Het kantoor van De Heerseres.

achja je kent het wel.

---

((Anne liefje, pagina 2.. XDD))

((Nou en dat kan me niks schelen ik wil hier een nieuwe topic voor ))

Cecilio liep met zwevende passen door de gangen van de begane grond. Zodra hij bij het kantoor van De Heerseres aankwam zwierde de deur uit zichzelf open.
De Heerseres zat achter haar bureau en keek Cecilio met een strenge blik aan.
'Ik weet wat je nu gaat zeggen en ik ga je vragen het niet te doen,' zei ze terwijl hij de ruimte binnenstapte en de deur achter zich sloot.
'Denk eens na Cecilio, de tijden zijn veel beter zo. Waarom zou je het verpesten door je honger naar macht?'
Cecilio had nog geen woord gezegd, maar hij wist dat De heerseres zijn gedachtes toch wel kon lezen dus hij deed de moeite niet eens.
'Je weet niet waar je aan begint.'
Cecilio snoof.
'Zeg dat tegen jezelf,' siste hij. Hij draaide zich om, en rukte de deur van het kantoor weer open, om vervolgens in de deuropening in een zwarte wolk te verdwijnen.

De Heerseres staarde naar de zwarte rolk die langzaam vervaagde. Zodra ze zeker wist dat Cecilio verdwenen was stond ze op. Met een ruk gooide ze de deur naar het hoofdkwartier van de MHS open. Ze liep naar de levenscomputer en duwde met volle kracht op een grote rode knop middenin het knoppenpaneel.
Een oorverdovend geloei schelde door het hoofdkwartier, en ook door de school.
De Heerseres pakte een microfoon en begon te spreken.
'Attentie iedereen, code rood. De school is in gevaar en krijgt een noodstop. Verzamel alle troepen in de vertrekhal. Ik herhaal, de school is in gevaar en krijgt een noodstop. Verzamel alle troepen in de vertrekhal!'
Haar stem galmde door het hele hoofdkwartier. Aan alle kanten kwamen agenten deuren uitgelopen, en in een georganiseerde rij renden ze de gangen door richting de grootste ruimte van het gebouw. De Heerseres tikte druk met haar vingers op de computer.
Weet u zeker dat u een magisch blok wil vormen om het geselecteerde gebied?
Zo snel als ze kon gleed ze met de muis naar de Ja-knop, en met een harde bonk drukte ze op enter.
Meteen vielen alle lichten in het schoolgebouw uit.
Vanaf nu kon er in het gebouw geen magie meer gebruikt worden.
Met een zucht liet De Heerseres zich op de kruk voor de computer vallen. Ze liet alle deuren in de gehele school sluiten en zorgde ervoor dat elke leerling die nog buiten was naar binnen werd geteleporteerd. Ze pakte haar microfoon weer, en sprak nu de school toe.
'Beste leerlingen. Vandaag is bekend gemaakt dat Ayao en de aarde weer in oorlog zijn met elkaar. Om te voorkomen dat deze school één grote puinhoop wordt is er een blok op de magie gezet. Dat betekent dat niemand in dit gebouw nog magie kan gebruiken. Het is vanaf nu verboden om de school te verlaten totdat dit probleem is afgehandeld.
Ik herhaal: de vrede tussen Ayao en de aarde is voorbij. We zijn weer in oorlog.'

-new-.

De heerseres zat achter haar levenscomputer. Ze volgde het leven van Yuu, die op dit moment door de school liep. Op een klein schermpje in de hoek van haar scherm zag ze Melissa. Ze zuchtte even diep. Een lange tijd had ze hier over nagedacht maar het feit dat De Derde Macht verborgen moest blijven had haar altijd tegengehouden.
Maar nu dat niet meer nodig was had ze geen reden om dit nog langer voor Yuu te verzwijgen.
Haar hand gleed naar de microfoon op het platform.
'Willen Ryuu Takano en Melissa Chevalier zich alstublieft melden bij het kantoor van De Heerseres? Graag zo snel mogelijk, dankjewel,' galmde haar stem door de school. Ze stond op van haar stoel en liep door de teleportdeur naar haar kantoor, waar ze aan het bureau ging zitten en wachtte tot de twee zouden komen.

