Ben & Rusine - Montréal

Ben begon te lachen. 'Welterusten Rusine,' riep hij haar achterna. 'Morgen vroeg op, rond 8 uur. Het is 2 uur rijden naar de falls.'

Rusine knikte en liep toen de trap af en kleedde zich om, zette de wekker en ging slapen yay.

Ben besloot dat hij lang genoeg met zijn ouders hadden gekletst en ging ook naar zijn kamer. Zijn ouders zetten de spotlight uit die de werkkamer verlichtte, en vertrokken naar beneden om daar nog een wijntje oid te drinken.

snurk snurk

slaap kindje slaap
Dus Ben werd weer wakker en hij ging heel charmant in zijn pyjama naar beneden om daar een bak cornflakes naar binnen te werken. Een flinke bak cornflakes, wel te verstgaan.

Rusine werd ook wakker en zag op haar wekker dat het pas kwart voor acht was en ze dus nog een kwartiertje had. Met een plof liet ze zich weer vallen.

Ben at uit zijn bak cornflakes met chocolade.

Uiteindelijk was het dan toch vijf over 8 en Rusine stond op. In haar pyjama liep ze de trap af, om daar Ben aan te treffen. 'Vandaag geen ochtendhumeur?' vroeg ze hem grijnsend.

'Mm,' zei Ben alleen maar met volle mond. Hij was er niet zo trots op maar 's ochtends was niet de beste tijd om hem te ontmoeten.

Rusine knikte langzaam en hield wijselijk haar mond, waarna ze tegenover hem aan tafel ging zitten en hem glimlachend aankeek.

'Wil je iets eten?' wist Ben er uiteindelijk uit te brengen.

Rusine schudde haar hoofd. 'Ik eet niet 's ochtends, maar iets van thee ofzo zou lekker zijn.' Ze stond al op. 'Als je zegt waar het staat zet ik het zelf wel hoor.'

'Uh, de waterkoker is dat ding,' wees Ben. Uiteindelijk stond hij toch maar zelf op om thee te pakker. Maar alleen omdat dat moeilijk was om uit te leggen.

Rusine volgde Ben met haar blik en ging toen weer zitten, omdat ze had besloten dat ze toch alleen maar in de weg zou staan.

eten!

Dus Ben pakte thee en zette water op. 'Melk of suiker of allebei of geen?' vroeg hij.

'Allebei niet, dankje,' glimlachte Rusine, terwijl ze haar haar een beetje fatsoeneerde. Dit gaf ze echter al snel op en dus bond ze het in een staart.

Dus Ben zette thee en zette het voor Rusine neer toen het klaar was. Zijn humeur was iets gestegen maar daalde weer zodra zijn broertje verscheen.

Rusine glimlachte een bedankje terwijl ze de thee oppakte en voorzichtig een slokje nam.

'Ga je ook mee vandaag?' bromde Ben naar zijn broertje. 'Neuj,' zei Ryan. 'Ik heb die dingen al zo vaak gezien,' zei hij toen.

Rusine liet haar blik van boven haar kopje thee van de ene broer naar de ander gaan en weer terug. 'Ik vind het nog steeds een raar idee dat jullie er al zo vaak naartoe zijn geweest en ik er alleen maar plaatjes van in mijn aarderijkskundeboek (wat een kutwoord en ik heb het nog fout geschreven denk ik ook) heb gezien,' glimlachte ze. 'Verwacht in Roemenië maar geen wereldwonders.'

'Zo vaak zijn we er nou ook weer niet geweest,' zei Ben. 'Nee, pas 4 keer,' zei Ryan sarcastisch. Ook Katia en Harold kwamen naar beneden, zij waren wel helemaal aangekleed.

'Goedemorgen,' begroette Rusine Bens ouders vrolijk. 'En ik vind vier keer best veel,' antwoorde ze daarna op Bens opmerking, waarna ze nog een slokje van haar thee nam.

'In 16 jaar tijd, he?' merkte Ben op.

'Dat is nog altijd vaker dan ik,' protesteerde Rusine lachend.

'Dat wel,' zei Ben, en er kon voor het eerst die ochtend een glimlachje vanaf. Bens ouders waren druk bezig met hun ontbijt. 'Schieten jullie op?' vroeg Katia over haar schouder. 'Over een half uur willen we gaan.'