Seth keek in de deur van de eetzaal, en meteen staarde zijn reflectie hem fronsend aan. Hij had er zojuist anderhalf uur over gedaan om zich om te kleden. Niet alleen omdat hij de rozen op de vloer niet van hun leven wilde ontdoen, maar ook omdat hij voor het eerst in zijn leven serieus had getwijfeld aan zijn outfit.
Maar uiteindelijk staken zijn voeten in een paar allstars, had hij zijn benen gehuld in een spijkerbroek, en droeg hij een zeer lichtblauw getint overhemd, waar hij zijn eeuwige colbertje overheen had getrokken. Zijn haar was zoals altijd: bruin, stijl, en door de war. Na een kort twijfelmoment had hij een zwarte das omgedaan, die hij maar niet te strak om zijn nek had getrokken. God, waarom wist hij niet, maar hij had zelfs dubieus naar zijn onderbroek staan staren.
Misschien de blauwe, nee, de zwarte! Of, doe maar wit. Met streepjes, of zonder?
Hij kon zichzelf wel voor zijn kop slaan. Waarom was het sowieso belangrijk welke BOXER hij droeg?! Hij snoof geïrriteerd en duwde de deur open, waardoor zijn uitzicht veranderde van een geïrriteerd spiegelbeeld naar een nogal valentijn-ogende balzaal.