Room 5671: Anju & Scorpio

Rusine, die zich afvroeg waarom ze het zo erg vond dat dat kiind bij Scorpio op de kamer zat, schonk ze allebei even een geforceerd lachje en bleef toen niet echt wetend wat te doen staan, met het vest nog steeds in haar armen maar dat was ze even vergeten.

'Mimi- ..' voordat Scorpio haar nog terug kon roepen was het meisje al verdwenen, en richtte zich weer op Rusine. 'Right .. err, so come in,' zei hij en hield de deur voor haar open.

Omdat ze nogal van haar stuk gebracht was, duurde het even voordat Rusine door had dat Scorpio haar vroeg binnen te komen. Meteen begon haar hoofd weer ruzie te maken. Haar denkvermogen vond dat het onzin was om naar binnen te gaan, ze kon hem ook gewoon het vest zo geven, terwijl haar vergevingsgezindheid en haar wil samenspanden achter het argument dat naar binnen gaan toch geen kwaad kon. Uiteindelijk delfde het denkvermogen weer het onderspit en stapte ze niet precies wetend wat te doen half naar binnen, maar toen bedacht ze zich weer. 'Ik wilde jullie niet storen hoor, ik had alleen je vest nog en..' begon ze.

Scorpio schudde alleen zijn hoofd en deed de deur dicht, 'Je stoorde ons niet, echt niet .. ze was echt net binnen toen je kwam en nja het was vaag .. ik weet niet eens waarom ik haar naar binnen vroeg,' antwoordde hij en haalde zijn schouders op. Hij nam zijn vest aan van Rusine en glimlachte, 'Thanks.'

'Hm oke,' bracht Rusine uit, terwijl ze nog steeds niet begreep waarom ze het zo vreselijk vond dat dat meisje er was geweest. Ik voel toch zeker niets voor die Ayaoaan? Heel even schudde ze haar hoofd, tegen zichzelf. 'Nouja, dan ga ik maar weer he..'

'Wacht ..' kwam er iets te snel uit, Scorpio beet snel op zijn lip. Het was eruit voordat hij erbij nadacht. 'Ik eh-, ja .. okay.' stamelde hij toen maar wat ongemakkelijk en krapte weer zijn achterhoofd. 'Right .. ik eh, zie je nog wel dan.'

Rusine draaide zich om toen hij riep dat ze moest wachten. Verbaasd keek ze hem aan, maar toen hij weer zei dat hij haar dan later wel weer zou zien, begreep ze er helemaal niets van. Scorpio leek absoluut niet op zijn gemak. 'Is er iets?' vroeg ze hem dan ook automatisch.

'Should there be?' Scorpio gebruikte de tactiek maar om een vraag te antwoordden met een vraag. Hij wist niet of er wat was, en hij wist niet waarom hij zo deed, of waarom zij zo deed. Of lag het aan hem?

'Ik weet niet, je doet zo.. anders,' antwoorde Rusine, terwijl ze zich bedacht dat dat a best wel eens een beledeging zou kunnen zijn en b ze eigenlijk helemaal niet wist hoe hij normaalgesproken was. Met een lichte frons op haar gezicht keek ze hem aan, terwijl ze nog steeds stond waar ze stond.

Mimiko zat op haar kamer haar handen lagen in haar handen. Ik ben ook zo achterlijk, zo stom. Ik had daar gewoon nooit heen moeten gaan. Zie wat er van komt. Het was een en al tijd verspilling.

'Nou, dan eh ..; nee er is niks,' antwoordde Scorpio en bleef zelf ook staan waar hij stond. Hij wou dat Rusine bleef, maar hij wou het niet zeggen. Hij zou het niet zeggen. Of moest ze wel blijven? Wou ze wel blijven? Paranoïa ..

'Eh, oke, goed dan, denk ik, ofzo,' hakkelde Rusine, die eigenlijk graag wilde blijven. Maar ze kreeg niet echt de indruk dat Scorpio wilde dat ze bleef en dus liep ze langzaam naar de deru toe, waar Scorpio nog naast stond. 'Nouja, ehm, dat zie je ik eh, nog wel, denk ik.' Serieus, stom mens, stop met denken! schold haar hoofd haar uit, dat nu bestond uit een complot tussen denkvermogen, vergevingsgezinheid en wil.

