De treurwilg

De treurwilg staat bij het meer. Als je eronder ziet ben je eigenlijk vrijwel onzichtbaar voor degenen die van buitenaf naar de treurwilg kijken. Het is hier altijd rustig, perfect als je even alleen wilt zijn.


( denk hier maar een meer bij )


Toegang: Maximaal 2 personen. Ga je weg, meld het dan duidelijk zodat er een nieuw persoon bij kan!
Regels: Minstens 1 volle regel.


_______________________________________

Yumiko liep met haar boek onder haar arm naar de treurwilg. Nergens kon ze rustig lezen, overal werd ze gestoord door van alles en iedereen. Ze verdween onder de enorme groene takken en was inmiddels onzichtbaar voor de buitenwereld. Behalve voor één bepaald persoon dan. Een blonde verschijning zat ook tegen de boom aan met een boek. 'Two persons, same thoughts.' zei ze glimlachend. Ze had hem nog nooit gezien, althans, dat dacht ze. Dat het Night was die een kleine metamorfose had ondergaan wist ze niet.

Night keek op toen er iemand tegen hem praatte. Hij glimlachte naar het meisje dat erbij kwam zitten.
'Hey,' zei hij. Hij richtte zich weer op zijn boek en ging rustig verder met lezen.

Yumiko bekeek hem even. Ze had wel het gevoel dat zijn gezicht haar een beetje bekend voor kwam, maar haar hersenen konden het niet aan een naam koppelen. 'Ehh.. ben je nieuw hier?' vroeg ze terwijl ze ging zitten tegen de wilg, een stukje van de jongen verwijderd.

'Nope,' merkte Night op. 'Mijn haar wel,' vervolgde hij. Hij plukte even aan wat plukjes haar en keek weer naar het meisje.
'Night, en jij?' vroeg hij terwijl hij zijn hand uitstak.

Night? OHJA! De conciërge. Dom dom dom dom. 'Ah oké. Yumiko Sayaka.' stelde ze zichzelf voor terwijl ze zijn hand schudde. Heh, hij ook al met dat spastische handschudden. Wat hebben de mensen hier toch met handjes schudden? Ze glimlachte even en liet daarna haar hand weer naast zich rusten.

'Wat ben je aan het lezen?' vroeg Night terwijl hij zijn blik weer op zijn boek richtte. Hij sloeg de bladzijde om en gleed met zijn ogen vlug langs alle letters.

Yumiko keek even naar haar boek. 'O ehh.. The Golden Egg, van Tim Krabbé.' antwoordde ze. Ze keek even snel naar Night's boek, maar ze kon de kaft ervan niet zien.

'Hm,' zei Night. 'Wat een vreemde naam voor een schrijver.'
Hij las rustig verder. Het meisje was niet erg spraakzaam, maar hij ook niet dus dat maakte niet zoveel uit.

'Moet je eigenlijk geen.. conciërge achtige dingen doen?' vroeg ze met een klein glimlachje. Wat een luizenleven, betaald krijgen om te lezen onder een boom.

'Eigenlijk wel,' zei Night. Hij sloeg zijn boek dicht en legde het naast hem neer. Zijn blik gleed naar Yumiko. Vanuit zijn ooghoeken keek hij naar haar.
'Moet jij geen huiswerk maken?'

'Eigenlijk wel.' zei ze grijnzend. 'Een uittreksel maken over de chemische reacties tussen verschillende specialiteiten.' ze rolde even met haar ogen. Ze vond magisch scheikunde een vreselijk vak. Ze wilde haar specialiteit leren beheersen, geen chemicus worden.

'Sounds like fun,' zei Night op een sarcastisch toontje. Hij steunde met zijn hoofd tegen de boom en keek Yumiko met een schuine blik aan. Hij zei niets, simpelweg omdat hij niets wist te zeggen en dus ook geen behoefte had om te praten.

Yumiko zweeg ook even. Een voor haar vrij pijnlijke stilte. 'Moet je niet.. op vakantie? Naar je familie of iets?' vroeg ze met een schuin hoofd. Bijna iedereen was weg, dus waarom hij niet? Als hij hier kon zitten met een boek zou hij ook vast wel op vakantie kunnen, toch?

