De eetzaal

((dit is de dag erna, muppet D:))

Rusine, die de stem meteen herkende, was ineens weer heel geintereseerd in haar krant. Het Roemeense gekrabbel leek voor haar door een gek in een zelfbedachte taal geschreven te zijn, al was het toch haar moedertaal. Met een frons bleef ze op een van de kopjes van de voorkant hangen. Ze begreep geen ruk van wat er stond. 'Ik ben bezig,' mompelde ze naar Scorpio, die ze absoluut niet onder ogen kon en wilde komen.

((dat gaat snel!))

Fronsend liet hij zijn ogen terug wandelen naar Rusine. Hij kon niet geloven dat ze dat zojuist had gezegd. ''Well, that's tough then. It's kinda important,'' kaatste hij lichtelijk geïrriteerd terug.

'De bosbranden in Roemenië zijn ook belangrijk,' antwoorde ze, haar stem klonk kalm terwijl ze met haar vinger op het kopje tikte waar ze zo moeilijk naar zat te staren. Basisschoolleraren eisen een hoger salaris. ontcijferde ze pas toen ze over de bosbranden had gezegd.

''I'm sure they are,'' antwoordde Scorpio fel en griste de krant uit haar handen. ''It'll only take a few seconds Rusine,'' voegde hij eraan toe en bleef haar fronsend kijken. Ze probeerde hem ook nog te ontwijken, wist ze wat hij haar wou vragen? Als dat zo het geval was, was het overduidelijk dat ze schuldig was.

Alecia kwam de eetzaal binnen gewandelt. Ze keek onder alle stoelen en tafels. Ze keek zelfs onder en achter het buffet maar leek niet te vinden waar ze naar zocht. Werd door een paar mensen raar aangekeken maar merkte het niet op. Bleef nog een tijdje zoeken en was dan weer door.

Rusine kuchte even geergerd, waarna ze een smekende blik op Yuu wierp. Maar tegelijkertijd wist ze dat ze van hem geen redding kon verwachten, aangezien hij geen flauw idee had wat er was. Daarna draaide ze haar hoofd langzaam en liet ze haar blik op de bovenste paar knoopjes van Scorpio's overhemd rusten.

Yuu keek argwanend op naar Scorpio die hun gesprek kwam verstoren. 'Ik was even met Rusine in gesprek,' merkte hij bot op. Hij wreef even over zijn buik toen hij zijn laatste brownie naar binnen had gewerkt en zuchtte tevreden. Zijn blik gleed weer naar het rode lintje om zijn pols en er verscheen weer een gelukzalig glimlachje op zijn gezicht. Snel zocht hij afleiding bij de achterkant van Rusines krant.
'Je leest hem op zijn kop,' merkte hij op. 'Maar wil je mijn verhaal nog horen?'

Scorpio wist dat ze niet mee zou komen en negeerde haar blik, ''Is it true?'' vroeg hij met een brok in zijn keel, die hij gauw weg slikte. Hij wou antwoorden, en als hij die niet privé zou krijgen zou het maar zo moeten. Hij wist zeker dat Rusine wist waar hij het over had. Hij liet zijn ogen wandelen naar het figuur tegenover Rusine en keek hem even een paar seconden koud aan, maar negeerde hem verder.

Who told him? 'Waar heb je het over?' vroeg ze hem, niet met een schijnheilig glimlachje, maar nog steeds met haar ogen op zijn knoopjes gericht. Met die knoopjes wat het begonnen. Rusine wist dat haar stem hol klonk, maar ze probeerde dat te negeren. Ze draaide zich naar Yuu, die wat zei over wat hij wilde vertellen. 'Natuurlijk wil ik dat nog horen, maar eerst even dit regelen, aangezien ik niet het idee heb dat hij weg gaat voor hij een antwoord heeft.' lachte ze vriendelijk.

