Strafles zelfbeheersing van Jade.

Yuu besloot dat hij Scarlett het beste kon gehoorzamen als hij haar niet haar zelfbeheersing wilde laten verliezen omdat hij dan zelf een stroomstoot geef en zette een stap naar voren op haar tel. Hij stapte echter minstens een meter verder. Het touw spande zich strak.
'Verdomme kan je niet wat grotere stappen zetten?' gromde Yuu tussen zijn tanden door. Als ze zo langzaam moesten lopen waren ze morgen nog niet klaar.

"Hou je commentaar voor je, wil je?" siste Scarlett kwaad richting Yuu, terwijl ze expres nog wat langzaam ging lopen. Dat Yuu niet doorhad dat lopen nu eenmaal sneller ging met benen van vijf meter was zijn probleem, maar dat hoefde hij niet op haar af te schuiven door haar te vertellen sneller te lopen wanner dat niet mogelijk was zonder te gaan rennen.
"Wat hebben we nodig?" vroeg ze daarna op een opeens heel andere toon, een normalere toon.

Yuu zuchtte geïrriteerd. Hij keek op het lijstje.
'Een uil.'
whatthefuck.
Hij las het nog een keer over. Ja, er stond toch echt UIL bovenaan het lijstje.
'EEN UIL?!' riep hij kwaad tegen Jade. Jade keek hem met een triomfantelijke grijns aan.
'Ja het moet wel een uitdaging zijn natuurlijk,' merkte ze droogjes op. Ze draaide zich om en liep fluitend de gymzaal uit.
'Hou elkaar heel!' riep ze nog geamuseerd na, waarna ze de deur achter zich dicht gooien.
Yuu's blik gleed weer naar Scarlett.
'Een uil dus.'

"Wat zeg je? Een uil?" vroeg Scarlett, die net deed alsof ze het na tien keer nog niet meegekregen had. Een uil. Wat moest Jade nou met een uil? Het leek het wel het nieuwe Hogwarts opeens.
"Goed. Bij 3 dus," herhaalde ze, waarna ze weer begon af te tellen. "1, 2.. 3'
Bij drie tilde Scarlett haar voet op, klaar om te gaan lopen.

Yuu volgde deze keer iets zorgvuldiger Scarlett's instructies en uiteindelijk lukte het zo om bij de deur van de gymzaal te komen.
'Nou als we zo doorgaan hebben we misschien volgende maand een uil,' merkte hij sarcastisch op. Hij trok de deur van de gymzaal open en liet Scarlett voor gaan.

"Pas maar op dat ik geen mensetende uil koop," siste Scarlett, alsof die beesten echt bestonden. Het zou perfect zijn; gewoon die uil loslaten in Yuus kamer wanneer hij sliep en ze had geen last meer van hem.
Vlug liep Scarlett de deur uit en wachtte ze tot Yuu ook eindelijk aan de andere kant van de deur was beland.

Yuu besloot dat hij geen zin had om hier zo lang over te doen. 'Ik heb een idee waardoor dit veel sneller kan gaan,' zei hij. Hij wist zeker dat Scarlett zou weigeren maar als ze dat deed zou hij wel expres zijn zelfbeheersing verliezen en haar knockout elektrocuteren. 'Waarom ga je niet gewoon op mijn rug?' stelde hij met een voorzichtige grijns voor.
'Dan zijn we er zo.'

"No chance," antwoordde Scarlett gelijk. Het zou haar in dit geval niet eens heel veel uitmaken, maar hoe wilde ze dat ooit voor elkaar krijgen met dat touw om hun benen? Ze kwam niet eens hoog genoeg om ook maar op zijn rug te blijven zitten.
"Het touw," herinnerde ze hem daarna dus maar even, voor het geval hij vergeten was dat ze vastzaten aan elkaar, al leek haar dat zeer onwaarschijnlijk.

Yuu sjorde net zo lang aan zijn touw tot het over zijn knie kwam. 'Zo moet het prima gaan,' zei hij. Het touw was ongeveer een meter lang en zo zouden ze prima moeten kunnen lopen. Hij zakte door één van zijn knieën en knikte naar Scarlett.
'Hop on.'

