Kamer 2314 - Nicholas en Yuu

Kwaad stond Ruşine weer op, boog zich naar Yuu, keek heel even in zijn ogen en gaf hem toen een klap tegen zijn wang. Hopelijk is dat nog evne rood. Daarna draaide ze zich om en haaste zich de kamer weer uit. Dom kind. Vertrouw nooit een jongen als je hulp nodig hebt met persoonlijke dingen, of ze nou gay zijn of niet.

Nicholas, die net naar zijn eigen kamer liep, kwam Rusine tegen, die uit zijn kamer kwam. Hij trok een wenkbrauw op en groette haar even kort. Toen liep hij zijn eigen kamer in. Daar trof hij Yuu aan."eh.. jij en rusine?" Hij fronsde toen hij de wang van Yuu zag.

Yuu voelde de klap pas een paar tellen later, en wreef pijnlijk over zijn wang. 'WHATTEFUCK!' riep ie Rusine nog na. Hij liet zich verdwaasd achterover vallen op zijn bed en staarde naar het plafond. Hij probeerde verwoed te begrijpen wat Rusine nou precies had gezegd maar het lukte gewoon niet. Op dat moment kwam Nicholas binnen, en hij maakte een stomme opmerking. 'Wat denk je nou? Dat ik een overloper ben? Ik kwam net uit Tou-chans kamer en toen ws ze hier,' zei Yuu.

Ruşine wierp Nick, die ze tot overmaat van ramp ook nog tegen moest komen, een praatniettegenmeblik toe, en haaste zich naar de trappen om naar haar eigen kamer te gaan. Ze bedacht zich echter en liep de trap naar beneden af.

Nicholas ging op de bureau stoel zitten en rolde naar Yuu. Hij priemde met zijn vinger naar Yuu's wang."Woah, wie heeft die mooie rode plek veroorzaakt? Rusine?"

Woedend liep Yumiko richting de kamer van Nicholas en Yuu. Ze stormde binnen zonder te kloppen en keek met enorme, woedende ogen naar Nicholas. 'Naar buiten, praten. Nu.' siste ze.

Nicholas deinsde achteruit."Ik ben even bezig met Yuu," zei hij, terwijl zijn vinger nog steeds op zijn wang gericht was."We kunnen morgen praten..?" Stelde hij voor, ookal wist hij zeker dat Yumiko het er niet bij zou laten zitten.

'O nee, nu is de perfecte timing.' siste ze nog steeds met felle ogen.

"Yumiko, asjeblieft, doe rustig." Hij keek haar fronzend aan."Waar wil je praten?" Hij wees niet meer naar Yuu. Zou hij gaan praten? Eerst nog even volhouden.

'De gang, NET ZO ALS GISTER AVOND.' Zei ze, met ogen die steeds feller leken te worden. Alle woede zat nu inmiddels in haar hoofd, en vooral haar handen. Ze moest moeite doen om hem niet meteen aan te vallen.

Nick keek haar aan."Gisteravond?" Vroeg hij, zich van de domme houdend."We praten morgen. Yumi. Ik beloof het, rustig maar." Hij ging op zijn eigen bed zitten.

Yumiko liep met angstaanjagende ogen naar hem toe, ze leek kalm te zijn. 'Gisteravond, don't act like you don't know. It pisses me off.' fluisterde ze in zijn oor terwijl ze haar nagels in zijn wang had staan.

"Au, dat doet pijn," zei Nick, terwijl hij haar hand pakte en die van zijn wang afhaalde. Hij wreef over zijn wang, en stond toen toch maar op. Hij had nog steeds haar hand vast, en trok haar mee de gang op."5 minuutjes, Yuu," riep hij naar zijn kamergenoot, en hij sloot de deur achter hun. Toen liet hij haar hand los."Brand maar los."

Yumiko grijnsde en ging een stuk van hem af staan. 'Je moet niet doen alsof er niks is gebeurt, Nick. Dat maakt me boos, heel erg boos. Blijkbaar vond je me alleen leuk toen ik een slokje op had, en schuif je me nu aan de kant als oud vuil, en dat maakt me nog veel bozer.'

"Ik weet niet waar je het over hebt. Yumi. Je haalt je dingen in je hoofd die er niet zijn," zei Nick met een glimlach. Hij wist dat hij niet meer lang vol zou kunnen houden dat hij nergens van wist, maar misschien zou iemand hem straks te hulp schieten.

Yumiko kon zich niet meer inhouden en vloog Nicholas naar zijn keel. Normaal zou het haar verbazen als haar zo iets lukte. Ze was klein en helemaal niet sterk. Maar woede maakte je op sommige momenten ineens sterk. 'Zeg het, zeg het verdomme. Ik laat je met rust als je zegt dat het is gebeurd. Dat je er geen spijt van hebt, en het niet puur was omdat je dronken was. ZEG HET.'

Nicholas schrok van de felheid van het kleine meisje, eventjes. Met een hand maakte hij haar kleine vingertjes los. Hij deed haar polsen bij elkaar en hield die vast met een hand. Met de andere streek hij even door zijn haren, maar hij zei niets, en keek haar alleen aan. Als hij het zou zeggen wist hij niet zeker of hij zou liegen. Hij liet haar polsen los en deed een stap achteruit.

Lucas kwam fluitend aangewandeld, maar hield zijn pas in toen hij Nicholas zag. Hij fronste even, liet zijn blik op de grond vallen en passeerde het koppel langzaam. Zijn blik schoot opnieuw naar Nicholas. In gedachten zag hij zijn lippen tegen die van Ayano, zijn handen tegen de hare... Hij balde zijn handen tot vuisten in zijn zakken terwijl hij verder sjokte. Stilletjes wenste hij dat hij de idioot tegen de grond mocht slaan, of een luchtbal tegen zijn bruine haar aan mocht lanceren. Terwijl hij hoopte dat de paarsharige de arrogante nitwit op een bepaalde plek zou raken, liep hij stilletjes verder.

'Zeg het.' fluisterde ze van een afstand op felle toon. Haar armen hingen naast haar lichaam, en in haar beide handen verscheen een energiebol. Eén in de linker, en één in de rechterhand. Ze waren de grootte van een tennisbal.

((hm ik wilde net reageren 'eh, stoor ik? Ik kom voor Yuu...' maar om de een of andere reden lijkt me dat toch geen goed idee...))

"Als ik het zeg, ben ik dan van je af, ookal zeg ik niet de waarheid?" vroeg Nick."Theoretisch, natuurlijk.."voegde hij er zwakjes aan toe. Langzaam deed hij weer een stap naar achter.

(( denk het niet nee XDDD ))

'Ik weet het als je liegt.' siste ze. 'En liegen is nu even verboden.' Yumiko had genoeg ervaring met mensen die logen om het te herkennen. Lichaamstaal, uitdrukking, alles kon ze merken.

Nicholas keek haar verward aan."Man, jij moet echt naar een dokter toe of zo, je spoort niet." Hij draaide zich om en begon weg te lopen van Yumiko. In zijn handen maakte hij al vast een vuurwand, dat hij omzichzelf heen plaatste.

Yumiko voelde haar woede wegtrekken, haar lichaam was nu gevuld met angst, teleurstelling en spijt. Spijt dat ze hem een beetje van haar zwakheid had toevertrouwd. 'Zeg gewoon de waarheid.' zei ze zacht, maar met een stem gevuld met alles wat hierboven werd genoemd.