Het verboden dak

De daken zijn hier en daar verboden, maar je kan op één dak zo makkelijk komen. Toch zijn er weinig mensen, omdat ze toch bang zijn gesnapt te worden. Dat is ook niet raar, aangezien je niet ver van het Dakterras zit. Fluisteren is dus must op dit dak.

Toegang: Niet meer dan 4!!
Regels: -

Ayano zocht afleiding. Ze wilde eens alles opschrijven wat ze hier had meegemaakt. Een klein zwart dagboekje met een slot diende ervoor dat Ayano ongestoord haar gedachtes op zou kunnen schrijven. Ze wist niet waarom ze het deed, maar ergens voelde het goed om al haar zorgen van zich af te schrijven.

Shimara zat aan de rand van het dak en zwaaide zacht met haar benen, terwijl ze uit keek over de heuvels en bergen. Het was altijd zo mooi daar, vooral in de avond, als de sterren met haar mee keken en het leek alsof de maan naar haar lachte. Verderop hoorde ze wat gekibbel van het terras, maar negeerde dat.

Ayano keek op. Ze zag een meisje op de rand van het dak zitten. Met een twijfeling keek ze nog naar de lege pagina's van haar 'dagboek'. Wie weet wat het meisje wel niet deed als ze eenmaal schreef. Dit was persoonlijk. Ze besloot het weg te stoppen en bij het meisje aan de rand te gaan zitten. "Hi," zei ze zachtjes.

Shimara keek op met een vage blik en glimlachte toen zwakjes. 'Konnichi wa...' Fluisterde ze terug. Ze herkende haar van in de gangen. Ze twijvelde even, maar vroeg het toen toch maar. 'Dus, hoe gaat het nou?' Vroeg ze op zachte toon voorzichtig.

Ayano grijnsde breed toen ze het meisje herkende van de gangen. "Ach... ik denk dat hij het wel heeft overleefd, tenminste ik gok daarop." Ze keek daarna voor zichuit en vroeg zich af of het meisje geschrokken zou reageren, zou gaan gillen of misschien helemaal zou uitflippen op haar.

Shimara keek weer voor zich uit en ging met haar tong langs haar tanden. 'Dat je voor zo een... Hoe noem je het, huisdier, joch, wezen, weet ik veel hoe je hem noemt, je kracht verspilde.' Grinnikte ze.

Ayano schudde haar hoofd. "Ik heb geen enkele kracht verspild. Ik heb het alleen maar getraind((of met een T? Jezus ik heb echt een spellingsprobleem opeens)) met groot succes." Ze glimlachte even. "En om je op iemand uit te leven blijft leuk." Ayano knikte naar haar antwoord, dat vond ze leuk.

Shimara ging met haar hand door haar haar en zwaaide weer zacht met haar benen. 'En de problemen dan? Natuurlijk is het leuk om jezelf af te reageren, maar je kan er flink van in de problemen raken.' Ze begreep het wel, dat ze zoiets had gedaan, Shimara deed dat zelf eerst ook, maar, dat liep altijd nogal uit de hand.

Ayano haalde haar schouders op. "Ik heb niets te horen gekregen, nog niet op mijn kop gehad en dus nog geen enkel probleem." Ze grijnsde. "Lucas is volgens mij ook niet naar de ziekenafdeling gegaan voor zijn verwondingen die hij heeft gekregen dankzij mij." Ze zuchtte diep. Lucas...

Shimara grinnikte in zichzelf. 'Relaties... Nooit wat van begrepen, nu nogsteeds niet. Blij toe eerlijk gezegt, dat voorkomt het meeste hartzeer. Ooja, ik heet Shimara, Shimara Kaburagi.'

Ayano glimlachte. Eindelijk zei iemand meteen haar achternaam er bij. "Ayano," zei ze. "Ayano Tsuchimi, aangenaam." Ayano keek weer naar de sterrenhemel.

Shimara knikte en volgde de blik van Ayano. Ze staarde dromerig naar de sterren en glimlachte. 'Ik geloof dat dit 1 van de beste plekjes is tot nu toe. Niet te druk, het drama is hier nogal beperkt en er is een geweldig uitzicht op de sterren hemel.' Ze stak haar wijsvinger in de lucht en volgde zo de sterren, waardoor ze uit kwam bij de kleine beer, die ze in haar gedachten helemaal voor zich zag.

Ayano knikte weer. "Het is hier inderdaad rustig. Weinig mensen en weinig taferelen. Je komt hier perfect tot rust." Al moest ze wel toegeven dat het Dakterras een kabaal van jewelste was. Ayano staarde nog steeds naar de sterrenhemel. "Je krijgt hem nergens beter dan hier," merkte ze op. Op Ayao had ze nooit een ster gezien, alleen maar donkere wolken.

