De eetzaal

Nicholas keek haar hopeloos aan, en haalde diep adem."Een meisje, op het dak. Sprong eraf. Expres. Ze is vast dood maar ik wil niet kijken. Ze ligt waarschijnlijk op de binnenplaats." Hij keek haar smekend aan. Een Ayaoon zou toch wel met hem mee willen, die durfde toch wel, die genoot toch wel van een lijk van een aardling?

((haha Kuuki ligt nog altijd lekker te huilen in de Binnentuin AHAHA lekker alleen x____x))

"Leuk, dat ze maar lekker wegrot," siste Ayano terwijl ze daarna weer vrolijk aan haar muffin begon te eten. "En trouwens, als ze dood is, dan hebben we een aardling minder op deze school." Ze grijnsde breed.

Nicholas rolde met zijn ogen. Hij had even niet zoveel zin in de humor van een Ayaoon. Hij besloot het anders aan te pakken."Denk je eens in, Ayaoons meisje, lijkt het je niet prachtig om een lijk van een aardling te verminken met je krachten? Het uit te lachen, of er gewoon minachtend naar te staren? Dit is een van de weinigen kansen die je hier zult krijgen, de komende jaren. Misschien wel de enige." Hij walgde van zich zelf.

Ayano haalde haar schouders op. Het klonk vermakelijk maar haar lolly ging voor. "Als het vlees aan het wegrotten is, kom ik kijken. Nu is ze nog te liefjes." Ze zuchtte diep. "Dat ze sprong, is al vermakelijk genoeg."

(( AAAHAHA ayano toch. maar ik moet gaan, byesels (l) ))

"Ja, je had er bij moeten zijn joh. Prachtig moment," zei Nicholas langzaam, met een sarcastische ondertoon. Hij balde zijn vuisten naast zijn lichaam. Toen sprong hij op."Jullie ayaonen zijn allemaal het zelfde." Hij draaide zich om enb eende weg.

" Had ik inderdaad moeten zijn. " Ze grinnikte toen hij kwaad wegliep. Ze was niet zoals elke ayaoaan. Ze was nog altijd anders.

Yuuki liep de eet zaal binnen en pakte en broodje en ging zitten. er was niemand hier ookal was het rond eetens tijd of was ze te laat nouja ze was graag alleen en ze at haar broodje op. en stond weer op en liep weer naar de hal op weg naar de wc ze had hogen nood xD

Het was nog heel vroeg, maar Scarlett was toch al naar de eetzaal gelopen. Ze was een stuk vermoeider dan ze normaal was 's morgens, en haar stem klonk nog steeds hees, maar verder voelde ze zich prima. Zonder enig geluid liet ze zich aan tafel zakken en pakte ze een glas water.

Scarletts ogen gleden over de mensen die al binnen zaten, en dat waren er vrij weinig. Voornamelijk Ayaoanen, natuurlijk, die aardlingen hadden veel meer slaap nodig dan zij. Aanstellers. Ze rolde even met haar ogen bij het aanzien van een minivoedselgevecht en pakte daarna een broodje, waar ze langzaam stukken van afbrak en opat.

Nicholas liep langzaam de zaal in. Hij pakte wat broodjes, muffins, croissaintjes, wat drinken, een bankje fruit, wat beleg en uiteindelijk zou blijken dat het veelste veel voor hem zelf zou zijn. Ook had hij een eitje en wat worstjes gepakt. Hij liep naar de tafel waar scarlett ook zat."Goedenmorgen, Sunshine!" groette hij vrolijk.

Scarlett had Nicholas niet horen aankomen, totdat hij half in haar oor stond te schreeuwen. Meteen was ze klaarwakker. "Waarschuw me vantevoren wanneer je me dood wilt hebben," siste ze, lichtelijk geïrriteerd. Pas toen merkte ze al het eten op dat hij meegenomen had. "Are you really gonna eat all of that?" vroeg ze toen verbaasd. Het was genoeg voor een heel leger zo'n beetje.

"Maar dan zou je terug kunnen aanvallen," zei Nicholas terwijl hij een blik wierp op z'n eten."Nee, ik denk het niet. Maar wat maakt het nou uit als ik het niet op eet? Er is vast wel ergens een dikkertje die het wel wil hebben," zei hij glimlachend, en hij hield haar een muffin voor."Muffin?"

Scarlett trok een vies gezicht toen ze opeens een muffin voor haar neus zag en duwde hem gelijk weg. "Nee dankje," zei ze gelijk, waarna ze een paar keer hoestte. Haar keel deed nog steeds pijn, maar haar stem klonk het grootste gedeelte van de tijd tenminste zo'n beetje normaal. "Vertel. Waarom is een aardling als jij zo vroeg op?"