De twijfel die door Scarletts hoofd schoot duurde maar een paar seconden en niet veel later was ze Yuus rug al opgeklommen.
"Ik weet dat het stom is maar ik vertrouw je Yuu. Als je me laat vallen ben je dood," zei ze op een kalme maar serieuze toon. Wie weet wat Yuu wel niet van plan kon zijn nu ze geen kant op kon.

'Ik laat je niet vallen. Als jij je zelfbeheersing verliest krijg ik een schok,' hielp hij haar herinneren. Hij liep met grote passen naar de poort die hen naar Magic Town bracht.
'Ik meende het niet hoor, van net. Ik hou gewoon van winnen,' mompelde hij terwijl hij door de poort beende en de grote winkelstraat in liep. Mensen keken hen vreemd aan.
'Goed, waar zit de dierenwinkel?' vroeg hij zich hardop af. Hij kwam niet vaak in magictown dus had geen flauw idee.

"Weet ik heus wel," zuchtte Scarlett, ook al had ze zich enorm aan de opmerkingen geïrriteerd. "Het was ook niet mijn bedoeling om je pijn te doen," vervolgde ze toen met een schijnheilig ondertoontje.
De dierenwinkel. Juist ja. "We... Jij loopt gewoon wat rond en dan zien we wel waar we uitkomen," stelde ze toen voor. "Als het te zwaar wordt zet je me maar gewoon neer."

'Zwaar? Ik merk niet eens dat je op me rug zit, zo licht ben je,' merkte Yuu droogjes op. Hij liep wat door de winkelstraat en merkte plots een winkel op waar vogelkooien in hingen die bepakt waren met parkieten.
'Ik denk dat we daar moeten zijn,' zei hij. Zodra hij dichterbij kwam zag hij dat er nog meer levende wezentjes in de etalage rondliepen.
In een grote bak lagen drie donzige kussentjes te slapen.
Yuu liet Scarlett van zijn rug zakken en bleef door de etalageruit naar de kussentjes staren die zachtjes op en neer gingen van het ademhalen.
Zijn blik viel op het enige donzige kussentje dat wakker was.
Een klein zilverharig katje met een stel vuurrode oogjes staarde hem onschuldig aan. Aan zijn voeten lag een blauwe speelgoedmuis die er nogal gehavend uit zag. Zonder zijn blik van Yuu af te halen gaf het kleine beestje er voorzichtig een tik tegen met zijn minuscule pootje.
Het beestje nieste even. Een rookwolkje kwam uit zijn neus.
Alsof er een engel op zijn schouder was neergestreken en het in zijn oor had gefluisterd ontstond er plots een fantastisch idee in Yuu's hoofd.
Hij moest dat katje hebben. Hij moest de kleine kitten die sprekend op hem leek NU hebben.
Hij moest hem aan Seth geven.

(())

Scarletts blik gleed langs alle beesten die in de etalage te zien waren toen ze neergezet werd en keek met een vreemd gezicht naar Yuu toen die nog steeds aan het kijken was terwijl zij allang alles gezien had. "Kom je nog mee naar binnen toe?" vroeg ze toen, hem al half meetrekkend.
Hoe eerder ze verlost was van dat touw, hoe beter.

Yuu knikte afwezig. Zonder zijn blik van het katje af te wenden liep hij de winkel binnen. Hij lette totaal niet op of Scarlett wel met hem mee liep en of hij haar misschien al onderuit had gehaald en haastte zich naar de toonbank.
'Ik moet dat katje hebben! Dat zilverharige vuurkatje! Ik moet hem hebben!' riep hij een beetje paniekerig naar de vrouw achter de toonbank. De vrouw keek even verschrikt op maar knikte toen haastig. Ze liep naar de bak in de etalage en haalde de kleine harige Yuu eruit.
'Bedoelt u deze?'
Yuu knikte hevig.
'Ja, die bedoel ik.'