Yuu, die allang niet meer naar Rusines gebrabbel luisterde was met zijn hoofd de uitdaging die hij voelde in Scorpio's koele blik al aangegaan. Hij keek even naar de kleine gestalte die voor hem stond. Ergens deed hij hem denken aan Toushirou. Als hij Seth niet had gehad was hij vast en zeker al lang overgegaan op een pervy actie, maar nu hij dat rode lintje om zijn hand had had hij er vreemd genoeg totaal geen behoefte aan.
Niet dat hij het niet alsnog ging doen om Scorpio de stuipen op het lijf te jagen.
Langzaam kwam Yuu overeind, zodat hij 15 centimeter boven het scharminkel uittorende. Hij ging vlak voor de jongen staan en keek hem met twinkelende oogjes aan.
Hij bracht zijn lippen naar Scorpio's oor en liet zijn glimlach toen als sneeuw voor de zon verdwijnen, terwijl er een dreigende blik in zijn ogen ontstond.
'Maak dat je weg komt, of ik neem je te grazen,' fluisterde hij met zijn lage, dreigende stem.

Yuu wrote:'Ow nergens,' zei Yuu, die een glimlach niet kon onderdrukken terwijl hij een slok van zijn koffie nam en een blik op het rode lintje om zijn pols wierp. 'Maar vertel over het hoogtepunt van je leven,' zei hij om van onderwerp te veranderen. Iets in hem vertelde hem dat hij beter zijn kop kon houden tegenover anderen over wat er gisteren was gebeurd, als hij Seth tenminste wilde houden.

((correct))

Doodsbang liep Seth de eetzaal in. Niet omdat hij broekloos was, hij had er inmiddels éen weten op te duikelen uit zijn kast, meer omdat er een enorme blauwrode plek in zijn nek zat.
Terwijl hij met een vuurrood hoofd naar het buffet liep, frummelde hij een beetje aan zijn kraagje, dat abnormaal omhoog wees. Hij probeerde, al zijn kraagje omhoog houdend, een appel en een bagel van de koeling weg te grissen. Hij keek even naar de bagel. Dat zou extra tijd in de eetzaal opleveren. Extra tijd onder de mensen, extra tijd voor zijn kraagje om omlaag te zakken en zo een nogal roodblauw stukje huid te showen... Hij slikte en trok gauw zijn hand terug. Geen bagel dan maar.
Met de appel en een grote kop koffie in zijn hand durfde hij een haastige blik door de zaal te werpen. Hij had geen idee wát hij zou doen als hij Yuu zag, maar het kon vast niet positieve gevolgen voor de kleur van zijn hoofd hebben. Hij besloot dat het misschien maar beter was Yuu in het geheel te ontwijken, want het feit dat Yuu nou eenmaal Yuu was, moest betekenen dat Seth binnen de korste keren bekend stond als de homo met de zuigzoen, die heftige ondernemingen had als de lichtjes uitgingen.
Máár, op de een of andere manier wist zijn blik hem magnetisch naar Yuu's ontblootte torso te trekken. Haastig keek hij weg, en frummelde hij wat aan zijn kraagje terwijl hij zeer onopvallend richting een leeg tafeltje sloop.

Yuu's ogen gleden van Scorpio's gezicht naar de hoek van de eetzaal, waar een zeker ventje probeerde om zo onopvallend mogelijk aan zijn blik te ontsnappen.
'Sorry Rus, ik vertel het je later nog wel. Veel plezier met deze krielkip,' zei hij terwijl hij Scorpio afwezig aan de kant duwde en op pad ging naar Seth, die zijn best deed om onopvallend te doen. Dit zorgde er echter alleen maar voor dat hij nog meer opviel. Yuu's ogen begonnen ontdeugend te glinsteren toen hij zag hoe Seth moeite deed om zijn kraag hoog te houden.
Dit was fantastisch.
'Yo Seth,' zei Yuu op zijn diepe en duistere toontje terwijl hij aan het lege tafeltje ging zitten nog voordat Seth had plaatsgenomen. Hij keek Seth met zijn uitdagende grijns aan, die vertelde dat hij niet veel goeds van plan was.