Melissa keek verschrikt op toen ze haar naam hoorde door de luidsprekers. Zonder er veel van te denken teleporteerde ze zichzelf naar het kantoor van de heerseres. beleefd klopte ze op de deur.
'Binnen,' hoorde ze De Heerseres zeggen. Aarzelend kwam Melissa binnen.
'Waar had u mij en Yuu voor nodig?' vroeg ze terwijl ze een beetje vertwijfeld bok de deur bleef staan.
'Ga zitten, dan vertel ik het als Yuu er is,' zei De Heerseres met een vriendelijke glimlach. Haar handen gebaarden naar een van de stoelen voor haar bureau. Melissa ging haastig zitten en legde haar handen op haar schoot. Een beetje zenuwachtig gleden haar ogen langs de schilderijen aan de muur. Ze had absoluut geen idee hoe ze zich tegenover De Heerseres moest gedragen nu ze eigenlijk veel krachtiger dan haar was.

Met tegenzin liep Yuu naar het kantoor van De Heerseres. Hij wilde Melissa helemaal niet zien. Hij had haar altijd al intimiderend gevonden, en nu was ze ook nog is de krachtigste vrouw van het universum. Steeds meer kreeg hij het idee alsof hij aan De heerseres werd uitgehuwelijkt. Een huivering gleed over zijn rug toen hij daar aan dacht.
Het was nu definitief. Hij was de grootste pechvogel op aarde, en waarschijnlijk ook op andere planeten.
Met tegenzin klopte hij op de deur. De Heerseres riep hem binnen.
Terwijl hij plaats nam op de stoel naast Melissa probeerde hij vooral niet naar haar te kijken. Hij kon zijn vreselijk krachtige toekomstige vrouw nog niet in de ogen kijken.
Straks vermoordde ze hem later nog als hij zijn troep niet op zou ruimen...

De ogen van De Heerseres flitsten van yuu naar melissa en weer terug. Er waren zoveel dingen gebeurd sinds de laatste keer dat ze de twee had gezien. Het spijtte haar erg dat de twee met elkaar gingen trouwen. Het aantal leuke situaties tussen Yuu en Seth was sinds de verloving sterk gedaald. Nu moest ze het doen met de zeldzame momenten wanneer Seth zijn zelfbeheersing verloor. Want die momenten waren zeldzaam... bij Seth dan. Yuu's zelfbeheersing was nooit echt zeer krachtig geweest.
Focus, focus...
Haar blik gleed naar Yuu's arm. 'Hoe is het met je arm, Yuu?' vroeg ze terwijl ze opstond en naar de glazen stolp liep waar de sleutel naar Melissa's krachten in rondzweefde.

Melissa kon er niets aan doen. Gedachtes van De Heerseres schoten door haar hoofd.
Ze kan hem genezen.... maar het is riskant... wie weet blaast ze ons wel op zodra ze de macht activeert...
'Nee! Ik wil de macht niet activeren!' riep Melissa verschrikt. ze sprong uit haar stoel en keek De Heerseres angstig aan.
'Ik kan het niet! Ik kan die macht niet in de hand houden! Ik vermoord jullie allemaal!'
De Heerseres leek heel even geschokt van het feit dat ze haar gedachten gelezen had, maar herstelde zich snel.
'Maak je geen zorgen Melissa, het komt goed. Ik heb vertrouwen in je. Zolang je je doel maar voor ogen houdt komt alles goed. Denk gewoon aan Yuu's welzijn en ik weet zeker dat het goed komt.'
Melissa's blik schoot naar Yuu's verlamde linkerarm.
Ze kon hem genezen. Zij was de enige persoon die Yuu's arm kon genezen.
Haar blik gleed weer naar de kleine lichtbol onder de stolp.
Ze had geen keuze.
'O-oké...' piepte ze uiteindelijk, terwijl ze zich nu al met al haar concentratie op Yuu's welzijn focuste.

Yuu keek verward van De Heerseres naar Melissa, en weer terug. 'Wat? Wat is er aan de hand?!' vroeg hij nieuwsgierig. Hij stond ook op en pakte met zijn hand zijn verlamde arm. De Heerseres glimlachte even naar hem.
'Sorry Yuu, ik moet een bekentenis doen. Toen ik je vertelde dat niemand je arm kon genezen heb ik gelogen. Vergeef me, ik deed het om de vrede in het universum te bewaren,' zei ze.
Yuu's hele lichaam verstijfde.
Secondenlang staarde hij in de ogen van De Heerseres.
Er... was... iemand die... zijn arm... KON GENEZEN?!
Zijn blik schoot naar Melissa.
WAT?!