Shimara haalde haar vinger uit de lucht en wende haar blik af, naar het dakterras. Ze zuchte diep. 'Weetje, toen ik naar deze school toe ging, had ik gedacht dat ik meer zou leren over verdedigingen, kracht en vooral had ik gehoopt op meer zelfvertrouwen. Maar het enige dat ik tot nu toe echt heb geleerd is... Dat dit de plek met de meeste drama van de hele planeet aarde is.' Om die laatste zin moest ze zelf best wel lachen, maar dat hield ze zo goed mogelijk in, om niet teveel lawaai te maken.

Ayano knikte. "Al zit ik vaker bij specialiteitles dan eigenlijk mag," grinnikte ze. "En Magisch scheikunde bekijk ik nog maar zelden." Ze was hier maar en paar dagen en toch had ze magisch scheikunde al laten vallen voor wat het was. "Maar ik geef je gelijk, het is hier een soap waar je je in laat meesleuren."

Seth kwam nieuwsgierig het dak opwandelen.Interessant... merkte hij op, terwijl hij het level aan geheimiteit en verborgenheid in zich opnam. Met geamuseerde ogen zag hij voor zich hoe zijn volgende slachtoffer naar hem moest kijken als hij haar hier heenbracht. ("OH SETH, JE BENT OOK ZOOOO ROMANTISCH...")
Tevreden legde Seth zijn handen op de reiling, en grijnsde.
Oh, wat was hij toch geniaal.

Seth wrote:Seth kwam nieuwsgierig het dak opwandelen.Interessant... merkte hij op, terwijl hij het level aan geheimiteit en verborgenheid in zich opnam. Met geamuseerde ogen zag hij voor zich hoe zijn volgende slachtoffer naar hem moest kijken als hij haar hier heenbracht. ("OH SETH, JE BENT OOK ZOOOO ROMANTISCH...")
Tevreden legde Seth zijn handen op de reiling, en grijnsde.
Oh, wat was hij toch geniaal.

(( En oh, wat had hij toch een groooooot ego xd ))

Shimara keek over haar schouder achter zich terwijl ze knikte en trok een wenkbrauw op. 'Volgens mij, is de rust en stilte nu wel voorbij...' Mopperde ze en wees naar de jonge die het dak op was gekomen.

Ayan odraaide zich om en keek in de ogen van een aparte jongen. Hij was raar en toch had iets mystieks over hem heen. "Of niet..." De jongen had namelijk nog niets gezegd.

Seth merkte dat er naar hem werd gekoekeloerd, en glimlachte breed. Natuurlijk, wie zou er niet naar mij kijken? Maar Seth, die wist wanneer er een kans voorbij huppelde, kuchte even, draaide zich toen all-teeth grijnzend om en liep op het stel af.
"Dames..." Hij ging naast ze zitten en liet zijn ogen fonkelen. "Waar praten we over?"
Hij vouwde zijn handen achter zijn hoofd en bekeek ze een voor een.
Niet gek. Helemaal niet verkeerd, eigenlijk, dacht hij, terwijl hij even met zijn blik op het witharige meisje bleef hangen.

Ayano keek met een walging naar de jongen. "Over de sterrenhemel en de rust die kennelijk werd verstoord," merkte ze sarcastisch op terwijl ze haar blik afwendde. Diep van binnen zei haar gevoel dat dit de grootste Idioot op aarde was en daar vertrouwde Ayano dan ook op.

Shimara rolde met haar ogen en gaf hem een afkeurende blik. 'Als ik jou was, zou ik maar wat zachter praten, voordat we gepakt worden. Want ik heb geen zin om 10000x op te schrijven: "Ik mag mij nooit meer op het verboden dak bevinden, zonder daar een geldige reden te hebben, omdat dit levens gevaarlijk kan zijn", of zoiets.' Siste ze nijdig en kneep haar ogen tot spleetjes.

Seth was uiterst geïnteresseerd nu de twee hem zo hooghartig leken af te wijzen.
"Dus jullie willen dat ik wegga?" vroeg hij verontwaardigd en hij trok zijn pruilgezichtje.

AYano keek de jongen aan. "Zolang jij je rustig houd mag je blijven..." mompelde Ayano. "En anders wil ik graag dat je wegrot of van het dak springt..."

Yuu had nergens zin in dus dwaalde maar wat doelloos rond. Hij kwam aan bij de verboden daken en merkte al snel dat er best veel mensen waren. Ook Seth. Yuu grijnsde. 'Hey Seth!' riep hij vrolijk en hij zwaaide.