LES! lokaal 1024: MAGISCH SCHEIKUNDE, practicum!

Seth keek geïnteresseerd naar de rode stof in het flesje, en hief het op om het tegen het licht van de lamp te bekijken. "Ooo! Er wordt neerslag gevormd, Yuu, Yuu, schrijf op-!" Hij wierp enthausiast een blik op Yuu. "Zwarte neersl-... ag."
Hij slikte en liet het buisje langzaam zakken. Hij probeerde zijn lichaam onder controle te houden, maar faalde compleet en staarde Yuu hunkerig aan terwijl er een hele nieuwe reeks fantasietjes zijn hoofd binnen marcheerden.
Yuu op de scheikundetafel.. Yuu met scheikundebril... Yuu met labjas..
O god. De ergste kwam eraan, hij voelde het, een wild gedreun, grondtrillingen, zijn lichaam beefde bang.
En ja hoor.
Daar was het.
Yuu op de scheikundetafel met scheikundebril en labjas.
Zijn ogen schoten open en hij probeerde angstig een uitweg te zoeken. "Het weer! Het weer!" piepte hij uiteindelijk, angstvallig een ander onderwerp zoekend. Het flesje in zijn hand werd vervaarlijk fijngeknepen.
Zijn hart begon wild te bonken terwijl hij niet doorhad dat hij nu plots wel heel dicht bij Yuu zat.

'Seth pas op die stof is gevaarlijk...' zei Yuu die vanuit zijn ooghoeken in de gaten kreeg dat Seth niet erg voorzichtig was met het buisje. Hij gleed met zijn hand naar die van Seth en pakte het buisje voorzichtig aan. Terwijl hij dat deed streek hij even met zijn vingers over de bovenkant van Seth's hand.
Zijn mondhoeken gingen een klein beetje omhoog, terwijl hij zonder zijn blik van Seth af te scheuren het buisje succesvol terugzette in het rekje.

"O-.. oh..ja," stamelde hij met grote ogen, terwijl hij nog wat meer naar Yuu toeleunde en al aanvoelde wat hij ging doen. Haperend wist hij echter net halt te houden, door wild de andere kant op te kijken en plots naar de Heerseres te wijzen.
"Kijk! Kijk, de eh.. Heerseres.. eh.." Hij keek even nogal angstig naar de Heerseres, die een krant las. "De Heerseres leest een krant. Ha-ha-, dacht jij dat nou? Dat ze de krant leest? Ha-ha-há, ze weet alles in de wereld, maar ze leest de krant. Wat grappig. Toch?" Zijn stem klonk een beetje uit balans, en was daarbovenop ook nog iets hoger dan normaal, terwijl hij angstvallig naar elke plek in het lokaal staarde behalve naar Yuu.
Die gelukkig geen labjas aanhad.
Anders moest Yuu uitkijken.

Yuu keek geamuseerd naar Seth die steeds dichterbij kwam. Hij knikte afwezig toen Seth over De Heerseres begon te brabbelen.
'Ja... zeer vreemd. Ze weet alles, maar doet toch of ze niks weet,' merkte hij op. Hij legde zijn hand op de tafel en keek er even naar, en toen weer naar Seth, om hem met een blik aan te kijken die hem uitdaagde de hand te pakken. Ondertussen liet hij zijn blik naar de labjassen in de hoek van het lokaal glijden.
Herinneringen van de ziekenzaal speelden in hem op.
Oh... wat kreeg hij toch een prachtig idee.

Seth wist zich in te houden, maar kon het niet helpen dat hij met een soort intens hebberige blik naar Yuu's hand op het tafelblad staarde.
"Mm-m..oeten we n-iet.. Eh.." Hij bleef naar de hand staren. "Verder met.. dingesen?"