'Ik zei dat niemand in staat was het te doen omdat Gaya's kracht zogenaamd de krachtigste is van allemaal. Maar we weten nu allemaal dat dat niet helemaal waar is. Melissa's krachten zijn veel sterker, en het is gemakkelijk om met haar kracht jouw arm te genezen...' legde De heerseres uit. Ze legde haar hand op de glazen stolp.
'Om dit te doen moet Melissa heel even haar krachten activeren. Ze hoeft maar een kleine hoeveelheid ervan af te staan, maar ik weet niet zeker of ze in staat is om zich op zo'n manier te beheersen. Vandaar dat het riskant kan zijn...' ging ze verder.
Haar blik gleed weer naar Yuu om zijn reactie te pijlen.

Yuu stond aan de grond genageld. Hij voelde hoe vlagen van hoop, angst en achterdocht door zijn lichaam stroomden. Hij staarde strak naar de kleine lichtbol onder de stolp terwijl hij de woorden van De Heerseres tot zich door liet dringen.
Melissa kon zijn arm genezen.
Het had hem een lange tijd geduurd voordat hij had geaccepteerd dat hij zijn leven lang met één arm door het leven moest gaan, en zelfs nu nog had hij af en toe wat depressieve momenten als hij bijvoorbeeld een brief moest schrijven, wat echt nog niet ging. Al zijn schrijfwerk was nog altijd onleesbaar.
En nu was er plots de mogelijkheid om zijn arm te genezen.
Hij zou weer in staat zijn een mooie brief te schrijven... hij zou weer op de pagina's van zijn dichtenboekje kunnen kladderen.
Hij zou weer kunnen basketballen... piano kunnen spelen... eten met twee handen... tweehandige aanvallen doen tijdens een duel... hij zou Seth weer in twee armen kunnen nemen...
Een pijnlijke steek schoot door zijn hart toen hij besefte dat dat niet het geval was.
Morgen was zijn bruiloft. Hij had het recht niet meer om Seth in zijn armen te nemen.
Met een gemixt gevoel van geluk en ongeluk keek Yuu in Melissa's ogen.
'Alsjeblieft, genees mijn arm. Ik ben je mijn leven verschuldigd als je dat voor me doet...' mompelde hij, terwijl hij dacht aan alle mogelijkheden die weer voor hem open lagen. Alle banen waar hij twee handen voor nodig had lagen weer binnen handbereik.
Hij zou geen gehandicapte meer zijn.

Er verscheen een glimlach op het gezicht van De heerseres bij het aanschouwen van Yuu's gedachtes. Die jongen dacht ook altijd aan Seth, op wat voor moment dan ook.
'Goed dan, als jullie me naar achter zouden willen volgen,' zei ze terwijl ze de stolp optilde en het lichtbolletje dat als sleutel voor Melissa's krachten diende boven haar hand liet zweven. De deur naar het hoofdkwartier van de MSA gleed open en De heerseres liet Yuu en Melissa voorgaan.
'Het principe is heel simpel. Het enige wat Melissa hoeft te doen is wat van haar puurste energie in een vloeibare vorm in deze fles te doen. Die energie kan ik met mijn computer omzetten in levensenergie, en dat injecteren we in jouw arm. Als het goed is zal dat je arm eerst van binnen compleet aan elkaar naaien, en daarna weer tot leven wekken. Het risico van dit proces ligt in het begin. Melissa moet zichzelf ongelofelijk inhouden terwijl ze haar macht door haar vingers laat stromen en afgeeft,' legde De heerseres uit. Melissa knikte angstig. Ze probeerde zo min mogelijk aan andere dingen te denken dan aan de dingen die Yuu weer kon doen als hij beide armen weer kon gebruiken. De heerseres keek even naar het bolletje boven haar hand en toen weer naar melissa. Ze pakte een fles en gaf die aan haar, samen met het bolletje.
'Good luck,' zei ze met een brede grijns, en ze deed een paar stappen achteruit.

