Verbaasd keek Seth Yuu na, die plots wel heel afstandelijk naar hem deed. Hij sloeg zijn ogen neer en sloot de deur achter hem, waarna hij terug naar de bezemkast sjokte.
"Heb eigenlijk niet zo veel zin meer," zei hij langzaam, terwijl hij tegen de deurpost aanleunde en met zijn handen in zijn zakken naar het zooitje in de kast keek. Zijn ogen ontweken expres die van Yuu, bang voor een afstandelijke blik. Op de een of andere manier kon hij het niet aan dat Yuu, die immers elke levende hetero wilde bespringen, hem misschien niet zou willen bespringen. Dat idee was absurd, want was dat niet wat hij de hele tijd al had gewild? Hij haatte homo's, hij zou dit geweldig moeten vinden.
Op zijn gezicht was dit niet af te lezen, maar als je goed wist waar je moest kijken kon je zien dat er iets mis was. Zijn dasje zat immers scheef, en hij deed geen moeite het recht te hangen. Hij zuchtte, knikte even kort naar de mensen in de kast, en liep toen al naar de grond kijkend de gang op, richting zijn kamer.