Het plein

Iris keek hem nieuwsgierig aan, ze kneep haar ogen tot spleetjes, ze wist niks te zeggen dus zweeg ze. Ze was even helemaal van de wereld en keek zo goed mogelijk in zijn ogen. Ze wist niet waarom ze hem achter aan was gerend, maar ze wist gewoon dat deze jongen iets speciaals had, ze wist niet wat. Ze glimlachte nog steeds naar hem.

Het verspreide over zijn lichaam de Incubus Charm was compleet..nu hopen dat het zou werken.. '' Hmpf..'' Hij legde zijn handen om haar heen en hij zetten zich om haar heen , en duwde haar tegen zich aan..langzaam hielden zijn ogen haar ogen in de gaten..en was er niemand die echt op hun lette of in de buurt was..

Iris keek hem nog steeds nieuwsgierig aan, ze voelde zijn lichaam tegen de hare gedrukt. Het was een raar gevoel, ze kende hem nog geen eens, maar het voelde anders, vertrouwd. Ze kneep zachtjes in z'n arm. Haar glimlach verdween en veranderde in een grijns.

Hij bekeek het meisje langzaam en zijn Incubus Charm was op haar lichaam verspreid..Was het al aan het werken..voelde zij al wat.. Hij zetten zijn handen strakker om haar heen om haar hele lichaam te voelen..

(( Ik moet gaan, dóeeeeg ('= ))

Iris voelde een tinteling door haar lichaam gaan, ze keek hem nog steeds aan en kneep nog eens in z'n arm. Er viel nog steeds niets te zeggen. Het was fijn.

Hij duwde zichzelf tegen de muur aan en hij gaf haar zachtjes een kusje op haar voorhoofd..en hij legde zich compleet opengesteldt voor haar..

(reageer morgen maar xD)

Iris liet zich meesleuren en grijnsde naar hem nadat hij haar een kusje op haar voorhoofd gaf. Daarna gaf ze hem een kusje terug, maar dan op z'n mond. Ze voelde weer diezelfe tinteling. Ze kneep weer even in zijn arm.

(( wahah, zit stiekem achter de comp. maar nu ga ik echt doeeeg XD ))

((Oké ik doe net of ik weg ben hier ahahaha))
((EDIT: OKE NADINE DAN DOE IK HET NIET HAHA))

Toushirou trok een mondhoek naar beneden en knikte naar Scarlett, om maar even te laten blijken dat hij begreep wat ze bedoelde. Yumiko keek hem ook al zo lieflijk aan, al was ze daarna meteen druk in gesprek. Hij besloot er maar niet op in te gaan. 'Dus....' zei hij bij gebrek aan iets te zeggen.

"Dus.. hoelang wilde je nog met da..-" Misschien was "dat" nu toch even de verkeerde woordkeus. Snel verbeterde ze zichzelf. ".. haar blijven?' vroeg ze met een net iets te vrolijke toon en gezicht. Wat had Miyoko eigenlijk een afschuwelijke Yukata aan, veel te zoet.

Ouch. Toushirou kon wel door de grond zakken. Hij wipte zenuwachtig van zijn ene op zijn andere been een beetje heen en weer en haalde toen zijn schouders op. 'Eh - Ik zie wel, aight?' zei hij op zo vriendelijk mogelijke toon, lachend als een boer met kiespijn. Hij moest toch maar eens aan zijn acteerkunsten gaan werken.

Mimiko stampte nog kwader. Ze voelde waar hij was en voor dat ze het wist zag ze hem staan. Haar gehele lichaam was fel verlicht. Zo fel dat alle mensen van het feslival op verre afstand nog konden zien. Haar woede voelde zo groot dat het bijna explodeerde. 'Vraag het', zei ze kwaad.

Scarlett wierp even een hatelijke blik naar Toushirou maar veranderde al snel weer van uitdrukking. Hoe kon hij zo lang bij dat kind blijven? Alsof daar iets aan was. Ze zei niet eens wat. Daarna bleef ze Miyoko een poos aankijken met een blik alsof ze haar elk moment kon aanvallen. Pas een minuut later richtte ze zich weer op Toushirou. "Right.." Het kon maar beter niet tot vanavond duren want dan had ze dus helemaal niks te doen. Scorpio was ook al nergens te bekennen. "Aan dat antwoord heb ik ook niet echt veel." "Ik zie wel"- wat schoot je daarmee op?

