Het woud

Yumiko grijnsde even. 'Wie weet..' zei ze op een geheimzinnige toon terwijl ze nog een laatste keer over zijn kaaklijn streek.

Nick schudde zijn hoofd."Laten we dat maar niet doen. Hier." hij grijnsde even naar haar, en keek toen weer naar buiten."Misschien moet ik het sowieso allemaal maar eens rustig aan doen."

'Just do what you'd liked to do.' zei ze, waarna ze tegenover Nicholas ging zitten.

Nick keek haar aan. Hij schudde zijn hoofd."Als ik nu niets met je doe.. Dan is het zeker voor altijd over tussen ons?" hij kon bijna niet geloven dat hij eerst drie meisjes had, en als hij nu bij Yumiko weg zou gaan er nog maar nul had. Jade had het met hem uitgemaakt, en hij met Rusine. Ongeveer. Hij fronsde.

Yumiko schudde haar hoofd. 'Als jij het wilt, gebeurt er iets. Zo niet, gebeurt er niets. Ik zou het jammer vinden, maar ik kan er mee leven als jij het niet wilt. En dan kan ik mijn geduld wel bewaren, of anders mijn lust in toom houden.'

nick knikte."Net als vorige keer zeg ik weer: laten we dit na de schooltrip doen. Misschien morgen, misschien over een week.. een jaar.." hij keek haar aan, en drukte nog een kus op haar lippen. Als ze zou reageren..

Yumiko voelde ineens Nick's lippen op de hare. Natuurlijk beantwoordde ze de zoen, dat was logisch.

Nick glimlachte en beëindigde kus."Zo voorspelbaar, hè," zei hij grijnzend. Toen stond hij op. Hij stapte uit de boom en rende door de regen terug naar het tentenkamp./

Yumiko zuchtte even. God wat vond ze zichzelf hopeloos, maar hoe zou ze dat kunnen veranderen? Juist, alleen zonder Nicholas zou dat kunnen. En hem uit de weg ruimen was nou ook niet echt een leuk idee. Dus koos ze maar voor hopeloos.

Yumiko keek op de rand van de boomstam naar Nicholas. Een diepe zucht ontsnapte uit haar mond. Ineens verloor ze haar evenwicht en viel ze naar beneden. Ze viel hard, en van hoog. Met haar hoofd was ze op een boomstam gevallen, waardoor ze buiten westen was. Een klein straaltje bloed liep langs haar hoofd. Het zag er ernstig uit door het bloed, maar een hoofdwond bloedde altijd meer dan een gewone wond.

Toushirou lip droogjes door het bos heen. Hij wist niks om te doen dus was hij even gaan wandelen Hij liet zich tegen een boom aan vallen zodat hij er tegenaan leunde. Hij staarde naar het bladerdek boven hem, maar hij merkte ineens iets op dat niet in het plaatje van het bos paste paars. Hij liep er met een frons naartoe en schrok zich rot toen hij Yumiko aantrof met een lelijke hoofdwond. Hij knielde neer en draaide haar hoofd naar zich toe. 'Yumiko? Yumi-chan, kun je me horen?!' zei hij paniekerig.

Yumiko was nogsteeds buiten bewustzijn. Ze droomde raar over van alles en nog wat.

Toushirou had nooit EHBO lessen gehad, dus besloot hij haar maar voorzichtig op te pakken en het bos uit te dragen. Hij dumpte haar roekeloos in de EHBO post en liep toen weg en ging in rook op.

((Oké ik moest even iets doen want ik ga net nachtbraken met Scarlett HAHAHA ))

New.

Toushirou liep aan Scarlett's hand het pikdonkere bos in en keek om zich heen, maar er waren slechts silhouetten van bomen te onderscheiden tegen het vale maanlicht en de donkere hemel. 'Oké, we hebben geen idee waar we heen lopen hè?' zei hij met een kleine grijns.

".. Dat ligt eraan wat jij met "geen idee" bedoelt, want ik zie alles heel duidelijk, ik heb alleen geen eindplek in gedachten. Jij daarentegen... nee, jij hebt inderdaad geen idee nee," antwoordde Scarlett met een triomfantelijke glimlach die toch onzichtbaar was voor Toushirou. "Does it matter?"

Toushirou schudde zijn hoofd een beetje lachend. 'Als je me maar niet expres over iets laat struikelen.. O, en laat dat je niet op ideeën brengen' zei hij terwijl hij voorzichtig over de met naalden, bladeren en takjes bedekte grond wandelde.

"Mhh.." bracht Scarlett grijnzend uit. Daar had ze nog helemaal niet aan gedacht. Misschien was dat een mooi idee om Toushirou een lesje te leren! "Een paar stappen naar rechts s'il vous plaît," bracht ze doodserieus uit, terwijl er een boom daar stond.

Toushirou trok een aarzelende grijns. Hij wist eigenlijk niet of dit nou een valstrik was, maar de kans bestond dat er voor zich één of ander gat uit de hel bevond dus liep hij toch maar een stukje naar rechts, waar hij tegen een boom aan knalde. 'ITAI - hé, niet cool' zei hij half lachen waarna hij Scarlett probeerde te ontdekken in het donker, maar hij zag haar niet en haar hand was hij kwijt geraakt toen hij tegen de boom op knalde.

"Jij bent zo makkelijk te misleiden eh," lachtte Scarlett, waarna ze weer richting Toushirou liep om hem veilig het bos door te leiden. "Volg mij maar gewoon, dan komt alles goed!"

Toushirou lachte. 'Ja ik merk het' zei hij droogjes. Hij had haar hand weer op weten te sporen en liet zich opnieuw volgen, misschien iets voorzichtiger. 'Enig idee of we al iets tegenkomen?' vroeg hij nieuwsgierig.

"Niet zo aanstellen," grinnikte Scarlett, waarna ze vlak voor het meer zachter begon te lopen, maar haar hand wel mee bewoog. Misschien dat Toushirou op die manier net iets te ver zou doorlopen... Ze zouden toch gaan zwemmen in het donker, right?

Toushirou liep rustig verder, maar trok zijn voet geschrokken terug toen hij in iets nats stond. 'Gadver - wat was dat?!' vroeg hij geschrokken, maar al snel zag hij een stukje maan weerspeigelen in het strakke, zwarte water. 'niet grappig' riep hij naar achter zich, want hij verwachtte niet dat Scarlett in het water stond.

Plagerig stootte Scarlett tegen Toushirous schouder. "Ik vind het anders behoorlijk grappig," grinnikte ze, waarna ze zelf ook met haar blote voeten in het water ging staan. Heerlijk koud.

Toushirou stak zijn tong uit. 'Ha-ha' zei hij sarcastisch. In het kleine beetje maanlicht dat door de open plek van het meer neerstreek kon hij nog net Scarlett onderscheiden. Hij lachte en trok haar toen het water in. De kou overspoelde hem meteen toen hij zichzelf achterover liet vallen in een iets dieper deel; hij had meteen energie.

Voordat Scarlett zich verzetten kon had Toushirou haar al het water ingetrokken, maar of ze dat nou zo erg vond.. "Perfect!" lachte ze, waarna ze Toushirou een keer onder water duwde. Die kreeg hij nog terug.