'Ligt eraan wat je met dingesen bedoelt,' fluisterde Yuu met een zware stem. Hij hield zijn blik strak op de labjassen gericht en vroeg zich af wanneer het juiste moment zou zijn om zo'n ding aan te trekken zonder dat het op zou vallen. Hij keek weer even naar Seth om te knipogen bij zijn foute opmerking, en om zijn reactie te peilen.

"Ik bedoel.." Zijn blik gleed langzaam naar Yuu's gezicht, en meteen besefte hij dat hij veel te dichtbij was om niet te worden geabsorbeerd door een soort magnetisme dat aan zijn hoofd leek te trekken.
Haastig schoot hij wat naar achteren, waardoor de kruk waarop hij zat vervaarlijk wankelde, en uiteindelijk met een doffe klap naar achteren viel.
Duizelig staarde hij naar het plafond, terwijl hij het gebonk op zijn achterhoofd pijnlijk probeerde te vinden. Maar alles was bedekt door een soort hebberig gevoel dat hem deed overeindschieten. Even was het zwart voor zijn ogen, en greep hij uit balans de tafel vast.
"W-oo.. ik, bedoelde," begon hij licht hijgend, nog steeds hardnekkig de pijn op zijn hoofd proberend te voelen. Hij zocht duizelig Yuu's blik op en voelde zijn lichaam meteen weer verslappen.
Haastig en ietwat onhandig trok hij de kruk weer overeind en ging hij er weer een beetje met zijn ogen knijpend tegen de duizeligheid op zitten.
"Het expiriment," stootte hij uiteindelijk nerveus uit, een peilende blik op Yuu werpend.

'Aah juist ja, het experiment...' mompelde Yuu met een duivelse grijns op zijn gezicht nadat hij triomfantelijk had toegekeken hoe Seth een hevige chemische reactie op zijn woorden had gegeven. Hij kwam overeind en liep naar de labjassen toe.
'Vind je het erg als ik er even een aantrek? Aangezien de volgende experimenten wat... gevaarlijker zijn,' vroeg Yuu terwijl hij een jas van de kapstok pakte en hem met een zwierig gebaar aantrok. Terwijl de jas achter hem aanwapperde tijdens zijn weg terug naar de tafel zette hij de bril die op zijn hoofd rustte op zijn neus. Hij plofte weer neer op zijn kruk en wierp even een korte blik op Seth, waarna hij het opdrachten blad pakte en op zoek ging naar een nieuwe opdracht die ze konden uitvoeren.

Seth staarde met open mond naar de god in labjas én scheikundebril naast hem, en probeerde verwoed het volgende bataljon fantasietjes uit zijn hoofd te bannen.
Yuu in een leeg scheikundelokaal.. op een tafel.. met Seth die aan zijn ja-
"LATEN WE BEGINNEN!" schoot Seth paniekerig uit zijn slof, terwijl hij haastig zijn boek doordwaalde. Hij kon het echter niet helpen. Zijn lichaam werd wild naar Yuu toegetrokken, en binnen de kortste keren had hij zijn hand als een soort magneet op Yuu's knie gelegd.
Hij slikte, en keek langzaam op om een doodsbange blik op zijn hand te werpen. Nog altijd met een verschrikte blik keek hij vervolgens op naar Yuu's gezicht.
Hoe hard hij ook trok, de hand wilde niet los.