Scarlett schrok zich dood toen Yuu opeens wegliep en kon zich met moeite nog vastklampen aan zijn trui om niet om te vallen. "Idioot!" siste ze kwaad. Voor hetzelfde geld had hij haar op de grond gegooid met zijn gedrag.
Pas toen merkte ze het gesprek tussen haar en de verkoper op. "Een kat?" herhaalde ze toen. "Hebben we die ook al nodig?"
Op deze manier werd het nog een heuse dierentuin op school ook.

'Nee, deze staat niet op het lijstje. Maar ik wil hem wel hebben,' zei Yuu tegen Scarlett. Hij pakte het katje dankbaar aan. Het beestje paste precies tussen zijn handen. Met dezelfde kleur ogen als hij zelf had keek het kleine katje hem nieuwsgierig aan. Zijn pootjes klampten zich vast aan de mouw van zijn jas. Alsof het tien dingen tegelijk wilde doen bleef het in het rond snuffen, zijn pootjes verzetten en met zijn kopje op en neer kijken.
Yuu keek er met een vertederende glimlach naar. Het katje was fantastisch. Ze leken sprekend op elkaar.
Dit kon Seth nooit afwijzen.
'U weet toch dat het een raskat is hè?' vroeg de verkoper aarzelend. Yuu knikte. Hij haalde zijn portomonnee tevoorschijn en gooide de creditcard die Jade hem had gegeven op de toonbank. 'Deze graag. En hebben jullie ook uilen?' vroeg hij, terwijl hij grijnsde om de verbaasde reactie van de verkoopster. Ze knikte haastig en verdween in het magazijn. Yuu draaide zich om naar Scarlettt en hield het katje voor haar neus.
'Is hij niet lief?' vroeg hij enthousiast. Het katje geeuwde. Een vlammetje verliet zijn bekje.

Scarlett volgde elke beweging die Yuu maakte zonder ook maar iets te zeggen, totdat hij het katje opeens voor haar neus hield en ze de vlam die uit zijn mond kwam bijna tegen haar neus aankreeg.
"Ja, onzettend," zei ze op een sarcastische toon, zonder het katje al bekeken te hebben.
Pas toen het katje zijn mond weer gesloten had bekeek ze hem echt, en merkte toen pas de overeenkomsten tussen Yuu en de kat op.
Rode ogen. Grijszilver haar. Vuur.
"Yuu! Dat ben jij in katvorm!" bracht ze toen verbaasd uit. Het was hem echt precies; alles klopte. Het enige verschil was dat het katje schattig was en Yuu niet.

'Denk je dat Seth hier blij mee zal zijn?' vroeg hij aarzelend. Hij wist niet of Scarlett enig idee had van de huidige situatie tussen hem en Seth maar opzich maakte dat niet zoveel uit. Tegenover zo'n katje zou Seth toch wel neutraal blijven?
De vrouw kwam het magazijn uit met een dikke uil in een vogelkooi. Het beest kraste onophoudelijk. Het geluid ging door merg en been.
'Dit is de enige die we nog hadden,' zei ze licht paniekerig. Yuu keek even met een pijnlijk gezicht naar het vreselijke beest in de kooi en drukte de kleine Yuu beschermend tegen zich aan. 'We nemen hem,' riep hij over het gekras heen. Hij keek naar het volgende item op het lijstje.
Een skippybal.
Yuu scheurde het lijstje agressief door midden. Jade nam hen vreselijk in de maling.
'Ik ga verdomme GEEN skippybal meezuilen!' riep hij kwaad en hij trapte op de snippers die hij op de grond gooide. Het kon hem niets schelen dat hij nu zijn zelfbeheersing verloor en Scarlett dus een schok zou krijgen.