'Nee,' zei Night, die geen zin had om in te gaan op details. Hij richtte zijn blik op het meer. 'En jij?'

'Over drie dagen moet ik naar Rusland voor een speciale opdracht..' verklaarde ze. Ze had er eigenlijk best wel zin in om naar Rusland te gaan. Het meisje verdiende het om te sterven, ze had immers het Leger Des Duister verraden.


(( ja hier weet ze het al ofzo XD ))

'Wat voor opdracht?' vroeg Night. Hij was niet echt nieuwsgierig maar zag deze nieuwe informatie als een kans om het gesprek op gang te houden dus vroeg hij het maar. Hij tikte even met zijn vingers op zijn boek en keek naar de bladeren en takken boven zijn hoofd. Tenslotte richtte hij zijn blik weer op Yumiko.

Yumiko twijfelde even of ze het zou vertellen aan Night, ze kende hem immers amper en misschien moest het wel geheim blijven. Maar aan de andere kant had Night geen motief om het door te vertellen. 'Ik moet iemand ombrengen. Een meisje van 18 wat werkte voor het Leger des Duister, maar ondertussen vertrouwelijke informatie doorgaf aan de MSA.' zei ze.

'Heftig,' zei Night monotoon, die totaal niet onder de indruk was. Hij ging al jaren met Merlyen en haar schyzofrene andere helft om en schrok eigenlijk nergens meer van.

'Mhh.' mompelde ze. Nu was ze stil. Niks meer te zeggen, en bovendien sprak Night ook niet erg veel. "Jammer dat je weinig praat, you're cute." 'Shit, zei ik dat hardop?' zei ze geschrokken. Het was de bedoeling dat het bij haar gedachten zou blijven.

Night's blik gleed weer naar Yumiko. Hij keek een tijdje naar haar en richtte zijn blik toen weer op het meer. 'Als er niets valt te zeggen, dan zeg ik ook niets,' zei hij, terwijl hij haar andere opmerking maar negeerde. Hij wist simpelweg niet hoe hij met dat soort opmerkingen om moest gaan.

'Verstandig.' antwoordde ze. Ze keek even de andere kant op, omdat er een lichte blos op haar wangen stond. Ze had het behoorlijk warm, het was immers hartje zomer (( denk ik, met vakantie? XD )), en ze zat gewoon in een lange jurk. Ze had niet eens speciale kleding voor de zomer en winter, al haar kleding was ingesteld op het Ayaoaanse weer.

-New. En dit is iets meer dan een week later.-

Yumiko was terug van haar "vakantie" in Rusland. Het was alsof Aysa nieuw leven in haar had geblazen. Ze had een boek bij, een roman. Geen thriller, horror of ander sadistisch verhaal. Gewoon een roman. Ze ging tegen de treurwilg aan zitten en las even de achterkant door, waarna ze begon te lezen in het eerste hoofdstuk.

met een boek onder haar arm kwam Miyoko aanlopen. Met haar rug ging ze tegen de boom aan zitten, en luisterde naar de vogels die in de boom zaten. Toen hoorde ze opeens het geluid van het omslaan van een bladzijde. Nieuwschierig stond ze op, en keek wie er aan de andere kant van de boom zat. Ze zag Yumiko zitten, die een roman aan het lezen was. Dat was echt bijzonder voor haar, normaal las ze altijd een of ander horror boek. 'Hi Yumiko..' fluisterde ze zacht.

Energiestraal, verkrampen, verstijven... Maar haar gedachten gingen op een andere manier verder. Nee, je moet doen wat je beloofd hebt. Je bent niet meer zoals vroeger. Probeer het in ieder geval tegen het mormel. 'Hoi.' mompelde ze ietwat chagrijnig.

Miyoko glimlachte flauwtjes, en ging een meter of 2 van Yumiko afzitten. Ze pakte haar boek, en bladerde er wat in. 'Hoe eh, was je vakantie?' Haar aankijken durfde ze nog niet, begon ze een klein stukje uit haar boek te lezen.