Sportvelden

((Hij vergelijkt het, niet perfect maar wel qua gelijkheid, en over dat we haten 1 iemand is wel zo, jij haat de generaal ik mijn broer, ))

''kom hier gewoon Yu-Yu'' Hij draaide zich om en zag haar. '' What doesn't kills Us, only makes us stronger..zonder jouw magie maar met kracht verlies jij, en met magie verlies ik, dus jij bent wel gelijk'' Hij deed een stap naar achteren en zetten zijn overhemd weer goed.

(( Ik haat de generaal niet? Dat is Hikari. How could I hate him? ))

'Kracht heeft geen nut op deze school. Magie is belangrijker dan spierkracht, domme kracht. Daar kom je nergens mee in een gevecht. Een verliezer ben je, en dat zal je blijven.'

((over Mae Volgens mimiko dan xD)

''Dat weet ik ook wel geen wonder dat ik zo train op magie toch, En jij bent een verliezer dat jij alles om je heen weg laat gaan, want jij zegt dat jij niemand nodig hebt terwijl jij toch tranen los laat voor een persoon, Jij bent net zo zwak dan als mij, dus stop met je vergelijking'' Hij hield die Blik van Sasuke in ze ogen..

'O nee, ik laat niks gaan. Dingen waar ik om geef laat ik niet gaan. Maar mensen die ik haat, die help ik een handje mee om te gaan. Weg te gaan van aarde en te vermalen tot slechts een hoopje stof.'



(( wtf jij kan dat nooit allemaal weten van Yumi? T_T ))

((Serieus mensen roddelen hier O.o xD!))

''Ik hoorde dat jij zo dronken was..en dat jij alles verkeerd deed..maar genoeg over verleden..'' Hij liep met een hand vooruit net zo lang tot dat hij tegen iets aanraakte.. '' Glas..'' Hij hield zijn hand erop..meer deed hij niet..

((Zolang niemand van ons heeft ge-rpg't dat hij iets aan een totale vreemdeling heeft doorgelult, of het hard heeft geroepen zodat iedereen het kon horen, kun je bijna geen van die dingen weten : D ))

Toushirou slofte over de sportvelden. Hij had niet eens zo veel zin in trainen, al was het wel nodig. Nee, hij kwam eigenlijk meer omdat hij zich afvroeg waar Yumiko was. Hij herkende haar natuurlijk meteen; paars haar, Yumiko zat daar vrijwel altijd onder. Maar ze leek in gesprek, op een niet heel prettige manier. Hij liep er naartoe, maar bleef op zo'n twee meter staan. 'Heb ik iets gemist?' vroeg hij met een frons, duidend op het feit dat hij geen enkel benul had van wie deze jongen eigenlijk was. Hij bekeek hem even, en richtte zich toen weer op Yumiko.

(( Do i look like I am that type that is interrested xD?!))

Zero hield zijn hand tegen de glazen wand aan en hij hoorde een stem door de glas..Hij zag een jongen van een afstand achter het glas, Hij bekeek hem en keek toen naar Yumiko..

(( ja dag, ik negeer je gewoon want je lult allemaal dingen die je nooit kan weten ))

Yumiko liet de glazen wanden verdwijnen en keek om naar Toushirou. 'Hi, Tou. I just finished a conversation with this cute little guy.' zei ze met een neppe grijns. Ze draaide zich om en wees met haar zwaard naar zijn hoofd. 'Je zult merken dat je mij de spot niet kunt drijven.' Er zijn nu te veel getuigen.

Toushirou trok een scheve grijns en pakte Yumiko's pols vast voor het geval ze iemand in het openbaar ging afslachten. 'Eh, Yumiko, ik moet je iets laten zien!' loog hij als afleiding.

'Ik jou ook. Kijk zijn nieuwe tatoeage.' zei ze met een valse grijns terwijl ze naar de jongen zijn arm wees, waar haar "brandmerk" in stond. Geschreven, of eigenlijk gesneden met Yumiko's mes.

Toushirou fronste. 'Mooi hoor' zei hij ongemakkelijk. Zijn grip om haar pols verstevigde onbewust een beetje. Hij keek nog eens naar de vreemde jongen en begon toen toch een beetje aan Yumiko's arm te trekken. Yumiko, beheers je voortaan, alsjeblieft.

'Ik weet bijna zeker dat je me niks wilde laten zien.. hmm?' zei ze ietwat teleurgesteld. Twee teleurstellingen op een dag. Geen extra naam op de lijst, en geen verrassing. Damn.

