Room 5671: Anju & Scorpio

"I know, but I.. I just.." Voordat ze haar zin af kon maken voelde ze weer een enorme misselijkheid opzetten. "Why is it always me?" vroeg ze toen, haar lichaam nog steeds schokkend van het huilen. Altijd als ze iemand echt leuk vond. De vorige keer, en nu weer. Het was gewoon een vloek. "Take me home please," huilde ze, zo zacht dat het waarschijnlijk niet eens verstaanbaar was.

Scorpio stond daar nog steeds omhelsd met Scarlett, en aaide (poesjelief!) haar over haar hoofd om haar te troosten. Zonder iets te zeggen liet hij haar los en trok haar mee naar binnen. 'Sit,' zei hij vervolgens en duwde haar zachtjes op het bed en liep daarna naar zijn koelkast en haalde er een cola diet uit. Hij liep terug naar Scarlett en gaf die aan haar. 'Drink,' Ze moest eerst even kalmeren voordat ze verder konden praten.

Trillend pakte Scarlett de cola van Scorpio aan, waarna ze er een paar slokken van nam. Dat ze liever water dronk, daar zat ze nu totaal niet mee. Langzaam kalmeerden zij en haar ademhaling weer een beetje, maar het ging niet helemaal terug naar normaal. "I really thought it would be different this time," bracht ze toen uit, naar het bed aan de overkant starend.

Scorpio knikte, 'He's not worth it, or you, or your tears, or anything to do with you at all,' antwoordde hij zuchtend en staarde even uit het raam. Zijn haat wat in hem zat zou later wel opborrelen, nu moest hij daar even niet aan denken. Het ging hier nu om Scarlett.

Scarlett voelde haar lip weer trillen - en haar hele lichaam erbij. "How can he do this to me?' vroeg ze zichzelf hardop af, nog steeds voor zich uitstarend. Zelfs zij was niet zo gemeen om dat te doen. En wat Yumiko betrof.. dit was al de tweede keer. Eerst physiek, nu geestelijk. Leuke school was dit.

Scorpio ging naast haar op het bed zitten en sloeg zijn arm om haar heen. 'Only a very sad, desperate, low, selfish, stupid, person can do that, he should've appreciated having you very much, but he didn't and that shows that he isn't worth you.' Hij drukte een kus op haar hoofd. 'I still can't figure out how you possibly liked him anyway, he's retarded and sleeps way too much. Lazyness hm.'

Scarlett glimlachte even - al was het niet bepaald een echte glimlach. Ze zou niet weten wat ze had moeten doen zonder Scorpio. Het loste niks op, maar het maakte de situatie in ieder geval een klein beetje beter. Klein beetje. "He was so sweet and funny and.." Scarlett zuchtte diep. Ze moest het daar niet over hebben, zeker niet nu. Snel hield ze de achterkant van haar hand tegen haar mond aan toen ze moest gapen. "Speaking of sleeping..' zei ze toen, totaal uitgeput.

Scorpio glimlachte ook, haar glimlach zag er niet totaal gemeend uit maar het was tenminste wat. 'You can sleep here,' zei hij knikkend en stond vervolgens op.

"I'd better go to my own room," zuchtte Scarlett, waarna ze opstond. Wat moest ze hier nou? Straks kwam zijn kamergenoot terug en dan, well, lag zij opeens in Scorpio's bed. Kinda weird. "Thanks..' zei ze nog, waarna ze zwak glimlachte en richting de deur liep. Op naar haar kamerrrr.

-nouveau-

Alweer met twijfels, net als de vorige keer dat ze hier stond, klopte Rusine op Scorpio's deur. Alleen waren haar twijfels nu heel anders. Hopelijk is hij er.. dacht ze. En dan? Wat ga je dan tegen hem zeggen? Dat je Nicholas voor hem gaat laten vallen, of dat je liever Nicholas hebt? Daar meost ze haar hoofd geiljk in geven. Misschien is het maar het beste als hij er niet is.

Met een boek in zijn hand liep Scorpio sloffend naar de deur. Hij raakte lichtelijk geïrriteerd door het continu geklop op zijn deur, maar hij kon het moeilijk gaan negeren aangezien het misschien ook Anju kon zijn. Toen hij de deur opende waaide de irritatie meteen weg, het was Rusine. Dat veranderde gelijk een hoop. 'Oh,' was het eerste wat eruit kwam. 'Hey ..'

'Sorry,' fluisterde ze, terwijl ze zichzelf vervloekte omdat ze zo stom was om te komen. Met haar rechterhand frunnikte ze een beetje aan de zoom van haar jurkje, terwijl haar linkerhand tegen de deurpost zat. Pas nu ze zoveel naar haar schoenen keek, viel het haar op dat ze helemaal niet bij dit jurkje stonden.

Scorpio schudde zijn hoofd en antwoordde pas na enkele seconden, 'Don't be,' zijn toon was kalm, en vergevend. 'Err, come in.' voegde hij eraan toe en hield de deur open. Hij wist niet eens of ze wel wou binnenkomen, of alleen hierheen kwam om sorry te zeggen maar daar dacht hij even niet bij na. Hij wou gewoon met haar praten.

'You sure you still want me to come in?' Haar stem klonk ergens tussen fluistern en smeken. Als zij in zijn schoenen had gestaan, had ze de deur allang voor zijn neus dichtgeklapt. Ze had zich vreselijk gedragen tegenover hem. Maar ze kon er niets aan doen. Nicholas had die aantrekkingskracht op haar gehad en met die eerste zoen, toen was ze weg. Ze staarde nog steeds naar haar schoenen, die ze met de minuut meer verspild geld vond worden dan schoenen.

