vond hij een stethoscoop die hij wel gaaf om zijn nek vond staan. Met het ding om zijn hals liep hij terug naar het bed. Hij trok de gordijnen dicht, en ging met zijn arm in zijn zij voor Seth staan.
'Dus meneer wil naar huis?' vroeg hij, terwijl hij de grootste moeite deed om in zijn rol als dokter te blijven.
'Dat zullen we nog wel even zien,' ging hij verder. Hij ging op de rand van het bed zitten en zette de stethoscoop op zijn oren, om vervolgens het uiteinde op Seth's borst te leggen en naar het geklop van zijn hart te luisteren. Ondertussen keek hij Seth met twinkelende oogjes aan, terwijl hij zich half over hem heen gebogen had.

Seth keek een beetje bedwelmd van het ding om Yuu's nek, naar zijn vingers op zijn huid, en vervolgens naar die veelste gevaarlijke en veelste fantastische oogjes.
Hij liep rood aan en leunde onderbewust naar voren.
"Hier doet het pijn, dokter," fluisterde Seth, die totaal was verslingerd in de fantastisch-heid van het moment, en enthausiast naar zijn lippen wees.
Toen schoten plots zijn ogen open.
"O-o ik bedoel," stamelde hij, terwijl hij een beetje achterover leunde en zijn mond een paar keer open en dicht deed alvorens zijn blik weer naar Yuu te laten glijden. Zijn wangen kleurden langzaam rood.

Yuu staarde naar Seth's lippen, terwijl het gebonk van Seth's hart door zijn hoofd galmde. Het duurde een tijdje voor hij merkte dat het steeds sneller en sneller bonkte. Een kleine glimlach verscheen om zijn mond.
Hij deed zijn stethoscoop af en liet hem doelloos om zijn nek hangen, terwijl hij even ging verzitten zodat hij zich verder naar Seth toe kon buigen. Met zijn hoofd een paar centimeter van dat van Seth af begon hij weer te spreken.
'Het ziet ernaaruit meneer de patiënt, dat u lijdt aan een ernstige vorm van hartkloppingen. Het spijt me, maar u mag de zaal voorlopig niet verlaten,' fluisterde hij, terwijl zijn hand ondertussen Seth's arm gevonden had. Zijn vingers streken langzaam van zijn pols naar zijn elleboog en weer terug, terwijl hij voelde hoe al zijn denkvermogen tussen de gordijnen door wegvluchtte en plaats maakte voor al zijn verlangens en instincten.

Melissa staarde nijdig met haar armen over elkaar naar de dekenpartij tegenover haar bed. Ze hoorde niet wat er binnen de gordijnen gezegd of gedaan werd, maar ze kon het wel raden.
Yuu was de meest harteloze persoon die ze kende. Wie dook er nou verdomme met een andere jongen in een ziekenhuisbed als zijn verloofde er tegenover zat?!
Agressief raapte Melissa de pincet van de vloer. Gefrustreerd plukte ze aan de splinters in haar arm, terwijl ze hevig aan andere dingen probeerde te denken, maar de gordijnen die ze vanuit haar ooghoeken kon zien leidden haar hevig af.

"O! Nou, in dat geval, denk ik.. dat.." Zijn zachte gemompel werd een onhoorbaar gemurmel terwijl hij met een frons en fonkelende ogen tegelijk naar Yuu bleef staren. Hij kroop onderbewust met zijn hand over de dekens naar Yuu's doktersjas, greep die vast, en trok hem wild ademhalend naar zich toe.
Zijn andere hand suisde op de stethoscoop af, die hij met grote bewondering teder vastpakte.
Wat was dokter Yuu ongelofelijk intilligent, en sexy, en intilligent, en sexy. En sexy. Niet dat hij dat Yuu ging vertellen.
Hij probeerde zijn blik een beetje beteuterd te laten lijken, maar hij had geen idee dat zijn goede bedoelingen natuurlijk compleet faalden, en hij Yuu met een soort onzekere hondenblik aangaapte.
"Wat suf zeg," stootte hij slapjes uit, vaag knikkend naar de dingen in zijn handen.
Als Yuu wist van zijn zwakke plek, dan werd hij er natuurlijk compleet met zijn neus ingeduwd. Hij slikte.