Seth sloeg zijn immuunsysteem met die ene simpele aanraking meteen aan gort. Yuu, die de hele tijd zijn eigen verlangens had weggestopt om sadistische truucjes uit te halen bij Seth voelde hoe ook zijn eigen lichaam nu van top tot teen begon te tintelen. Zijn ogen staarden hebberig in die van Seth, terwijl hij zijn ene hand om het gevaarlijke reageerbuisje klemde en de ander in zijn zak drukte om hem ervan te weerhouden dat hij Seth zou aanvallen.
'G-goed oke...' hakkelde hij tussen zijn onregelmatige ademhaling door. Hij wierp een blik op het opdrachtenvel en keek even naar de dansende letters, maar gaf het al snel weer op. Net toen hij overeind wilde springen om wisthijveelwaarnaartoe te vluchten werd zijn gedachtegang verstoord door een hand die op de tafel leunde en een stel witpaarse ogen dat hem vriendelijk glimlachend aankeek.
Bang keek Yuu in de ogen van De Heerseres.
'Yuu, ik heb een heleboel materialen in het lokaal hiernaast staan voor de volgende les straks. Zou jij die voor me willen halen? Het gaat om deze lijst met spullen.'
Ze drukte een waslijst tegen zijn borst met zelfstandignaamwoorden erop waar hij niet echt wijzer uit werd.
'Misschien wil Seth je wel even helpen?'
Meteen schoot Yuu overeind, het blaadje uit de lucht grissend.
'Oké dan.' Hij greep Seth bij zijn pols.
'Kom Seth,' zei hij en hij sleurde hem mee naar de deur van het lokaal.
'Wees voorzichtig! Veel materialen hebben een ontploffingsgevaar!' riep De Heerseres hen nog na, maar Yuu hoorde haar allang niet meer. Hij was diep in gedachtes verzonken en dacht aan de tientallen verschillende manieren om Seth in een hoekje te drijven.

Breed grijnzend volgde De heerseres met haar blik Yuu en Seth het lokaal uit. Zodra ze uit zicht verdwenen waren liep ze terug naar haar bureau. Ze ging op het tafelblad zitten en haalde haar blackberry tevoorschijn. Één sneltoets verder keek ze geamuseerd naar het beeld op haar schermpje, dat Yuu en Seth op de voet volgde.
Wat was ze toch blij dat die bruiloft niet door was gegaan. Hoe had ze zich anders moeten vermaken op momenten als deze?

((HAHAHAHHAHAHAAHA))

Seth werd achter Yuu aangetrokken, en wierp nog even een bange blik over zijn schouder tot het klaslokaal uit zicht verdween door een dichtklappende deur. De ontploffende geluidjes en het gegiechel verstomden meteen, en Seth slikte even terwijl zijn hand in die van Yuu kriebelde.
"Duss..." haperde hij, terwijl hij rood aanliep van concentratie en verwoed Yuu's blik ontweek door naar het vel in Yuu's hand te staren. "Wa-wat is h-het eerste.. eh.." Zijn blik gleed omhoog.
Meteen ramde het beeld van dokter Yuu door zijn hoofd en deinsde hij paniekerig achteruit. Zijn hand wilde echter nog steeds niet uit die van Yuu.
"W-at m-moeten w-e.." Met grote ogen keek hij Yuu aan en beet hij op zijn lip. Zijn blik gleed langzaam naar de scheikundetafel in het midden van het lokaal, maar al snel drukte hij dat idee angstig weg.
Nee. Dat kon écht niet.
Hij voelde hoe hij rood aanliep, terwijl zijn hoofd al miljoenen manieren aan het bedenken was om de labjas heldhaftig van Yuu's lichaam te scheuren.

Yuu keek naar het vel in zijn hand. Hij had nog steeds geen flauw idee wat al die spullen waren die op het lijstje stonden, en bovendien had hij ook totaal geen zin om erover na te denken. Achteloos liet hij het velletje over zijn schouder vallen, terwijl hij een stap dichter naar Seth toe deed.
'Goed, waar waren we ook alweer gebleven? Oja... dingessen,' zei hij met een duivelse glimlach op zijn gezicht en een uitdagende twinkeling in zijn ogen.
'Wat was dat ook alweer?' vroeg hij Seth op een quasi onschuldig toontje terwijl hij nog een stap dichterbij deed en nu een beetje naar beneden moest kijken om Seth nog aan te kunnen kijken.

