Kamer 4027: Toushirou en Kyosu

Toushirou was blij dat hij alles al uitgekotst had, want hij zat op een pagina met nog een aantal ranzige plaatjes die hij, als hij al misselijk was, waarschijnlijk niet had kunnen verdragen. Hij huiverde, en keek daarna op naar Yuu die aan het eind van zijn bed was gaan zitten. 'Beter?' vroeg hij nonchalant terwijl hij de bladzijde omsloeg. Hij vond het wel komisch om niks op te merken over zijn gebonk en gevloek toen hij stond te douchen.

'Nee,' antwoordde Yuu droogjes. Hij dacht even na, en besloot toen dat hij het beste gewoon aan Tou-chan kon vragen wat er precies was gebeurd. Hij draaide zich om en ging in een kleermakerszit zitten. ((Zijn handdoekje viel nog net over zijn knieën zodat je geen ongepaste dingen kon zien )) 'Tou...' mompelde hij. Hij noemde Tou-chan nooit Tou, maar zijn bui was te serieus en te chagrijnig om er nu een vrolijke '-chan' achter te plakken. 'Weet jij nog wat er gisteravond gebeurd is? Zo ja, kun je me dan even een uitgebreid verslag geven want ik ben het even kwijt,' zei hij. Zijn stem klonk een beetje schor.

Toushirou keek op. Yuu zat ineens naar hem toe gedraaid en wist kennelijk helemaal niks meer. Toushirou lachte. 'Weet je dan helemaal niks meer?' zei hij met lichte spot in zijn stem. 'Nou, oké, hier is het: Feest in jouw kamer, iedereen stomdronken. Toen eh-' hij besloot het stuk van Lucas maar over te slaan '- toen had jij geen zin meer in het feest maar je kon niet gaan pitten, omdat er een soort orgie op jouw kamer was, en toen gingen we hierheen. Jij.. jij raakte nogal gehecht aan de vensterbank en ik sliep hier. Dat was het zo ongeveer' besloot hij met een blik op zijn boek.

'Ik geloof er niks van,' zei Yuu en hij bleef Tou-chan strak aankijken. 'Ik raak niet gehecht aan vensterbanken.' Yuu walgde bij het idee dat zijn kamer nu misschien wel vol lag met jongens en meisjes. O WEE als er iemand op zijn bed dingen had gedaan. Dan verbandde hij het meteen, inclusief de personen die schuldig waren.

Toushirou haalde zijn schouders op. 'Je hebt er wel de hele nacht heel innig mee geslapen' zei hij droog. 'En je weigerde eruit te komen. Je stond er gewoon op dat je daar ging slapen' voegde hij er nog aan toe. Hij las door terwijl hij vertelde, en sloeg weer een bladzijde om. 'Misschien moeten jullie een bruiloft regelen'

Yuu haalde een wenkbrauw op. Het was onmogelijk voor te stellen dat hij gewoon meteen naar de vensterbank was gelopen en daar in slaap was gevallen zonder dat hij eerst geprobeerd had bij Tou-chan in bed te kruipen. Of was het misschien toch zo? Had hij écht zoveel zelfbeheersing gekregen? Gaaf.
'Cool, ik ben trots op mezelf,' zei Yuu hardop, zonder dat ie het zelf door had.

Toushirou lachte. 'Goed van je hoor' zei hij moederlijk. Hij keek naar zijn boek. Het leek wel of de schrijver een kik kreeg van plaatjes van verminkte mensen, want het stond er vol mee. Langzamerhand kreeg hij een beetje het gevoel dat er in dit boek alleen maar werd verteld over de slechte kanten van zijn specialiteit. Hij bladerde het fronsend door, en zag op een gegeven moment toch wat handigheidjes tijden het duelleren. Hij besloot het nog niet meteen terug te brengen en door te lezen.

Yuu keek een tijdje naar Tou-chan, die gewoon aan het lezen was en vroeg zich af wat hij hier verder nog te zoeken had. Misschien kon hij maar beter teruggaan naar de kamer om zich aan te kleden. Onhandig kroop hij van het bed af waardoor zijn handdoekje bijna viel, maar hij kon het nog net voor zich houden met beide handen. 'Oops,' zei hij en hij knoopte het ding snel weer goed. 'Nou, ik ga maar weer.' Hij draaide zich om, twijfelde een lange tijd of hij niet nog even een teder kusje op Tou-chans voorhoofd zou planten, besloot om het niet te doen en liep naar de deur.