Melissa keek even angstig van de fles in haar ene hand naar de sleutel in haar andere. Ze slikte een keer, haalde diep adem, en drukte het lichtbolletje tegen haar borst.
Een immens krachtige vlaag van energie schoot door haar lichaam. Ze merkte hoe haar gedachtes vervaagden en haar lichaam werd overgenomen door de vreselijk sterke kracht van De Derde Macht. Haar ogen had ze strak om de fles gericht.
Ze moest zich op haar doel concentreren
Terwijl de gedachte van een pianospelende Yuu door haar hoofd flitste bracht ze haar vingers trillend naar het uiteinde van de fles.
Voorzichtig probeerde ze een minuscuul beetje van de pure energie die door haar bloed gierde in de fles te stoppen, maar zodra ze de kracht uit haar vingers losliet knalde het flesje uit elkaar.
'O-oh...' murmelde ze verontwaardigd, terwijl ze paniekerig in het rond keek en ondertussen met al haar macht de opborrelende kracht probeerde te onderdrukken. Het liefst schreeuwde ze het uit, liet ze alle energie in haar lichaam los en blies ze de hele planeet op, maar Yuu's rode ogen die haar smekend aankeken hielden haar in bedwang.
Met trillende benen liep ze naar de koffietafel in de hoek van de ruimte. Ze pakte een koffiekopje en opende een microscopisch klein gaatje in haar onderdrukking. Langzaam liep het koffiekopje vol met een paars gloeiende substantie. Zodra ze hem tot de rand gevuld had sloot ze haar gaatje weet. Licht hijgend legde ze haar hand tegen haar borst en trok ze de sleutel uit haar lichaam. Opgelucht staarde ze naar het kleine bolletje dat boven haar hand zweefde, terwijl ze de immense hoeveelheid energie weg voelde ebben.
Het was haar gelukt.
Yuu kreeg zijn arm terug.

De Heerseres klapte enthousiast in haar handen toen ze merkte hoe Melissa met opperste zelfbeheersing een koffiekopje volgoot met de puurste energie die er in het universum bestond. Ze pakte snel de sleutel uit Melissa's handen en liet hem zelf terugzweven naar het kantoor.
'Geweldig Melissa, het is je gelukt!' riep ze trots. Haastig liep ze naar een kast waar ze een injectiespuit en naald uit tevoorschijn toverde. Terwijl ze de paars gloeiende substantie in het flesje liet stromen keek ze breed grijnzend naar Yuu.
'Maak je klaar voor je genezing, jongen!' riep ze enthousiast. Ze tikte even tegen het spuitbusje en liep naar haar computer. Ze stak de injectienaald in een gat in haar knoppenpaneel en begon druk te typen. De spuit draaide hevig rondjes en de substantie veranderde langzaam van paars naar wit.
'Oké, we zijn er klaar voor,' zei ze terwijl ze de spuit weer uit het gat pakte en naar Yuu toe liep. Ze pakte zijn arm en keek hem nog één keer met een geruststellende blik aan.
'Alles komt goed,' verzekerde ze hem, en daarna zette ze de spuitbus in zijn arm, en spoot ze de substantie in zijn bloed.

Een kriebelend gevoel schoot door zijn hele lichaam zodra De Heerseres de substantie in zijn arm had gespoten.
Eerst voelde hij niets. Hij keek verwachtingsvol naar zijn linkerarm, die nog altijd slap langs zijn lichaam hing.
Hoe langer de gevoelloosheid duurde, hoe meer zijn hoop weer weg ebde.
'Het werkt niet...' mompelde hij verslagen. Ook al had hij dan misschien zijn lot al geaccepteerd, het voelde nog steeds vreselijk om zijn laatste beetje hoop te zien vervliegen.
Gefrustreerd begroef hij zijn handen in zijn haar.
'Yuu...' hoorde hij De Heerseres zeggen, maar hij wilde niet luisteren. Hij zakte door zijn knieën en sloeg zijn armen beschermend om zich heen terwijl hij tegen het verdriet vocht dat in hem naar boven kwam.
Zelfs de derde macht kon zijn arm niet genezen... hij zou nooit meer...
'Yuu, het is gelukt.'
Plotseling drong het tot hem door.
Zijn ogen schoten open. Zijn blik gleed langzaam naar zijn linkerarm, die hij om zijn eigen lichaam heen geslagen had. De stof van zijn overhemd voelde warm aan tegen zijn vingertoppen, net als de huid van zijn andere arm.
Langzaam liet Yuu zichzelf los. Hij strekte zijn linkerarm voor zich uit terwijl hij hem met grote ogen bestudeerde.
Hij wriemelde wat met zijn vingers, spande zijn spieren aan en gleed met zijn vingertoppen langs de kille stenen vloer op de grond, die koud aanvoelde.
Verdriet zette zich in no time om in een intens geluk en de tranen stroomden zonder waarschuwing over zijn wangen.
'Het is gelukt,' piepte hij, terwijl hij zijn linkerhand voor zijn mond sloeg en uitbarstte in een soort snikkende lachbui.
Met een ruk schoot hij overeind. Zijn benen baanden zich een weg naar Melissa toe en zonder een waarschuwing te geven sloeg hij allebei zijn armen om haar heen.
'Het is gelukt!' riep hij tussen zijn gelukzalige gesnik door. Hij drukte Melissa zowat fijn en streek met zijn linkerhand over haar rug. Hij pakte haar bij haar bovenarmen en trok haar terug zodat hij haar in de ogen kon kijken.
'Ik ben je mijn leven verschuldigd!' riep hij schor uit. Hij liet haar voorzichtig los en streek met zijn herboren hand langs haar wang en liet zijn vingers even door haar haren glijden.
'Kijk, ik kan het weer!' riep hij dolgelukkig uit, terwijl hij er even niet aan probeerde te denken dat het Melissa was die voor hem stond, en niet Seth.
Want oh god hij had Seth nog nooit zo graag in zijn armen willen nemen als nu. Hij wilde Seth's lichaam compleet opnieuw verkennen met zijn linkerhand, met zijn ene hand door Seth's haar strijken en met zijn andere over zijn warme rug...
Nee.
Het mocht niet. Hij ging met Melissa trouwen. Hij was haar zijn leven verschuldigd. Hij kon nu nooit meer terug.

