De legende van de bibliotheek

Yumiko is in de bibliotheek te vinden, puur ter verveling. Haar ogen vallen op een mysterieus uitziend boek met een zwarte kaft. Het trekt Yumiko's aandacht meteen en ze begint er in te lezen. Al snel wordt duidelijk dat het gaat om een zogenaamde legende van de bibliotheek. Een verborgen kamer die gevonden kan worden op een speciale manier en het zal in de loop van dit topic duidelijk worden wat je er zult vinden, en óf er wel iets is te vinden. Misschien blijft het bij een legende, maar waarschijnlijk niet.

Personen:
- Yumiko
- Yuu

Min. aantal regels: min. 1 volle in je typvak.

Yumiko las aandachtig in het boek, maar struikelde steeds over een paar woorden. Het was een oude taal, dat mocht duidelijk zijn. Ze had iemand nodig die het misschien wel zou begrijpen. Een betrouwbaar persoon, wat niet door zou vertellen wat ze zojuist had gevonden. Ze keek om zich heen, maar niemand die op het moment in de bibliotheek was kende ze, of vertrouwde ze een beetje.

Yuu kwam de bibliotheek binnengewandeld. Hij zag Yumi zitten met een raar boek en liep nieuwsgierig op haar af. 'Watcha readin'?' vroeg hij nonchalant. Hij kauwde op een pocky en had zijn handen in zijn zak.

Yumiko schrok van de plotselinge verschijning van Yuu en klapte als reflex het boek dicht. 'O, jij bent het maar. Ik lees een boek over een legende van de bibliotheek. Maar ik struikel over woorden, het is namelijk een oude vorm van de taal.'

'Legende van de bibliotheek? Daar heb ik nog nooit van gehoord,' zei Yuu en hij ging naast Yumi zitten. 'Laat eens zien, misschien weet ik wat er staat,' zei hij en hij stak zijn hand uit.

Yumiko knikte en sloeg het boek weer opnieuw open, op dezelfde bladzijde als waar hij had gelegen. 'Deze paar zinnen, er staat te veel voor mij onbekende woorden in om het te kunnen begrijpen.' ze wees de zinnen aan, in de hoop dat Yuu er iets van kon maken.

Yuu, die vreselijk slecht was in talen begreep er geen reet van. 'Uhm... ik heb geen flauw idee. Kunnen we het niet in een vertaalmachine stoppen op internet ofzo?' stelde hij voor. Hij was nu wel nieuwsgierig naar wat er nou precies stond.

Yumiko dacht even na.. 'Als jij weet waar je oud engels kunt vertalen, ga je gang.' ze probeerde verder te lezen in het boek, en begreep wel iets over een zogenaamde kamer. 'Yuu, ik lees hier iets over een verborgen kamer of iets..'

'Oeeh, geheime kamers, daar hou ik van!' zei Yuu, en hij dach onwillekeurig aan wat hij allemaal in eeen geheime kamer kon doen.

Yumiko zag de blik in Yuu's ogen en zuchtte grijnzend. 'Als we hem vinden mag je Toutou wel een keer meenemen naar het kamertje hoor.' lachte ze.

'Laten we hem maar snel zoeken dan,' zei Yuu en hij sprong overeind. Dus ergens in deze bibliotheek was een verborgen kamer, volgens de legende dan. Maarja, de legende van de ster was ook een legende en die was ook uitgekomen.

Yumiko keek naar de enthousiaste Yuu, maar twijfelde zelf nog een beetje. 'Ehh Yuu, misschien dat we eerst beter verder kunnen lezen? Misschien staat er wel een aanwijzing in waar hij ongeveer is. De bibliotheek is immens en als je alles zou moeten doorzoeken zou je dagenlang bezig zijn.'

'Lees jij maar, dan volg ik je aanwijzingen wel. Ik begrijp dat oude engels toch voor geen meter,' zei Yuu en hij keek de bibliotheek rond.

Yumiko liet haar ogen over de woorden glijden en sloeg de woorden die ze niet begreep maar over, dat werd toch niets. 'De legende van de bibliotheek stamt uit de tijd dat de Heerseres nog een jongvolwassene was. Niemand is ooit op zoek gegaan naar de kamer, bang voor wat ze aan zouden treffen. Men dacht er ultieme duisternis aan te treffen, al is dit natuurlijk nooit bewezen, aangezien er niemand ooit is geweest. Men zegt ooit een deel van de ingang te hebben gevonden na het verbouwen van de bibliotheek in 1803. Dat deel zou gesignaleerd zijn in de buurt van de grootste boekenkast die er te vinden is in de bibliotheek.' Yumiko stopte met lezen en keek Yuu aan. 'Misschien is die kast wel verplaatst in de loop der tijd..' zei ze een beetje teleurgesteld.

'We kunnen het altijd proberen,' opperde Yuu en hij liep langs de vele boekenkasten van de bibliotheek. Helemaal achterin vond hij de grootste boekenkast. 'Hmm, hier zou het ergens moeten zijn,' zei hij en hij keek nieuwsgierig in het rond.

'Als het erachter is, hebben we pech denk ik. Daar krijgen we nooit beweging in.' ze bestudeerde de kast. Heel de kast stond vol met boeken, behalve de op één na laatste plank. Hij was echter te hoog voor Yumiko om er naar te kijken. 'Kan jij op een stoel staan en dan naar die lege plank kijken?'

Yuu knikte. Hij pakte een stoel en ging er op staan. Hij tuurde door de lege plank en ontdekte snel dat er een gat in de muur zit. 'Jup, hier is het!' fluisterde hij. 'Maar hoe komen we er?'

'Ehhhh klimmen en hopen dat niemand ons hoort of ziet en dat de boekenkast niet omvalt?' zei ze terwijl ze omhoog keek naar Yuu die op de stoel stond.

'Als de boekenkast omvalt kunnen we er wel in,' merkte Yuu droogjes op. Hij strekte zijn hand uit naar Yumi. 'Kom, ik help je wel,' zei hij, gereed om haar op te tillen en door de plank te wurmen.

'Laat je mannelijke gespierdheid maar eens zien.' zei ze grijnzend. Via Yuu kon ze omhoog klimmen en door de boekenkast heen. 'Ehh, hoe kom ik naar beneden?' Die vraag was snel beantwoord, want ze viel een paar meter naar beneden en kwam met een harde klap op de grond. 'Laat maar.' kreunde ze.

Yuu volgde Yumi's voorbeeld en binnen no time was hij ook aan de andere kant. 'En nu? Gaan we nu verborgen geheimen ontrafelen?' vroeg hij speels, terwijl hij naar de lange donkere gang keek die zich voor hen uitstrekte.

'I dunno, misschien zit er hier wel een gang die naar het "hol van de leeuw" leidt.' Een uitspraak die ze van Yuu al meerdere malen had gehoord.

'Nou dan blijf ik tenminste een beetje in thema als ik Tou-chan hiernaartoe breng,' grapte Yuu. HIj maakte een kleine vuurbol en begon de gang door te lopen.

'Ssht, ik hoef je lovelife niet te horen of een klein minuscuul deel ervan.' zei ze, terwijl ze door het licht wat Yuu maakte eigenlijk alleen maar minder kon zien. In het donker zag ze beter dan met licht wat in haar ogen scheen.

Yuu liet zijn vuurbol naar voren zweven en merkte zo dat de gang ongelofelijk lang was. Na wat wel een kilometer leek spatte hij eindelijk kapot tegen een houten deur, waarna het meteen weer donker werd. 'Oké, lets go,' zei hij en hij liep door het donker richting de deur die hij zojuist in een flits gezien had.