Ben & Rusine - Montréal

((magieeeeeeeeeeeeeeeeeeeee))

En binnen drie minuten was het eerste punt gescoord, voor de thuisploeg uiteraard. In het vak van Rusine en Ben barste een bom van gejuich los. Rusine grijnsde.

En het clublied en andere aanmoedigingsliederen werden nog luider gezongen en Ben zong ook maar mee, voor zover hij de tekst kende. Hij grijnsde naar Rusine.

Rusine lachte hem eigenlijk vierkant uit en schudde haar hoofd lichtjes, met grijns op haar gezicht. Mensen waren zo vermakelijk als ze ergens fan van waren er dan wat goeds gebeurde. Op die manier verstreken de eerste 20 minuten, met een tussenstand die in het voordeel van de thuisploeg was.

((Ik geloof dat een match uit 4 x 15 minuten bestaat of zoiets. Of 3 x... nou ja, maakt niet u it))

Toen de eerste pauze kwam, vroeg Ben: 'Wil je iets te drinken? Ik kan namelijk wel even wat halen als je wilt.'

((3 x 20 met 15 minuten rust *heeft research gedaan toen je er niet was*))

'Eh, niet perse..' begon ze, zich meteen voornemend dat ze hem in ieder geval niet los ging laten.

'We kunnen ook de volgende pauze, als je dat liever wilt,' zei Ben.

Rusine knikte en liet haar blik over de menigte om hen heen gaan. 'Is het altijd zo gestoord?' vroeg ze Ben grijnsend.

'Ja,' grijnsde Ben. 'Geweldig he?'

Rusine grijnsde nog steeds. 'Het heeft wel wat ja,' gaf ze toe.

Er drongen een aantal mensen naar beneden om toch wat te drinken gaan halen. Ben werd half omver geduwd omdat hij natuurlijk net aan het gangpad stond en hij moest zich aan Rusine vasthouden om niet te vallen. 'Sorry,' zei hij. 'Dat hoort er ook bij.'

Rusine slaakte een kort gilletje toen Ben haar ineens vastpakte, want ze had het niet aan zien komen omdat ze de andere kant op keek. 'Geeft niet hoor,' merkte ze op. 'Maar je mag me nu best weer los laten.'

'Uh, ja,' zei Ben, en hij liet Rusine weer los. Heel het publiek bewoog. 'We kunnen ook hoger gaan staan,' zei hij.

Rusine haalde onverschillig haar schouders op. 'Ik vind alles prima,' antwoorde ze voor de zoveelste keer.

Ben keek en zag een manier om hoger te komen. Dus probeerde hij dat maar. Hij douwde wat mensen opzij en baande een weg naar boven. Hij keek achterom of Rusine hem volgde.

Rusine, die haar hand weer om de zijne had geklemd, volgde hem natuurlijk. Ondertussen botste ze nogal ruw tegen iemand op, die haar dreigend aankeek. 'Sorry!' riep ze haar excuses terwijl ze verder werd getrokken door Ben.

Ben keek naar beneden en zag Rusine tegen iemand aanknallen. 'Je hoeft geen sorry te zeggen hoor. Iedereen knalt hier tegen elkaar aan,' zei hij, terwijl hij Rusine iets minder hardhandig naar boven probeerde te voeren.

'Automatisme,' grijnsde Rusine, toen ze eindelijk stil stonden en ze er zeker van was dat Ben haar weer zou kunnen verstaan.

Ben vond dat ze wel hoog genoeg geklommen waren en ging stilstaan. Hij beukte iemand aan de kant om plaats te maken voor Rusine. Niet veel later werd de wedstrijd weer hervat en begonnen de fans weer met zingen van clubliederen.

Rusine hield het wel drie hele minuten vol met op het spel letten, maar het ging haar te snel om er ook maar niets van te begrijpen en dus liet ze haar blik door het stadion glijden. Deze kant was helemaal roodwitblauw, terwijl de hoek aan de overkant felgroen met oranje gekleurd was. Geschreeuw mengde zich met gezang en gelach.

Ben maakte een boe geluid toen de tegenpartij scoorde. Het stond nu 1-1. Er kwam een of ander ander liedje om de tegenstander af te kraken maar die kende hij niet dus zong hij niet mee.

Rusine barste in lachen uit toen het boegeroep en gezang begon en zette een stapje tegen Ben aan om niet platgedrukt te worden.

Nou ja en toen na 5 minuten kwam er weer pauze. 'Zullen we nu wat te drinken halen?' vroeg Ben.

Rusine knikte en keek om zich heen, op Ben wachtend omdat die het toch veel beter wist dan zij.

Dus Ben klom weer naar beneden, van stadion uit en liep naar een drankstandje. ' Wat lust je?' vroeg hij, terwijl hij naar geld zocht in zijn broekzak. Hij vond het en haalde het tevoorschijn.

'Eh, cola is prima,' antwoorde Rusine, die voor het eerst zijn hand weer los had gelaten.