Yuu voelde hoe hij langzaam steeds meer moeite kreeg om normaal te blijven ademen terwijl hij van Seth's gezicht dat nu maar enkele milimeters van hem verwijderd was naar zijn doktersjas en stethoscoop keek.
'Suf? Je vindt het suf? Die hartkloppingen van jou vertellen mij het tegenovergestelde,' merkte Yuu duivels op. Zijn hand gleed van Seth's arm naar zijn voorhoofd, waar hij hem liet rusten.
'En bovendien heb je een beetje koorts,' zei hij. Hij pakte Seth's hand die zijn prachtige doktersjas vast had en trok hem zachtjes los.
'Maar goed, als je me suf vindt dan ga ik wel weer Melissa helpen met haar splinters,' zei hij terwijl hij Seth met twee puppyogen aankeek. Hij verroerde zich echter niet en bleef nog altijd op de paar milimeter afstand, terwijl zijn ademhaling geleidelijk overging in een zacht gehijg.

Seth greep haastig Yuu's jast weer vast om te voorkomen dat hij wegging.
"N-nee! Ik heb pijn! Heel erg veel pijn, dokter!" Hij hapte naar adem en kon zichzelf zo onderhand wel voor zijn hoofd slaan.

Yuu, die met veel moeite rechtop was gaan zitten en zijn blik al op de gordijnen had gericht voelde hoe Seth hem weer terug trok en hem zo'n beetje commandeerde om te blijven.
Wat werkte die doktersjas toch fantastisch.
Een brede grijns die van oor tot oor ging verscheen op Yuu's gezicht. Hij boog zich weer over Seth heen en legde zijn hand op zijn wang. Terwijl hij er zachtjes met zijn duim over wreef keek bestudeerde hij Seth's verwarde gezicht.
'Oh ja, je had pijn. Dat was ik alweer bijna vergeten. Waar was het ook alweer?' vroeg hij, terwijl hij zijn blik aan die van Seth vastlijmde. Een vlaag van twinkelingen schoot door zijn ogen en maakte het niet erg moeilijk om te raden waar hij precies allemaal aan dacht.

"N-nou, eh..." Seth slikte en keek Yuu smekend aan. Zich doodschamend hief hij een trillerig vingertje op, die hij vervolgens lanzaam in de richting van zijn mond liet wijzen. Zijn hoofd kleurde nog een tintje roder, en zijn hart begon wild te bonken.

'Ach natuurlijk,' fluisterde Yuu met zijn zwaarste stem.
'Dat ik dat kon vergeten.'
Terwijl hij zijn ogen maar half sloot drukte hij zachtjes en voor maar heel even zijn lippen op die van Seth. Met alle zelfbeheersing die hij in zich had trok hij zijn hoofd ietsjes terug en keek hij Seth weer aan met een kleine glimlach.
'Zo beter?' vroeg hij, terwijl zijn duim nog altijd over Seth's wang streek.

Seth keek Yuu blozend aan, maar schude desondanks langzaam zijn hoofd. Zijn lippen brandden, en zijn hart was onregelmatige toeren aan het draaien. Bovendien was de temperatuur van zijn lichaam een paar graden omhoog geschoten en ademde hij met onregelmatige ademstoten.

Yuu merkte maar half hoe zijn onderlichaam zich zo verplaatste zodat hij op het bed kon kruipen. Terwijl hij zijn knieën naast Seth's benen tussen de lakens plantte keek hij in een soort trance in Seth's ogen. Steeds meer en meer groef hij verder in de diepte die erin zat. De wereld om hem heen vervaagde langzaam. Zijn hand dwaalde af naar Seth's haren en nestelde zich daar vast. Zijn ogen sloten zich, en hij liet zijn mond met die van Seth versmelten.
Een geweldig gevoel stroomde geleidelijk door zijn lichaam en liet hem zelfs zijn tenen even aanspannen. Zijn hand greep zich beter vast aan Seth's haar terwijl hij zijn voeten om Seth's enkels heen wikkelde. Zijn hele hoofd brandde en voorkwam dat er ook maar één klein beetje van zijn geweten het podium op kon springen om zijn acties te dwarsbomen. Het hele podium werd overheerst door zijn duivel en stond volledig in de fik.

Al zijn adem schoot uit zijn lichaam toen dokter Yuu over hem heenkroop, en hij werd overdonderd door een vermenigvuldiging van de gevoelens die hij eerst voor Yuu had gevoeld. Alsof hij werd opgeslurpt door een soort zwart gat der duizelingwekkende emoties schoot hij naar Yuu toe. Hij merkte maar vaag hoe hij zijn hand naar Yuu's haar gleed, en daar compleet ingenomen door een gevoel van euforie en extase doorheen woelden. Zijn andere hand liet hij onder Yuu's jas glijden. Zijn benen wikkelde hij om Yuu's kuiten, zodat hij nu als een soort puzzelstukje om Yuu heen was geklemd, terwijl hij zijn lippen hunkerend hun werk liet doen.