Toushirou haalde zijn schouders op. 'Oké, nee, er is niks. Was het een geslaagde poging op je af te leiden?' vroeg hij met een klein glimlachje. Er ging een vlaag van medelijden voor de jongen door hem heen, want Yumiko was niet echt iemand die genade kende. Je hoefde maar tegen haar aan te stoten en ze zou je afslachten.

Yumiko keek naar de grond terwijl ze aan het lopen was. 'Het feit dat je er was, was voor mij al genoeg om zijn dood naar morgen uit te stellen. Ik wil geen getuigen.'

Toushirou grijnsde. 'Dan stalk ik je zodat je nooit de kans krijgt. En dan voed ik je op tot een perfect prinsesje' zei hij een beetje plagerig, waarna hij haar pols losliet. 'Oké, maar kom op, ik wil niet dat je van school gestuurd wordt' voegde hij eraan toe, op serieuze toon.

'Hij wilde zelfmoord plegen ofzo, dus ik zei alleen dat ik hem daar graag mee wilde helpen. No big deal.' zei ze, alsof de jongen had gevraagd of ze een koekje wilde.

Zero die de conversatie hoorde bekeek haar reactie tegenover de jongen. ''Hmm..'' Hij zag dat de jongen met haar in gesprek was, niet echt bepaald wat je noemde een geweldige daad maar ja het kon erger, hij zetten zijn handen in zijn zakken en begon langs hun te lopen.

Toushirou trok zijn wenkbrauwen op. 'Vreemd' zei hij, zowel op Yumiko's antwoord van daarnet, en het feit dat de jongen nu ineens naast hen liep. Wilde hij soms graag oren wat Yumiko over hem te zeggen had? Waarschijnlijk niet, hij kon heus wel weten dat het niets positiefs was. 'Eh - hallo?' vroeg hij aan hem, met een gefronst voorhoofd.

Hij liep met zijn hoofd open gericht, en hoorde toen de jongen Hallo Zeggen, Hij dacht na niet 2 seconden na of het was al weer op negeren aangekomen, met een ruk liep hij door. Hij merkte het nu pas of hij voelde een steek in zijn arm, Hij hield het zachtjes in en bleef doorlopen naar buiten.

'Hmm... zulke mensen heb je vaak. Dan heb ik liever dat ze aan mij vragen het te doen, in plaats van van een dak af springen. Maar ze gunnen me de lol niet als puntje bij paaltje komt.' Ze trok een pruillipje.

Toushirou grijnsde. 'Je bent des duivels' zei hij vrij nonchalant. Daarna keek hij de jongen even na, die ineens rechtsomkeert had gemaakt. Hij had hem toch alleen maar begroet? Of had hij zo'n eng gezicht getrokken? Bij de gedachte dat het toch niks uitmaakte omdat hij hem immers niet kende, liet hij zich op het gras ploffen. Hij trok zijn benen in een kleermakerszit en liet het gras door zijn vingers glijden, wat een aantal herinneringen aan trainingssessies opbracht.

'Maybe the devil is my father.' antwoordde ze op dezelfde manier als Toushirou net had gezegd. Ze liet zich naast hem in het gras neer ploffen.

Toushirou knikte ongeloofwaardig en een beetje hyper. 'Ja, dat zal het zijn!' zei hij met een kleine grijns. Zijn handen plukten af en toe wat grassprietjes uit de grond. Een zucht ontsnapte uit zijn keel en gleed klakkeloos zijn mond uit. 'Ik kan wel een beetje ontspanning gebruiken.. Ik vertoon afkickverschijnselen, weet je hoe lang ik al niet meer in de bieb ben geweest?!'

'De oplossing lijkt me nogal simpel.' ze hief even een pauze in. 'Ga gewoon even een keer naar de bieb.' Ze bekeek de sprietjes in Toushirou's hand. In haar fantasiewereld waren het hoofden van mensen die van hun lijven werden gerukt. Much more fun.

Toushirou knikte grijnzend en liet de grassprietjes. Door zijn vingers naar hun soortgenoten die nog veilig in de grond geplant stonden. 'Het punt is - altijd als ik in de bieb ben gaan er mensen zeuren dat ze me te weinig zien en dat soort dingen. Want als ik eenmaal in de bieb zit kom ik er nauwelijks uit. Misschien moet ik maar gewoon afkicken' ging hij bedenkelijk verder.