Het Spiegelmeer

Nicholas schudde zijn hoofd, en maakte zo'n 'tuttuttutututut' geluidje."Baasje," fluisterde hij, en hij pakte haar hand."Ga je mee?" hij knikte in de richting waar de school stond. Hij richte zich op het meisje dat bij het gewonde meisje stond."Zorg dat ze bij de ziekenboeg komt."

Iris knikte braaf. Ze tilde Miyoko met moeite op. Aarzelend zei ze tegen de jonen, 'Bedankt..'

Yumiko grijnsde en knikte. Een schuldgevoel vulde voor enkele seconden even haar lichaam, maar ze stopte het zo snel en zo diep mogelijk weer weg. Had ze mijn rust maar niet moeten verstoren. met die woorden probeerde ze het in haar hoofd met zichzelf een beetje goed te praten.

(( allright, laten we naar de ziekenboeg gaan ))

Iris tilde Miyoko naar de ziekenboeg.
(( Hup, naar de ziekenboeg XD ))

Keirin zat het meer te tekenen.

'Mooi is het hier he?' Miyoko keek Lune aan, en pakte zijn hand.

'Ja, echt wel..' zei Lune zacht. Toen beed hij op zijn lip 'Het is hier ook rustig..Ik heb het gevoel alsof iederreen voor mij wegrent..Vooral elke
jongen.' Hij keek met een Depri-Chibi face voorzich uit.

Miyoko opende wijd haar ogen. 'Lune, dat is niet waar. Ik heb Yuu horen zeggen dat hij bang is dat jij zijn "vriend" afpakt. Hij is jaloers op je Lune.' en Miyoko draaide haar hoofd weg. 'Kom, we gaan even zitten.' Ze sleurde Lune mee, en ging op het gras zitten.

Lune begon te lachen, 'Haha! Ik ken die Yuu niet eens, en zijn vriend al helemaal niet. En ik zou nooit iemands vriendje afpakken..' hij plukten
wat gras, en liet dat toen weer vallen. 'Misshien toch wel..' zei hij toen glimlachent, 'Nee toch niet..' hij rolden op zijn rug.

Miyoko moest lachen om Lune. Ze ging naast Lune liggen en bleef naar hem kijken. Waarom voel ik me toch zo aangetrokken tot hem? Ze frummelde wat onhandig aan haar jurk. Het begon donker te worden. Ze maakte een kleine vuurbal, voor wat licht.

Lune keek naar de maan, 'Weetje, mijn familie beschermt al van genaratie's lang de maan en zijn krachten. Mijn vader is gevlucht uit Ayao, en
heeft alles, over de maan en Ayao verzwegen voor mij. Ik denk dat hij bang was. En toen hij het me vertelden kreeg ik metteen een ticket
hierheen in mijn handen gedrukt, daarom weet ik er zo weinig van af.. Het is allemaal de maan haar schuld.. En die van mijn vader.' Hij leunden
met zijn hoofd op zijn handen.

Miyoko dacht na over de woorden die Lune sprak. Vandaar dat hij er zo weinig vanaf wist. 'Jij bent gelukkig een lieve Ayaoaan. Die Yumiko is echt een bitch. Ik dacht dat alle Ayaoanen zo waren..' en ze zweeg.

'Ik ben opgegroeit in Londen, mijn vader heeft een boekwinkel. En uh..Ik wil niet zeggen dat ik altijd even aardig ben hoor.' hij glimlachten.

Miyoko glimlachtte terug. 'Dan moet ik dan nog maar een keer zien.' en ze schoot vuurwerk af. 'Cool he! Ik hoef nooit meer geld uit te geven voor Oud & Nieuw.' en ze lachtte om haar eigen grapje.

Lune gniffelden. 'Ik ga zo terug naar mijn kamer, een beetje na denken over de dag van vandaag..' hij stond op en klopte de aarde van zijn
broek af.

Teleurgesteld kwam Yoko overeind. 'Okee. Ik loop met je mee naar binnen.' Zacht maakte ze een kreet. Iets had haar op het hoofd geslagen. 'Hé! Sloeg jij op mijn hoofd?'

'Nee..' antwoorden Lune, hij keek haar niet begrijpent aan.

((Het is wel een beetje dood hier op dit uur van de dag XD))

Miyoko mompelde iets onverstaanbaars, en stak haar hand uit, om weg te lopen.

(( ja idd o.o ))

Lily voelde tranen in haar ogen opwellen terwijl ze roekeloos door het bos rende.
Tussen de bomen zag ze iets glinsteren en ze liep aarzelend op af.
Het was een klein meertje.
Het zag er vredig uit en ze liep er naar toe.
Ze knielde bij het water neer en bekeek zichzelf.
Het water rimpelden toen 1 van haar tranen erin drupte.

---New--

Na een tijdje lopen kwam Marauwdon aan bij een dicht begroeide plek waar een klein meertje lag,het water was strak en onberoerd door de wind.
Deze plek was onbekend maar hij besloot maar te blijven aangezien ze hadden voorspeld dat het een heldere avond zou worden.
Hij liep een beetje dichter naar het water toe en dat toonde als een soort spiegel zijn spiegelbeeld.



((Stoor hem ff niet plzzz T-T je mag er best rond huppelen maar niet storen T-T))

Marauwdon staarde rustig naar het water, het was alsof alle onzinnige gedachten even werden weggevaagd en hij voor het eerst sinds weken weer rustig kon denken.
de beelden die door zijn gedachten spookte vormde langzaam een logische volgorde maar de herrineringen die hij al had dan?

((Pakt de Sigaar, gaat op de steen zitten met de zweedse puzzel van 2 bladzijdes. Ik stoor niet!))

Lune-Chan was op een steen gekropen, hij keek uit over een stuk van het meer en dacht dat hij de enige was.
Hij pakten zijn schrijfblok, en begon te schrijven.

Marauwdon zag in het water dat de zon langzaam weg zakte en zachtjes aan dat de maan verscheen, hij keek over het water naar de overkant en daar zag hij een soort doorzichtig beeld van een klein meisje met lang groen haar en fel gele ogen.
Hij kwam vliegensvlug overeind en keek haar met de grootste verbazing die iemand ooit had kunnen tonen aan.

Marauwdon keek hoe het onbekende meisje over het water naar hem toe kwam lopen, ze maakte geen enkele kring in het water dus dat bleef als een soort spiegel rustig liggen.
Het meisje stond nu ongeveer vijf meter van hem vandaan en zwaaide haar mond maakte wel bewegingen maar er kwam geen enkel geluid van haar af.
"Wie ben jij!? waarom ben je hier?"