Als een engeltje zweefde Yuu met zijn hele bewustzijn naar een wolkje in de zevende hemel terwijl hij Seth's aanrakingen en warmte door zich heen liet spoelen. Hij huiverde toen Seth met zijn hand onder zijn geweldige dokterjas gleed -hij had ergens in zijn achterhoofd besloten dat hij de jas zou stelen en nooit meer af zou doen- en besloot dat hij het wilde immiteren, maar al snel merkte hij dat Seth al geen overhemd meer aan had, dus besloot hij maar om zijn arm gretig om Seth's onderrug te slaan zodat hij hem nog dichter tegen zich aan kon trekken en nog meer van Seth's warmte kon genieten. Hij voelde hoe zijn adem hortte en stootte, maar hij weigerde om Seth's lippen los te laten om even zijn ademhaling te herstellen.

Seth dwaalde verwoed af naar Yuu's kaaklijn, en klemde zijn handen om zijn geweldige lichaam. "Het doet, nu geen, pijn meer," hijgde hij met rode wangetjes, terwijl hij zijn lippen liet afdwalen naar Yuu's nek.

Plotseling zette zijn geweten een aanval in die hij absoluut niet aan zag komen. Binnen de kortste keren schoten de stemmetjes door zijn hoofd en beukten dwars door de geweldige gevoelens heen die hij op het moment voelde.
Zijn greep om Seth's lichaam verslapte. De twinkeling in zijn ogen verdween.
'Seth, stop,' zei hij met schorre stem. Hij voelde hoe hij zijn lichaam weer volledig onder controle kreeg, op zijn ademhaling na. Zijn hand pakte Seth bij zijn schouder en duwde hem van zich af. Verward ging hij rechtop zitten, terwijl hij even een blik wierp op Seth onder hem.
'Ik had... we zouden.. jij wilde...'
Yuu wist niet hoe hij de gedachtes die door zijn hoofd spoelden in woorden moest uitdrukken. Hij beet op zijn lip en fronste licht terwijl hij Seth's weerzinwekkende gestalte met pijn in zijn hart aanschouwde.
Dit kon niet, dit mocht niet.
Hij had al afscheid genomen.
Hij ging overmorgen trouwen.

Seth streek verward zijn haren uit zijn gezicht en keek Yuu met een vragende blik aan. Aangezien zijn gehoor drastisch was aangetast door het bonken van zijn hart en hij sowieso niet zeker wist hoe hij woorden moest onderscheiden op het moment, kwam hij overeind en duwde hij zijn lippen weer op die van Yuu. Seth was een beetje geïrriteerd door de onderbreking, en ging fronsend door waar hij mee bezig was. Compleeet immuun voor enige moraal dan ook liet hij zijn handen over Yuu's rug glijden. Waarschijnlijk was dat het effect van Yuu in doktersjas.