Zijn ogen schoten angstig open toen hij een verdomd bekende stem hoorde. Onvrijwillig lijmde hij zijn blik aan Yuu - inclusief ontblootte bovenlichaam - terwijl hij zijn voeten haastig beval halt te houden.
"H..oi," hakkelde hij, lichtelijk wantrouwig bij het aanschouwen van de Yuu-uitdrukking die hij inmiddels inderdaad al had betiteld.
Hij liet zijn blik even over de tafeltjes om hem heen glijden, en overwoog om over te stappen op het tafeltje eersteklassers (het stel meisjes dat daar hun ontbijt verorberde waren ondertussen een niet-zo-heel-subtiel fluisterend gesprek begonnen over of Seth dan wel of niet een rode plek in zijn nek had, terwijl ze ondeugend naar Seth staarden, en giechelde toen ze zagen dat Seth hen beteuterd aankeek).

Yuu klopte op de lege plek naast hem. 'Kom zitten,' zei hij terwijl hij zijn uitdagende grijns even veranderde in een stralend glimlachje.
Ondertussen deed hij de grootste moeite om niet overeind te springen en Seth fijn te knijpen omdat hij zo schattig was. Alleen al het vooruitblik om dit tot het uiterste te drijven maakte hem zo vrolijk dat hij spontaan zin kreeg om op de tafel te gaan dansen.
Snel onderdrukte hij een angstaanjagende lach terwijl hij de stoel naast hem naar achter schoof. Hij negeerde de mensen om hem heen totaal, die hem nogal vreemd aanstaarde aangezien hij ten eerste alleen een broek droeg, ten tweede een blik in zijn ogen had van een sadistische duivel, en ten derde omdat hij nog altijd een rood lintje om zijn rechterpols droeg, dat in de lucht op en neer danste terwijl hij Seth wenkte.

Seth slikte, wierp nog even een blik op het stel giechelende meisjes, en sjokte toen zijn noodlot tegemoet.
Zéer geïnteresseerd in zijn koffiemok nam hij een enorme hap van zijn appel, terwijl hij hardnekkig het kraagje overeind probeerde te houden met zijn hand en ook nog eens probeerde zijn gloeiende gezicht te maskeren door zijn haar over zijn gebogen gezicht te gooien.

(fantastische zingrootte)

Er dwarrelden vogeltjes rond in Yuu's hoofd toen hij voelde hoe Seth's lichaamswarmte steeds dichterbij kwam. Hij voelde hoe zijn handen tindelden, hoe het verlangen opspeelde om het voorval van gisteravond te herhalen, maar gelukkig had hij nog steeds ergens ver weg een klein gezond verstand dat hem vertelde dat ze middenin de eetzaal waren.
Maar dat betekende niet dat hij zijn verlangen compleet zou negeren. Hij wachtte geduldig tot Seth naast hem kwam zitten, en begon al innerlijke lachbuien te krijgen bij het idee van Seth's reactie op zijn plan.

Met een plof zakte Seth naast Yuu neer. Hij opende zijn mond om een hap van zijn appel te nemen, maar plots schoot hij omhoog en keek hij Yuu nog wantrouwender dan eerst aan.
"Je hebt toch niets gezegd ofzo tegen iemand?!" wilde hij angstig weten, terwijl hij zijn appel iets liet zakken en Yuu bleef aanstaren.

