Strafles zelfbeheersing van Jade.

Scarlett had de uilenkooi ondertussen aan de bovenkant vastgepakt en hield hem zo ver mogelijk voor zich uit. Als ze hem niet op Jades kamer wilde loslaten had ze hem allang bevrijdt. Dat beest krijste op een niveau dat zelfs de grootste versterkers niet konden evenaren, bij wijze van spreken dan.
"Oh, Yumiko had het lef om te regelen dat ze bij Toushirou op de kamer kon, waardoor ik kwaad werd, haar wilde aanvallen, verkeerd mikte en een eerstejaars raakte die naar de ziekenzaal moest," antwoordde ze zonder tussendoor adem te halen, waarna ze vanuit haar ooghoeken naar Yuu keek. "En jij?" vroeg ze, nieuwsgierig naar zijn antwoord.

'Begrijpelijk,' mompelde Yuu. Hij was zelf ook een vreselijk jaloers typje en snapte precies waarom Scarlett zo gereageerd had. Hij haalde diep adem en vertelde toen zijn eigen reden.
'Ik heb Carter met een schedelbreuk de ziekenzaal ingeschopt,' bekende hij. Hij grijnsde even omdat hij zich absoluut niet schuldig voelde. 'Het was zijn verdiende loon. Hij had me misleid, al mijn zwakke plekken gebruikt om me te vangen en heeft er toen voor gezorgd dat Seth me nu tot in het diepste van zijn hart haat,' beargumenteerde hij zijn gebrek aan een schuldgevoel.

"Ook dat is begrijpelijk," zei Scarlett met een kort knikje. "Maar ik ben er zeker van dat Seth je niet haat, al lijkt het vanuit jouw punt misschien wel zo." Zelfs zij, terwijl ze nooit met Yuu en Seth omgegaan was, had goed kunnen zien hoe de twee telkens bij elkaar waren en met elkaar omgingen. Dat kon een persoon echt niet zo veranderen.
"Waarschijnlijk zijn die Carter en Yumiko een perfect stelletje," zuchtte ze toen. Het werd hoog tijd dat Yumiko eens een eigen relatie kreeg om zich mee te bemoeien, al betwijfelde ze of iemand zo gek was een relatie met haar aan te gaan.

'Was het maar waar. Seth heeft me de afgelopen paar dagen vier keer verteld dat hij me haat en nog veel meer keer dat hij me nooit meer wil zien,' vertelde Yuu lichtelijk verslagen. Hij grinnikte bij Scarlett's opmerking. 'Ja misschien moeten we ze maar koppelen. Dan zijn we ook weer van die lasten af,' merkte hij op. Hij duwde de poort naar het schoolterrein open en stapte naar binnen.
'Maar ik geef niet op. Ik ga net zo lang door met vechten tot Seth spijt krijgt van zijn woorden!' zei hij met vurige ogen. Hij grijnsde even naar het katje in zijn armen. 'En deze kleine Yuu gaat me daarbij helpen.'

"Is het ooit in je opgekomen dat hij je misschien nooit meer "wil" zien omdat hij bang is dat hij anders merkt dat hij toch echt niet zonder je kan?" vroeg Scarlett op een doodserieuze toon. Toen Toushirou haar kwam vertellen dat hij niet meer wist of hij nog wel.. verder wilde, was dat precies wat zij naar hem geroepen had.
Niet omdat ze hem haatte, maar juist omdat ze wist dat ze anders nooit over hem heen zou komen. En ze was blij dat dat toch het geval was geweest.
"We kunnen ze ook gewoon gelijk vermoorden.." mompelde ze daarna nog als antwoord op Yuus opmerking over Yumiko en Carter.

Yuu knikte enthousiast. 'Jaa laten we dat doen! Een extra lesje zelfbeheersing is dat wel waard,' zei hij grijnzend. Hij dacht even na over Scarlett's andere opmerking. Hij wilde niets liever dan die opmerking als waarheid nemen, maar iets in hem vertelde dat dat niet waar was. Seth haatte hem echt. Dat had hij niet alleen aan de woorden, maar ook aan de toon van zijn stem gehoord. Hij had Seth vernederd, bedrogen, verraden.
Het was echt niet zo makkelijk om dat allemaal weer goed te maken. Het gevecht was waarschijnlijk voorlopig nog niet voorbij.

"Dat is een extra lesje zelfbeheersing meer dan waard," grijnsde Scarlett. "Helaas is Yumiko niveau 3 en laf zat om te blijven teleporteren," ging ze daarna zuchtend verder.
".. Alhoewel .. We kunnen haar natuurlijk ook gewoon in haar slaap vermoorden." Plannen verzinnen om Yumiko te vermoorden maakte haar dag weer wat beter, maar helaas zouden ze toch nooit uitgevoerd worden.

'Ik ben ook level 3,' zei Yuu met een triomfantelijke grijns. Hij was erg trots op zichzelf dat hij zijn tentamen gehaald had en dat hij in iedergeval nu een MHS diploma op zak had. Nu moest hij alleen nog level 4 halen om geneeskunde te kunnen studeren.
'Ik ben overal voor, zolang het maar langzaam en pijnlijk gebeurd,' zei hij daarna. Hij liep naar de ingang van de school en trok de loodzware deur voor Scarlett open.

Verbaasd keek Scarlett Yuu aan. "Ook al niveau 3?" Waarom zat iedereen opeens al in niveau 3? Zelfs Yumiko zat in niveau 3.
Zodra Scarlett zelf in niveau 3 zat zou ze Yumiko maar eens wat manieren gaan bijleren.
"Langzaam en pijnlijk.." herhaalde ze toen. "I'm in!" Zo snel als ze de deur door wilde lopen, zo snel deed ze ook weer een pas terug. De uil die zich de rest van de tijd behoorlijk stil gehouden had was opeens weer beginnen te krijsen en zorgde ervoor dat Scarlett zich dood schrok.
"Laten we dit beest er dan bij doen," mompelde ze ietwat geïrriteerd om vervolgens echt naar binnen toe te lopen. Op naar Jades kamer.

'Sounds like a plan,' zei Yuu, die het katje dat bang wegkroop tegen zijn jas wat dichter tegen zich aan duwde. Hij dwaalde met zijn gedachtes af naar het moment waar Seth het katje zou ontdekken en dacht aan de verschillende soorten reacties die hij allemaal zou kunnen geven. Een klein glimlachje verscheen op zijn gezicht, en hij merkte maar half dat ze al bij het kantoor van Jade waren aangekomen.

"Then a plan it is," grijnsde Scarlett, die gelijk voor Jades deur stopte. "Oké. En nu?" Moesten ze aankloppen? Was Jade er eigenlijk wel? Als Jade er was dan liep hun hele uilenverrassingsplan in de soep. Dan had ze die vreselijke uil helemaal voor niets meegesleurd naar school toe.
"Moeten we gewoon de deur openen?" vroeg ze toen maar, waarna ze haar hand al op de deurklink legde. Wat nou als ze er wel was?