Seth keek een beetje pruilerig omhoog. "Dat was- dat was-..." Zijn stem verstomde in een onhoorbaar gemompel terwijl zijn handen naar Yuu's labjas werden getrokken.
Geschrokken staarde hij naar zijn handen, die simpelweg weigerden de krampachtige greep op te heffen.
"Dat was.. Dat was-!" Wild probeerde hij zijn benen tegen te houden, die nu ook naar Yuu toe schuifelden. Verstrooid en smekend keek hij weer omhoog naar het gezicht van Yuu.
"YUU DIT KAN ECHT NIET DIT IS HET SCHEIKUNDEKABINET." Licht hijgend keek hij naar zijn handen, die zich nog altijd krampachtig aan Yuu's labjas vastklampten.

((Scheikundekabinet? wtf XDD))

'Ik doe helemaal niks,' merkte Yuu droogjes op, zijn blik op Seth's handen gericht. Hij grijnsde triomfantelijk. Wat hadden lange witte jassen toch een geweldig effect. Misschien moest hij voortaan maar gewoon in een lange witte jas door de school lopen.

"Welles," hijgde Seth, die tegenstribbelend dichter naar Yuu toeschuifelde. "Je.. staat.. daar.." Hij moest even een adempauze inlassen en keek totaal verwilderd omhoog naar Yuu's gezicht. "Met.. je.. stomme.. jas.." Zijn ogen verdronken in die van Yuu en hij boog zich nog meer naar Yuu toe, zodat hij nu slechts centimeters van de dokter af stond. "En.. en.. je bent.. zo..." Hij hijgde wild en probeerde het woord in te slikken, maar hij kon er niets aan doen. Zijn intense hunkering naar Yuu werd opgewekt door een idiote zwakke plek en hij kon niets anders dan zijn mond wild opentrekken.
"..Intilligent."
Hij werd meteen vuurrood en haastig gleden gleden zijn ogen naar beneden, zodat ze nu bleven hangen op Yuu's fantastische torso, nouja, hij wist toevallig dat er onder de fantastische jas een fantastisch torso schuilde. Hij beet op zijn lip en had geen idee dat hij nog meer naar Yuu toeboog en besefte zich maar half dat hij zijn rode gezicht tegen Yuu's witte jas aannestelde.

((wat heb ik toch een timing. Online komen een minuut nadat je hebt gepost XD))

Yuu legde zijn hand op de kruin van Seth's hoofd en glimlachte even hardop. Zijn andere arm sloot zich om Seth's middel en hield hem zo in een lichte greep gevangen. Hij wilde wat zeggen, maar zijn hoofd bonkte van de hevige verlangens en belemmerde zijn gedachtegang. In stilte liet hij de warmte van Seth door zijn lichaam stromen terwijl hij zijn hand wat beter in Seth's haar nestelde.
Het was onmogelijk om te bedenken dat hij twee dagen geleden nog had gedacht dat hij nooit meer de kans zou krijgen om Seth in zijn armen te nemen. Alles leek zo vertrouwd. Het hoorde gewoon zo. Zij hoorden gewoon bij elkaar. Niemand mocht hen nog uit elkaar trekken.

(( ))
((...en ja ik ben eventjes gezwicht maar zometeen ga ik weer fransen hoor))

Seth liet zijn handen langzaam om Yuu's rug glijden, zodat hij zich nu steviger aan Yuu kon vastklampen. Met een rood hoofd keek hij uiteindelijk naar boven, en grijnsde hij onzeker.
Hij had vaag het idee dat hij zich niet langer in bedwang kon houden.

((Het is echt niet normaal hoeveel huiswerk jij hebt.))

Yuu schonk Seth een klein glimlachje en vond dat hij zo wel sentimenteel genoeg was geweest. Gretig duwde hij zijn lippen op die van Seth, terwijl zijn arm zich steviger om zijn middel sloeg en zijn hand zich beter in Seth's haar vastgreep. Zijn hart begon als een gek te bonken en zijn wangen kleurden binnen no-time rood.

