Seth's dare (bezemkast)

*dies*

Seth veegde een beetje draaierig het bloed van zijn lip. "Verdomme," mopperde hij, terwijl hij langzaam overeind ging zitten. Hij keek Yuu even wazig aan, voor hij zijn ogen weer sloot en pijnlijk over zijn rug wrijvend probeerde op te staan. Dat mislukte geheel, en hij zakte langzaam weer neer op de omgevallen kast.
"Jezus," vloekte hij zacht, terwijl hij nogmaals het bloed van zijn lip wreef.

Yuu keek een beetje paniekerig naar Seth, die er duidelijk niet goed uit zag. 'waarom ben je dan ook zo'n sukkel dat je bovenop me gaat springen op het moment dat er een kast op me valt!' riep hij uit, waarna hij zijn armen om Seth heen sloeg en hem stevig vast hield. Hij legde zijn hoofd op Seth's schouder en drukte met zijn wang tegen die van hem. 'Doe niet zulke enge dingen, idioot,' fluisterde hij, terwijl in zijn hoofd de wekker ging. De tien minuten waren om.

Seth werd plotseling overspoeld door een raar gevoel dat hij onmogelijk kon defineren. Iets homohaterigs in zijn hoofd vertelde hem betweterig dat hij dat maar beter niet kon doen ook.
Desondanks wilde hij Yuu steviger omhelzen, maar zijn armen kregen het bericht niet door. Plotseling schoot hem iets te binnen.
"SHIT," zei hij, terwijl zijn armen ineens een heel duidelijk bericht toegezonden kregen. Zonder enige moeite duwde hij Yuu ruw van zich af, zodat hij hard tegen de muur aan de overkant werd gesmeten.
Zijn ogen schoten onrustig naar de deur.
"De tien minuten zijn om," zei hij, nog steeds starend naar de deur.
Verdomme. Hij moest niet zo onvoorzichtig zijn. Als dit geheim tevoorschijnkwam.. dan.. Hij wierp zijn blik op zijn handen. Hij dacht niet dat hij dat aankon.

Yuu knalde met een enorme vaart tegen de muur. Seth was toch sterker dan hij dacht. Hij begreep hem opzich wel, maar toch deed het pijn om op zo'n moment keihard naar achter gesmeten te worden, en dan had hij het niet alleen over fysieke pijn. 'Nou, als ze nu de deur open doen zullen ze ons in iedergeval niet verdenken aangezien het net lijkt alsof we gevochten hebben,' merkte hij droogjes op en wij wreef over zijn achterhoofd, waar een beetje bloed uit kwam.

Seth stond op, en mompelde een verdwaalde "sorry", terwijl hij zijn hand uitstak. Eigenlijk had hij veel zin om Yuu zelf te laten opstaan, maar hij had het gevoel dat hij hem dan zou kwetsen. Toch wierp hij een schichtige blik op de deur.
Als hij Yuu ook maar aanraakte als die openging... hij rilde bij het idee.

'Time's up.' zei Yumiko terwijl ze de deur opensmeet en richting Seth en daarna naar Yuu keek. 'Wow Yuu, je bloed. Hebben jullie gevochten?' vroeg ze geschrokken.

Yuu nam Seth's hand niet aan en kwam zelf overeind. Hij veegde het bloed af wat op zijn hand zat. Zonder Seth een blik waardig te gunnen liep hij langs Yumiko heen. 'Volgende,' zei hij, terwijl hij terug liep naar de andere bezemkast.

((En nu gaan we weer verder bij TOD!))