((Ik kom er nu pas achter dat ik toch wel een beetje een oncompleet gevoel had met Yuu's verlamde arm, nu voelt het opeens alsof het weer rond is ofzo, echt eigenaardig! Een soort geslotenheid XD Vaag.
Nouja, gaaf iig.))

NEEEEEEEW
———————————————

Toushirou kwam met Yumiko aanlopen in de gang die naar het belangrijkste kantoortje van school leidde. Eenmaal bij de deur aangekomen hield hij halt en stak hij zijn hand uit naar de deur om aan te kloppen, maar voor hij de kans kreeg om aan te kloppen werd er al "Binnen" gezegd. Hij keek Yumiko verbaasd aan en deed toen de deur open.

Yumiko stapte naar binnen. Zoals gewoonlijk wees de Heerseres naar de twee lege stoelen die voor haar bureau stonden. 'Ga zitten. En waar heb ik dit bezoek aan te danken?' vroeg ze overdreven vriendelijk. 'Ehm.. nou we zijn een tijdje geleden met het dagboek van Megumi hier gekomen. Het meisje is bij het meer overleden, de plek waar de derde macht ook verborgen lag. We wilden eigenlijk weten of het iets met elkaar te maken had..' viel ze maar meteen met de deur in huis.

Toushirou hoopte vurig dat het gezicht van de Heerseres even vriendelijk bleef staan, wat grotendeels zo was, maar hij zag weer een klein spiertje vertrekken bij haar mond. 'Yumiko en ik - de vorige keer dachten we dat het gerelateerd zou kunnen zijn en nu - nouja, het lijkt allemaal erg toevallig,' vulde hij nog aan, en de Heerseres keek hen nog steeds aan met dezelfde vriendelijke glimlach als altijd. 'Degene die verantwoordelijk was voor Megumi's sterven is al niet meer. Alles is opgelost,' zei op een toon alsof ze hen gerust aan het stellen was.

'Dat was niet echt het antwoord waar we op gehoopt hadden..' zei Yumiko met een binnensmondse zucht erbij. 'Heeft het met elkaar te maken?' vroeg ze terwijl ze haar benen over elkaar heen legde en de Heerseres aankeek met een vragende blik.

De Heerseres hield haar hoofd een beetje schuin. Meestal was dat een blijk van verbazing, maar bij haar leek het haast dreigend. 'Megumi's dood was al eerder dan het ontdekken van de derde macht nu. Hoe kan het in 's hemelsnaam met elkaar te maken hebben?' vroeg ze alsof dat zou verklaren wat ze gevraagd hadden. Toushirou besloot zijn mond weer open te trekken. 'Maar mevrouw - Cecilio. Die regeerde toen allang, als hij nou al wist dat de derde macht daar lag..'

De Heerseres schudde haar hoofd. 'Dat is uitgesloten.' zei de Heerseres beslist. Yumiko zuchtte. Er kwam weer eens niets uit de mond van de Heerseres, zoals gewoonlijk. Ze hadden niks aan dit gesprek.

-New-
Taiga klopte op de deur en wachten tot dat De Heerseres zij dat ze naar binnen mocht. ze liep naar binnen. "mevrouw..ik denk dat ik wat moet vertellen." zei ze. De Heerseres trok haar wenkbrauw op en keek haar aan. "wat dan wel?" vroeg ze. Taiga schraapte haar keel en was bang om te beginnen.

De Heerseres keek Taiga met een warme en vriendelijke blik aan. 'Vertel het maar liefje,' zei ze op een vriendelijke toon. 'Ga zitten,' voegde ze eraan toe, terwijl ze naar de stoel voor haar bureau gebaarde.