Toushirou keek op. Yuu maakte aanstalten om weg te gaan. Hijzelf knikte alleen maar even. Het was een beetje vreemd om Yuu hier in een handdoekje te laten zitten. Bovendien zou hij hem toch nog wel tegen het lijf lopen. Dat gebeurde immers bijna altijd. Hij zuchtte terwijl hij zijn boek dichtsloeg en aan de kant legde.

Yuu stond bij de deur, hij had zijn hand al op de deurknop gelegd toen hij zich toch nog even bedacht. Hij draaide zich om, rende naar Tou-chan en gaf hem snel een kus op zijn lippen. Hij liet zijn hoofd even voor de zijne hangen en schonk hem een glimlach. 'Deze is omdat ik gisteravond niks heb gedaan,' zei hij, waarna hij opstond, terug liep naar de deur en de kamer verliet.

Toushirou zat een beetje verbaasd toen Yuu ineens terugkwam, maar glimlachte wel terug. 'Laten we dat maar gewoon denken' zei hij tegen zichzelf toen Yuu de hoek om was verdwenen. Hij stond op en keek uit het raam, terwijl hij leunde op het raamkozijn. Het schoolterrein was al een beetje bevolkt.

NIEUW.
----------------------

Toushirou kwam in pak zijn kamer in, het boekje in zijn rechter hand geklemd. Hij gooide zijn colbertje en het boekje op bed en liep naar de badkamer. Hij keek in de spiegel en zag dat zijn masker nog aan de zijkant van zijn hoofd zat. Hij gooide het af en hield zijn hoofd onder de kraan. Yuu spookte door zijn hoofd en hij wist niet waarom. Hij voelde zich nog rotter omdat hij zijn zelfbeheersing had verloren.. Hij droogde zijn gezicht af met een handdoek en liep naar zijn bed. Daar lag het boekje dat Yuu naar hem had gegooid nog, roerloos. Hij ging op bed liggen en duwde zijn hoofd in het kussen. Het was allemaal zo dom. Hij kwam overeind en streek zijn natte haar naar achter. Hij pakte het boekje en ging in kleermakerszit op het bed zitten. Na even te aarzelen sloeg hij het open. Het leek op een dagboek, maar met een andere tint. Het waren een soort poëtische teksten, die elk een datum hadden. Nieuwsgierig bladerde hij er doorheen, tot hij bij een bericht van vandaag kwam. Hij begon te lezen.

Het is voorbij.
Mijn gevoel heeft me verlaten,
Mijn hoofd denkt niet meer na.
Ik voel een immense kracht van binnen,
Ik wil alles kapot slaan.
Het spijt me,
Het spijt me zo.
Ik wou dat je me nooit ontmoet had,
Dan had ik nooit geluk hoeven voelen, dan had ik nooit een weg naar buiten gezien.
Nu is de deur weer dicht, en hoe hard ik ook bonk,
Hij zal nooit meer open gaan.


Hij slikte. Toen hij afscheid nam van Yuu wist hij dat Yuu het niet leuk vond, maar hij wist niet dat het hem zo had aangegrepen, of hij had er gewoon nooit over nagedacht. Hij sloeg het boekje dicht en legde het in een la van zijn nachtkastje die op slot kon. Hij kreeg een plaatsje bovenop het dagboek van Megumi. Toushirou stond op. Hij keek naar buiten en zuchtte. Hij wist dat hij Yuu een excuses verschuldigd was, al wilde die hem waarschijnlijk niet eens meer aankijken. Eenmaal besloten dat hij toch een poging ging wagen pakte hij zijn colbertje en liep hij de deur uit.

Yumiko was op zoek gegaan naar Toushirou. Na het dakterras had ze hem niet meer gezien, en enige bezorgdheid was opgeborreld in haar gedachten. Ze klopte op de deur en wachtte op antwoord. 'Tou, it's Yumi.' zei ze er zacht bij.

