The Valentine Ball! Cupido's verjaardagsfeest.

Toushirou trok even met zijn mond (ja dat snap je wel XD) en keek Scarlett aan. 'Wel als het zo door gaat, het heet het Valentijnsbal en iedereen gaat uit elkaar. Hoe ironisch' mompelde hij, waarna hij het drankje in zijn linkerhand aan haar aanbood. 'Laten we alles maar weg drinken' lachte hij vervolgens.

"Ik drink geen alcohol," zei Scarlett nogal bot. Het hele valentijnsbal.. alles ging verkeerd. En het ergste was nog wel dat Scorpio Yumiko zoenen belangrijker vond dan naar haar luisteren. What a great day.

Itachi grinnikte, hij ging met zijn haafd naar haar oor 'Mimi, ik wil je ergens mee naar toe nemen,' fluisterde hij. Toen trok hij zijn hoofd terug en pakte haar hand stevig vast, Gelukkig nu géén zweethanden.. hij liep van het bal vandaan en liep toen naar "The Love Garden"

(( Verder posten.. ))

Toushirou's grijns, die er nog lichtjes gestaan had, betrok en hij gaf één van de drankjes af aan de eerste en de beste persoon die langs kwam. 'Oké dan' zei hij met opgetrokken wenkbrauwen. 'Eh, is er iets?'

"Zou er iets moeten zijn dan?" vroeg Scarlett met de meest neppe glimlach die er maar bestond. Ze ging Toushirou echt niet vertellen over Scorpio en Yumiko en hoe hij haar negeerde. Toushirou mocht Yumiko. Iets te erg naar haar idee. En over haar praten.. hij zou er vast niet al te blij op reageren. Al deed Yumiko vast hetzelfde. Waarschijnlijk zei hij er niet eens op terug. "Ik haat valentijnsdag," zei ze toen geïrriteerd, waarna ze zich in de stoel achter zich liet vallen. De ergste dag van het jaar.

Toushirou beet zijn tanden op elkaar. De meest dodelijke zin die een vrouw uit kan spreken; 'Wat zou er moeten zijn dan". Alle antwoorden waren fout. Altijd. Hij liet zich daarom zwijgend in de stoel naast haar vallen. 'Sorry' zei hij. Hij had geen idee wat hij fout had gedaan, maar probeerde het te laten klinken alsof hij dat wel wist.

Scarlett wilde al gelijk antwoorden met "maakt niet uit, het is jouw schuld niet." Maar het punt was, dat was het wel. Gedeeltelijk. Het feit dat hij telkens met Yumiko omging, dat Scorpio dat ook nog eens deed én haar liet wachten voor haar.. het was gewoon alles samen. Pas na een hele poos besloot ze te antwoorden. "Nevermind," zei ze emotieloos, gewoon voor zich uitstarend. Zou dit niet gewoon de dag van de liefde moeten zijn? Niet de dag van het drama?

Mendua ging aan de bar zitten, en bestelde een Cosmopolitan. Ze keek rond naar iedereen, en pakte de Cosmopolitan die ondertussen klaar was. Ze nam een slokje en zetten hem weer neer.

Night liep met een dienblad vol lege glazen onhandig tussen alle gordijnen door. Hij hoopte vurig dat hij niet in het witte satijn zou verstrikken, maar vlak voordat hij zijn dienblad op de bar kon zetten werd zijn nachtmerrie werkelijkheid. Hij struikelde over een stuk gordijn en viel voorover, tegen een meisje op dat aan de bar zat. Al zijn glazen vielen samen met het dienblad op de grond en kletterden daar kapot. Met een ruk kwam Night weer overeind. 'Oh sorry!' riep hij verschrikt toen hij zag dat er een halfleeg glas champagne over het meisje was gekomen.

Mendua hoorde het gerinkel van glas, en voordat ze het wist zat ze onder Champagne. Toen ze opkeek zag het dat ze de jongen was die hier werkte, ze had ondertussen te horen gekregen dat het de conciërge was. Hij was degene op wie ze was gevallen, of voor zover je kon vallen voor iemand die je nog nooit had gesproken en gezien, in de lege kamer. Ze werd knalrood, en ze stamelden even. 'M-m-maakt nie-e-et ui-i-t hoor.' zei ze.

Toushirou slikte en keek aarzelend naar Scarlett zonder iets te zeggen. Na een lange stilte, waarin hij wel duizend dingen had bedacht om te zeggen en weer weggedrukt had om de één of andere reden, pakte hij voorzichtig haar hand vast en bleef hij doelloos voor zich uit kijken.

Heel even glimlachte Scarlett toen Toushirou haar hand vastpakte, maar al snel verdween die glimlach weer. "I should go," zei ze toen - haar toon een stuk zachter, terwijl ze opstond. Aan de ene kant wilde ze bij Toushirou blijven, aan de andere kant moest ze echt even alleen zijn. Wat ze wilde wist ze niet precies, maar een ding was zeker, waar ze wilde zijn was in ieder geval niet hier. En daarbij, Toushirou had Yumiko toch? Ze kon er niks aan doen, maar het bleef haar irriteren dat hij telkens bij haar was, en eigenlijk geloofde ze ook niet dat hij niet wat Yumiko gedaan had, daar zou ze toch nooit haar mond over houden? Dat was iets wat het nog erger maakte.