'Of course I do,' antwoordde Scorpio op een zachte kalme toon terug en glimlachte. Rusine zag er ontzettend schattig uit, het was haar zachte breekbare (in his point of view) kant, en het was bijna het tegenovergestelde van haar normale persoonlijkheid (again in his point of view).

Rusine knikte en bleef naar haar schoenen staren, die ze nu echt spuug en spuug lelijk vond. Met een verloren blik ging ze op een van de bedden zitten. Ze had Scorpio's kamergenoot nog nooit gezien, maar was blij dat hij er nu niet was. Ze had geen zin om morgen van iedereen te moeten horen waarom ze bij Scorpio was, terwijl ze hele school getuige was geweest van Jade's uitbarsting over datgene tussen haar en Nicholas. Waarom denk je eigenlijk steeds over Scorpio als je bij Nicholas ben, en nu je bij Scorpio bent, over Nicholas? mompelde haar denkvermogen teleurgesteld. Haar geheugen en wil gingen er meteen weer tegenin. Omdat ze niet kan kiezen, dat is toch logisch? riep geheugen, en wil zette het nog even aan met Wie is er hier nou het denkvermogen? Rusine schudde haar hoofd. 'Sorry,' fluisterde ze weer.

Scorpio knikte zuchtend, 'Me too,' antwoordde hij en staarde even uit het raam voordat hij zijn ogen terug naar Rusine liet wandelen. Hij was te sloom geweest, Nicholas had eerder actie ondernomen. Maar Scorpio zou niet opgeven. Nooit.

Met een ruk keek Rusine op uit haar gedachten, naar Scorpio, recht in zijn ogen. Meteen wilde ze haar blik weer afwenden, maar iets hield haar tegen. 'Waarom moet jij nou weer sorry zeggen? Ik ben hier degene die me als een slet heeft gedragen, jij niet,' viel ze uit, alsof ze hem ergens van beschuldigde.

Scorpio bleef Rusine een tijdje aanstaren voordat hij antwoordde, 'Nee, je was verward .. I can't blame you for that Rusine,' En dat meende hij. Hij snapte het best. Hij vond het niet leuk nee, maar hij kon Rusine niet de schuld geven hiervoor. Dat zou hij sowieso nooit doen.

'You should. Believe me, you should.' Weer schudde ze verwijtend haar hoofd. Toen ze haar ogen weer opende, keek ze nog steeds in Scorpio's ogen. 'I don't know if I still want this tomorrow, or ever again..' Ze fluisterde, nog steeds. Snel stond ze op en liep ze haar Scorpio, tot ze vlak voor hem stond. 'But I'm sure I want it now.' Smekend dat hij niet net gerookt had, drukte ze haar mond op de zijne.

Scorpio wist dat hij dit normaal niet zou tolereren, en dit niet kon, maar zijn gevoelens voor Rusine wonnen de strijd. She's messing with you, boy. You shouldn't let her do this. Zijn oude stemmetje in zijn hoofd echode nog ergens, maar die negeerde hij compleet door de kus en sloeg zijn armen om Rusine heen. Hij beantwoordde de kus vervolgens teder, opgelucht dat hij dit keer na het roken wel een pepermuntje had genomen.

De tweestrijd die zich in Rusine opbouwde was maar van korte duur. Haar ene kant had gehoopt dat hij haar weg zou duwen, wat de keuze zo veel makkelijker maakte en diezelfde kant vond ook dat ze dit niet kon maken, nadat ze de vorige dag nog zo ongeveer met Nicholas had gestaan. Haar andere kant ging daar echter gewoon simpelweg tegenin. Toen Scorpio zijn armen om haar heen sloeg, voelde ze haar handen over zijn borst glijden naar zijn nek, waar ze haar armen gelukzalig omheen sloeg. Het gevoel dat ze kreeg leek heel veel op dat wat haar met Nicholas overkomen was, maar tegelijk was het heel anders. Daarna stopte Rusine met denken en wilde ze niets liever dan hem blijven zoenen.

De oude Scorpio had zichzelf overgegeven en stopte met het schreeuwen in zijn hoofd. Het enige waar hij nu nog aan dacht was Rusine, hij had nooit gedacht dat hij zoveel emotionele waarde aan iemand kon schenken. Hij wist dat het fout was. Heel fout. Hij zou er later spijt van krijgen, maar op dit moment kon het hem niks schelen. Hij wist dat hij nog nooit zulke gevoelens heeft gevoeld voor een meisje. Nooit zulke. Het was fout. Fout. Toch bleef hij doorzoenen, even teder en zacht als eerst. Hij kon niet stoppen.

Tot haar verbazing droeg Scorpio geen jasje en als bijna vanzelf gleden haar vingers naar de knoopjes van zijn overhemd, waar ze aan begonnen te prutsen. Al snel ging de eerste drie open. STOP STOP STOP! schreeuwde haar hoofd. Dit gaat fout. Heel fout. Heel erg fout. Rusine negeerde de stemmen die haar voor allerlei dingen uitscholden en ging verder met de knoopjes, terwijl ze er niet aan wilde denken te stoppen met hem zoenen.

Scorpio's handen leken een eigen wil te hebben gecreëerd en vlogen overal en nergens over Rusine's lichaam heen. Hij wist waar hij en Rusine zouden eindigen als ze hiermee doorgingen, maar het kon hem niet schelen. Als ze uiteindelijk niet voor hem zou gaan kon hij het zichzelf zelfs verwijten dat hij het alleen deed voor zijn behoeftes. Ookal zou hij gelogen hebben. Hij liet zijn handen over haar rug glijden en vond uiteindelijk de rits van haar jurkje (hebjewelheee), en ritste die open!