Yuu kwam de eetzaal binnen. Hij krabbelde wat op zijn hoofd en keek slaperig voor zich uit. Hij was deels gelukkig, en ook deels chagrijnig om wat er gisteravond allemaal gebeurd was.

((Ik bedenk net dat Yuu een dubbele nacht heeft gehad... oke dan is het wel gewoon allebei gebeurd, na elkaar XDD))

Eerst was hij zo gelukkig geweest, toen had tou-chan alles weer verpest, en daarna was er nog dat voorval bij het meer. Hij was al zijn woede vergeten geweest, maar het was hem voor de zoveelste keer opgevallen dat Tou-chan afstandelijk deed. Yuu was verdomme de hele nacht opgebleven voor hem en er kon niet eens een kusje vanaf.
Plotseling viel zijn blik op Nicholas. 'Ohja...' mompelde hij. Hij liep naar hem toe en klopte even op zijn schouder. 'Sorry,' zei hij, en daarna liep hij snel door naar het buffet.

Nicholas keek haar aan."Nou, als ik wakker word, slaap ik óf verder, of ik heb honger. In het tweede geval schiet ik direct in mijn kleren en ga ik naar de eetzaal, om me vol te proppen. Want tegen honger kan ik echt niet. Heb jij ooit op een andere school dan mhs gezeten? Zo ja, ik vergat natuurlijk wel eens mijn broodtrommel, en dan kreeg ik honger. Gelukkig had ik vrienden die me geld leenden zodat ik iets kon halen in de tweede pauze, maar in de eerste pauze was de kantine waar je eten kopen kon niet open. Dan had ik de eerste 5 uren zo'n honger, niet normaal." hij wreef over zijn buik. Nick voelde een klopje op zijn schouder. Yuu, zag hij toen hij omkeek."geeft niet, joh."

".. Ik snapte je na de eerste twee zinnen al," merkte Scarlett op na het hele verhaal van Nicholas. "En ik maar denken dat aardlingen in hun bed bleven tot de zon fel scheen." Weer een vooroordeel dat, helaas, niet klopte. Het volgende moment werd Nicholas opeens op zijn schouder geklopt door.. Yuu. Waarschijnlijk de persoon aan wie ze sinds gister de grootste hekel had. "Wat was er?" vroeg ze daarna nieuwsgierig aan Nicholas. Wat had Yuu bij hem geflikt?

Yuu raapte een hele stapel broodjes bij elkaar en ging aan een tafel een eindje verderop zitten. Hij hoefde niet naast Scarlett te zitten. Niet nu de wonden van de ijspegels nog op zijn armen zaten.

"Hmm? Oh, niets," zei hij glimlachend. Hij wist niet of Yuu het fijn zo vinden dat hij het zou vertellen van hem en tou dinges.

"Een klein beetje niets is vaak een heleboel iets," zei Scarlett zonder haar ogen van Nicholas af te halen. "Was het zo erg?" Nee, natuurlijk was het dat niet. Aardlingen bleven nou eenmaal aanstellers.


((( hahaha zei tito ofzo uit rocket power dat niet XDD?!?!)

Yuu propte zijn brood naar binnen terwijl hij nadacht over de afgelopen nacht. Hij werd er steeds pissiger van en had zijn vork al zeker een milimeter de tafel in geduwd.

"Het heeft niets met mij te maken.. meer met iets wat mijn ogen gezien hebben.." hij probeerde zijn gezicht in de plooi te houden, maar zijn lip ging iets om hoog."Meer wil ik er niet over kwijt," zei hij. Hij wendde zijn blik niet van Scarlett af.

((HAHAHA JA DAT ZEI TITO EEN KEER!))


Toushirou slofte de eetzaal binnen en keek naar de plekken waar hij absoluut niet moest gaan zitten: Yuu, Nick, en Scarlett. Scarlett zou hem wurgen, Nick had een trauma, en aan Yuu had hij al helemaal geen behoefte. Hij ging tussen wat vreemde mensen zitten en at in stilte.

Scarlett wendde haar blik even op Toushirou toen die binnen kwam lopen. Het liefst zou ze hem bevriezen en het boekje alsnog afpakken, maar dit was zeer zeker niet het goede moment en hij zou het waarschijnlijk niet eens bijhebben. Kwaad keek ze hem aan en dacht zich toen van het feest te herinneren dat Nicholas bij Yuu op de kamer zat. "Je hebt toch niet.." Scarletts ogen werden groot. "Zat jij niet bij Yuu op de kamer?"