Haastig begon Night de glasscherven van de vloer te rapen. Hij legde ze op de bar en krabbelde even ongemakkelijk achter zijn hoofd. 'Jawel, het maakt wel uit! Je prachtige jurk is helemaal bevuild. wacht, laat me je helpen,' stamelde hij terwijl hij de theedoek van zijn schouder pakte en voorzichtig de drank op de jurk van het meisje begon te deppen.

Mendua werd rood zodra hij begon met deppen van haar jurk. Ze keek hoe hard hij bezig was, en het viel haar op, hoe klein zij eigenlijk was en hoe lang hij was. Ze grijnsde even. 'Hij kan ook naar de stomerij hoor?' en ze keek hem aan en glimlachte. 'Het maakt echt niet uit, het kan iederen overkomen hoor. Vooral met al die gordijnen enzo nu.' en ze keek rond.

Toushirou keek verbaasd op. 'O - oké' zei hij teneergeslagen. Daarna stond hij op. 'Ik zie je dan nog wel.. denk ik' voegde hij er snel aan toe. Hij drukte een kus op haar voorhoofd en verdween toen in de drukte richting de bar, waar hij zijn drankje voor de rest naar binnen goot.

'O hi Toutou.' zei Yumiko nadat ze een slok nam van haar cocktail, die vers van de pers kwam. 'Heeft geval je zo snel al verlaten?'

Scarlett knikte afwezig, haar gedachten waren allang weer ergens anders. Zonder nog om te kijken liep ze de zaal uit, op weg naar haar kamer. Weg van alles. Weg van deze vreselijke plek.

'Laat me er dan in iedergeval voor zorgen dat je een nieuwe jurk krijgt, want zo kan ik je natuurlijk niet laten zitten,' zei hij. Hij keek naar zijn schoenen en vervloekte zichzelf in zijn hoofd voor het feit dat hij zichzelf zo in de nesten had gewerkt en nu veel teveel sprak.

Mendua keek hem aan, en kreeg medelijden met hem. Ze vond het echt zielig voor hem wat er gebeurd was. Haar jurkje kon der niks meer schelen. 'Het maakt écht niet uit. Ik kan echt zo naar me kamer en me verkleden hoor. Je kon er niks aan doen, echt niet.' probeerde ze weer op hem in te praten, zodat ie zich niet schuldig zou voelen.

Toushirou haalde zijn schouders op. 'Geen idee' mompelde hij. 'Meisjes zijn zo vreemd hè. Ze is boos, volgens mij, maar ik heb geen idee waarom, en ik weet dus ook niet hoe ik het op kan lossen. Maar als ik ernaar vraag dan zegt ze dat er niks is, dus volgens mij blijft ze voorgoed boos ofzo' zuchtte hij. Hij bestelde een shot gold strike. 'En nu ga ik dronken worden en met een volslagen vreemde naar bed' zei hij met een tint van spot in zijn stem.

'Meisjes zijn ook vreemd. Ik ben er zelf een en ik snap mezelf niet eens.' hikte ze. De drank begon al aardig zijn werk te doen. Ze goot haar cocktail naar binnen, waarna ze meteen een malibu cola bestelde. 'Klein beetje cola, veel beetje malibu.' zei ze grijnzend tegen de barman.

Toushirou had terwijl Yumiko praatte al een tweede shot weggewerkt en vroeg nu om zijn derde, zich niet beseffend dat hij wel erg hard van stapel liep. 'Kijk, die daar, die ken ik niet. Daar ga ik mee naar bed en dan ga ik morgenochtend kotsend boven het toilet hangen, en dan koop ik een leren jack' zei hij wijzend, al begonnen de scherpe lijnen van zijn wijzende vinger een beetje te vervagen in zijn zicht.

'Dat kind?' zei ze hardop lachend. 'Weet je dat niet dan? Zij heeft zo'n beetje de halve school al gehad. Zo'n beetje alle soa's die er bestaan heeft zij aan haar lijf hangen.'

Toushirou trok een zielig gezicht. 'Oké, een andere. Die daar' zei hij wijzend. Er stond een meisje dat absoluut niet knap was en nors voor zich uit staarde. Ze stak haar middelvinger op. 'Och, wat een liefde' zei hij grijnzend. Hij wierp zijn inmiddels vierde shit naar achter. 'Oké nu moet ik stoppen anders ga ik maf doen' zei hij, maar niet veel later had hij alweer een nieuwe besteld.

Yumiko grijnsde en klokte zelf ook haar malibu cola, wat dus meer pure malibu was, achterover. Meteen bestelde ze een nieuwe. 'Zeg, dit keer ís het een klein beetje cola als ik dat vraag.' beval ze de jongen, die haar nu gewoon pure malibu gaf met een halve druppel cola. 'That's better.'