De Bibliotheek.

Scarlett keek op toen er opeens iemand haar kant op kwam lopen. Fabian. "Insgelijks," zei ze op een doodserieuze toon, waarna er toch een glimlach op haar gezicht tevoorschijn kwam. Het was misschien heel gespeeld hoe hij haar begroette, ze gaf er vrij weinig om. "Ik vond jou nou niet bepaald een boekentype," merkte ze toen totaal random op.

Hij knipoogde. 'Eigenlijk meen ik het stiekem wel heel erg dat ik het leuk vind om jou hier te zien.'zei hij oprecht en een zwakke glimlach verscheen op zijn gezicht. Daarna keek hij even naar zijn boek en toen naar haar boek. 'Ach, ik moet moest maar eens wat aan school gaan doen.'mompelde hij twijfelend en hij bladerder door zijn boek. 'Maar ik heb zo'n vermoeden dat het me niet ontzettend gaat veel interesseren. En ik denk dat met zo'n meisje als jij naast me dat het me al helemaal niet lukt om mijn concentratie erbij te houden. Maarja shit happens.'zei hij doodleuk. Zonder een andere toon aan te slaan bij het vergezochte complimentje.

"Ach wat aardig, dat vind ik toch wel heel fijn," grijnsde Scarlett, waarna haar blik even naar het boek dat hij vasthield gleed, maar als snel weer gericht was op zijn gezicht. "Dan denk ik dat je maar ergens anders moet gaan zitten," bracht ze daarna doodleuk uit als reactie op zijn opmerking.

'Nee, ik zit hier best - maar bedankt voor het aanbod.'fluisterde hij omdat hij plots realiseerde dat ze in een bieb zaten. 'Ik kan je warmte nu wel voelen. Dat vind ik best ironisch omdat jij ijs en kou als specialiteit hebt. Dus dat wou ik even zeggen.' Daarna keek hij doodgewoon naar zijn boek. Hij las de eerste regels en zijn concentratie verslapte meteen al. Hij was nooit een lezer geweest, laat staan een leerder.

"Mijn warmte?" fronste Scarlett. Haar lichaamstemperatuur was juist kouder dan die van die meeste, net zoals haar handen altijd koud aanvoelden. Pas toen had ze door waarom Fabian zachter was beginnen te praten en besloot ze dat het slim was om dat ook maar te doen. "Het lukt je niet echt he?' vroeg ze fluisterend.

'Wat lukt me echt niet?'vroeg hij verbaasd. Hij sloeg uiteindelijk het boek maar dicht met een zucht. 'Ach, ik ga jou vervelen. Alles beter dan een boek lezen.'zei hij grijnsend. 'Trouwens ik heb een suggestie: misschien kun jij mijn boek zijn?' Hij fronsde een paar keer verleidelijk met zijn wenkbrauwen. (JWEETZELF)

"Laten we dat maar niet doen, mhh?" vroeg Scarlett met de meest neppe glimlach die er bestond. Normaal irriteerde ze zich dood als jongens zich continu zo bleven gedragen, maar in Fabians geval had het wel iets grappigs. Helaas niet grappig genoeg om erop in te gaan.

Hij toverde een onschuldige blik op zijn gezicht en keek haar aan. 'Wat laten we niet doen? Brengt het je in verlegenheid of vind je het stiekem toch wel leuk.'plaagde hij. 'Denk er maar om dat touchje hier niks van komt te weten. - grapje hoor.' Hij haalde zijn schouders op. 'Weetje dat er een hele foute openingszin bij me op komt als ik denk aan jou ga vergelijken met een boek?'vroeg hij glimlachend.

"Vertel," opperde Scarlett, haar blik weer gericht op haar boek voor haar, maar haar aandacht gericht op wat Fabian zeggen ging. De opmerking over Toushirou negeerde ze maar, al was het als grapje bedoelt. Dat zou ze niet doen.

Koorstachtig probeerde hij zijn openingszin die hij zonet in zijn hoofd had weer te bedenken. Maar vreemd genoeg was hij hem gewoon helemaal kwijt. 'God, ik was even afgedwaalt naar iets anders. Hij is weg.' Hij sloeg zijn hand op zijn hoofd en tikkelde met zijn vingers op de tafel. 'Wacht ik weet hem nog wel. Hij ligt op het puntje van mij tong!' - 'Het was een betere dan 'als jij een boek was zou ik hem elke dag lezen.'' Hij sloeg zijn boek weer open. 'Ach, laat ook maar zitten. Als ik je de volgende keer zie kom ik met een leuke openingszin, right?'

Lachend schudde Scarlett haar hoofd, waarna ze haar blik weer naar Fabian zelf liet glijden. "Doe dat maar," zei ze toen, nieuwsgierig naar wat hij zou gaan verzinnen. Voor zover ze hem kende was het vast iets onnozels en iets waar ze heel hard om ging lachen - of juist totaal niet.

'Ben je benieuwd?'grijnsde hij. 'Als je wilt kan ik bij elke ontmoeting met een nieuwe komen.' Hij knipoogde. 'Op de één of andere manier heb ik ze altijd wel in mijn hoofd, maar gebruik ik ze nooit. Zo win je meisjes natuurlijk niet. Maar nu ik het zo bij jou aankondig zie ik de humor er wel van in.' - 'Ik wed dat Touchan zoiets geniaals niet zou verzinnen.'