'Of je blijft ..' suggereerde Scorpio, zodat het heel onschuldig zou klinken. Hij had nu niet gezegd dat ze moest blijven? Ze had een keus .. ja, daar was niks mis mee. Toch? Of drong hij nu aan? Stop - thinking. Hij wist het niet.

Rusine had het idee dat haar hart haar hele lichaam aan stukken zou scheuren, maar beheerste zich en schonk de jongen een klein onzeker glimlachje. 'Ja dat kan ook wel, ja.'

'Alleen als je wilt dan he,' zei Scorpio gelijk en begon weer binnensmonds op zijn lip te bijten. FNJASFBNSahjf bsahfjbsaFHSABFH bsafhbsafash GRMBL!

'Je vindt het niet vervelend als ik blijf ofzo?' vroeg ze hem, onzeker, aangezien ze het liefste wilde blijven maar iets haar vertelde dat ze misschien beter weg kon gaan.

'Nee, tuurlijk niet.' antwoordde Scorpio gelijk en glimlachte. Hij wist niet of hij loog of niet, omdat er een deel van hem was dat wou dat ze bleef, maar een andere deel van hem zei dat het niet verstandig was .. en verkeerd was.

'Ehm, oke..' mompelde Rusine met een zwak glimlachje terwijl ze zich weer omdraaide en de kamer in liep. 'You mind if I take a seat?' vroeg ze hem, terwijl ze naar een van de twee bedden keek.

Scorpio glimlachte en schudde zijn hoofd, 'Not at all,' antwoordde hij. Hij stond net op het punt haar iets te vragen toen zijn telefoon afging. (don't ask me what he wanted to ask her coz i really don't know!) Hij liep met grote passen naar zijn bed toe en griste zijn mobiel van het bed af en nam vervolgens op.

(shit ik moet gaan dus ik kon niet afmaken)

((stomerd)

Rusine was net gaan zitten en had ineens de neiging wat te zeggen, toen ze op schrok omdat Scorpio's telefoon af ging. Ze besloot dat het wel zo netjes was om stil te zijn en keek nieuwsgierig zijn kamer rond.

((het gesprek was opeens dood en piefpafpoef NEW!))

Scorpio liep zuchtend zijn kamer in en liep gelijk naar de badkamer waar hij begon te douchen. Iets langer dan normaal. Na minstens 15 minuten gedoucht te hebben stapte hij onder de douche vandaan en begon zich om te kleden en droogde zijn haren af met een handdoek. Nadat hij klaar was met zijn omkleedshit liep hij naar zijn bed toe en begon daar te lezen!

Scarlett had het gevoel dat straks alle tranen die ze opgehouden had eruit zouden komen, maar ze moest en zou nu naar Scorpio toe. Hij was de enige die ze nu nodig had. Meteen klopte ze op de deur. "Scorpio?" vroeg ze, haar stem rillerig.

Scorpio liep met zijn boek in zijn hand naar de deur en opende, toen hij daar een huilende Scarlett aantrof liet hij die vervolgens van schrik vallen, 'Scarlett? W-wat is er?' vroeg hij bezorgd, en nog steeds geschokt. Automatische liep hij naar haar toe en omhelsde haar.

Toen Scarlett eenmaal begon met huilen kon ze ook niet meer stoppen, en duurde het een hele poos voor ze eindelijk weer een beetje kon praten. "Toushirou.. Yumiko.. en.. maar.. naar bed.. en ik" het lukte haar niet hele zinnen te maken, omdat ze telkens naar adem moest happen (weet je wel als je zo heel erg huilt XDD? DAT HEB IK ALTIJD AHHA). "Ik wil naar huis," kreeg ze er toen wel in een keer uit, haar gezicht tegen Scorpio's borstkas aandrukkend.

(ahw D: ja heb ik ook! jetje ik weet niet wat ik moet typuh)

Scorpio schrok even van Scarlett maar drukte haar daarna tegen zich aan, 'Sssh, he's not worth your tears Scarlett,' fluisterde hij en balde achter haar rug zijn handen tot vuisten. Hij had zoiets zien moeten aankomen, van het eerste moment dat hij Tousirou zag vertrouwde hij die lummel al niet. Hij heeft iemand nog nooit zo erg gehaat als Toushirou op dit moment, behalve Scarlett's andere ex .. maar daar hoefde hij zich geen zorgen over te maken. Die loopt lekker rond in hel.