'Sth vrdmm,' murmelde Yuu tegen Seth's lippen. Zijn hoofd schreeuwde kwaad dat hij van het bed moest springen en moest vluchten, maar zijn lichaam luisterde niet helemaal. Hij krulde zijn arm om Seth's lichaam en genoot weer vollop van het moment, terwijl hij irritante gekrijs van zijn geweten probeerde te negeren.
Net toen hij zijn hand naar het enige kledingstuk dat Seth droeg wilde brengen om dat als de wiedeweerga te verwijderen schelde een bekende ringtone door de ziekenzaal.
Fuck, zijn telefoon ging.
Yuu klemde zijn kaken geïrriteerd op elkaar en duwde uiteindelijk maar tegen Seth's voorhoofd om hem zo op het kussen te drukken, terwijl hij zelf weer overeind ging zitten.
'Één moment,' zei hij terwijl hij zijn mobiel uit zijn zak haalde.
'Met Yuu.'
'Yuu je spreek met je moeder. Ik sta hier in de smokingzaak en de eigenaar wil graag je maten weten,'
Het besef dat zijn bruiloft er heel snel aan zat te komen beukte zijn lichaam weer binnen. Zijn blik schoot naar Seth en daarna naar de gordijnen richting de plek waar Melissa ergens lag.
'Oh... eh... maar ik weet mijn maten niet,' stamelde hij terwijl hij haastig van het bed af kroop en er een meter vandaan ging staan.
'Meet ze dan even op. Ik moet ze nu hebben. Er is vast wel iemand die je even wil helpen,' commandeerde zijn moeder.
Yuu's blik gleed naar Seth op het bed, en daarna weer naar de gordijnen. Hij kon Melissa niet vragen. Die zat onder de glassplinters.
'Oké, wacht even ik zoek even een meetlint,' zei hij uiteindelijk door de telefoon nadat hij zijn besluit genomen had. Hij danste tussen de gordijnen door en met zijn doktersjas zwierend om hem heen door de tegenwerkende kracht van de lucht liep hij naar de materialenkast.
'Wacht even ik leg je even neer,' zei hij tegen zijn moeder en hij legde de telefoon op een plank in de kast. Met zijn enige hand wrikte hij een meetlint uit een bak vol spullen. Zodra hij het ding met succes te pakken had pakte hij zijn telefoon weer op en liep hij terug naar het bed van Seth.
'Lukt het?' vroeg zijn moeder op een ongeduldig toontje. Yuu danste weer tussen de gordijnen door en liep terug naar de rand van Seth's bed. Hij stak het meetlint naar hem uit.
'Hier Seth, je moet me even opmeten,' zei hij terwijl hij het lint om Seth's nek legde.
'Is Seth daar? Wat doet hij daar? Waar is Melissa?' vroeg zijn moeder met een bezorgde stem. Yuu zuchtte.
'Melissa is tien meter bij me vandaan maar kan op dit moment even niet zoveel bewegen. Ze heeft een klein ongelukje gehad,' legde Yuu uit. Zijn moeder zuchtte eerst opgelucht, maar raakte toen meteen weer in paniek. Om te voorkomen dat hij weer een tirade over zich heen kreeg rondde hij het gesprek snel af.
'Oké, ik ga nu even mijn maten opmeten ik bel je over vijf minuten terug,' zei Yuu en hij drukte zijn moeder snel weg. Met een geïrriteerde zucht liet hij zijn telefoon in de zak van de doktersjas vallen. Hij keek weer naar Seth.
'Dat was mijn moeder. Ze moet mijn maten hebben voor de smoking voor de... bruiloft,' legde hij uit en hij beet op zijn lip nadat hij het woord bruiloft had gezegd.

Melissa had verbijsterd naar Yuu gekeken die plots tussen de gordijnen vandaan was gekomen en een meetlint uit de kast had gehaald, al pratend met iemand aan de telefoon. Alle ideeën die ze eerst had gehad van wat er zich achter de gordijnen afspeelde vervaagden. Wat waren die twee in godsnaam aan het doen waar ze een meetlint voor nodig hadden?! En wie had Yuu aan de telefoon?!
Pijnzend plukte Melissa aan wat splinters in haar been. Ze kende Yuu nu al een tijdje, maar kon nog altijd geen touw aan hem vastknopen. Het feit dat hij zijn doktersjas en broek nog aanhad stelde haar wel enigszins gerust.

Seth nam verbijsterd het ding aan, wreef even fronsend over de achterkant van zijn hoofd, en probeerde de overlading aan informatie na een nogal leeg hoofd te configureren.
"Waarom moet je je maten weten?" vroeg hij uiteindelijk, en hij liet niet begrijpend zijn blik van het meetlint naar Yuu's gezicht glijden. Daarna keek hij weer naar de doktersjas.
"Kan dat niet wachten?" Hij keek weer beteuterd naar Yuu's gezicht, maar liet al snel zijn blik afdwalen naar het fantastische aanblik van een half ontblote dokter Yuu.
Zijn hoofd liet de geconfigureerde informatie langzaam oplossen in een lege soep verlangens, tot de concentratie aan zinvolle zinnen op verlaten golfjes dreef en hij absoluut geen idee meer had waarom hij zijn lippen niet op die van Yuu had gedrukt.
Hij beet op zijn lip terwijl hij met zijn vinger het randje van Yuu's doktersjas vastgreep. Hij had een soort immuniteit voor bepaalde ideeën opgebouwd, en dat kon wel eens liggen aan het feit dat er een enorme zwakke plek in zijn hoofd was geraakt.
Yuu als dokter.
Seth likte onbewust met het puntje van zijn tong langs zijn lippen.*



*HAHAHAHHAHAHAHAH