Yuu, die geen zin had om zijn plan nog verder uit te stellen door eerst antwoord te geven op Seth vraag bracht zijn hand, die een beetje gloeide van de hitte naar zijn wang en drukte vervolgens een tedere zoen op zijn lippen. Terwijl hij langzaam met zijn hand naar beneden ging en op Seth's schouder bleef hangen genoot hij van het gehap naar adem aan de tafel naast hem.
'Morning,' zei hij met twinkelende oogjes, terwijl hij even in Seth's schouder kneep en hem daarna los liet.
'Natuurlijk heb ik niks gezegd. Heb je nou echt zo'n lage dunk van me?' merkte hij toen droogjes op, terwijl hij een slok van Seth's koffie nam.

Heel even was Seth te overdonderd om normaal te functioneren, en liet hij het fantastische gevoel door zijn lichaam stromen terwijl hij voelde hoe de aandacht voor zijn koffie en zijn appel met drastische mate verslapte. Dat moment was echter maar een paar seconden, gezien hij uit zijn droom werd geholpen door een eerstejaars aan de tafel naast hem dat een gilletje slaakte.
Verwoed keek hij op en legde zijn handpalm op Yuu's borst, terwijl hij hem van zich afduwde. Hij keek Yuu boos aan.
"Ik heb besloten dat je straf verdient," verzon hij ter plekke, "gezien jíj er voor gezorgd heb dat ík vandaag er zó uit moet zien." Hij wees verwoed naar het kraagje, dat nogal onnatuurlijk omhoog stak, en waar een vlaagje paars achter te bespeuren was.

Op de één of andere manier klonk het woord straf Yuu als muziek in de oren. Hij drong wilde fantasiën snel weg met de gedachte dat De Heerseres een paar tafel verderop zat en haar ogen strak op hun gericht had en besloot zijn acteertalenten uit de kast te halen om een onschuldig gezicht op te zetten.
'Wat? Wat heb je daar dan?' vroeg hij terwijl hij zogenaamd nieuwsgierig met zijn hand naar het kraagje gleed om het omlaag te trekken. Het rode lintje om zijn pols danste speels voor seth's gezicht.

"NEEE!" Gepaard met een oerbrul schoot Seth opzij, waardoor hij van het bankje aftuimelde en hard op de grond smakte. Hij besteedde echter geen aandacht aan de pijnscheut die door zijn kuit gierde, maar krioelde haastig in het rond om het kraagje weer omhoog te doen.

'En nu kijkt dus de hele zaal naar je,' mompelde Yuu. Zijn ogen schoten even langs de vele blikken die op hen gericht waren. De meeste keken bang weer weg, maar er waren er een aantal die ongegeneerd terug bleven staren. De Heerseres bijvoorbeeld. En Merlyen.
Yuu slikte. Hij stond snel op en stak zijn hand uit naar Seth.
'Kom op, lig daar niet zo op de grond te woelen. Ik krijg de neiging om bovenop je te springen,' siste hij, wetend dat dit de makkelijkste manier was om Seth overeind te krijgen. Niet dat hij niet de waarheid sprak, toen hij dat laatste zei, maar zijn zelfbeheersing had hem in bedwang.
Voorlopig dan.

Seth keek van Yuu's hand naar de starende blikken om zich heen en besloot de hand te laten hangen, en in zijn eentje haastig op te krabbelen. Hij voelde de blik van de Heerseres op zijn gezicht branden terwijl hij vuurrood een miniem slokje van zijn koffie nam. "Yuu, misschien moet je even een t-shirt aan gaan trekken," adviseerde Seth hem, terwijl hij zijn rug naar de Heerseres keerde en veel zin had om door de grond te zakken. Fluistergesprekken welden op rond hem heen terwijl hij Yuu een beetje smekend aankeek.

'Hoezo? Ik heb het niet koud,' bracht hij ertegenin. Hij staarde even beteuterd naar zijn uitgestoken hand en trok hem daarna twijfelachtig terug.
'Maar goed als je wilt dat ik ga dan ben ik al weg hoor. Ik snap het al. Jij ben het soort type dat genoeg heeft nadat...' Yuu besloot om Seth even de gelegenheid te geven om hem te ondebreken.