Geen antwoord.. als er maar niks gebeurt is. Yumiko opende de deur en doorzocht ook nog even de badkamer. De wastafel is nog nat, vers. Hij is dus kort geleden hier geweest. Yumiko draaide zich om en liep de deur van de kamer uit, op zoek naar Toutou.

Kyosu kwam de kamer binnen.Er was niemand en de kamer zag er rommelig uit. Er hing een verdrietige sfeer. Kyosu schudde zijn hoofd. Als Toushirou terugkwam, zou hij wel vragen wat er nou met hem aan de hand was. Hij kende hem niet goed, maar hij hoopte dat hij hem toch in vertrouwen zou nemen. Kyosu probeerde de deprimerende sfeer in de kamer wat terug te stoppen, en ruimde de troep op. Alle losse kleren donderde hij in de hoek en losse papiertjes in de prullebak. Het raam ging open zodat er wat frisse lucht kon doortochten. Tevreden ging Kyosu op de rand van zijn bed zitten, en pakte zijn gitaar.

Na een tijdje gespeeld te hebben, stopte hij het ding terug in de koffer. Hij zuchtte. Hij vroeg zich af wat hij zou doen, aangezien er niemand was. Hij liep naar het raam en keek van zich af. Het uitzicht was nog steeds prachtig, en maakte Kyosu nog steeds even rustig. Het was donker in de kamer, maar dat boeide hem niet. Het licht van de maan voldeed wel.

Miyoko liep door de gangen. Ze klopte op een willekeurige deur aan, en stak haar hoofd naar binnen. 'Hoi!' zei ze met een klein lachje. Ze wachtte tot ze binnen werd gevraagt

Kyosu draaide zich om. 'Kom binnen, Miyoko.' zei hij en keek haar even aan. Hij pakte een stoel voor miyoko en ging zelf op de andere stoel zitten.

Toushirou liep zijn kamer in. Eigenlijk had hij gepland rustig wat in het dagboek van Megumi te bladeren, maar er waren al mensen. Logisch, hij had nu eenmaal een kamergenoot en levende schepsel moeten hun sociale netwerk ook wel eens bijhouden. Hij begroette ze allebei en plofte toen languit in de bank.

-Nieuw-

Kyosu plofte zuchtend op zijn bed. Toushirou had de bank al in beslag genomen, dus veel keus had hij eigenlijk. Kyosu keek onder het bed. 'Ah, daar zijn ze.' mompelde hij onverstaanbaar en haalde een kilozak met zure bommen tevoorschijn. 'Moet je ook?' vroeg hij aan Toushirou, en gooide de zak naar hem toe.

Toushirou keek op en sprong toen enthousiast op. 'Zeker wel' zei hij blij. Hij plofte op zijn eigen bed neer en graaide wat uit de zak. 'Dwlankhe' kwam er moeizaam uit zijn volle mond.

Toushirou graaide in zijn nachtkastje. Hij kon net achterin de la komen nu hij op bed lag. Hij greep eerst op het boekje van Yuu, en toen pas op die van Megumi. Hij trok het eruit en schoof het laatje weer dicht. Met een klein hoopje zure bommen naast zich begon hij te lezen. Het lezen van het dagboek had hem behoorlijk fijn gemaakt, bedacht hij zich ineens. Tegenwoordig praatte hij met veel mensen over hun problemen, iets wat hij nooit achter zichzelf had gezocht.

Kyosu zat met volle teugen op zijn zure bommen te zuigen. 'Waaben je aant lezen?' kwam er uit. Zijn mond zat nog niet zo vol als die van Toushirou, maar toch was het redelijk onverstaanbaar. Kyosu keek naar het boekje dat Toushirou in zijn handen had.

Toushirou keek op, en staarde Kyosu aan van over de rand van zijn boekje. 'Gewoon, iets dat ik heb gevonden' zei hij zo nonchalant mogelijk. Hij sloeg de bladzijde om en las rustig verder.

~New denk ik!

Scorpio liep sloffend naar Kamer 4027. Hij had weer Toushirou's kamernummer uit het vrouwtje bij de receptie gekregen en klopte nu op zijn deur. Hij wachtte echter niet op antwoord en liep dood asociaal naar binnen.