Toushirou haalde zijn schouders op. 'Sorry, ik weet geen exacte tijd' zei hij met een verontschuldigend gezicht. Hij hoopte maar dat ze niet de hele dag kwaad op hem zou zijn en dat hij haar later, of wanneer dan ook, nog op zou kunnen pikken. Miyoko was nog altijd opvallend stil :"""""D.

"Je kunt toch ook wel een indicatie geven?" vroeg Scarlett. Dat hij geen exacte tijd wist was tot daar aan toe, maar als hij geen indicatie gaf kon ze wel de hele dag gaan wachten en was hij er straks om middernacht nog niet. Dan had ze net zo goed andere dingen kunnen doen.

Terra kwam het plein oplopen en werd meteen lastig gevallen door een klein meisje "Meneer?" Terra keek even rond en zag niemand bekends "Ja? wat?" Het meisje keek hem verdrietig aan "Ik ben m`n mama kwijt" Terra zuchte, als iemand hem zo zou zien....dat ws funest voor z`n status.... Hij greep haar bij haar hand en keek rond, moeders leken meestal op hun kind....hij zou dit kind snel terug brengen en hopelijk zag niemand hem.

Toushirou haalde zijn schouders nog een keer op. 'Ik pik je wel gewoon op ergens in de namiddag, oké? Dan kun je nu nog met andere mensen gaan eh, lopen of iets in die richting' zei hij met een iets gemeender glimlachje. Hij was ontzettend blij dat hij nog iets had weten te zeggen.

"Goh, leuk ja," antwoordde Scarlett sarcastisch. Met wie zou ze iets moeten doen? Ayano was zo goed als dood en Scorpio was nergens te vinden. Iedereen met wie ze omging zat op Ayao, hier ging ze met amper iemand om. Zeker niet van mensen die naar het feest gingen. Scarlett opende haar mond om iets te zeggen maar sloot hem gelijk weer. Toch maar niet. "Bye" bracht ze toen uit, waarna ze zonder op een reactie te wachten weg liep. Weg van Miyoko voor ze haar zelfbeheersing wél verloor.

Terra liep met de grootst mogelijke frons op zijn hoofd en een kind aan zijn arm over het plein opzoek naar een vrouw die op haar zou lijken "Waar was je moeder voor het laatst?" het kindje hupte vrolijk met hem mee en zong liedjes.

Toushirou bleef Scarlett even nastaren en draaide zich toen om naar Miyoko. Als hij zich aan zijn belofte hield, zou ze nog wel bijdraaien. 'Eh - waar gaan wij eigenlijk heen?' vroeg hij maar, om de stilte op te vullen.

((oke peepz ik ben back xD!)

Zero bekeek het meisje .. Hij zei niets..maar de Incubus charm was nu bijna 100% op haar..en dan kan er wat gebeuren.. Hij besloot het nog rustig te houden..de kus van haar..hij deed hetzelfde terug..maar weer op haar voorhoofd..was hij bang..of nee..het moest van haar echt komen..

Iris voelde zich vreemd maar ook blij tegelijkertijd. Ze was in de war, ze besefte nog steeds niet dat ze hier met een onbekende jongen stond. Haar hoofd sloeg op hol, het ene moment was ze blij, het andere verdrietig. Ze kneep weer even in zijn arm.

Hij zag Mimiko kijken..maar ze was nog beetje ver..en kon weinig zien.. Hij bekeek Iris die tegen zijn Six Pack, aan was geduwt. Hij streelde haar gezicht en hij zag dat ze nerveus was. Hij liet zijn handen over haar gezicht en duwde haar gezicht omhoog..

Mimi zag alles en ze begon te rennen. Ze vloog bijna en tussen haar vingers begonnen zich kleine schokjes te ontwikkelen.

Iris voelde weer die tinteling, ze voelde zich aan de ene kant ongemakkelijk en aan de andere kant veilig. Ze besloot zich niet meer druk te maken en glimlachte naar hem als teken dat het goed ging.

Toen Mimi uiteindelijk geluidloos achter hem stond had de electro shock zich ontwikkelt tot twee enorme ballen in beide handen. Haar lichaam was niet meer verlicht. 'Vraag het', zei ze voor de laatste keer.