Veel te laat klopte Seth op de deur, maar hij hoorde het gegitaar en bedacht dat zijn geklop waarschijnlijk onopgemerkt zou blijven. Een beetje onzeker duwde hij de deur open, en liet hij zijn blik even van de toeschouwers, naar de artiest glijden. Hij glimlachte even, want hij bedacht zich dat de geluiden veel mooier klonken dan hij ooit had kunnen produceren. Niet dat hij er veel voor voelde om op het podium te springen, maar hij vond het wel interessant om te kijken welke kunsten zijn medescholieren allemaal konden verichten.
Haastig mengde hij zich in het publiek, en ging hij ergens achteraan tegen een muurtje staan.
Haastig mengde hij zich in het publiek, en ging hij ergens achteraan tegen een muurtje staan.