Kamer 7777 - Chiyo.

Een grote, eenpersoonskamer. In het midden, onder een raam. Staat een tweepersoonsbed. De muren zijn wit, met een lichtgroene muur. In een muur zitten drie grote ramen. Op de vloer licht spierwitte vloerbedekking, niet echt handig. Verder is er ook een ruime badkamer met een ligbad, toilet en wasbak.

Toegang: Kloppen.
Regels: Vrij.

-

Chiyo deed de deur open. Lang leve de rijke ouders! dacht ze, toen ze zag dat ze een kamer voor zichzelf had. Ze gooide haar tassen op het bed en keek om zich heen. Met een opgetrokken wenkbrauw keek ze naar de groene muur. 'Die moet, en zál, blauw worden!'

Chiyo realiseerde zich nu pas wat het kamernummer was. 7777, he? Ironisch.. Zeven, een cijfer dat haar áltijd achtervolgend. Het was haar tweede naam, Nana, maar ze kwam echt óveral het nummer zeven tegen. 'Ah, well, dat ligt vast aan mij.' Ze keek weer naar de groene muur, knikte zelfverzekerd en liep de kamer uit. 'Let's get some paint!'

Toushirou liep vanaf Scarlett's kamer een beetje in gedachten verzonken over de gang. Hij lette niet op, eigenlijk was zijn zicht een soort zwarte vlek geworden omdat hij eel te veel in zijn hoofd aan het duiken was. Voor hij het wist stond hij op zijn eigen losse veter, en viel keihard tegen deur 7777 aan. Hij vloekte hard.

Toushirou wrote:Toushirou liep vanaf Scarlett's kamer een beetje in gedachten verzonken over de gang. Hij lette niet op, eigenlijk was zijn zicht een soort zwarte vlek geworden omdat hij eel te veel in zijn hoofd aan het duiken was. Voor hij het wist stond hij op zijn eigen losse veter, en viel keihard tegen deur 7777 aan. Hij vloekte hard.

(( Simoon, verveling? XD ))

Chiyo keek op. Uit schrik liet ze de kwast vallen. 'Grrr.' Ze sprong van de ladder af en keek naar de muur. Hij was inmiddels voor de helft blauw, maar de meeste verf was op haar jurk en gezicht terecht gekomen. Terwijl ze probeerde de verf van haar wang te vegen, eigenlijk veegde ze het alleen verder in haar gezicht, liep ze naar de deur en deed ze deze open. Verbaasd knipperde ze met haar ogen toen ze niemand zag staan. 'Eh?' Ze zette een stap uit de deur en struikelde over het figuur op de grond.

((Ja hahahaha. Wow je onderschrift is reusachtig D: ))

Toushirou wilde net opstaan toen er ineens iemand over hem heen lag. Hij slaakte nog een pijnkreetje uit. 'Ah, jezus, o wacht, waar kom jij ineens vandaan?' ratelde hij half verbaasd achter elkaar door. Hij knipperde een paar keer met zijn ogen, alsof hij wakker moest worden. Hij zag de deur open staan en toen drong het ineens tot hem door. 'O - hallo'

'Uit die kamer..' mompelde Chiyo, terwijl ze met moeite overeind ging staan. 'Auww..' Ze wreef met een pijnlijk gezicht over haar schouder. Great! Eerste dag hier, meteen een blauwe plek.. Achja, zo pas ik bij de muur..

Toushirou hees zichzelf met moeite overeind aan de deurknop en keek naar zijn kleding; er was gelukkig geen verf op gespat. 'Eh - sorry' zei hij ongemakkelijk terwijl hij zich achter zijn oor krabde bij gebrek aan weet van wat voor houding hij aan moest nemen. 'Gaat het?'

((Was even posters ophangen <3))

Chiyo knikte. 'Ja.' Ze glimlachte. 'Ik ben Chiyo,' zei ze, 'maar je kan me Chi noemen. En jij bent?'

Toushirou knikte. 'Ik ben Toushirou' zei hij met een glimlachje. 'Eh - waar kom je vandaan?' vroeg hij vervolgens maar om het gesprek een beetje op gang te brengen.

'Yokohamaaaa,' zei Chiyo, erg vrolijk. Ze glimlachte nogsteeds.

Toushirou's grijns verbrede zich; ze kwam ook uit Japan. 'Gaaf' merkte hij daarom meteen op. 'Ik kom uit Tokyo' zei hij blij. Hij leunde tegen de muur aan tegenover de deur.

'Great!' Chiyo glimlachte breder. Japangenooot~

Toushirou knikte. Zijn blik gleed even over haar heen; ze zat werkelijk helemaal onder die verf. 'Ik heb toch niet gezorgd dat je al die verf over je heen kreeg hè?' vroeg hij met een schuldige ondertoon in zijn stem.

Chiyo lachtte. 'Nee hoor, ik kan gewoon niet met een kwast omgaan.' Ze keek naar de muur in haar kamer en toen weer terug naar Toushirou. 'Maar ik moet en zal die muur hélemaal blauw krijgen!' Ze klonk heel erg enthousiast, misschien een beetje te enthousiast.

((ik moet weg! :c ))

((Posttijd))

Toushirou grijnsde. 'Oké, mooi zo' zei hij opgelucht. Hij ging rechtop staan en leunde toen even door de deur om te kijken hoe de muur eruit zag. 'Gaaf' zei hij grijnzend. 'Ik heb mijn kamer gewoon gelaten als het is. Eigenlijk is verven best vet, ja'

Chiyo grijnsde. 'Ik wieger om een groene muur in mijn kamer te hebben, en aangezien ik geen kamergenoot heb kan ik ermee doen wat ik wil..'

Toushirou knikte met een kleine grijns. 'Ja, ik moet hem wel delen, dus ik moet daar ook rekening mee houden, denk ik. Maar ik ben er best tevreden over, dus zo veel maakt dat niet uit'

'Zolang je kamergenoot aardig is, zou een kamer delen me niet veel uitmaken..' Chiyo zuchtte. 'Maar mijn ouders wouden persé dat ik een eigen kamer kreeg..'

Toushirou knikte begripvol. 'Ja, dat is waar. Maar waarom wilden je ouders je dan alleen hebben? Tenminste, ik vind dat een rare gedachte, excuseer me als ik het fout heb' zei hij met een lichte verbazing.

'Well, ehr, eigenlijk zou mijn zus meekomen naar Magic Highschool, en zouden we samen een kamer delen..' Chiyo dacht aan haar tweelingzusje. 'Maar toen Miku ziek werd, wouden mijn ouders niet dat ik bij vreemden op een kamer zat.. Ze zijn nogal overbezorgt..'

'O' zei Toushirou. Zijn gezicht verstrakte naar iets wat veel weg had van een schuldgevoel. Hij keek naar de grond. 'Het spijt me van je zusje' zei hij, waarna hij op zijn lip beet.

Chiyo glimlachte. 'Maakt niet uit! Je kon het niet weten.'