Seth ging er met horten en stoten mee akkoord, simpelweg omdat zijn ademhaling zo uit controle was. Met een wild schreeuwend hart klampte hij zich dichter tegen Yuu aan en duwde hij hem tegen de tafel achter hem, terwijl hij kort zijn ogen opendeed om stiekem een verslaafde blik op Yuu's gezicht te werpen.
Zijn hart maakte een sprongetje toen hij Yuu's rode wangetjes zag, en hij bracht haastig zijn vingers omhoog. Zijn ogen gleden langzaam weer dicht terwijl hij zijn vingers over Yuu's wang liet strelen.
Hij kon nog steeds niet geloven dat Yuu van hem was, dat hij hem mocht aanraken. Haastig greep hij Yuu's haren vast met zijn vrije hand en liet hij zijn vingers door Yuu's haren glijden, om vooral het besef dat Yuu welzeker van hem was tot hem door te laten dringen.

Yuu merkte hoe hij tegen een tafel geduwd werd en nam de nieuwe mogelijkheid die dat hem bracht welwillend aan. Zijn handen grepen Seth's middel vast en met een behendige draai draaide hij zich om en zette hij Seth op de tafel.
Nu waren ze even groot. Yuu grijnsde even terwijl hij recht in Seth's ogen keek en streek wat haren uit zijn gezicht. Hij liet zijn hand uiteindelijk half in Seth's haar rusten en duwde zijn voorhoofd tegen dat van hem.
'Dus je vindt mijn jas stom? Ik wil hem ook wel uitdoen, als je dat wil...' zei hij met zijn duistere stem. Ondertussen gleed zijn vrije hand onder Seth's overhemd over zijn warme rug.

Seth's adem wasemde onregelmatig in Yuu's gezicht terwijl hij totaal verstrooid in Yuu's ogen keek.
"J-ja, m-misschien i-is dat h-het beste idee," haperde hij ademloos. Hij begon te blozen en bungelde even onzeker met zijn voeten.

Yuu grinnikte, drukte even een kus op Seth's neus en zette toen een stap naar achter. Met één behendige beweging liet hij het lange witte geval van zijn schouder zakken. Hij sjorde zijn ene arm uit de mouw en trok aan de jas om ook zijn andere arm te bevrijden. Zodra hij zichzelf van het ding had ontdaan liet hij het op de grond vallen. Uit gewoonte streek hij even met zijn hand door zijn haar, terwijl hij zijn blik weer op Seth richtte en weer een stap naar voren deed.
'Zo beter?' vroeg hij, terwijl hij als een verslaafde zijn handen weer onder Seth's overhemd liet glijden.

Seth knikte aan gebrek aan stemgeluid en liet zijn lippen haastig weer met die van Yuu versmelten, door hunkerend naar voren te leunen.
Een paar seconden liet hij het gelukzalige gevoel door hem heenstromen, maar langzaam drong het besef van de omgeving door hem heen. Eerst bleef hij koppig zijn lippen aan die van Yuu hangen, maar het duurde niet lang voor hij er niet langer omheen kon en onwillig zijn lippen van die van Yuu haakte. Terwijl hij met zijn voorhoofd tegen dat van Yuu leunde keek hij Yuu verward aan.
"..S-scheikunde, lokaal..." Maar meer dan dat kwam er niet uit.

'Reuzenrad, spookhuis, ziekenzaal, bed van De Heerseres, vliegtuig, lift in het Ritz, hotelkamer in het Ritz, middenin een café, op mijn bruiloft...' vervolgde Yuu om Seth wat perspectief bij te brengen. 'Ik moet eerlijk zeggen dat ik het scheikundelokaal één van de normaalste plekken vind,' zei hij met een grijns op zijn gezicht, terwijl zijn handen ondertussen zonder dat hij het zelf helemaal door had afdwaalden naar de knoopjes van Seth's overhemd.