Het verboden dak

((damn, ik heb hier de kracht niet voor XDD))

Yuu draaide zich om. Hij staarde een tijdje naar zijn beste vriendin en knielde daarna voor haar neer. 'Hé, het komt wel goed. Jij vindt de ware persoon nog wel, en als ik weet dat je die gevonden hebt zal ik hem niet van je afpakken,' zei hij en hij aaide zachtjes over haar haren.

Waarom springt dat wicht niet? Dom kind. Ayano zuchtte diep en keek nog steedsnaar het tafereel. Ze had het nu net leuk gevonden als iemand zelfmoord pleegde.



((Ik ben aardig, ik weet het))

((oke, genoeg drama voor mij voor het moment.))

Ruşine draaide zich om en sprong
((eh nee. Volgende poging.))

Ruşine begon te lachen en knuffelde Yuu zo hard fijn dat ze zelf geen lucht meer kreeg waarna ze zichzelf van het dak af wierp.
((te klef))

Ruşine barste in tranen uit, kneep Yuu fijn, draaide zich om en begon te lachen terwijl ze sprong.
((hmhmhm))

Ruşine wilde de witharige jongen voor haar knuffelen en slaan. Ze besloot geen van beiden te doen en staarde hem gewoon aan. 'Ik ben echt ontzettend dom,' fluisterde ze tegen zichzelf.

((nog steeds slecht.))

((*kijkt met open mond* mijn god, ik dacht dat ik dramatische dingen had meegemaakt op mhs xD volgens mij is dit de vierde zelfmoordpoging, in drie - nee, twee dagen ))

Seth wrote:((*kijkt met open mond* mijn god, ik dacht dat ik dramatische dingen had meegemaakt op mhs xD volgens mij is dit de vierde zelfmoordpoging, in drie - nee, twee dagen ))

((goed he, en het was niet eens mijn idee D:))

--Newwww--

Shimara kwam het dak weer op, waar het heerlijk rustig was. Ze ging aan de rand zitten, zo ver mogelijk bij het dakterras vandaan. Ze sloot haar ogen en luisterde naar het geruis van de bladeren in het bos. Hier werd ze nou echt rustig van.

Miyoko keek over het dak, naar Shimara. Zal ik naar haar toe gaan, en mn excuses aan gaan bieden? Net toen ze haar op wou trekken, gleed ze uit. Snel herstelde ze zich, en ging naar haar toe. 'Shimara..' bracht ze uit.

Shimara keek over haar schouder naar Miyoko en drukte haar wijsvinger tegen haar eigen lippen, als teken dat ze zacht moest praten. 'Wat?' Fluisterde ze.

Twijfelend ging ze naar Shimara zitten. Waarom durfde ze nu niet meer. Met een trillende stem zei ze zacht, 'Het .. spijt me dat ik gister zo.. kneuzerig deed. Ik wou gewoon vrienden maken, maar ik snap dus dat de mensen hier niet op mijn blijheid zijn gesteld..'

Shimara zuchte diep en keek voor zich uit. 'Alles hier is anders dan in de echte wereld, of op gewone scholen. Het leven hier is gevaarlijker, dus is het zaak dat je niet te snel je zwakke plekken laat zien. Daarom word er dus zo gereageerd.'
Ze klonk kalm en hield haar armen om haar opgetrokken knieën heen.

Het verbaasde Miyoko dat Shimara zo koel was. Wat moest ze hier nou op terug zeggen. Al stamelend kwam ze op, 'Ja, ik begrijp je.. Maar, ik wil gewoon graag dat mensen me mogen. Heb jij een idee hoe ik dan makkelijker vrienden kan maken?'
Het was misschien geen goed idee om dit aan Shimara te vragen, omdat Miyoko het gevoel had dat Shimara haar niet mocht.

Shimara dacht even na terwijl ze met haar hoofd op haar knieën leunde. 'Eigenlijk, heb ik zelf niet echt een idee... Ik heb geen vrienden, misschien 1, maar dat was eigenlijk door een ongeluk. Maar, misschien helpt het als je gewoon behulpzaam bent, zonder dat je je ergens echt mee bemoeid. Vermijd de strijden en probeer jezelf er niet in te vermengen, dan word het alleen maar erger.' Ze keek nog even nadenkend voor zich uit.

Miyoko keek vreemd, ze had gedacht dat Shamira juist wél veel vrienden had, omdat ze juist zo'n sterke persoonlijkheid had. 'Thuis heb ik wel veel vrienden, maar misschien is dat daar wel anders.. in Japan.' even dacht Miyoko na. Zal ze het vragen of niet?
'Mis jij je ouders?' vroeg ze.

(( Ooi, dat had je nou niet moeten zeggen D8 ))

Shimara keek haar even aan met een dodelijke blik, samen brandend vol haat. Daarna keek ze weer strak voor zich uit en probeerde de blik te verdringen, door ze emotieloos mogelijk te kijken. 'Nee, ze leven geen van beide meer.'

Miyoko sloeg zichzelf voor het hoofd. 'Oh, sorry Shimara.. Ik wist het niet.' zei gemeend. What did I do, u stupid cow!

'Laat ik het er op houden, dat ik blij ben dat ik ze nooit meer tegen hoef te komen, meer over dit onderwerp gaat je niks aan.' Zei ze op gedempte toon, zodat de mensen op het dakterras niks konden horen.

Kyosu liep stilletjes het dak op, met het idee dat er niemand zou zijn. Tot zijn verbazing zaten Shimara en Miyoko op het dak. 'Uh, hoi.' zei hij en liep naar ze toe.

Keirin liep het dak op. Ze zag dat er al een paar mensen waren. Ze liep naar de andere kant van het dak en ging zitten.

'Oke, het spijt me..' zei Miyoko zacht. Toen hoorde ze voetstappen achter haar. Geschrokken keek ze achter zich, en hoorde dat Kyosu 'Uh, hoi.' zei. Opgelucht zei ze zacht 'Hey Kyosu'

Shimara keek achter zich en draaide zuchtend haar hoofd weg. 'Het word wel erg gezellig hier...' Mopperde ze en draaide met haar ogen, terwijl ze haar benen over de rand liet hangen. Is rust zoveel gevraagd?

'Stoor ik? Anders ga ik wel gewoon weer.' vroeg Kyosu en probeerde Shimara aan te kijken. Hij hoopte dat ze het niet erg zou vinden, mar ze leek nogal geïrriteerd.

Keirin trok haar knieën op en sloeg haar armen om ze heen.

Shimara zuchte en haalde haar schouders uiteindelijk op. 'Van mij mag je hier blijven hoor. Tenzij je teveel lawaai maakt, dan gooi ik je persoonlijk van het dak af.' Even was het stil, maar toen moest Shimara zelf om die gedachten lachen.

Kyosu grinnikte en ging naast Shimara zitten. 'Dus..' zei hij. Iemand nog iets interressants te vertellen?' vroeg hij. Hij hield zijn stem echter bedaard, aangezien hij niet gepakt wilde worden.

Keirin stond op en liep van het dak af. Haar voet bleef hangen achter een steen. Ze onderdrukte een gil en viel op de grond. "A-Auww.." mompelde ze.