"Ik ken Seth niet persoonlijk.." begon Scarlett haar antwoord, voor ze verder ging. ".. Maar ik weet bijna zeker van wel," vervolgde ze daarna.
Het volgende moment werd er opeens een krijsende uil langs hen gehouden en keek ze geschrokken op. Moesten ze dát meenemen? De hele weg lang? Dat ging ze nooit uithouden.
Meteen begonnen er plannetjes in haar hoofd op te spelen om het te vermoorden, totdat haar gedachtes opeens ruw verstoord werden door een schok door haar lichaam.
Kwaad sloeg ze Yuu een paar keer tegen zijn arm aan. "Doe rustig!" riep ze kwaad. "Als je zo doorgaat zorg ik er zelf wel voor dat ik mijn zelfbeheersing verlies," siste ze daarna nog, niet eens doorhebbend dat dat allang gebeurd was.

Yuu voelde een schok door zijn been gaan. Het katje in zijn armen mauwde schel toen de schok ook in het arme beestje doorsloeg. Een straal van vuur schoot uit het bekje van het beestje en raakte Yuu in zijn borst. Zijn overhemd schroeide weg op de plek waar het katje hem geraakt had. Yuu, die wel tegen vuur kon keek het katje bezorgd aan. De donzige haartjes van het beestje stonden allemaal recht overeind waardoor de kleine Yuu nu nog boller was dan eerst. 'Kijk nou wat je hebt gedaan!' riep Yuu gefrustreerd naar Scarlett, maar hij moest toegeven: mini-Yuu zag er nu wel erg adorabel uit. Stiekem was hij Scarlett dankbaar.

"Wat ík gedaan heb?!" herhaalde Scarlett Yuus woorden verontwaardigd. "Als jij niet was geflipt om die stomme skippybal dan had ik geen schok gekregen en was er niks aan de hand geweest!" verdedigde ze zichzelf, om vervolgens haar blik weer naar het katje te laten glijden.
Het leek niet eens meer op een kat nu, eerder op een bolletje wol met rode ogen. Maar; het zag er in ieder geval nog schattiger uit dan eerst. "Nu weten we nog niet wat we hebben moeten," verzuchtte ze toen.

'Nou en. Ik weet zeker dat Jade ons nu vierkant uitlacht vanachter haar bureau. Het is onmogelijk voor ons om al die dingen te vervoeren terwijl we zo aan elkaar zitten. Ze wil gewoon dat we falen,' zei Yuu. Hij pakte de creditcard van Jade aan, tekende het bonnetje en klemde zijn vingers om het handvat van de uilenkooi. Met het katje in zijn ene arm en de uilenkooi in zijn andere schuifelde hij met kleine pasjes richting de uitgang van de winkel. 'Laten we deze uil loslaten in haar kantoor en ervandoor gaan,' stelde hij met een grijns voor. Hij zou die stomme meditatielesjes van haar wel volgen. Alles was beter dan al die troep te moeten halen.

Scarlett bleef nog een poos naar de uil staren, om vervolgens haar blik weer op Yuu te richten. "Uil loslaten in haar kantoor? Heel goed plan," stemde ze toen in. Als het waar was wat Yuu zei gaf ze helemaal niks om wat Jade dan wel niet zou doen. Vreselijk mens.
"Geef die uilenkooi maar," opperde ze toen. "Je kunt heus geen uilenkooi en een katje tegelijk gaan dragen zonder een van beiden te laten vallen."

Yuu gaf de uilenkooi dankbaar aan Scarlett. Hij aaide het katje over zijn hoofdje. Het beestje was vastberaden om Yuu's gehele lichaam compleet te inspecteren en wilde zich in de meest vreemde bochten wringen, waardoor het uiteindelijk ondersteboven in zijn armen viel. Yuu grijnsde. Het deed hem aan een bepaald persoon denken. Hij kon niet wachten om Seth's reactie te zien op zijn nieuwe cadeau. Natuurlijk wist hij dat hij Seth niet simpelweg kon omkopen, maar dit katje kon hem prima vervangen voor de tijd dat Seth hem nog zou haten. Zo liet hij hem weten dat hij hem nooit alleen in de kou liet, ook niet als Seth hem niet wilde.
Hij vestigde zijn aandacht weer op Scarlett. 'Waarom moest jij eigenlijk naar zelfbeheersingles?' vroeg hij nieuwsgierig terwijl ze richting de poort naar Magic Highschool liepen. Hij vroeg zich af wat Scarlett gedaan had.