"Gelukkig niet nee," lachte Scarlett. Ze moest er niet aan denken dat Toushirou telkens met van die rare zinnen kwam. Dat paste niet bij hem. Bij hem pastte andere.. humor. Voor zover dit "humor" te noemen was. "Ik kijk ernaar uit," grijnsde ze toen grappend.

(ik ben weeer leren)

'Dat is mooi!'riep hij lacherig uit. Hij wierp meteen een verontschuldigende blik rond voordat hij het 'gesshh' en 'stilll' weer moest aan horen. Daar kon hij zich dood aan ergeren. Normaal was hij dan wel zo dat hij dan extra luid door ging met zijn ding, maar nu had hij daar geen zin in. Hij moest zich blijven concentreren op Scarlett. 'Je geeft me best wel een goed gevoel nu je zegt dat je naar me uitkijkt.'bracht hij liefjes uit.

"Oh ja, ik zal dag en nacht naar je uitkijken!" riep Scarlett op een gespeelde flirterige toon, waarna ook zij weer een paar boze blikken kreeg. Nonchalant haalde ze haar schouders op. Aanstellers dat het waren. Zoveel lawaai maakten ze ook weer niet, ze praatten alleen wat.

'Goh, dat nacht spreekt me heel erg aan.'fluisterde hij met een bepaald soort spanning in zijn stem. 'Maar onthoud ik doe niet aan trio. Als je me wilt, dan wil ik je alleen.'hij knipoogde en gaf haar een geruststellende glimlach en een blik waar hij duidelijk liet merken dat het een grapje was. Toch zat er een bepaalde kern van waarheid in. Maar hé, dat hoefde zij niet te weten. Als hij daar nu al serieus over door bleef gaan, kon hij he helemaal wel schudden. 'Maar goed, ik weet nu al zoveel lekkere openingszinnen. Waarvan je denkt god wat is die jongen góed.'zei hij om het andere onderwerp een beetje weg te praten. 'Ik weet zeker dat je er geen genoeg van kan krijgen.'
Eigenlijk wist hij nog helemaal niet veel openingszinnen, maar zodra hij haar dan zag zou er vast wel één in hem opkomen. Of ze origineel waren was een heel ander verhaal. Maar effect zouden ze soms wel hebben, je moet he gewoon goed spelen.

Scarlett gaf Fabian onder de tafel een trap, al schoot ze daarna wel in de lach. Met een zucht klapte ze het boek dicht. "Zo komt er nooit wat van lezen, mhh?' Met iemand die continu door het lezen heen praatte kon ze ze zich toch nooit concentreren. Nouja, het scheelde dat het boek saai was en ze niet eens meer zin had om te lezen.

'Ach, dat zat erbij mij sowieso nooit in.'gaf hij toe. 'Als ik jou hier neit had zien zitten was ik al spontaan weggelopen. Dit boek ..' hij keek naar het boek die voor hem lag, waar hij waarschijnlijk nooit door heen zou komen. 'was een slap excuus om hier te blijven.' - 'Maar goed, ben je hier vaak te vinden? Dan kom ik misschien nog eens terug.'

"Lijkt me niet verstandig mhh? Als ik telkens niet kan lezen heeft het vrij weinig zin om nog terug te komen denk je niet?" vroeg Scarlett, terwijl een grijns op haar gezicht tevoorschijn kwam. Dan kon ze net zo goed op haar kamer blijven lezen, iets waar ze sowieso meestal wel de voorkeur aan gaf.

'Ach, je mag hier ook heus wel komen gewoon om te doen of je leest en dan een interessant met een kinkish accentje met mij te voeren? Of gewoon een gezellig gesprek. Of we praten over het boek die je blijkbaar zo interessant vind. Of over je lekkere vriendje. Of we gaan het eens hebben over die geile vrouw daar achter die balie die jou wel erg interessant vind.'Hij haalde zijn schouders op. 'Aanlokkelijk of niet soms?'grijnsde hij.

Als in een automatisme keek Scarlett over haar schouder, richting de vrouw achter de balie en keek gelijk terug. "Heerlijk. Maar ik denk toch dat het meer jouw type is," plaagde ze Fabian. De vrouw was echt vreselijk lelijk. "Misschien moet je haar maar eens gezelschap gaan houden."

Terra sloeg een boek open aan een tafel en begon rustig aan te lezen.
magische mythes en legendes hij keek naar de inhouds opgaven en zijn oog viel al snel op de titel die bij bladzijde 313 behoorde "Mythes behorend aan het getal drie" hij fluisterde de titel en bladerde snel door naar de bladzijde.

Hij trok zijn wenkbrauw op en keek haar een beetje raar aan. 'Wil je me soms weghebben?'zei hij met een flauw glimlachje. 'Ik denk dat ik toch liever jou gezelschap hou dan die vrouw daar. Trouwens, ik denk dat je me gaat missen als ik weg ben.'voegde hij er zacht aan toe.

Cosette liep de bibliotheek in en liep naar een willekeurige afdeling boeken. Ze gleed met haar wijsvinger langs de kaften en las de titels. Geen enkel boek leek haar te interesseren. Met een kleine zucht pakte ze een van de boeken en keek ze naar de kaft. Deze was vrolijk, kleurrijk. Cosette glimlachte.

Terra keek gefacineerd naar de tekst en las rustig verder, hij had geen besef meer van tijd en ruimte en was volledig gefocuse op zijn boek.
De drie voorwerpen van macht en leven